Radar

Dan_Veluwe schreef:
Goed. Stel dat jij in oplossingen denkt. Wat is dan de oplossing om deze mensen op hun eigen niveau te laten werken, iets wat een uitdaging is, iets waar ze misschien iets van leren en daardoor méér kans op een baan in plaats van steeds minder....

Heel simpel. Soms (en eigenlijk is dat vaak) zul je moeten accepteren dat dingen niet altijd gaan zoals je zou willen. Makkelijk zat. Of dacht je dat ik zo blij was met alle baantjes die ik gehad heb en die uiteindelijk tot een Wao hebben geleid? Mijn waardigheid zat niet in de aard van het werk, maar in het feit dát ik werkte. En natuurlijk was twee dagen per week papier prikken bij de grote rotonde bij Zwolle Zuid niet mijn ideale droombaan. Maar het was betaald werk, en terwijl ik dat deed ging ik gewoon op zoek naar wat beters. Omdat je vanuit een baan nu eenmaal makkelijker werk vind dan vanuit een uitkering.

Denk in oplossingen, niet in problemen.

john18 schreef:

Naar mijn gevoel was het al onrechtvaardig om mensen verplicht papier te laten prikken omdat ze een uitkering hebben

Je krijgt er voor betaalt. Het is geen verplichting! Doe je het niet dan krijg je ook geen uitkering. Wat is erger? Werk doen wat je niet wilt en betaald krijgen of gewoon geen geld meer voor je telefoon, internet, tv, eten, bier, wijn, cola, schone onderbroek en noem maar op.
Er zijn zat mensen die willen werken maar gewoon weg niet kunnen. Je hebt waarschijnlijk genoeg kansen gehad om werk te vinden voor je eigen en hulp om b.v. om te scholen mocht dat van toepassing zijn.

We boeken vooruitgang ! Dus als men niet KAN werken, dan hoeft het niet ?

Overigens , maak je niet ongerust. Ik leef niet van jullie geld of dat van de Nederlandse overheid. Gelukkig niet.

witte angora schreef:Heel simpel. Soms (en eigenlijk is dat vaak) zul je moeten accepteren dat dingen niet altijd gaan zoals je zou willen. Makkelijk zat. Of dacht je dat ik zo blij was met alle baantjes die ik gehad heb en die uiteindelijk tot een Wao hebben geleid? Mijn waardigheid zat niet in de aard van het werk, maar in het feit dát ik werkte. En natuurlijk was twee dagen per week papier prikken bij de grote rotonde bij Zwolle Zuid niet mijn ideale droombaan. Maar het was betaald werk, en terwijl ik dat deed ging ik gewoon op zoek naar wat beters. Omdat je vanuit een baan nu eenmaal makkelijker werk vind dan vanuit een uitkering. Denk in oplossingen, niet in problemen.

Respect !
Jij bent een ervaringsdeskundige !

Maar ik vind het jammer om te horen dat je eigenlijk nooit een leuke baan hebt gehad en uiteindelijk ook nog ziek bent geworden..

Maar als ik het goed begrijp heb je eerst papiertjes geprikt, daarna een baan gevonden en uiteindelijk toch ziek geworden ?

@Witte Angora.

Kun je ons vertellen over de tijd dat je papiertjes moest prikken ? Praatte de mensen onderling, of houd iedereen afstand ?
Zijn er veel mensen die daarna toch nog een baan vonden ? Hoe lang duurde het voor je een baan vond en hoe oud was je?
Allemaal zeer nuttige referenties.

kweenie schreef:Goed voor het aantal werklozen ook. Kunnen ze de mensen van de plantsoenendienst en de reinigingsdienst ontslaan en ze na een half jaar het zelfde werk weer 'verplicht vrijwillig' in ruil voor een WW of bijstandsuitkering laten doen.

Dat is ook één van mijn bezwaren. Maar niet alleen dat mensen die het wél voor hun werk doen raar worden aangekeken. Én de overheid loopt zelf voorop met 'nul-uren' en 'stage' contracten..

Ik was al aan het schrijven toen je een aanvullend bericht schreef...

