hänschen klein schreef:Mag ik hieraan als krantenlezer toevoegen, dat DMG niet alleen keukenwinkels en ketens opkoopt, maar ook keukenproducenten in Duitsland, waarmee inmiddels ook de duitse keukenmarkt via DMG bediend wordt. Ik vind het een gevaarlijke ontwikkeling waarbij de autoriteiten moeten gaan opletten. Maar, ik heb mijn keuken NIET bij DMG gekocht. M.a.w. er zijn ook nog andere winkels die hun keukens zelf uit Duitsland importeren. Daarbij valt al snel op, dat het keukenmerk/de producent niet eens genoemd wordt. Daarbij weet men dan ook niet zeker of men een keuken uit een DMG heeft besteld.
Ik heb inmiddels begrepen, dat het witte corpus er niet ècht toe doet en alleen de frontjes, het werkblad, de apparaten en de accesoires uiteindelijk het verschil maken? Ook in prijs.
de korpussen zijn over het algemeen gelijk. Tussen leveranciers kan wat verschil zitten. De frontjes kunnen verschillend afgewerkt zijn. Kunststof, folie, houtfineer en lak zijn de meest voorkomende verschillen. Stiekeme verkopers verkopen wel een houtfineer om vervolgens kunststof te leveren. Daar kan zo 6000 euro verschil in zitten. Goed voor de marge en de niet oplettende klant trapt erin.
Bladen kunnen ook heel prijsbepalend zijn. Zo begint het vaak met kunststof en gaan we via steen (composiet/graniet) naar beton of glas. Uiteraard zijn er meer materialen zoals keramisch, maar in mijn tijd waren dat de meest verkochte bladen. En waar je voor kunststof vaak rond de 300 per meter zit schiet je met beton vaak richting de 800 per meter.
Waar mensen zich vaak op verkijken zijn de uitsparingen. Bij kunststof betaal je vaak alleen rond de 150 euro voor een uitsparing van de spoelbak. De rest zagen ze ter plekke. In steen, beton en glas moet iedere uitsparing in de fabriek gemaakt worden. Hierdoor betaal je vaak al snel 600 tot 700 euro voor deze uitsparingen.
Apparatuur moet je zien in sets. Whirlpoolset (5 apparaten) 4000 euro, Bauknecht 5000, Siemens 6000, Kitchenaid 8000 en Miele 10.000 euro.