[ archief ] Straks 67, maar hoe?

[jjmoes]

Beste Maria,
Probeer er iets van te maken: ben zelf al ziek sinds 1997, afgekeurd 1-1-2000: 30% minder inkomen, sindsdien 0,98% prijscompensatie van het ABP....Prijzen in Euro's zijn flink gestegen, inkomen gehalveerd door de ZALMtruc. Maar we gaan met goede moed verder. Ben benieuwd wat het nieuwe kabinet verzint na alle bezuinigingen op ambtenaren, chronisch zieken, extra heffingen op je zuur gespaarde pensioentje, de toeslagenregelingen waarvoor je net niet in aanmerking komt. En met grote HALBE ZIJLSTRA op A-Sociale Zaken zit de pet niet helemaal de goede kant op, laat staan heer Wouter Koolmees op Financiën (grootste gelover in EU Brussel/Draghi). Dus Maria, houd moed, laat de slinger om je nek hooguit uit paardebloemen bestaan. Sterkte gewenst, je hebt elkaar nog en er komen altijd nieuwe verkiezingen.

[Nijogeth]

Even terugkomend op de pensioenleeftijd, deze hoort mee te stijgen. Ik werk al fulltime vanaf mijn 19e en als ik 40 jaar aan zou houden, dan zou ik dus op mijn 59e met pensioen kunnen. Dat is natuurlijk idioot, want tegen die tijd (ben nu 27) is de gemiddelde levensverwachting waarschijnlijk 85-90. Dan zou ik nog 25-30 jaar een pensioen moeten hebben en heb ik minder dan de helft van mijn leven hoeven te werken, dat is toch krom?

Die gemiddelde leeftijdsverwachting zegt vrij weinig over het vermogen om nog een zinnige bijdrage aan het arbeidsproces te leveren. Leuk trouwens dat je je leeftijd vermeldt. In jouw geval: kijk eens naar je oma/opa (ik verwacht dat je nog oma's en wellicht ook opa's hebt), die zullen nu een stuk in de 70, tegen de 80 zijn. Acht je een 70-jarige wérkelijk in staat om nog fulltime te werken? Fysiek gezien dan he.... de verschillen in bijvoorbeeld digitale vaardigheden in deze leeftijdscategorie zijn enórm (mijn schoonmoeder is compleet digibeet en mijn eigen moeder appt, skypet en doet haar eigen belastingzaken digitaal).
Nog even los daarvan: op de huidige arbeidsmarkt wordt het al knap lastig om als 50-plusser nog aan het werk te komen en echt niet iedereen is in staat of wordt in de gelegenheid gesteld om zich voortdurend te blijven bij- of omscholen en te ontwikkelen en door te stromen naar minder fysiek belastende functies. Hoe wil je daar mee omgaan dan? Allemaal veroordelen tot de bijstand tot de steeds hoger worden pensioengerechtigde leeftijd?
Ik denk dat we moeten accepteren dat het op een bepaalde leeftijd gewoon geen haalbare kaart meer is, en m.i. ligt die leeftijd gemiddeld ongeveer rond 65 (uitzonderingen daargelaten).

Als je het zo stelt. Mijn levende opa heeft tot zijn 70e doorgewerkt (eigen zaak, waar hij na verkoop in bleef werken) en is ondertussen 88. Mijn oma's zijn beiden 85. De ene was tot 2 jaar geleden redelijk mobiel, terwijl de andere nog steeds de hele familie afgaat omdat ze niet stil kan zitten en dan maar gaat poetsen, wassen en strijken. Dit kon ze op haar 70e nog een stuk beter dan nu.

[stofzuigertje]

Ook ik kan nog strijken maar niet in een commerciële wasserij 8 uren per dag!
Uw ouders zijn prima maar ik kom soms mensen onder de 60 tegen die minder geluk hebben!
Verder is eigen zaak zelf werk uitzoeken wat je nog kan en wilt in eigen tempo, en rest voor de rest......
Dat zal geen enkele werkgever accepteren en volgens mij werkte jou Opa geen 8 uren......
en welk werk?

Dat Nijogeth geluk heeft betekend niet dat iedereen kan en wil doorwerken!
Ik verkocht bedrijf en geniet van het leven.
Vooral niet kijken wat er nu fout gaat, niet meer mijn probleem!

[Nijogeth]

Mijn opa was schoenmaker en werkte tot zijn 70e nog gewoon 4 volle dagen. Mijn vader en mij oom hadden eerder de zaak al overgenomen en mijn opa en vader zijn beiden schoenmaker.

[witte angora]

Ach, gisteren was ik in Leiden in een kledingzaak, de eigenaar (neem ik aan) werkte nog steeds in de winkel. Kon amper recht op staan, laat staan lopen, en toch probeerde hij me nog te helpen. Geen idee hoe oud hij is, maar aan zijn grijze krullen te zien zeker wel 80.

Maar dat is allemaal niet de vraag van de topicstarter.

De vraag is: toen ze jong was werd er van alles voorgespiegeld, een gouden toekomst met gouden randjes. En daar is eigenlijk niets van over. Ik lees vooral teleurstelling in wat er van terecht is gekomen, en de vraag: hoe moeten we het financieel redden tot de pensioenleeftijd.

[atlas1302]

En de manga`s heerlijk en gratis langs de weg, u bent toch niet gek.

Mango's ? Manga is het Japans voor stripboek.

Het is ook een stripverhaal, maar niet doorvertellen hè
Vrouwen zijn Maria`s en Mannen zijn Mario`s, zowel als in het Spaans als Portugees, als vruchten altijd vrouwelijk zijn is een banaan dan ook een Banana en geen Banano, ook deze plukken we gratis langs de weg...mmmm lekker.

[atlas1302]

Ach, gisteren was ik in Leiden in een kledingzaak, de eigenaar (neem ik aan) werkte nog steeds in de winkel. Kon amper recht op staan, laat staan lopen, en toch probeerde hij me nog te helpen. Geen idee hoe oud hij is, maar aan zijn grijze krullen te zien zeker wel 80.

Maar dat is allemaal niet de vraag van de topicstarter.

De vraag is: toen ze jong was werd er van alles voorgespiegeld, een gouden toekomst met gouden randjes. En daar is eigenlijk niets van over. Ik lees vooral teleurstelling in wat er van terecht is gekomen, en de vraag: hoe moeten we het financieel redden tot de pensioenleeftijd.

Het is zeker teleurstellend absoluut, mijn Opa die ik heel graag mocht zat 40 jaar geleden ook al te mopperen dat zijn pensioen elk jaar minder werd. Dus het is allemaal niet van gisteren en van vandaag ... iedereen heeft dus tijd zat gehad om hier op te anticiperen en zijn schaapjes op het droge te hebben. De een gaat daar anders mee om dan de ander.