Radar

Leo The Emperor schreef:In de wet staat dat je moet kunnen beoordelen of je het product wil houden of niet en daarom mag je hetzelfde doen zoals je in een winkel zou doen.

Hier heb je een link naar de wet, wijs maar aan waar het staat:
http://wetten.overheid.nl/jci1.3:c:BWBR ... 2016-07-01

Leo The Emperor schreef:De leverancier mag echter kiezen of hij reparatie of vervanging uitvoert, zolang dit maar binnen redelijk grenzen gebeurt.

Leo The Emperor schreef:Als de verkoper het product voor X-Euro kan repareren en vervanging kost 2*X-euro is het onredelijk om vervanging te eisen en krijg de consument dit dan ook niet.

Dat wil nog steeds niet zeggen dat de verkoper mag kiezen uit herstel of vervanging, zoals jij stelde. Immers, als een product voor X euro hersteld kan worden en voor diezelfde X euro vervangen kan worden dan zijn beiden redelijk. Als de verkoper mag kiezen dan kan hij voor herstel gaan, ook als de koper vervanging wilde, of voor vervanging, terwijl de koper herstel wilde.

Verdorie Alfatrion, ik weet niet wat je gezopen hebt, maar ik ben het bijzonder met je eens.
Internet -aankoop, binnen 14 dagen terug, dus binnen 14 dagen het geld terug: moet gewoon kunnen.

gemist schreef:Verdorie Alfatrion, ik weet niet wat je gezopen hebt, maar ik ben het bijzonder met je eens.
Internet -aankoop, binnen 14 dagen terug, dus binnen 14 dagen het geld terug: moet gewoon kunnen.

Het product is gesloopt. Denk ff na.
Daar krijg je geen euro voor terug.

Kun je duizend wetsartikelen bijslepen.

Tja, da's dan weer een voordeel voor de consument. Het is aan de verkoper om te bewijzen dat de koper het bewust heeft gesloopt. En.... inderdaad....Alfa, hoe vervelend hij ook kan zijn, heeft hier eens een keer gelijk.

gemist schreef: En.... inderdaad....Alfa, hoe vervelend hij ook kan zijn, heeft hier eens een keer gelijk.

Ik denk dat heel veel mensen Alfa vervelend vinden juist omdát hij vaak gelijk heeft. Hij zegt namelijk niet wat de massa wil horen, maar volgt gewoon de juridische lijn. Tot in het extreme soms inderdaad, maar daar is niets mis mee.

Het staat gewoon in de wet hoor.

6:230s-3 schreef:De consument is slechts aansprakelijk voor de waardevermindering van de zaak als een behandeling van de zaak verder is gegaan dan noodzakelijk om de aard, de kenmerken en de werking daarvan vast te stellen.

Als het product minder waard is geworden ( lees kapot is gemaakt of slijtage vertoont) omdat de koper het in gebruik heeft genomen (lees: verder is gegaan dan noodzakelijk om de aard, de kenmerken en de werking vast te stellen.)

Voor het vaststellen van de aard, de kenmerken en de werking van een trapapparaat hoe je echt niet 2 keer te gaan fitnessen .
In een fysieke winkel kan je immers ook niet 2 keer gaan fitnessen alvorens te besluiten om het product te kopen.

Kortom de consument is volgens de wet aansprakelijk voor de schade die aan dit product veroorzaakt is

Het advies om je geld terug te vragen door een kapot en gebruikt product terug te sturen is niet slim.
Je hebt geen recht op terugbetaling van de aankoopprijs en als je de koop ontbindt heb je ook geen recht meer op een goed product.

Dat wil nog steeds niet zeggen dat de verkoper mag kiezen uit herstel of vervanging, zoals jij stelde. Immers, als een product voor X euro hersteld kan worden en voor diezelfde X euro vervangen kan worden dan zijn beiden redelijk. Als de verkoper mag kiezen dan kan hij voor herstel gaan, ook als de koper vervanging wilde, of voor vervanging, terwijl de koper herstel wilde.

