Twee/drie jaar geleden ben ik ook op verzoek van mijzelf in het reïntegratie traject gekomen.
Via het UWV kwam ik bij Calder terecht en ik had binnen twee weken een intake.
Mijn verhaal was dat ik graag een opleiding wilde volgen, dat Calder daar een apart budget voor kon aanvragen bij het UWV en dat zij mij daar in zouden begeleiden.
Tijdens de intake behoorde dat inderdaad tot de mogelijkheden en als ik het contract zou tekenen zou ik gaandeweg in het traject een opleidingsadvies krijgen.
Dus inderdaad, ik moest komen en zat daar in een kantoortje met een man of 15 en kregen 2 dagen de tijd om elkaar voor te stellen.
De volgende twee dagen waren flauwtjes en saai. Testjes die door mijn nichtje van drie binnen 10 minuten gedaan kon worden en wij kregen er een uur voor.
Of je werd in een computerruimte gestopt waar je moest zoeken naar vacatures en daar dan op moest solliciteren. Ja, dat kan ik thuis ook wel. Volgens Calder was dat anders, op het kantoor kreeg ik ondersteuning. Nou, geweldig.
Dat soort dingen gingen maar door en had niet het kleinste gevoel dat ik via Calder überhaupt aan het werk kwam.
Ik heb dus het UWV gebeld en de situatie uitgelegd. De consulent legde mij uit dat ik een contract met Calder had en dat ik hun aan dat contract moest houden en mijn wensen schriftelijk kenbaar moest maken.
Ik heb dus een nette brief naar Calder gestuurd en een kopie naar het UWV.
Prompt kreeg ik ook nog een uitnodiging van Calder om op sollicitatie te komen voor een Call Center. Ik ben naar dat gesprek geweest, liep heel goed. De persoon die het gesprek afnam, gaf aan dat ze de uitslag van het gesprek bij Calder zou neerleggen en bedankte me vriendelijk voor de moeite. Vervolgens heb ik nooit meer wat gehoord, ook niet na herhaaldelijk verzoek.
Ik kreeg een brief terug waarin ze de situatie betreurde en er alles aan zouden doen om veranderingen in te voeren.
Hiervoor heb ik ze twee weken gegeven om met een goed plan te komen.
Ik werd door een Calder consulent apart genomen voor een gesprek en wij kwamen er gewoon niet uit samen. Het was wel een goed gesprek, ze was heel beleefd, maar zij konden gewoon niet bieden wat eigenlijk nodig was om weer aan het werk te komen.
Dus ik weer een rief geschreven op aanraden van de UWV consulent en hun nogmaals op de vorige brief gewezen. Intussen had ik een gesprek aangevraag bij het UWV. Daar heb ik het relaas verteld en zij hebben een rapportage bij Calder aangevraagd.
Daarin stond dat ik goed meewerkte en duidelijke wensen aangaf en dat niet heb laten escaleren. Dat laatste was voor UWV aanleiding om iets soepeler om te gaan met mijn klacht.
Er werd een gesprek gearrangeerd met de vestigingsmanager van Calder, ik denk dat het gesprek nog geen 5 minuten heeft geduurd. Calder was het er mee eens dat het traject niet afdoende was en ik het traject niet meer hoefde te volgen.
Ik heb er een rare smaak van in mijn mond gekregen.
Ik ben toen bij een ander reïntegratie bureau gekomen, een eenmanszaakje. De man kwam bij mij thuis, hoorde mijn verhaal aan en stelde voor om een capaciteiten onderzoek te laten doen, door een professioneel bedrijf. Daar werd een apart budget bij het UWV voor aangevraagd van 800 euro. Dit werd toegewezen en ik kreeg de uitnodiging om naar een Psychologisch onderzoek bureau te komen. Dat was pas een gedegen onderzoek. Daar kwamen de capaciteiten pas naar voren. Drie weken later had ik de rapportage.
De man van het reïntegratie bureau kwam 1 keer per 4 weken even langs om te kijken of alles goed was. Hij heeft verder nooit meer wat ondernomen en ik solliciteerde me een gat in de rondte. Gelukkig heb ik toen een baan gekregen, maar dat was in geen geval de verdienste van het reïntegratie traject.