Radar

Opa, een reïntegratiebedrijf bepaalt niet of je een uitkering krijgt. Dat doet de uitkeringsinstantie.

En: ik durf glashard te stellen dat (eind)rapportages er anders uitzien dan u schetst. Maar beiden hebben we geen "bewijs", toch..?
Groet Lodi

Lodi,

Opa, een reïntegratiebedrijf bepaalt niet of je een uitkering krijgt. Dat doet de uitkeringsinstantie.

U als medewerker bij reintegratie bedrijf weet toch hopelijk wel dat een uitkeringsinstantie bij toekenning van (vervolg) uitkering(en) uit gaat van de inhoud in de rapportage welke is geschreven door het reintegratiebureau?
Immers, het maken van een rapportage over clientele heeft tot doel inzicht te krijgen in de (rest)verdien capaciteit van clientele. Dit is ook de reden dat diensten van een reintegratiebureau wordt ingekocht.
Of heb ik het niet goed begrepen?

Tot slot;
een 28 jarige reintegratiemedewerker schrijft over een clientele afkomstig uit 100% WAO met leeftijd tussen 50 en 60jaar in zijn eindrapportage dat clientele nog een rest verdien capaciteit heeft van 60%. Vervolgens moet de clientele werk gaan zoeken welke in de maatschappij voor clientele niet beschikbaar is.

Dit is spijtig wel de dagelijkse praktijk.

Geconstateerd moet worden dat veel reïntegratiebedrijven er ondanks hun goede bedoelingen en inspanningen niet in slagen op korte termijn mensen aan het werk te helpen.

Het ontbreekt veel consulenten aan vertrouwen in de capaciteiten van hun klanten. Te lang wordt stilgestaan bij het wegnemen van belemmeringen en aanbodversterking, te weinig wordt gezocht naar concrete geschikte banen waar hun cliënten morgen al aan de slag kunnen. Ook in deze tijd zijn veel werkgevers op zoek naar geschikte mensen, en daarom moet je vooral kijken naar de vaardigheden van mensen die relevant zijn voor werkgevers.

reintegratie medewerker is zo een beroep welke ongeschikt is voor mensen onder de 45 jaar

Hou toch a.u.b. op met die onzin. Er klinkt behoorlijk wat frustratie door in u postings. Moest u zelf soms weer gaan werken terwijl u een uitkering wilde?

Waarom zal iemand onder de 45 niet in de reintegratiebranche kunnen werken? Kan de oudere generatie elkaar dan niet goed genoeg de hand boven het hoofd houden?

Aan:Opa

Opa zijn alle door u geschetste ervaringen gebaseerd op uw eigen reintegratieverhaal.....? Ik begrijp dat uzelf of een ander in uw naaste omgeving, negatieve ervaring op heeft gedaan t.a.v. reintegratie, maar dit wil niet zeggen (zoals eerder vermeld) dat u alles over een kam kunt scheren denk ik. Als u motorpech krijgt met uw auto, wil dat dan zeggen dat de totale automobielindustrie niet deugt?

Of u makkelijk plaatsbaar bent naar duurzame arbeid, is afhankelijk van: - leeftijd
- gewenste salarishoogte
- relevante werkervaring
- opledingsniveau en
- motivatie

wanneer deze mix in balans is maakt u een grote kans aantrekkelijk bevonden te worden, door potentiele werkgevers binnen uw vakgebeid.
Dit is niet altijd makkelijk op een gestresste arbeidsmarkt als de dag van vandaag, waar de werkgever kan kiezen uit gemiddels 100 Cv's op 1 vacature.

Goede reintegratieconsulenten probreren ervoor te zorgen bovengenoemde mix zo goed en kwaad als mogelijk in balans te brengen voor u als client. Dit zal lang niet altijd leiden tot een baangarantie, maar is wel alleen mogelijk als u er ook alles aan doet de balans van u kant te ondersteunen.

mvg

Antwoord aan Opa: Wat moet ik volgens u in mijn rapportage schrijven, wanneer iemand niet mee wil doen aan het traject?