Dan_Veluwe schreef:
Respect !
Jij bent een ervaringsdeskundige !

Maar ik vind het jammer om te horen dat je eigenlijk nooit een leuke baan hebt gehad en uiteindelijk ook nog ziek bent geworden..

Maar als ik het goed begrijp heb je eerst papiertjes geprikt, daarna een baan gevonden en uiteindelijk toch ziek geworden ?

Dank je!

Ik heb nog wel heel andere dingen gedaan voor het papier prikken. Helaas waren er in mijn leven nogal wat dingen waar ik geen invloed op had. Het zij zo. Wel leuk om te weten: dat papier prikken was dus bij de gemeente Zwolle. Ze hebben daar een pesthekel aan Amsterdammers, dus met een maand zat ik bij het volgende groepje (waar ik aanzienlijk minder vaak papiertjes moest prikken ) en 14 dagen later weer bij een ander groepje, en daar kon ik wél blijven. Daar heeft een collega me uiteindelijk eerlijk uitgelegd hoe bekrompen en bevooroordeeld ze bij de plantsoenendienst zijn. Maakt niet uit verder.

Wat er gebeurde is dit: ik ging dus al die tijd verder met werk zoeken. Uiteindelijk vond ik dat op de administratie van het ziekenhuis. Betere baan, en veel beter betaald, en in overeenstemming met mijn oorspronkelijke opleiding.

Niet alleen dat: er was bij het laatste groepje van de plantsoenendienst een collega die een beetje apart was. Ook een uitzendkracht, net als de rest, en hopend op een vaste baan, net als de rest, maar geen enkele kans daarop, net als de rest. En hij al helemaal niet.

Niemand die hem moest. Maar ik zag zijn potentie. Ben hem achter de vodden gaan zitten, en hem een stuk werkmentaliteit bij gaan brengen. En raad eens? Toen ik een aantal maanden in het ziekenhuis werkte kwam ik een van de oud-collega's van de plantsoenendienst tegen. Of ik wist hoe het met die knaap is afgelopen. Die bleek dus elders een vaste baan te hebben gekregen, terwijl alle anderen zomers bleven schoffelen en 's winters thuis zonder werk zaten...

En de vooroordelen over mij? Hij gaf toe dat ze er volkomen naast zaten.

Als je wilt werken ga je op zoek naar datgene wat op dat moment binnen je bereik ligt. Heb je dat, dan kun je eens kijken voor een stapje verder. Dát is denken in oplossingen.

Je hebt grotendeels gelijk. Maar dit komt allemaal uit een sterke persoonlijkheid en/of sterk karakter. Maar je grote fout is geweest uit Amsterdam weg te gaan...

Mensen die in een neerwaartse arbeidsspiraal zitten die raken hun veerkracht kwijt, hun zelfrespect vaak ook. Vergeet niet dat ze niet alleen activiteiten die ze nuttig en/of belangrijk vonden kwijt zijn, maar hun sportclub, hun hele omgeving stort op den duur in. Jij had veerkracht en kon zelfs op die rotonde jezelf nog optrekken. Maar denk je in dat iemand dat niet heeft ; niet iedereen heeft dan een collega die hem/haar op weg helpt..

Het moeilijke voor mij is dat ik mij wil inbeelden in die situatie en probeer van daaruit te denken. Ik heb zelf ook heel veel baantjes gehad, vanaf dat ik 8 was of zo. Altijd leuk gevonden. Vooral met mensen werken. Nog steeds als mensen een probleem hebben dan denk ik ; zal ik ze vragen of ik ze kan helpen. Gewoon een oude dame die bij de Jumbo stond te kijken hoe ik verse jus tapte. Ik vroeg haar of ze soms ook een flesje wilde. Ik heb het haar zelf laten doen en steeds op het moment dat ze twijfelde wat ze moest doen. Dat is leuk. Je verwacht niets terug. Dat gevoel heb ik nu ook bij een basis inkomen voor iedereen . Je moet wél de kans krijgen het te weigeren als je het er niet mee eens bent. Dan zijn een aantal mensen hier op het forum
pas tevreden..

