Radar

Dag ikbenik,

Ik heb zelden zoveel onzin in één post gezien!

Vriendelijke groet, Paula

Ik ook niet Paula

Dag ikbenik,

Ik heb zelden zoveel onzin in één post gezien!

Vriendelijke groet, Paula.

Wat pas onzin is om steeds te roepen dat de je minimaal 2 jaar garantie overal op hebt, wat ook onzin is dat je na de koop een bedenkperiode hebt van 7 dagen.

Ik heb zelden zoveel onzin in één post gezien!

Sinds wanneer bepalen de consumentenbelangenorganisaties en de consumenten zelf wat de garantieperiodes zijn?

Dus daarmee moet ik iets beloven wat ik dus niet na kan komen?

Als je dat vind dan moet ik dus om je de zin te geven dus de boel gaan bedonderen?
Dat kan toch nooit de bedoeling zijn!

Nogmaals dag ikbenik,

Het lijkt me wijs en verstandig dat je de wet Koop en Garanties van 1-5-2003 eens leest:

http://wetten.overheid.nl/
vink aan: wetten
zoek onder: Burgerlijk Wetboek Boek 7

of: http://www.burgerlijk-wetboek.nl/BW7.htm

of: http://www.justitie.nl/publicaties/broc ... rantie.asp

Vriendelijke groet, Paula.

Met alle respect Paula, maar ik hoop toch dat mijn boodschap toch overkomt.

Het probleem van de regelgeving is dat veel te snel de claims bij de winkelier wordt gelegd. En als er iets fout gaat, dan wordt de winkelier te snel voor het vuurpeleton gezet en gelijk op hoge kosten gejaagd.

Ik probeer alleen duidelijk te maken dat er aan de regelgeving ook behoorlijke nadelen aanzitten.

Maar dat mag dus niet gezegd worden, want mijn mond word dan gelijk gesnoerd. Want de wet is toch de wet.

Kan wel wezen, maar als het zo doorgaan blijven alleen die hele grote bedrijven over die echt overal maling aan hebben.

Stel, je hebt een nieuw fototoestel gekocht en dat gaat tijdens de garantieperiode kapot net voordat je op vakantie gaat. Heb je dan recht op een vervangend toestel? Ja, in principe wel. Je hebt je goeie geld betaald voor een apparaat dat het behoort te doen en als dat niet het geval is (wat het natuurlijk wel moet zijn), is dat niet jouw schuld. Wil je nu toch vakantiefoto's maken, dan zul je dus bijvoorbeeld een ander toestel moeten huren. De kosten die je daarvoor maakt zijn schade en schades die worden veroorzaakt doordat een product niet doet wat er redelijkerwijze van mag worden verwacht, zijn verhaalbaar op de leverancier van dat product. Echt recht op een vervangend product heb je dus niet direct, maar wel recht op schadevergoeding. Voor een winkelier is het in zo'n geval natuurlijk veel praktischer zolang een ander fototoestel aan te gedupeerde klant mee te geven.
Bron: HCC

Kijk. Dit vind ik dus de grootste onzin!
Dus van iedere artikel dat ik verkoop moet ik gelijk een reserve artikel van hetzelfde merk en type bestellen. Want stel je eens voor dat een product kapot gaat en de klant moet gelijk een leenapparaat hebben.
Van de zotte natuurlijk en ook nog eens onuitvoerbaar en onbetaalbaar.
Ik heb zelf bijna geen artikelen op voorraad. Wel serviceonderdelen, maar ik heb dus ook geen printers, scanners, monitoren enz, enz, op voorraad. Ik lever dus op bestelling.
Wat hier geeist wordt is voor mij totaal onuitvoerbaar.

Het zijn enkele voorbeelden van uitspraken van een geschillencommissie die duidelijk maken dat winkeliers wel regelmatig zeggen dat de schuld voor een mankement aan een apparaat bij de klant ligt, maar daar vervolgens geen enkel bewijs voor leveren. Vaak beroept de verkoper zich op het oordeel van de fabrikant waarnaar het apparaat is opgestuurd om te worden onderzocht, maar dat snijdt totaal geen hout. Want een ondernemer mag weliswaar gebruik maken van de hulp van de fabrikant, maar als verkoper blijft hij de eerstverantwoordelijke. Ook voor wat een fabrikant in zo'n geval doet of beweert. Verschuilen achter de woorden van de ander is er dus niet bij; hij moet bewijzen.
Bron: HCC

Ten eerste is het zo dat de bewijslast de eerste 6 maanden bij de winkelier ligt, na die 6 maanden ligt de bewijslast bij de consument.

