Radar

totaal off topic:

@ caruso, daar had ik je toch vorige week ook al opgewezen...

tzijn echt alle3 dezelfde.

Mvrgr. Tinne

@tinne: weet ik, dank daarvoor, maar ik kan het niet laten om ze weer even op hun nummer te zetten. En de forumleden te waarschuwen hen niet meer serieus te nemen!

@caruso, kunnen we beter op de topic van willem de 16e : therapie op kosten van de belasting betaler gaan zitten.

vallen we ook geen andere topics lastig

Joepie, gisteren de uitslag ontvangen van de hoorzitting van de klachtencommissie van de school.
WE HEBBEN OP ALLE PUNTEN GEWONNEN!!
Nu kunnen we uiteindelijk weer verder en de volgende stap is nu naar de rechter.
Helaas, helaas voor mijn kind, dat nu al 16 WEKEN thuis zit, is er nog steeds geen zicht op een school.
De leerplichtambtenaar schuift haar maar heen en weer, en arme hij, hij kan er echt nix aan doen hoor. Dat het dan zijn werk is om er iets aan te doen, dat schijnt die dan even te vergeten.

Ik ben blij voor je dat je in dit ieder geval al hebt gewonnen!

mvrgr. Tinne

Heb je wel eens aan de onderwijsconsulent gedacht? Deze bemiddelt o.a. bij problemen rond ambulante ondersteuning op het regulier onderwijs én het speciaal onderwijs. Hiervoor moet je kontakt opnemen met de adviescie.toelating en begeleiding RENN4: 070-31 22 887. Groeten. leerplichtambtenaar uit het Noorden (die overigens érrug hard werkt aan dergelijke zaken, net als 99 % van alle andere leerplichtambtenaren......)

We zijn al bezig met een onderwijsconsulent van de ACTB sinds mei 2006. Dit heeft tot nu toe nog niet veel opgeleverd. Ze gaat nu weer onderzocht worden door de CCE. Maar dit gaat minimaal 3 maanden duren, dus augustus (als de scholen dicht zijn) heb ik hier een uitslag van. Volgens de jeugdpsychiater komt hier hetzelfde uit als uit het onderzoek van juni 2006.
Voor mijn gevoel ben ik dan net zo ver als 1 jr geleden.
Ook ga ik nog een gesprek krijgen met de Wethouder van onderwijs in onze gemeente.
We zijn wel bezig met nog een school (die geweigerd heeft) en daar heb ik een bezwaarschrift op geschreven. Die school reageert daar helaas niet meer op, zodat de advocaat (de heer M.) nu heeft gezegd dat hij een bezwaarschrift gaat schrijven naar de school. We hopen dat dat gaat helpen. Het zijn namelijk allemaal vooroordelen die hier spelen. Je wilt niet weten hoe bang mensen zijn en wat je op het internet kan vinden over PDD-NOS. Dat je verschillende vormen hebt, en dat het een verzamelnaam is schijnt met te vergeten.

Je moet nadrukkelijk een beroep doen op het feit dat je dochter niet op een school zit momenteel. Dan is de kans érg groot dat je met het onderzoek voorrang krijgt. Gewoon doorzetten, doorzeuren, bellen, schrijven. je dochter is hartstikke leerplichtig dus ook de leerplichtambtenaar zou een duit in het zakje kunnen doen om versneld je dochter te laten onderzoeken. 3 Maanden is dus absoluut te lang en mag niet getolereerd worden, ook niet door de leerplichtambtenaar. En als hij niks doet, dan naar zijn leidinggevende en het schoolbestuur. PIK DIT NIET!! Veel succes ermee

beste alsuweza,

Ook mijn zoon zit al sinds mei 2006 al thuis van school, hij zat op speciaal onderwijs en was ook gediagnosteerd eerst als asperger( autist) en naderhand is de diagnose bijgesteld naar pddnos, daarbij komt ook nog dat hij nld heeft.
ook wij hebben al het nodige gedaan, leerplichtambtenaar, MEE, onderwijsconculent, CCE, onderwijs inspectie, noem maar op. het ergste van alles is dat we gewoon nog geen stap verder zijn dan waar we begonnen zijn.
ook weet ik hoe jij je voelt, zo machteloos, kwaad en verdrietig omdat je je kind niet kan helpen, terwijl je dat zo graag zou willen.
Ik hoop dat het voor je kind beter afloopt dan wat het voor mijn zoon afgelopen is, wij hebben namelijk gisteren gehoord dat onze zoon niet meer op cluster 4 ( speciaal onderwijs) terug mag komen. Ze hebben angst dat hij in zijn oude gedrag terug valt, terwijl hij sinds wat hij op de daghulp zit heel veel geleerd heeft hoe en wat eigenlijk van hem verlangd wordt in de maatschappij, maar er wordt niet naar de leiding van de daghulp en niet naar de ouders geluisterd. Op de daghulp zijn deskundige mensen zoals een gedragsdeskundige enz enz. dus het is niet zomaar iets uit de lucht gegrepen dat yoshi vorderingen gemaakt heeft en nog maakt.
wij gaan nu naar de politiek, en zo vlug als ik de reden van niet terug plaatsen op school zwart op wit heb, gaan we stappen ondernemen en inderdaad een advocaat , kijken hoever we kunnen komen. en ik moet je gelijk geven hoor , het zijn allemaal vooroordelen wat ze hebben en gaan af op oude gegevens, wat al jaren geleden zijn. het liefste zou ik yoshi zijn dossier gewoon verniettigen, zodat er geen dingen meer terug te vinden zijn, misschien zou hij dan wel nog een kans krijgen, maar jammer dat gaat niet.