Dan_Veluwe schreef: We boeken vooruitgang ! Dus als men niet KAN werken, dan hoeft het niet ?

Ligt aan hoe je het bedoelt!

Ik b.v. ben 100% arbeidsongeschikt vanwege een arbeidsongeval en ik kan ook echt niet. Als je niet kan werken omdat je geen werk kunt vinden is dat een ander verhaal.

Overigens , maak je niet ongerust. Ik leef niet van jullie geld of dat van de Nederlandse overheid. Gelukkig niet.

Ik ook niet. Wat vele niet weten is dat de uwv afspraken heeft met de verzekeringsmaatschappijen die regres halen als er aansprakelijkheid is. En kunnen er weer op verdienen om na een tijdje minder arbeidsongeschikt te verklaren.

Dan_Veluwe schreef:Je hebt grotendeels gelijk. Maar dit komt allemaal uit een sterke persoonlijkheid en/of sterk karakter. Maar je grote fout is geweest uit Amsterdam weg te gaan...

Dat was ook niet mijn keuze, integendeel. Maar daar had ik op dat moment niks over te vertellen...

Maar het is waar, als ik in Amsterdam had kunnen blijven, had ik gegarandeerd werk gehad in de discipline waar ik opgeleid ben. Of desnoods als we naar Zaandam of Haarlem verhuisd zouden zijn. Die verbindingen zijn aanzienlijk beter. Dingen zouden compleet anders zijn gelopen, maar ja...

Mensen die in een neerwaartse arbeidsspiraal zitten die raken hun veerkracht kwijt, hun zelfrespect vaak ook. Vergeet niet dat ze niet alleen activiteiten die ze nuttig en/of belangrijk vonden kwijt zijn, maar hun sportclub, hun hele omgeving stort op den duur in.

Dit klopt als een bus. Maar je raakt zelf ook in een put. Enigste om daar uit te komen is om te zoeken wat je zelf nog kunt en om het dan te doen. Dat is vaak ook nog moeilijk,

john18 schreef:

Dan_Veluwe schreef:We boeken vooruitgang ! Dus als men niet KAN werken, dan hoeft het niet ?

Ligt aan hoe je het bedoelt! Ik b.v. ben 100% arbeidsongeschikt vanwege een arbeidsongeval en ik kan ook echt niet. Als je niet kan werken omdat je geen werk kunt vinden is dat een ander verhaal.

Overigens , maak je niet ongerust. Ik leef niet van jullie geld of dat van de Nederlandse overheid. Gelukkig niet.

Ik ook niet. Wat vele niet weten is dat de uwv afspraken heeft met de verzekeringsmaatschappijen die regres halen als er aansprakelijkheid is. En kunnen er weer op verdienen om na een tijdje minder arbeidsongeschikt te verklaren.

Ten eerste John18 ; erg lullig voor je. Lijkt me geen pretje. Bedankt dat je de informatie erbij geeft.
Nu hebben we twéé deskundigen !

Ik volg het tweede deel van je verhaal niet helemaal. In feite betaald de verzekering toch je AOW ; als je weer moet gaan werken dan stopt dat.

Maar als iemand nu na 5 jaar helemaal geen werk kan vinden. Bijvoorbeeld een boekhouder die 60 jaar is en geen kennis heeft van computer systemen. Hij heeft veertig jaar lang voor een klein bedrijfje gedaan en alles nog in kasboeken geschreven. Hij weet niet eens hoe een smartphone werkt. Hij heeft jaren shag gerookt en heeft longklachten. Hij is 50% arbeidsongeschikt. Dan kun je zeggen : frisse lucht zal hem goed doen, OK. Maar hij heeft ook een hernia...

Ik bedoel : de grens is vaag en arbitrair. En op verschillende plaatsen in het land wordt er anders over gedacht. Als waar je woont bepaald of je papier moet prikken.. ..dan is het willekeur.

witte angora schreef:

Dan_Veluwe schreef:Je hebt grotendeels gelijk. Maar dit komt allemaal uit een sterke persoonlijkheid en/of sterk karakter. Maar je grote fout is geweest uit Amsterdam weg te gaan...