Ten tweede wordt hierin weer beweerd dat ik geen producten voor onderzoek mag opsturen naar de fabrikant.
Over een printer die defect is in de garantieperiode geld dit volgens HCC ook.
Totaal weer misgedacht.

Men wilt dus dat de winkelier ten aller tijden alle garantiereparaties zelf uitvoerd. De fabrikant is het hier niet mee eens.
Dus als ik doe wat van mij verlangt wordt, dan kan ik nooit die kosten bij de fabrikant claimen.

Dus nogmaals. Het gevolg van deze regels is dat dit de doodsteek voor bijna alle kleine bedrijven betekent.

Ik hoop dat die boodschap eens eindelijk overkomt!!!!!

Maarja, ik ben weer bang van niet. Want de consument heeft schijt aan de winkelier en totaal geen begrip voor de winkelier, ze denken alleen maar aan zichzelf.
Want hun hebben toch niet gevraagd om de problemen van een product.
Wat dacht je, de winkelier wel?

Nogmaals dag ikbenik,

De regelgeving (wet en jurisprudentie) is nu eenmaal het uitgangspunt van de relatie tussen consument en verkoper. Daar kan jouw boodschap niets aan veranderen. In grote lijnen is het wél zo dat de bescherming van de consument sinds 2003 is toegenomen en de bescherming van de verkoper is afgenomen. Om dat te veranderen is er weer nieuwe wetgeving nodig. Het valt te prijzen dat je opkomt voor de verkoper, maar je moet daarbij niet doorslaan en net doen alsof er geen regelgeving is of je eigen regelgeving maken. Dat is niet de goede weg om eerlijk en vlot zaken te doen. Het is nu eenmaal zo dat veel meer dan vroeger er heel veel consumenten zijn die goed op de hoogte zijn van hun rechten. Daar moet de verkoper op inspelen zodat de klant blijft terugkomen en niet verjaagd worden naar de goedkope dozenschuivers. Ik ben het dan ook niet met je eens dat er geen plaats meer in de markt is voor de zogenaamde speciaalzaken. De after-sale-service die zij (op basis van de wet) kunnen en willen geven is hét wapen om die dozenschuivers uit de markt te drijven.

Met vriendelijke groet, Paula.

Qua regelgeving wordt ook niet met het volgende rekening gehouden:

De fabrikanten producteren iets. Daarbij stellen zij hele hoge eisen aan de grondstoffen en de gebruikte materialen.
Waar ook een hele hoge eis op zit is de manier van werken.
Onder andere ESD veilig werken. ESD staat voor Eletric Static Discharge. oftewel statische electriciteit.
Iedereen is daarmee wel bekend. Trek in de winter maar eens een trui uit. Het geknetter wat je hoort is dus statische electriciteit. Of maak maar eens een stuk piepschuim klein. De bolletjes piepschuim blijft gewoon aan je plakken. De oorzaak ervan is statische electriciteit.
Voor de mens totaal onschadelijk, maar voor electronica behoorlijk schadelijk.
Dus de fabrikanten zijn niet alleen verantwoordelijk voor de gefabriceerde producten, maar ook willen zij vooral in de garantieperiode toezien hoe dingen gerepareerd worden. Daarvoor moet je bij de fabrikanten eerst cursussen volgen en als je daarvoor geslaagd ben, dan ben je van hun een gecetrificeerde partner geworden. Dan mag je wel in de garantieperiode hun producten repareren.
De fabrikanten stellen nu eenmaal hele hoge eisen aan de reparaties.
Ik heb in het verleden zelf bij Digital gewerkt. Op de reparatieafdeling voor moederbordenreparatie. Ik weet als geen ander welke hoge eisen de fabrikanten stellen.

Dus nu kan de regelgeving wel bepalen dat de winkelier ten aller tijden de reparaties zelf moet uitvoeren (wordt trouwens niet in de wet bepaald, maar door de consumentenbelangenorganisaties), maar dat houdt in dat dan gelijk de fabrieksgarantie vervalt.
Daarnaast kunnen wij niet alle problemen oplossen, daarom roepen wij dan de hulp in van de fabrikant.
De consumentenbelangenorganisaties zijn van mening dat dat niet mag, maar in wetboek 6 staat duidelijk omschrevn dat dat wel mag.
Sterker nog: De consumenten hebben een beschermingsrecht, de winkeliers ook!!
Maar dat wordt door de consumentenbelangenorganisaties wel even verdoezeld en verzwegen!

