Kopers van de leasecontracten hadden zich door hebzucht laten verblinden.
Aldus wijlen Duisenberg.
Ook voordat Legiolease was uitgevonden had iedereen de mogelijkheid aandelen te kopen en op een voor hem/haar geschikt moment te verkopen. Als je maar lang genoeg wachtte was je zeker van je winst, gemiddeld minstens 15 % per jaar.
Maar waarom deed Jan met de Pet dat niet?
a - Hij had geen verstand van aandelen.
b - Hij had geen geld beschikbaar.
Toen kwam een zekere P.B. op het idee aandelen te laten leasen.
En Dexia* zag dat wel zitten.
Daar kon de Bank geld mee verdienen.
En ze bestookte elk gezin met prachtige folders.
De eerste folders werden doorgaans ongelezen weggedaan.
Maar Dexia bleef volhouden, want de beurs bleef stijgen en Dexia rook geld.
De folders werden mooier en mooier.
Er werden tussenpersonen ingezet om Jan met de Pet over te halen.
Als hij niet toehapte was hij een dief van zichzelf, hij moest wel.
Iedereen deed het werd hem wijsgemaakt, rijk en arm, verstand of geen verstand van aandelen.
De een had al een badkamer verdiend, de ander een wereldreis.
Ook voorbeelden van mensen die eerder met pensioen konden etc.
De slapende stenen van zijn huis riepen hem dagelijks toe "Laat ons op de beurs geld verdienen, alsjeblieft".
En Jan met de Pet ging de zoveelste folder die hij in de bus vond nu serieuzer lezen.
En hij kon niets ontdekken over risico's.
Het zinnetje "Resultaten uit het verleden etc." was in het begin nog niet verplicht en ontbrak dus.
Zo te lezen waren er helemaal geen risico's, je kocht niets, de aandelen waren van de Bank waarmee ze suggereerden dat een evt. verlies ook voor hen was, de afnemer leasde slechts, hij betaalde rente voor het gebruik en kreeg daar de winst uit de koersstijging voor terug, soms wel 25% per jaar.
Zo las Jan met de Pet het in de folder.
En Jan met de Pet werd onzeker, Jan met de Pet ging twijfelen.
Want als een Bank dat zegt, die kon je toch wel geloven en vertrouwen.
Daar kwam nog bij, de vooruit betaalde rente was aftrekbaar,
de minister honoreerde dus blijkbaar zijn investering, dan kon er toch niets mis mee zijn?
En zo ging Jan met de Pet door de knieen en tekende het contract,
vette contracten, vaak onverantwoord hoog.
De tussenpersonen werden betaald op basis van afgesloten contracten.
En Dexia keek daar niet naar, die keek nergens naar, die verdiende grof geld aan de hoge ontvangen rentes.
Dus meneer Duisenberg als U naar beneden kijkt en dit leest, wie was door hebzucht verblind, Dexia met haar tussenpersonen of de gedupeerde?
OD.
* Lees voor Dexia Aegon/La bouchere
)dat dit de reclamefolder van het Hollands Casino was geweest.
N
n