De consument kan de wens uiten voor vervanging, maar de verkoper beslist of dit een redelijk verlangen is . Als reparatie en vervanging even duur is is het idd onredelijk om dit niet toe te staan. Als er echter een prijsverschil bestaat, is het redelijk dat de verkoper voor reparatie kiest. De verkoper heeft hier het laatste woord en beslist wat er uiteindelijk gebeurd.

Leo The Emperor schreef:In de wet staat dat je moet kunnen beoordelen of je het product wil houden of niet en daarom mag je hetzelfde doen zoals je in een winkel zou doen.

Leo The Emperor schreef:Het staat gewoon in de wet hoor.

6:230s-3 schreef:De consument is slechts aansprakelijk voor de waardevermindering van de zaak als een behandeling van de zaak verder is gegaan dan noodzakelijk om de aard, de kenmerken en de werking daarvan vast te stellen.

Als het product minder waard is geworden ( lees kapot is gemaakt of slijtage vertoont) omdat de koper het in gebruik heeft genomen (lees: verder is gegaan dan noodzakelijk om de aard, de kenmerken en de werking vast te stellen.)

Nee, je probeert je er nu onder uit te lullen. Jij stelde dat in de wet stond dat je mocht beoordelen of je het product wilde houden en dat je daarom exact het zelfde mocht doen als in een winkel. Hier staat dat de consument alleen aansprakelijk is voor waardevermindering die het gevolg is van ingebruikname. Dat is toch echt iets anders.

Dit artikel vereist causaal verband tussen de waardevermindering enerzijds en het ingebruikname anderzijds. Er moet dus sprake zijn van ingebruikname, er moet sprake zijn van waardevermindering en hiertussen moet een oorzakelijk verband zijn. Daar is geen sprake van.

Leo The Emperor schreef:De verkoper heeft hier het laatste woord en beslist wat er uiteindelijk gebeurd.

Zeg dat maar tegen de rechter. "Beste rechter, ik ben de verkoper en ik beslis wat er gebeurd!"

Trek het even door. Als er een deuk in een nieuwe auto zit, wat denk je wat er dan gebeurt ?

Dan wordt het deukje er uit gehaald en geen nieuwe auto geleverd.

Het gaat om redelijkheid. En een nieuwe eisen wanneer dat kostenrechnisch onvoordelig is voor de verkoper is onredelijk.

crazyme schreef:Trek het even door. Als er een deuk in een nieuwe auto zit, wat denk je wat er dan gebeurt ?

Je haalt een situatie aan waarin er niets te kiezen is, omdat er maar één optie is. Het criterium dat hoort bij vervanging maakt duidelijk dat de koper daar geen recht op heeft.

crazyme schreef:En een nieuwe eisen wanneer dat kostenrechnisch onvoordelig is voor de verkoper is onredelijk.

Het verschil in kosten moet voldoende groot zijn. In grenzen op het recht op nakoming wordt geopperd dat dat herstel/vervanging 20% duurder zou moeten zijn dan vervanging/herstel wil de consument dat recht in beginsel verliezen. Er zijn overigens meer omstandigheden die mee tellen, zoals ernstige overlast. Denk bijvoorbeeld aan een bruiloftsjurk die waarvoor herstel weliswaar veel goedkoper is, maar wat wel zou betekenen dat de jurk niet op de bruiloft gedragen zou kunnen worden.

Grenzen op het recht op nakoming, pp. 187-188 schreef:Ter concretisering van de relatieve redelijkheid van nakoming ga ik uit van een grens van 20%.[263] Indien de kosten van de gekozen nakomingsvariant meer dan 20% hoger liggen dan van de alternatieve nakomingsvariant, kan de verkoper zich met succes tegen de gevorderde nakomingsvorm verweren.[264] Dit geldt uiteraard alleen als de alternatieve variant de non-conformiteit afdoende opheft en de koper geen overlast bezorgt.[265] Dit laatste gezichtspunt garandeert, net als de uitzondering van het ontbreken van een redelijk alternatief bij de 130%-richtlijn, de noodzakelijke flexibiliteit in het afwegingssysteem.