Daarbij komt ook nog dat de consumentenbelangenorganisaties zelf de regels opstellen en vinden hoe het voor de consument qua regelgeving moet zijn.
Daarmee ga ik niet accoord. Want de wet bepaald en niet de consumentenbelangenorganisaties.

Bijvoorbeeld:
Leentoestellen. In de wet staat nergens omschreven dat wij die verplicht moeten geven. Gaat ook wel een beetje moeilijk met zo veel producten.
Leentoestellen zijn vaak afgedankte apparaten die weer opgelapt zijn.
Om het voorbeeld van HCC te pakken. Zij beweren dus als ik aan iemand een camera geleverd heb en hij gaat in de garantieperiode defect en de consument wilt de volgende dag met vakantie, dat ik hetzelfde toestel op vooraad heb liggen en die dan als leentoestel meegeef. Ik heb geen camera's op voorraad liggen, dus om ik kan zowiezo al niet aan die eis voldoen. Als ik een product op vooraad heb liggen en de klant kan niet zonder, dan bedenk ik heus wel een oplossing.
Maar er wordt even vergeten dat wij als winkeliers geen ijzer met de handen kunnen buigen.
Dus als ik die klant helaas dan niet kan helpen aan een leentoestel, vind ik het veel te ver gezocht dat ik dan zelf voor de huurschade van de klant moet opdraaien.

maar je moet daarbij niet doorslaan en net doen alsof er geen regelgeving is of je eigen regelgeving maken.

Ik sla inderdaad door. Ik voel me als kleine zelfstandige in de nauw gedreven.
Aan de ene kant heb je de zeer veeleisende consument die zo veel mogelijk schadeclaims van de wet bij mij mag indienen als hij schade heeft, en aan de andere kant de fabrikanten die de poten stijf houden.

Daar moet de verkoper op inspelen zodat de klant blijft terugkomen en niet verjaagd worden naar de goedkope dozenschuivers. Ik ben het dan ook niet met je eens dat er geen plaats meer in de markt is voor de zogenaamde speciaalzaken. De after-sale-service die zij (op basis van de wet) kunnen en willen geven is hét wapen om die dozenschuivers uit de markt te drijven.

De dezelfde consument die heel veeleisend is en steeds denkt dat hij wordt opgelicht door de winkelier, is zelf ook geen haar beter.
Ik heb te maken met chantage, oplichting, e.d.

En welke groep consumenten doen dat het meest?
Juist! De aanhangers van het consumentenrecht!

Vergeet niet dat sommige consumenten zelf hun regeltjes bepalen.
Want je hebt geen recht op een leentoestel. Het is mooi meegenomen als je er 1 kan krijgen.

De consument is inderdaad nu beter beschermt. Ik heb de artikelen van het wetboek zo vaak gelezen dat ik ze wel kan dromen.
Er is na 2003 het een en ander veranderd qua regelgeving.
Maar nogmaals: de wet omschrijft dat de garantieperiode wordt bepaald door de winkelier en de fabrikant.
De consument zelf bepaald dat niet en ook niet de consumentenbelangenorganisaties, zelfs de geschillencommissies niet.
Die kunnen wel een aanbeveling geven, maar niet meer.

Qua garantieperiode is het simpel.
Van een product kan ik bijvoorbeeld maar 2 jaar garanderen. Nu kan van mij wel geëist worden dat ik 5 jaar geef, maar dan kan ik de overige 3 jaar niet garanderen. En wat ik niet kan garanderen, geef ik dus ook niet.
Anders ben ik de boel aan het neppen. En dat wil ik niet.

De regelgeving vergeet ook nog even het volgende:
Op electronica wordt hele korte garantieperiode gegeven.
De reden hiervan is dat electronica heel teer en gevoelig is.
De levensduur kan niemand garanderen. Ook van een harde schijf niet.
Als een verkoper beweert: ik garandeer je dat deze harde schijf de komende 3 jaar het doet zonder kapot te gaan en ik garandeer je dat je er geen problemen mee hoeft te verwachten.
Als hij dat beweert, dan kletst hij gigantisch uit zijn nek.
Want dat kan hij niet. Niemand kan dat.