Dat was ook niet mijn keuze, integendeel. Maar daar had ik op dat moment niks over te vertellen... Maar het is waar, als ik in Amsterdam had kunnen blijven, had ik gegarandeerd werk gehad in de discipline waar ik opgeleid ben. Of desnoods als we naar Zaandam of Haarlem verhuisd zouden zijn. Die verbindingen zijn aanzienlijk beter. Dingen zouden compleet anders zijn gelopen, maar ja...

Het kan soms raar lopen in het leven van een mens. Een verandering die eigenlijk een verbetering had moeten zijn [ het gezin verhuisde voor een baan van een van je ouders denk ik], blijkt achteraf een negatief resultaat te hebben.

Verder ga ik niet, ander ben ik toch nog off-topic..

john18 schreef:

Mensen die in een neerwaartse arbeidsspiraal zitten die raken hun veerkracht kwijt, hun zelfrespect vaak ook. Vergeet niet dat ze niet alleen activiteiten die ze nuttig en/of belangrijk vonden kwijt zijn, maar hun sportclub, hun hele omgeving stort op den duur in.

Dit klopt als een bus. Maar je raakt zelf ook in een put. Enigste om daar uit te komen is om te zoeken wat je zelf nog kunt en om het dan te doen. Dat is vaak ook nog moeilijk,

En dan mag je blij zijn als je een fijn gezin en/of een sterke partner hebt. Vaak zie je dan dat door stress de relatie stuk loopt, zeker als mensen ook hun huis moeten verkopen of op straat worden gezet.

Veel mensen op dit forum willen/kunnen zich dat niet inbeelden. Dat het gewoon soms teveel kan worden voor iemand . Dat zijn de mensen die dus de uitkering moeten hebben 'zonder gezeik' zeg maar. Een basis inkomen.

Dan_Veluwe schreef:Veel mensen op dit forum willen/kunnen zich dat niet inbeelden. Dat het gewoon soms teveel kan worden voor iemand . Dat zijn de mensen die dus de uitkering moeten hebben 'zonder gezeik' zeg maar. Een basis inkomen.

De hand in eigen boezem steken is niet waar jij goed in bent zie ik. JIJ en jij alleen bent begonnen direct de zaken op scherp te zetten door een tegenprestatie voor een uitkering als slavernij te bestempelen. En dat is het niet. Nooit geweest ook.
De insteek hoe dit vorm te geven is iets waar velen over mee willen en kunnen denken. Maar dat bereik je niet als je verlangt dat mensen niks hoeven te doen voor hun uitkering, maar mensen wel verplicht moeten meebetalen aan die uitkering. Er is een hoop mis in de wijze waarop onze uitkeringen in elkaar steken, maar dat maakt het nog niet slavernij.

Natuurlijk is een uitkering geen strafbaar feit. Integendeel, een uitkering is een recht, want bijna iedereen in Nederland die een inkomen heeft, betaalt naast inkomstenbelasting ook premie werknemersverzekeringen. En in geval men, om wat voor reden dan ook, niet meer zelf voor een inkomen kan zorgen, betaalt de verzekering. Dat uitkeringsgerechtigden volgens sommigen op kosten van de staat of belastingbetaler leven, is populistisch gebral of een gebrek aan inzicht.

Het woord uitkeringstrekker dat te pas en te onpas wordt gebruikt om uitkeringsgerechtigden aan te duiden, is vernederend en stigmatiserend: alsof alle uitkeringsgerechtigden profiteurs zijn die niets liever doen dan de dag hangend op bank voor de televisie doorbrengen.

Ik ben wel van mening dat een uitkering tijdelijk vangnet moet zijn, tenzij iemand echt niet meer in staat is, te werken. Of voor een bijstandsuitkering een tegenprestatie verplicht moet zijn, vindt ik een lastige. Het verplicht papier prikken of plantsoentjes schoffelen kan leiden tot verdringing, maar kan inderdaad ook een opstap zijn en perspectief bieden, dus alle respect voor Witte Angora . En omdat dit per gemeente verschillend is, leidt dit tot willekeur en rechtsongelijkheid: een fatsoenlijke en betrouwbare overheid moet dat niet willen.

