Re: El Galgo Senior
Geplaatst: 08 mei 2004 22:49
Ik ben mevr. Thys-Stuyck uit Antwerpen (België) en heb al heel wat ervaring met de werkelijke (zogezegde dierenliefhebbers(sters) van dierenopvang en dierenberscherming.
Men laat steeds alleen de goede kanten zien om zo van hun dieren af te geraken.
Het is waar dat er uiterlijk veel verbeterd is (gebouwen die iedereen kan bezichtigen). Wat er achter de schermen gebeurd weten alleen de verzorger(sters) en die moeten hun mond houden wat ze meestal ook doen tot de dag dat ze in conflict komen met hun baas of bazin (verantwoordelijke).
Daarom is het ook meestal te laat wanneer er iemand reageerd en het aan de grote klok hangt, en dat vind ik al even schuldig zijn.
Mijn ondervinding is nl. deze: zo'n instellingen helpen in nood meestal wanneer er naderhand voor het dier nog een thuis kan gevonden worden waardoor ze inkomsten kunnen verwerven. komt meestal door de weinige inkomsten waarmee ze het moeten redden.(vb:subsiede's)
Maar ik vind dat dit geen uitvlucht kan zijn, je moet er dan niet aan beginnen. Het gaat tenslotte om een levend wezen dat je zoveel liefde en vreugde kan geven.
Twee van de vele zelf meegemaakte voorbeelden:
1ste voorbeeld
Ik ging naar de winkel toen ik voor mij een kat op het voetpad zag lopen. Plots zag ik 2 huizen verder een auto uit zijn garage komen gevlogen waardoor die kat aangereden werd. De man stapte uit en deed zijn poort dicht en stapte terug in zijn auto.
Ik dacht dat hij de aanrijding niet gemerkt had en maakte hem er attent op, waarop hij doodgemoederd zei "dan moet die hier maar nie lopen" dat was het en vloog er dan weer even hard vandoor.
Ik stond perflex heb anders een grote mond waar het om dieren verwaarlozing gaat maar dit was het graafste dacht ik dat ik al gehoord had.
Maar het ergste moest nog komen met de dierenbescherming.
Ik ben een winkeltje binnen gestapt om de dieren bescherming van het gebeurde op de hoogte te brengen en te vragen of ze die zouden kunnen komen halen.
Ik had ineens een bananendoos gevraagd om ze er voorlopig in te kunnen leggen.
Toen ik uiteindelijk met behulp van een paar voorbijgangers de kat hadden gepakt zag ik maar de ernst van de zaak,haar bil was gewoon helemaal weggereden.(dit was ondertussen een half uur later).
Ben toen terug gaan bellen en hen het geconstateerde gemeld. Ik vroeg of er al iemand onder weg was waarop die telefoniste zei: "wij hebben wel meer te doen en daarbij die overleefd da toch nie" "breng ze maar zelf naar hier"
Toen werd ik pas razend en zei stuur nu ogenblikkelijk iemand want dat dier ziet geweldig af en dan mogen we nog blij zijn dat het zo'n brave is, voor hetzelfde geld valt ze van de pijn iemand aan en dan is het volgens jullie weer een aggressief dier. Gaat ge nu iemand sturen ik kan er moeilijk mee op een tram stappen ik heb nl. geen ander vervoer.
Zij terug: Ok er is al iemand onderweg en haakte gewoon in.
Nog eens 1u 3/4 later. Weer gebeld maar van zodra ze hoorde over die kat zei ze niets meer en haakte weer gewoon in.
Toen maar de politie gebeld die zei dat ze niets konden doen dat ze de dierenbescherming zelf zouden bellen.
Terug een half uur later de politie gebeld om te zeggen dat die kat er nog altijd lag en ze niet komen opdagen waren.
Antwoord: we zullen het nog eens proberen om contact te krijgen.
Weer een uur later dan maar de rijkswacht opgebeld en alles uitgelegd.
Die stonden er 10 min. later en hebben ze vier maal in haar hoofd geschoten maar da dier bleef maar klaaglijk mauwen.
Hij zei zoiets heb ik nog nooit meegemaakt normaal zijn die bij tenhoogste 3 schoten dood.
Ze hebben ze dan in een zak gestoken en in hun koffer gelegd en reden toen mee weg.
Ik heb staan wenen als een klein kind.
Weet je wat ik zo erg vind? Dat die kat mij aankeek alsof ze vroeg help mij a.u.b. en daarbij alleen maar mauwde telkens ik ze streelde.
2de voorbeeld met een blinde hond van een oud vrouwke.
Een oude vrouw komt te overlijden en haar hondje liep 's anderdaags gewoon door onze straat (op de rijweg) met het verkeer mee.