De consumenten kunnen nu wel eisen dat dat wel het geval is, maar niemand kan dat nakomen. Dus zeggen wij dat ook niet.
En aangezien de consumenten hun zin niet krijgen, moet de wet maar worden aangepast.
Zo werkt het dus niet.

@ ikbenik
Cool down man.
T lijkt wel of je een vorm van adhd hebt.

Vind je het gek met die uitspraken van de consumentenbelangenorganisaties en de geschillencommissies.

Als ik precies doe wat hun zeggen dan betekend dat voor mij mijn faillisement voor mijn bedrijf.

Wij krijgen overal de schuld van.
Want de consument zegt maar: ik het er toch niet om gevraagd!

Ik wel dan.. Doordat sommige consumenten een behoorlijk kort lontje hebben, moeten wij als detaillisten voor boeten.
Wij moeten ook boeten voor het feit dat sommige consumenten hun eigen verantwoordelijkheid op ons afschuiven en wij dit niet overnemen.
Want sommige consumenten willen voor een dubbeltje op het podium zitten.

En als ze dan geen gelijk krijgen of ze krijgen hun zin niet, dan hollen ze jankend naar de wetgever toe, want de wet moet aangepast worden omdat ze hun zin niet krijgen.
En dat gaat weer ten koste van de winkelier. Hij moet het weer afzien.

Nu heb ik in een paar zinnen uitgelegd hoe het precies inelkaar zit.

Wij moeten ook boeten voor het feit dat sommige consumenten hun eigen verantwoordelijkheid op ons afschuiven en wij dit niet overnemen.

Alseen consument heeft betaald. dan is de eigen verantwoordelijkheid genomen. Als het produkt niet doet wat je ervan mag verwachten en dit soort zaken wordt over consumenten gezegd, dan is detaillist verantwoordelijkheden aan het afschuiven en niet de consument.

En als ze dan geen gelijk krijgen of ze krijgen hun zin niet, dan hollen ze jankend naar de wetgever toe, want de wet moet aangepast worden omdat ze hun zin niet krijgen.

Uitgangspunt voor koop en verkoop van consumentenproducten is wetgeving. Naar die wetgever hoeven ze niet meer.

Hij heeft het lef om zelfstandig ondernemer in dit land te zijn.

er is niets mis met het ondernemerschap. Wel met het ondernemerschap waarin dader en slachtoffer van een consumentenprobleem worden omgedraaid. Dat ondernemerschap komt er op neer dat rotzooi aan de consument wordt geleverd met de mededeling: "u ziet maar". Dit wordt vervolgens geplaatst onder het mom van het nemen van de eigen verantwoordelijkheid van de consument. Helaas zijn er teveel van dergelijke ondernemers.

oei oei oei
komt weer een hele lange van ikbenik
met voorbeelden die nergens op slaan
let maar op.
heb gelijk de pag.maar weer aangepast.

ag koop je 5 jaar garantie gaatie in het 4de jaar stuk.. winkelier wil niet repareren..

na lang touw getrek komen ze bij de rechter aan rechter bepaald product X heeft een economische levensduur van 3 jaar... weg garantie...

komt weer een hele lange van ikbenik
met voorbeelden die nergens op slaan

Hoezo nergens op slaan?

Ben je dan zo'n consument die altijd z'n zin wil doordrijven?

ag koop je 5 jaar garantie gaatie in het 4de jaar stuk.. winkelier wil niet repareren..

na lang touw getrek komen ze bij de rechter aan rechter bepaald product X heeft een economische levensduur van 3 jaar... weg garantie...

Daarom begrijp ik ook niet waarom dat een rechter vindt dat op een CRT-monitor 8 jaar garantie op hoort te zitten.
Want die monitor is dus precies zoals Dutch_com_freak zegt na 3 jaar afgeschreven.

Dadelijk zeggen de rechters dat de computer ook 8 jaar garantie op hoort te zitten, want je kunt er ook tv mee kijken.

Wel met het ondernemerschap waarin dader en slachtoffer van een consumentenprobleem worden omgedraaid.

Dat doen sommige consumenten al. En verlangen dan dat de winkelier meegaat.

Als het produkt niet doet wat je ervan mag verwachten en dit soort zaken wordt over consumenten gezegd, dan is detaillist verantwoordelijkheden aan het afschuiven en niet de consument.

Sommige consumenten hebben een onrealistische hoge verwachtingen van een product. De winkelier gaat daar niet in mee, omdat hij dat niet waar kan maken. Dus is de consument boos.

