Radar

Beste Jol,

Voorbeeld 1. Een sollicitatietraining. De training bestaat uit een aantal gedeeltes, waaronder het praten over kwaliteiten, met bijbehorende oefeningen. Voorbeeld daarvan is het Kwaliteitenspel (zie hun website), wat het meeste effect heeft wanneer je het in groepsverband doet. Doel hiervan is meervoudig: vergroten zelfvertrouwen, inzicht in eigen persoonlijkheid, je beter kunnen verwoorden in een sollicitatie en ga zo maar door.
In dezelfde training kan bv de sollicitatiebrief worden behandeld, met onderlinge tips en ervaringen. Een sollicitatiebrief is iets persoonlijks; juist daarom kan het helpen tips van anderen te krijgen in plaats van de eenzijdige visie van een consulent.

Voorbeeld 2. Een training rouwverwerking. Klinkt wat zwaar, maar het verliezen van je baan is een ingrijpende gebeurtenis. Die persoonlijk verwerkt moet worden, maar het blijkt veel mensen te helpen om "lotgenoten" te treffen die precies begrijpen wat ze meemaken, beter nog dan een consulent die in veel gevallen niet ervaringsdeskundig is.

Hiermee beweer ik niet dat groepstrainingen te prevaleren zijn boven een individuele aanpak; integendeel. Maar het is de synergie van beiden die werkt. In mijn vorige project (een mobiliteitscentrum bij een bedrijf dat reorganiseerde) bleken van de mensen die onze training hadden gevolgd meer dan de helft méér een baan te vinden dan diegenen die geen training hadden gevolgd.

Laatst gaf ik een training. De eerste keer kwamen er 10 opdagen (meer nodigen we niet uit op een training). De tweede keer 6 (zonder afbericht), de derde keer 4. Zij hebben de training afgemaakt en allen werk gevonden. In uren kost een dergelijk scenario me meer dan een individuele aanpak.
Hoe stel je het je trouwens voor om een geheel traject individueel op te pakken voor pakweg 1000 euro..? Dat is namelijk in veel gevallen een realistischer bedrag dan de voorgespiegelde "miljoenen belastinggeld" uit de uitzending van het goed onderbouwde Radar...
Groet Lodi

Reactie op Opa: met blijven hangen in negativisme bedoel ik precies wat ik zeg, maar dan een beetje kort door de bocht. Ik bedoel dat het hebben van een ziekte, het verliezen van je baan enzovoort, zeer ernstige en zware gebeurtenissen zijn. Veel mensen hebben hulp nodig om uit een dergelijke situatie te komen, omdat ze anders het risico lopen het niet (goed) te kunnen verwerken. Ook daarvoor is een reintegratiebedrijf (tenminste, een goeie).

die hulp krijg je toch van professionele hulpverleners?
door die hulpverleners weet ik mijn beperkingen en mogelijkheden en blijf ik de mogelijkheden ontwikkelen.

En een sollicitatiebrief schrijven kan ik ook.

Maar wat heb ik aan een sollicitatiebrief en cv als ik geen hoogte kan krijgen wat voor banen voor mij geschikt zijn?

En het basisonderwijs? Ten eerste heet het niet voor niets basis. En ten tweede komen ze daar ook steeds meer terug op de groepstraining en gaan ze steeds meer op individuele benadering zitten

Vonneke, in antwoord op je vraag wat je hebt aan een sollicitatiebrief terwijl je niet weet waar je op moet solliciteren..:

Helemaal niets. Vandaar dat veel trajecten beginnen met een beroepskeuzetest.

"Hoe stel je het je trouwens voor om een geheel traject individueel op te pakken voor pakweg 1000 euro..? Dat is namelijk in veel gevallen een realistischer bedrag dan de voorgespiegelde "miljoenen belastinggeld" uit de uitzending van het goed onderbouwde Radar... "

Dan zijn jullie het goedkoopste RIB van NL!

Vertel mij niets van de gebruikelijke bedragen want ik ken ze tot achter de komma

Je opgegeven resultaten geloof ik niet/zijn geen gevolg van je training.

Je komt de lagere school toch ook door met alleen groepstraining..?


Beste Lodi,

Ja ik kon toevallig goed leren en ben de lagere school met groepstraining doorgekomen. Bij mij op de lagere school kregen kinderen die de Nederlandse taal niet machtig waren, kinderenmet dyslexie, dyscalculie, etc aparte uurtjes individuele begeleiding.
dit was een hele normale school, maar men hield gewoon rekening met het individu.
Én omdat ik erg gevoelig ben koos ik vaak als ik de kans kreeg voor een combinatieklas (bijvoorbeeld van 5e en 6e klassere wegens het feit dat er teveel mensen voor 1 en te weinig voor 2 klassen in die leeftijd waren). En ik voelde me als kind al het prettigst in een klasje van maximaal 15 mensen, waarbij je veel zelfstandig kon/mocht werken en de leraar er voro je was als je ondersteuning bij iets nodig had.

Tja en zelf lag ik zo vaak in het ziekenhuis dat ik eigenlijk mezelf heel veel lagere schoolkennis heb aangeleerd (ziekenhuisschooltjes bestonden nog niet).

Tevens impliceer je met deze opmerking dat de gemiddelde reintegratn het verstand van een kind van 6 heeft.

Beste Gast, ik impliceer niets. En beste Jol, informeer eens bij het UWV naar actuele bedragen.
En stel nu eens dat het bedrag geen 1000 maar 3000 euro is. Hoe zou dat bedrag besteed moeten worden volgens jou? (opleidingskosten, testen, trainingen, hoeveelheid persoonlijke gesprekken, vacaturewerving etc.)? Groet, Marcel

Hai Lodi.