Ik heb hem opgenomen en in de krantenwinkel gaan vragen of ze die kende.
Toen kwam het verhaal dat de dag daarvoor die oude vrouw gestorven was en hij waarschijnlijk door al die drukte buiten geraakt was.
Die van de krantenwinkel belde toen de dierenbescherming met het verhaal van die blinde hond en of ze hem konden komen halen.
Weer hetzelfde verhaal: veel werk!! We zullen zien dat we iemand kunnen sturen en anders moesten we hem maar laten doodspuiten bij de dierenarts van wacht want het was zaterdag.
Dit lijkt ongelooflijk he maar is de volle waarheid.
Ik zelf mocht toen geen dieren houden en de huisbaas die beneden ons woonde was er ondertussen wel achtergekomen.
Ik had hem verstopt in de garage maar die hardvreter had hem gevonden en terug buiten gezet.
Ik ben toen in een café gaan bellen naar de dierenbescherming omdat ik bij navraag hoorde dat ze hem richting zijn thuis hadden zien lopen.
De telefonist vroeg of ik wist hoe laat het wel was en dat ik 's anderdaag maar moest terug bellen daar er niemand meer was.
Het was niet meer nodig om 's anderdaags terug te bellen het dier was die nacht aangereden (gelukkig op slag dood) zodat dit dier tenminste niet heeft moeten lijden.
Dit zijn 2 van de vele ervaringen die ik met zogenaamde dieren beschermers meegemaakt heb en ik ben zekers niet een alleenstaand geval. En controle op verkochte dieren worden ook helemaal niet uitgevoerd zoals ze zeggen.
Je gelooft het misschien niet maar telkens ik iemand van de dierenbescherming op TV zie die zo lief doet en een bepaalde hond of kat voorsteld komen mijn herrinneringen boven en kots ik ervan.
Dus die vreselijke dingen die ginder gebeurd zijn is waarschijnlijk ook nie van vandaag op morgen en al diegene die daar werkte zijn er allemaal schuld aan.
Die sasha wist daar waarschijnlijk ook genoeg van maar ging als zogezegde dieren liefhebster haar verlof niet opofferen he.
Ik wou eens vragen of er iemand is die weet of die sasha familie is van Martin Gaus (van dieremanieren) omdat ik daar een fervente fan van was, doch op het laatste kreeg ik het idee dat het allemaal wel eens gespeeld zou kunnen zijn. Dat was nadat hij die begraafplaats en dat crematorium voor dieren geopend had. Ik kan het mis hebben maar zo ervaarde ik het.
Men laat steeds alleen de goede kanten zien om zo van hun dieren af te geraken.
Het is waar dat er uiterlijk veel verbeterd is (gebouwen die iedereen kan bezichtigen). Wat er achter de schermen gebeurd weten alleen de verzorger(sters) en die moeten hun mond houden wat ze meestal ook doen tot de dag dat ze in conflict komen met hun baas of bazin (verantwoordelijke).
Daarom is het ook meestal te laat wanneer er iemand reageerd en het aan de grote klok hangt, en dat vind ik al even schuldig zijn.
Mijn ondervinding is nl. deze: zo'n instellingen helpen in nood meestal wanneer er naderhand voor het dier nog een thuis kan gevonden worden waardoor ze inkomsten kunnen verwerven. komt meestal door de weinige inkomsten waarmee ze het moeten redden.(vb:subsiede's)
Maar ik vind dat dit geen uitvlucht kan zijn, je moet er dan niet aan beginnen. Het gaat tenslotte om een levend wezen dat je zoveel liefde en vreugde kan geven.
Twee van de vele zelf meegemaakte voorbeelden:
1ste voorbeeld
Ik ging naar de winkel toen ik voor mij een kat op het voetpad zag lopen. Plots zag ik 2 huizen verder een auto uit zijn garage komen gevlogen waardoor die kat aangereden werd. De man stapte uit en deed zijn poort dicht en stapte terug in zijn auto.
Ik dacht dat hij de aanrijding niet gemerkt had en maakte hem er attent op, waarop hij doodgemoederd zei "dan moet die hier maar nie lopen" dat was het en vloog er dan weer even hard vandoor.
Ik stond perflex heb anders een grote mond waar het om dieren verwaarlozing gaat maar dit was het graafste dacht ik dat ik al gehoord had.
Maar het ergste moest nog komen met de dierenbescherming.
Ik ben een winkeltje binnen gestapt om de dieren bescherming van het gebeurde op de hoogte te brengen en te vragen of ze die zouden kunnen komen halen.
Ik had ineens een bananendoos gevraagd om ze er voorlopig in te kunnen leggen.
Toen ik uiteindelijk met behulp van een paar voorbijgangers de kat hadden gepakt zag ik maar de ernst van de zaak,haar bil was gewoon helemaal weggereden.(dit was ondertussen een half uur later).