Uitgangspunt voor koop en verkoop van consumentenproducten is wetgeving. Naar die wetgever hoeven ze niet meer.

Wel hoor! De wet moet steeds worden aangepast worden in de voordeel van de consument. Kan hij dan toch nog z'n zin krijgen.

Dat ondernemerschap komt er op neer dat rotzooi aan de consument wordt geleverd met de mededeling: "u ziet maar". Dit wordt vervolgens geplaatst onder het mom van het nemen van de eigen verantwoordelijkheid van de consument.

Sommige consumenten willen alleen maar goedkope troep kopen.
En als er dan wat mis mee is, zeggen ze: ik heb de wet toch achter me staan! Dus waarom zou ik dan meer geld uitgeven?
Echt waar. Zo denken sommige consumenten echt.
Dat ze alleen maar goedkope troep willen kopen, is hun eigen verantwoordelijkheid. Bij mij hoeven ze er niet mee te komen.

Ikbenik,

Je haalt een voorbeeld aan van een CRT monitor, waar de geschillencommissie bepaalt dat deze normaal gesproken een levensduur heeft van 8 jaar.
Dit betekent niet dat je 8 jaar volledige garantie hebt, maar dat je garantie in 8 jaar afloopt van 100 tot 0 %.
Dat houdt in dat na 4 jaar, de consument moet opdraaien voor 50% van de reparatiekosten. Met marge op bij reparatie gebruikte onderdelen, kun je die reparatie dus redelijk kostendekkend uit voeren.

Als je vooraf bespreekt met de consument dat in dit voorbeeld 50% reparatiekosten moet worden betaald, dan is die consument wellicht te verleiden tot nieuwe aanschaf.


Overigens ben ik met je eens dat niet iedereen zomaar recht heeft op leentoestel tijdens reparatie, zeker als je het apparaat al een tijdje hebt en dus werkend uit de doos is gekomen. De winkelier behoort m.i. een normale termijn gegund te worden om een apparaat te herstellen.
Er bestaat nog zoiets als pech in het leven.......

Nogmaals, Grijsgoed (dat zijn computers en randapparatuur) is in 3 jaar afgeschreven.
Wat ze nu doen is grijsgoed koppelen aan bruingoed.
Want zeggen ze, een monitor is toch ook een mini tv?
Dus met een computer-monitor kun je ook tv kijken.

Vergeet niet dat wij maar 3 jaar kunnen declareren bij de fabrikant.
Nu moeten ze niet zeggen dat wij de overige periode maar met de fabrikant moeten regelen, desnoods bij de rechtbank.

Zo werkt het dus niet. Want de fabrikant zegt: 3 jaar is 3 jaar.
En daar moeten wij het mee doen.

ikbenik,

De garantie die een winkelier van de fabrikant krijgt, staat los van de garantie die een consument wettelijk krijgt van de winkel.
Vervelend als je service moet verlenen, en niet kan volstaan met gratis RMA toezending naar fabrikant, maar dat moet je al incalculeren bij het vaststellen van de verkoopprijs.


Mijn ervaring met CRT monitoren is dat deze weldegelijk veel langer meegaan dan 3 jaar. Mijn 16 jaar oude 14" NEC 3d multisync werkt nog steeds! Ik kan mij dan ook goed vinden in de mening van de geschillencommissie, die bepaalde dat CRTs een levensverwachting van 8 jaar hebben.

Uiteraard reageer je niet op mijn eerdere post waarin ik schrijf dat de winkelier na 4 van de 8 jaar slechts de helft van de reparatiekosten op zich hoeft te nemen......

ikbenik
U vecht hier tegen de bierkaai
Heeft geen enkele zin.
Toch bewonder ik uw strijd .
Maar in Den haag wordt alles bedacht.
En de bedenkers hebben het goed

De garantie die een winkelier van de fabrikant krijgt, staat los van de garantie die een consument wettelijk krijgt van de winkel.

Eigenlijk helemaal verkeerd.
De wet wilt nu eenmaal dat uiteindelijk alle kosten bij de fabrikant komen.
De maatregelen die zij treffen hebben juist een hele andere uitwerking.
Want als je uiteindelijk alle kosten bij de fabrikant komen, moet je vooral niet de winkelier alle verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid stellen.
Want dan werkt het ook weer niet. Dan is de winkelier de dupe en niet de fabrikant.

Krom hè?
Dat is nu politiek!

Politiek maakt meer kapot dan je lief is.