Mijn ervaring met reintegreren is niet leuk,mijn idee hierin is dan ook dat de reintegratie bedrijven er zelf een slinger aan geven wat jouw mogelijkheden zouden kunnen zijn en wat jij kan oftewel als je maar aan het werk komt zodat zij hun geld kunnen vangen.Er heerst binnen deze bedrijven absoluut geen empathisch vermogen wat nodig is om voor bepaalde gebreken op LANGER termijn een beroep te vinden.
Ik heb zelf jarenlangen ervaring met reintegreren.
Mijn ziektebeeld is MS-progressief dus je weet dat het alleen maar op termijn achteruit zal gaan.Wat ik in het begin,zes jaar geleden,heel positief en vol energie allemaal geprobeerd heb,zeg ik nu wat de reintegratie bedrijven zeker toen ook al hadden moeten weten, ik kan niet werken.
Via deze reintegratie bedrijven heb ik gesoliciteerd bij de politie waar ik toendertijd nog door de keuring heen kwam maar op mijn ziektebeeld werd afgekeurd.
Daarna nog bij een aannemings bedrijf om dat dit in het verlengde van mijn vak lag.Toen nog bij een tandtechnisch bedrijf dit alles lukte niet of dat heb ik niet gedaan om dat geen toekomst biedde,dit in het verlengde van mijn ziekte.
MAAR het allerergste vind ik nog het feit dat ikzelf actie heb ondernomen om op zoek te gaan naar een omscholings trajekt,dat had ik ook gevonden en wel in Limburg waar ik intern kon blijven,leren en slapen binnen het jaar had je dan werk en een van op het langer termijdit alles afgestemt op je ziekte.WAAROM ging dit niet door omdat het UWV het te duur vond welgezegd toendertijd F30.000.Nu zijn ze dat zelfde bedrag aan mij kwijt plus een arbeidongeschikte meer.
Wat ik me werkelijk afvraag is wat ze allemaal nog meer van iemand verwachten om aan het werk te komen want niemand vind het fijn om thuis te zitten een uitzondering daar gelaten,maar wij zijn geen koeien.
Sinds ik in de w.a.o. blijk pas hoe belabbert het er hier in Nederland voor staat.
Zij zeggen wat en hoe je het moet doen en voor de rest zoek je het maar uit.
Met dank dat ik even mocht luchten,want eigenlijk ben ik nog lang niet klaar ik heb zoveel slechte dingen over het UWV te zeggen dat er veel mensen die een verantwording dragen en daar ook voor worden betaald zich diep zouden moeten schamen.

K.A.van Akelijen
Valkreek128
3079AR Rotterdam
010-4829941

Beste meneer Van Akeleijen, wat heeft uw kritiek op het UWV te maken met de inhoud van een reïntegratietraject..? Graag iets duidelijker uitleg..!
Groet Lodi

ik geef toe,ik ben moeilijk bemiddelbaar maar niet onmogelijk.
als er naar MIJ was geluisterd en IK begeleid was met het geld wat er in de loop der tijd voor mij betaald is aan reïntregratie bureaus was ik nu aan het werk.

Mijn niet gebruikelijk werk,illustrator, kan ik best uitvoeren met de nodige aanpassingen en apparatuur..

de eerste (was trouwens alleen bereikbaar per trap en totaal onvindbaar op een industrieterrein) belde mijn revalidatiearts op voor effe wat info over mij,dat gaat niet zomaar over de telefoon gelukkig.. bovendien was mijn spierziekte plots slechts een whiplash geworden waar daarna gewoon mijn dossier door reorganisatie helemaal pleite was.
Die reorganisatie was ik helaas nou net de dupe van geworden zeiden ze na huisbezoek (weer die trap vertikte ik na drie keer) en de bemiddelings tijd was om. het eerste jaar hiervan zat ik in een revalidatieprogramma en deden ze niets.

toen een algehele test bij een ander bureau,persoonlijkheid, inzet plus iq Hun verslag: ik wilde wel degelijk (!)

Derde bureau mag mij niet steunen in eigen onderneming, er staat spierziekte en 80-100% achter mijn naam en UWV zegt bekijk t maar..
Alleen de wet RIO kan. wat neerkomt op binnen een jaar in eigen onderhoud voorzien en anders moet je het lenen.
dat doe ik niet in mijn situatie ondanks dat mijn progressie erg langzaam is.
zij zoeken werk voor mij voor één dag in een reklame bureau..ik zou mezelf niet eens aannemen.
die ene dag was eerst 3uur en een dag tussen zo stond het in de gegevens.dan kan je hooguit je jas uit en aan doen en een kop koffie nemen maar wél thuis een illustratie voor een krant af hebben en mailen!!! maar illustrator staat niet in het bestand.