Ben toen terug gaan bellen en hen het geconstateerde gemeld. Ik vroeg of er al iemand onder weg was waarop die telefoniste zei: "wij hebben wel meer te doen en daarbij die overleefd da toch nie" "breng ze maar zelf naar hier"
Toen werd ik pas razend en zei stuur nu ogenblikkelijk iemand want dat dier ziet geweldig af en dan mogen we nog blij zijn dat het zo'n brave is, voor hetzelfde geld valt ze van de pijn iemand aan en dan is het volgens jullie weer een aggressief dier. Gaat ge nu iemand sturen ik kan er moeilijk mee op een tram stappen ik heb nl. geen ander vervoer.
Zij terug: Ok er is al iemand onderweg en haakte gewoon in.
Nog eens 1u 3/4 later. Weer gebeld maar van zodra ze hoorde over die kat zei ze niets meer en haakte weer gewoon in.
Toen maar de politie gebeld die zei dat ze niets konden doen dat ze de dierenbescherming zelf zouden bellen.
Terug een half uur later de politie gebeld om te zeggen dat die kat er nog altijd lag en ze niet komen opdagen waren.
Antwoord: we zullen het nog eens proberen om contact te krijgen.
Weer een uur later dan maar de rijkswacht opgebeld en alles uitgelegd.
Die stonden er 10 min. later en hebben ze vier maal in haar hoofd geschoten maar da dier bleef maar klaaglijk mauwen.
Hij zei zoiets heb ik nog nooit meegemaakt normaal zijn die bij tenhoogste 3 schoten dood.
Ze hebben ze dan in een zak gestoken en in hun koffer gelegd en reden toen mee weg.
Ik heb staan wenen als een klein kind.
Weet je wat ik zo erg vind? Dat die kat mij aankeek alsof ze vroeg help mij a.u.b. en daarbij alleen maar mauwde telkens ik ze streelde.
2de voorbeeld met een blinde hond van een oud vrouwke.
Een oude vrouw komt te overlijden en haar hondje liep 's anderdaags gewoon door onze straat (op de rijweg) met het verkeer mee.
Ik heb hem opgenomen en in de krantenwinkel gaan vragen of ze die kende.
Toen kwam het verhaal dat de dag daarvoor die oude vrouw gestorven was en hij waarschijnlijk door al die drukte buiten geraakt was.
Die van de krantenwinkel belde toen de dierenbescherming met het verhaal van die blinde hond en of ze hem konden komen halen.
Weer hetzelfde verhaal: veel werk!! We zullen zien dat we iemand kunnen sturen en anders moesten we hem maar laten doodspuiten bij de dierenarts van wacht want het was zaterdag.
Dit lijkt ongelooflijk he maar is de volle waarheid.
Ik zelf mocht toen geen dieren houden en de huisbaas die beneden ons woonde was er ondertussen wel achtergekomen.
Ik had hem verstopt in de garage maar die hardvreter had hem gevonden en terug buiten gezet.
Ik ben toen in een café gaan bellen naar de dierenbescherming omdat ik bij navraag hoorde dat ze hem richting zijn thuis hadden zien lopen.
De telefonist vroeg of ik wist hoe laat het wel was en dat ik 's anderdaag maar moest terug bellen daar er niemand meer was.
Het was niet meer nodig om 's anderdaags terug te bellen het dier was die nacht aangereden (gelukkig op slag dood) zodat dit dier tenminste niet heeft moeten lijden.
Dit zijn 2 van de vele ervaringen die ik met zogenaamde dieren beschermers meegemaakt heb en ik ben zekers niet een alleenstaand geval. En controle op verkochte dieren worden ook helemaal niet uitgevoerd zoals ze zeggen.
Je gelooft het misschien niet maar telkens ik iemand van de dierenbescherming op TV zie die zo lief doet en een bepaalde hond of kat voorsteld komen mijn herrinneringen boven en kots ik ervan.
Dus die vreselijke dingen die ginder gebeurd zijn is waarschijnlijk ook nie van vandaag op morgen en al diegene die daar werkte zijn er allemaal schuld aan.
Die sasha wist daar waarschijnlijk ook genoeg van maar ging als zogezegde dieren liefhebster haar verlof niet opofferen he.
Ik wou eens vragen of er iemand is die weet of die sasha familie is van Martin Gaus (van dieremanieren) omdat ik daar een fervente fan van was, doch op het laatste kreeg ik het idee dat het allemaal wel eens gespeeld zou kunnen zijn. Dat was nadat hij die begraafplaats en dat crematorium voor dieren geopend had. Ik kan het mis hebben maar zo ervaarde ik het.