In mijn laatste functie voordat ik als gevolg van een ongeluk gedeeltelijk arbeidsongeschikt raakte, heb ik veel stagiairs begeleid, waaronder ook regelmatig mensen die al jarenlang in de bijstand zaten en waarvoor diverse kostbare projecten werden opgetuigd om onder andere door scholing en stage, ervaring op te doen om zo de kansen op een baan te vergroten. Niet iedereen maakte de opleiding en stage af: zij die gedwongen werden deel te nemen zijn om wat voor reden dan ook, niet gemotiveerd en te motiveren en aangezien geen enkele werkgever op niet-gemotiveerd personeel zit te wachten, hebben dwangmaatregelen geen enkel effect en zijn dus vrij nutteloos, maar om deze groep min of meer af te schrijven, dat lijkt me ook niet wenselijk.

Vorig jaar ben ik paar maanden werkloos geweest maar gelukkig heb ik, ondanks mijn leeftijd (57) en arbeidsbeperking toch weer een baan gevonden, geheel op eigen kracht. Tijdens de periode van werkloosheid (en WW) heb ik gemerkt, hoe allerlei regels en de controledruk eigen initatief in de weg staan en door de overheid gewenste maatschappelijke ontwikkelingen door idiote regels van dezelfde overheid onmogelijk worden gemaakt. Degene die minder sterk in de schoenen staan of communicatief minder sterk zijn, worden compleet murw geslagen door regelzucht, verboden, dwang, sanctiedreiging en het bekende van kastje naar muur circuit.

Mucha schreef:

john18 schreef:

Naar mijn gevoel was het al onrechtvaardig om mensen verplicht papier te laten prikken omdat ze een uitkering hebben

Je krijgt er voor betaalt. Het is geen verplichting! Doe je het niet dan krijg je ook geen uitkering. Wat is erger? Werk doen wat je niet wilt en betaald krijgen of gewoon geen geld meer voor je telefoon, internet, tv, eten, bier, wijn, cola, schone onderbroek en noem maar op.
Er zijn zat mensen die willen werken maar gewoon weg niet kunnen. Je hebt waarschijnlijk genoeg kansen gehad om werk te vinden voor je eigen en hulp om b.v. om te scholen mocht dat van toepassing zijn.

Juist. Van thuis op de bank blijven liggen tot het geld weer is gestort, is nog nooit iemand beter geworden.

Je generaliseert. Je impliceert dat iedere uitkeringsgerechtigde die bedenkingen heeft bij verplicht vrijwilligerswerk een "bankhanger" is.
Een aantal anderen hier gaat er zonder meer vanuit dat een 50- of 55-plusser "niet met de tijd mee" is gegaan en de "digitale revolutie" volledig heeft gemist.
Ergo; de algmene stemming is dat de werkloze/werkzoekende/uitkeringsgerechtigde het toch eigenlijk altijd aan zichzelf te danken heeft en dat diegene deemoedig papier moet prikken en vooral dankbaar zijn dat "de Staat/de Belastingbetaler" zo goed is om te voorzien in bed/bad/brood.

Jammer. De werkelijkheid is een stuk genuanceerder. Misschien moeten sommigen hier eens kijken op internetwerkt.nl om te zien hoe het er "in uitkeringsland" aan toe gaat.

NB: ik heb zojuist mijn eerste inkomensopgave doorgegeven bij het UWV. Op 18-4 heb ik me gemeld als werkzoekende per 1-5. Sinds 15-5 heb ik weer een baan.
Deze inkomensopgave moet ik nog 2 maanden doen, ook al is mijn uitkering alweer beëindigd wegens werkhervatting. Doe ik dat niet, dan heeft dat gevolgen voor mijn uitkering (die ik niet meer heb wegens werkhervatting).
Mijn salaris over die 2 weken heb ik al ontvangen. UWV "belooft" mij dat ik uiterlijk 16-6 over de mij toegekende uitkering kan beschikken...