Ok even wat info.
Ik ben 53, dus niet echt oud, maar zeker ook niet jong.
Helaas denk ik vaak jonger dan mijn lijf en leden accepteren.

Veel van de opmerkingen die je maakt vind ik goed en volgens mij is je bereidheid om (goed) te helpen er wel.
Toch denk ik dat in een aantal gevallen er een zekere beroepsblindheid gekomen is waardoor je sommige dingen vanuit een voorgekleurd perspectief bekijkt.
Want ik denk dat vaak idd groepstrainingen niet voldoen.

Groet,
Lobo (gewoon Bob eigenlijk)

Hoi Bob,

Is misschien ook wel zo..! Maar ik geloof ook echt in wat ik doe. Dat gezegd hebbende, moet ik helaas ook erkennen dat er veel mis is. Alle signalen van de kandidaten, of ze nu onderbouwd of ongefundeerd zijn, geven natuurlijk wel een probleem aan. Ik denk dat dat m zit in een aantal factoren, waarvan oprechte betrokkenheid er één is, en zeker ook andere belangen (geld/commercie) een andere. Maar er hangt ook zoveel mee samen... later wat meer, moet even weg, groet Lodi

Ik bedoel dat het hebben van een ziekte, het verliezen van je baan enzovoort, zeer ernstige en zware gebeurtenissen zijn. Veel mensen hebben hulp nodig om uit een dergelijke situatie te komen, omdat ze anders het risico lopen het niet (goed) te kunnen verwerken. Ook daarvoor is een reintegratiebedrijf (tenminste, een goeie).

En hier gaat de hele discussie over.

Het is veel en veel te complex en elk idividu is verschillend om 'even' te behandelen en een oplossingen te genereren en juist op dit punt gaan de reintegatiebureaus de fout mee in.

Ze stoppen 20 verschillende individuen met elk hun eigen verleden in een hok, geven ze allemaal dezelfde informatie en gaan er vanuit dat het dan vanzelf goed komt.
FOUT, elk individu heeft zijn eigen en specifieke benadering nodig.
Helaas kan die persoonlijke benadering niet worden gegeven door wurg contracten.... zo schrijft men hier. Persoonlijk denk ik dat het niets met wurg contracten heeft te maken maar meer met onvakkundigheid en de drift tot het snel willen scoren.

Zoals is al eerder schreef, de jeugdige reintegratie medewerker willen niet wachten maar willen snel resultaat, willen snel geld verdienen, willen snel verder met het volgende project. De jonge snelle reintegratie medewerkers hebben juist daardoor niet eens in de gaten dat het overgrote gedeelte van de clientele die NU in de WAO of bij de SOZA terecht komen, allemaal uit de generatie van de denkers en structurele (op)bouwers afkomstig zijn (50, 60, 70e jaren). De generatie tussen 50 en 60e jaren wil en kan niet meer even vlug, vlug, juist deze generatie moet een doel voor ogen zien om te kunnen presteren.
En dat doel is er niet want er zijn onvoldoende geschikte banen beschikbaar en de snelle jonge werkgevers willen frisse jongeren die geen vragen stellen.
Of moet straks de generatie uit 60 70e jaren de puinhoop gaan opruimen die de huidige generatie er op dit moment van maken? (veel te weinig innovatie en techische ontwikkelingen onder jongeren).

Het altijd alles maar sneller willen doen gaat ten koste van de aandacht des individu en wordt de ondergang van deze maatschappij, VLUG en goed zijn altijd nog 2 totaal verschillende dingen en kunnen heel moeilijk samen gaan. Vlug en goed bestaat niet, het 1 gaat altijd tenkoste van het ander.

Excuus voor de zijsprong maar door het in iets breder perspectief te zetten, probeer ik aan te geven dat het een bijzonder complex systeem is. Het totale systeem of maatschappij bestaat niet uit statisch materiaal of de hoogte van de aandelen koers maar de maatschappij bestaat uit mensen met ieder zijn eigen wil, eigen mening, eigen capasiteit en eigen denkvermogen.

Om herhaling van standpunten te voorkomen, heb ik er persoonlijk genoeg over geschreven.

Lieve opa, dit alles heeft echt niets (of tenminste niet veel) te maken met leeftijd. Ik heb jongere collega's die het beter begrijpen dan ik (niet zo moeilijk misschien ). U heeft gelijk: sneller is niet altijd beter. Maar het zijn wel degelijk vaak de opdrachten/opdrachtgevers die dit juist verlangen. En wij als RIB maar worstelen om enerzijds aan de wens te voldoen, en anderzijds niet te veel concessies te doen aan de inhoud...
Einde discussie leeftijd trouwens.

LODI,

Dan moet u de opdracht aan UWV of SOZA terug geven met daarbij de opmerking dat u voor die begroting niet een goed product kunt leveren.

Heel eenvoudig dit noemden wij, goed en doelmatig ondernemerschap.
Maar reintegratiebureaus zijn slechte ondernemers, zo blijkt.
Ze kopen artikelen in tegen een inkoopprijs die onder de markt of kostprijs ligt.
Voorbode van slechte ondernemerschap is toeneemende aantal klachten van consumenten over slechte service en het gevolg van slechte service is een faillissement. Wel toepasselijk op forum voor consumenten.

Tja, opa, eerlijk gezegd kan ik u niet helemaal ongelijk geven over uw laatste bericht...

Maar, wel een vraag, wat stelt u dan voor: opdrachten weigeren en meteen stoppen cq falliet gaan, of proberen er nog iets van te maken vanuit een stuk betrokkenheid naar de clienten toe?
Groet Lodi