Ik wil werken,kan dat ook met een financieel zetje,maar dat stoppen ze in de bureaus zelf.
Het gaat goed zolang je in het bestand past.
lees zowel met aandoening als beroep.

Ik heb een HBO illustratie diploma en gewerkt voor kranten en tijdschriften naast mijn melkertbaantje (ik wilde geen uitkering..) jongeren werker tot ik ziek werd.
toen is mijn spaargeld voor computer en opleiding voor opgegaan. 70% van 32 urige melkert was de oorzaak..

Ben net dertig, kan mijn werk uitvoeren,goed werk voor mijn situatie ook nog en ik kan t ,omscholing hoeft niet.
t duurt minimaal vijftien jaar voor mijn arm uitvalt.
Ga mij niet vertellen dat er geen wildgroei is en niet met geld wordt gesmeten,ik had aan het werk kunnen zijn nu.

Beste Wana, wat is nou precies uw inhoudelijke kritiek op reïntegratiebedrijven..?

ik zou niet bij opa in traject willen. King of rock

ook al is ie 60, king of rock

King of Rock, neem iemand van je eigen leeftijd..!

Aan:Wouter

Opa zijn alle door u geschetste ervaringen gebaseerd op uw eigen reintegratieverhaal.....? Ik begrijp dat uzelf of een ander in uw naaste omgeving, negatieve ervaring op heeft gedaan t.a.v. reintegratie, maar dit wil niet zeggen (zoals eerder vermeld) dat u alles over een kam kunt scheren denk ik.

Ik lees rapporten en spreek veel mensen die onafhankelijk van elkaar bijna hetzelfde verhaal vertellen.

Als u motorpech krijgt met uw auto, wil dat dan zeggen dat de totale automobielindustrie niet deugt?

GM heeft vorige week nog een hele serie auto's terug geroepen voor mankement

GAST

ik zou niet bij opa in traject willen. King of rock

Precies het punt, en ik niet bij iemand uit de patat generatie met werkende ouders en sleutel om hun nek.
I love Rolling stones of the Beatless.
Serieus,
u opmerking geeft al aan dat elke generatie of groep mensen een aparte benadering nodig heeft. En hierin falen de reintegratie bureaus op een grandioze manier.
Ik spreek regelmatig mensen die de jeugdigen niet (meer) begrijpen.

lodi, je lult onzin

Wat een sterke reactie, "aaa"..! Klasse hoor. En zo constructief.

:xIk heb zelf een slechte ervaring met een reintegratie buro.
Sinds 2000 ben ik in de WAO geraakt. Het UWV raadde me aan een een Cursus Beroeps- en Werknemersvaardigheden te gaan doen bij Agens. Kosten F 5.475,- exc. reiskosten.
Ik heb de cursus volledig gevolgd in 2001 in Breda.
Nadien zijn er 5 verschillende consulenten van dit buro langsgeweest die elk opnieuw een traject met mij bespraken en aantekeningen en afspraken hebben gemaakt.
U kunt het al raden geen enkele afspraak werd nagekomen.
Uiteindelijk hoorde ik niets meer van dit buro.
Wat bleek na twee jaar stopt automatisch de hulpverlening en wordt er niet meer bemiddeld. Had beter geweest dat ze dit ook even aan mij zouden doorgeven aangezien ik van niets wist.
Na een herkeuringsbeoordeling vertelde ik over deze ervaring aan de UWV arts. Zij bevestigde de slechte ervaringen met dit buro en andere en meldde dat het grootste deel van de "geholpen" klanten van deze buro's zelf werk had gevonden terwijl, het buro de illusie wekt dit zelf te hebben gedaan.

Deze ontwikkeling in Nederland is voor de meeste mensen waaronder ondergetekende een begin tot armoede.
Zo gauw je in deze situatie komt moet je alle zeilen bij zetten om niet dakloos te worden.
Mijn uitkering bedraagt per maand met partner en 3 kids € 840,-.
Ik ben gekwalificeerd en ze laten je verzuipen.
Ik ben gezond, nog sterk en nu al afgeschreven omdat mijn leeftijd middelbaar is.
EEN SCHANDE!!!!
Zieke mensen en mensen die niet kunnen horen thuis te zitten.
Nu hebben ze dit verschijnsel uitgevonden en dit houden de instanties langer vol dan jij.
Jij kunt van deze almoes niet leven.
Ik wil werken voor mijn geld maar niet op deze manier.

Correctie:

Almoes moet aalmoes zijn.