Radar

De FIOD-ECD is de opsporingsdienst van de Belastingdienst. In 1999 is de FIOD-ECD ontstaan uit het samengaan van de Fiscale inlichtingen- en opsporingsdienst (FIOD) en de Economische controledienst (ECD).


De FIOD-ECD werkt aan de rechtshandhaving en daarmee aan de verbetering van de kwaliteit van de samenleving door bijdragen te leveren aan:

het strafrechtelijk tegengaan van fiscale, financiële en economische fraude;
het waarborgen van een integer beroeps- en bedrijfsleven;
de bescherming van de consument;
de bestrijding van de georganiseerde criminaliteit

Afschaffing opportuniteitsbeginsel
Het zogenaamde opportuniteitsbeginsel moet worden afgeschaft. Onder “opportuniteitsbeginsel” wordt verstaan: de bevoegdheid van het Openbaar Ministerie om zélf te bepalen of het tot vervolging van een verdachte wil overgaan of niet.

Redenen:
* Het opportuniteitsbeginsel lokt klasse-justitie uit. Personen, die - om wat voor reden ook - zich in de gunst van leden van het Openbaar Ministerie kunnen verheugen, lopen tot op heden - bij de zelfde mate van “verdacht zijn” - minder kans vervolgd te worden, dan anderen die dit genoegen niet smaken.

* Het Openbaar Ministerie wordt minder kwetsbaar voor “politieke” of “maatschappelijke” druk. Overheidsinstellingen, beambten, politici, groot-industriëlen en grote financiële instellingen kunnen makkelijker “buiten de deur” van het OM worden gehouden, als vooráf al duidelijk is, dat geen enkel “belang”, noch van de Staat (het “raison d’État”), noch van enig ander lichaam of persoon, een vervolging kan stuiten als de feiten daartoe wel aanleiding geven.

* Het door het OM toegepaste opportuniteitsbeginsel wordt nú meestal “verkocht” als gedoogbeleid. Meestal gaat het hier echter om bestuurlijke onmacht of capaciteitsproblemen, die zo verdoezeld worden.

* Het uitblijven van een strafrechterlijke reactie, waar die op grond van de verdenkingen wel nodig zou zijn, leidt tot onbegrip bij de bevolking en derhalve tot onrust. Ook gaat er geen preventieve afschrikking van “gedogen” uit.

Het is niet goed in te zien is hoe [X] haar stelling dat Dexia de aandelen niet heeft aangekocht nog anders zou kunnen onderbouwen dan aan de hand van hardnekkige geruchten, zulks terwijl het voor Dexia toch betrekkelijk eenvoudig moet zijn om aannemelijk te maken dat zij de aandelen wèl heeft verworven. Dexia heeft dit echter op geen enkele wijze gedaan. Daarbij komt dat het door [X] geschetste scenario van aankoop van over de counter gekochte opties in plaats van aandelen voorshands niet zonder meer onaannemelijk voorkomt. De kantonrechter ziet daarom, en mede gelet op de verstrekkende gevolgen van het verweer, aanleiding zich nader door Dexia te laten informeren omtrent de aankoop van de overeengekomen aandelen. In verband hiermee zal de zaak worden verwezen naar na te melden rolzitting teneinde Dexia in de gelegenheid te stellen schriftelijke –geadstrueerd met objectief verifieerbare (dus niet louter interne) stukken- inlichtingen te verstrekken omtrent de wijze en de data waarop de overeengekomen aandelen ten behoeve van [X] door Dexia zijn verworven. [X] zal daarna bij akte mogen reageren.