[263] Van een percentage van 20% gaan bijv. ook uit: Sivesand 2005, p. 48; Donou 2006, p. 120; en Vogt 2005, p. 66. In de Duitse literatuur wordt gesteggeld over de precieze grens. Zo stellen verscheidene auteurs een omslagpunt van 10% voor, omdat de alternatieve nakomingsvorm een gelijkwaardig resultaat creëert, Reinicke & Tiedtke 2004, nr. 446-447 p. 173-174; Bitter & Meidt 2001, p. 2121; Huber & Faust 2002, hfdst. 13, nr. 41 vtnt. 33; Schultz 2005, p. 191; Jacobs 2003, p. 385; en Schuldrecht/Haas 2002, hfdst. 5, nr. 161. BGB Kommentar/Schmidt 2007, § 439, nr. 30, gaat in beginsel uit van een percentage van 5%-10%, maar is van mening dat als de verkoper vervanging vordert het percentage onder omstandigheden naar 20% kan worden opgeschroefd. Bamberger & Roth/Faust 2003, § 439, nr. 43, stelt een schaal van percentages voor (van 5% tot en met 25%) afhankelijk van de mate van verwijtbaarheid van de verkoper bij de veroorzaking van het gebrek. Müko/Westermann 2008, § 439, nr. 24 stelt als maximale grens een percentage voor van 30%, maar laat uitzonderingen uitdrukkelijk open. Afwijzend tegen een procentuele grens ter bepaling van de relatieve onmogelijkheid zijn: Anw.-komm.-Büdenbender 2005, § 439, nr. 40; en Staudinger/Matusche-Beckmann 2004, § 439, nr. 43.

[264] Een lager percentage dan 20% ligt volgens Kirsten niet voor de hand, omdat het gerechtelijke procedures in de hand zou werken. Kirsten vreest namelijk dat bij een laag percentage de verkoper ter bevrijding van de gevorderde nakomingsvariant reeds bij een minimaal prijsverschil naar de alternatieve nakomingsvorm zal verwijzen, terwijl de koper zal stellen dat hij zich heeft verrekend, zie Kirsten 2005, p. 73. Voorts geeft een lager percentage m.i. onvoldoende invulling aan het criterium dat de gevorderde nakomingsvorm ‘in geen verhouding staat’ tot de kosten van uitoefening van een ander recht of een andere vordering (art. 7:21 lid 5). Een hoger percentage dan 20% is echter ook niet wenselijk, omdat de koper doorgaans geen beschermenswaardig belang heeft bij de wijze waarop de verkoper de zaak in een staat van conformiteit brengt, vgl. Bamberger & Roth/Faust 2003, § 439, nr. 46.

[265] Bamberger & Roth/Faust 2003, § 439, nr. 43, de koper hoeft niet met een alternatieve nakomingsvorm genoegen te nemen, indien dat alternatief het gebrek niet volledig verhelpt. Zo ook voor aanneming van werk Bamberger & Roth/Voit 2003, § 635, nr. 7. Zie ook par. 6.4.5.

Het online bestelde product is binnen de wettelijk gestelde zichttermijn defect geraakt. Terugsturen zonder reden, of terugbrengen zonder opgaaf van reden, is dus toegestaan. Maar hier is het duidelijk een bagger product, reden lijkt me duidelijk . Waardevermindering? Welnee, het was een slecht product, einde verhaal. Geld terug.

@alfatrion

Zal best, maar dit is volgens mij spijkers op laag water zoeken.
Juridisch interessant, voor deze case totaal niet.

Dat was het al toen jij stelde dat ieder financieel nadeel voor de verkoper onredelijk zou zijn. Ik was blij met de opmerking van gemist, die de relevante argument voor TS nog even samenvatten.