Berteman schreef:Dat uitkeringsgerechtigden volgens sommigen op kosten van de staat of belastingbetaler leven, is populistisch gebral of een gebrek aan inzicht.

Maar ook feitelijk juist.

Berteman schreef:Het woord uitkeringstrekker dat te pas en te onpas wordt gebruikt om uitkeringsgerechtigden aan te duiden, is vernederend en stigmatiserend:

Ik moet gelijk aan buitenlanders denken, en alle bijbehorende maatschappelijk verantwoorde benamingen die ik de afgelopen decennia de revue heb zien passeren.....
Benamingen die m.i. niet een probleem hebben opgelost

Uitkeringstrekker of uitkeringsgerechtigde, net zo'n discussie als dat iemand autist is of autisme heeft. Degenen die dit soort discussies aangaan zijn meestal niet degenen over wie het gaat. Doorgaans zijn het degenen die menen zich in de ander te kunnen verplaatsen...

Net zoals ik autist ben, ben ik uitkeringstrekker, makkelijk zat. En dat niet-autisten en niet-uitkeringstrekkers het met allerlei vage argumenten allemaal 'mooier' en 'tactvoller' willen benoemen om vooral rekening met mijn gevoelens te houden: vlieg op. Er zijn belangrijkere dingen in het leven. Hoe ik mijn hoofd boven water hou bijvoorbeeld.

Dan_Veluwe schreef:Ik dacht net aan de basisrechten van de mens, maar het recht op werk kon ik niet vinden. Wel vond ik de Europese rechten van de mens, waar ik een paar naar mijn mening relevante artikelen uit overneem ;

Artikel 4 – Verbod van slavernij en dwangarbeid
1. Niemand mag in slavernij of dienstbaarheid worden gehouden.
2. Niemand mag gedwongen worden dwangarbeid of verplichte arbeid te verrichten.

Dit is naar mijn mening de 'tegenprestatie' die sommige gemeenten eisen van mensen met een uitkering..

Artikel 5 – Recht op vrijheid en veiligheid

1. Een ieder heeft recht op vrijheid en veiligheid van zijn persoon. Niemand mag zijn vrijheid worden ontnomen,
behalve in de navolgende gevallen en overeenkomstig een wettelijk voorgeschreven procedure :../.. [strafbare feiten].


Het ontvangen van een uitkering is vooralsnog geen strafbaar feit.

Naar mijn gevoel was het al onrechtvaardig om mensen verplicht papier te laten prikken omdat ze een uitkering hebben, naast mensen die een taakstraf hebben gekregen van een rechter.

Ik durf te stellen dat het eisen van 10 sollicitaties per week -ook- in strijd is met Artikel 4 & 5, als bekend is dat de kans op succes 3% is.

En ik vind dat een kleine sociale tegenprestatie wel op zijn plaats is. Da's wat anders dan fulltime gratis werken, wat helaas ook een van de excessen is van het huidige systeem, en waarvan ik ook vind dat dit aangepakt moet worden. Overigens is het bij het UWV 4 sollicitatieactiviteiten per maand, en dat is breder dan sec een pure sollicitatie, een training volgens of (met onderbouwing) bijvoorbeeld een Linkedin profiel opzetten valt daar ook onder. Dat is toch serieus minder dan de 10x week waar jij mee schermt.

Dan_Veluwe schreef:Ik durf te stellen dat het eisen van 10 sollicitaties per week -ook- in strijd is met Artikel 4 & 5, als bekend is dat de kans op succes 3% is.

Weer zo'n extreem standpunt zeker? Het betekent dat 1 op de 33 sollicitaties tot een baan leidt. Zo slecht is dat niet. Het is even flink doorzetten, maar het betekent concreet en gemiddeld genomen dat als iemand 33 sollicitaties in een week doet, dat hij eind van de week een baan heeft.

Ik zou er indertijd mijn handjes voor dichtknijpen als het zo makkelijk zou gaan.