heel veel begrip van mijn kant naar jou toe, veel liefs anja.

p.s mijn email adres staat in mijn profiel

Beste jos45

het heeft bij deze instanties geen nut om vaak te bellen en er druk achter te zetten, ze zullen echt er echt niet harder voor gaan werken hoor.
op dit moment loopt onze zoon in het traject van het cce, en het loopt ontzettend langzaam, kan misschien komen dat wij echt in het onderste puntje van limburg wonen, en daar deze vorm van hulpverlening nog niet zo bekent is.
zo moeten wij 180 km rijden voor een gesprek van 45 min met een ortopedagoog, terwijl hier in limburg weet ik hoeveel werkeloos zijn, ik bedoel maar.
Er werd in eerste instantie gezegd dat deze persoon naar ons thuis zou komen, maar wij kregen bij het maken van de eerste afspraak al te horen dat meneer er niet aan meedeed.
nou inmiddels zijn we al bij het cce vanaf januari 2006 bezig en er is nog altijd geen resultaat.en vanaf die tijd heeft onze zoon totaal 3 sessies gehad van 45 min , dit omdat meneer het zo druk heeft kan maar telkens afspraken maken om de 6 weken , en ja dat schiet ook niks op.

en zo heb ik over alle instanties wel iets hoor, laat mij niet beginnen over de leerplichtambtenaar beginnen.

je wordt van het kastje naar de muur gestuurd en niemand weet je echt te helpen, ik wordt er moe van sorry hoor maar het systheem hier in nederland werkt niet.

groetjes anja

nu is mijn dochter nog niet zo oud als die van jullie, ze moet nog maar 5 jr worden. maar over haar school, krijg ik ook een punthoofd van.

zo vroeg de school aan mij of mijn dochter (toen net 4,5 jr) getest mocht worden door een logopediste, want ze hoorden wat aan haar, en ze wilden zekerheid hebben. ik vond het geen probleem want als de schoolleiding iets over twijfelt,enfin.
de ggd kwam langs, niet een logopediste, maar een staigere, die haar opleiding nog moest afmaken. deze jongedame nam het af bij haar. kwam ze met dingen waar mijn broek van afzakte, conclusie mijn dochter moest met spoed op logopedie. dus ik vroeg nogmaals voor wat nou eigenlijk. ze moppelde binnensmond (nou dan kan half nederland op logopedie, wie doet dat nou niet), zei kime ipv van kiwi. kan wel zo door gaan.

omdat we met mijn dochter uit een medisch circuit komen ivm haar schisis, (lipspleet, gehemelte etc, bij haar was het haar huigje, das dat balletje achterin je keel) vroeg ik hoe het ging met haar plofklanken (de p,b,d, m,n) vroeg die staigere aan mij, wat plofklanken waren. dus daarop heb ik haar leiding gevende gebeld, ja zij is toch bekwaam kwam het op neer, ik dacht het niet, die is haar toekomstige diploma nog niet waard.

dus ik vroeg om een second opion. want zelf vind ik dat mijn dochter goed kon praten, ze is wel een ster om iedereen een oor aan te naaien.
ja dat kon, moet nog gebeuren. ondertussen bleef de school door gaan met zeuren.

totdat mijn zoon (2,5 jr) naar logopedie moet, heb ik die mevr. gevraagd of ze mijn dochter wilde testen. dat wilde ze wel, maar eerst een verwijskaart van de huisarts, huisarts vond het belachelijk dat mijn dochter naar logopedie moest gaan, maar hij begreep dat ik een second opion wilde.

na die test bij een andere logopediste (die niet van de ggd is) kwam er een totaal andere uitslag uit.

mijn dochter had GEEN logopedie nodig. ze is duidelijk verstaanbaar, mompelen mag, is een eigen verweer, zonder dat iemand het hoort, en ze liep zelfs voor, met praten stond ze al voor een 5 jarige tot 5,5 jarige.

iedereen mag foutjes maken met praten, wie doet dat niet overigens. deze test duurde 3 kwartier tot een uur, das wel anders dan bij de ggd wat net 15 min tot 20 min duurde.

ze was goed geconcentreerd, en waarschijnlijk was mijn dochter bij hun ook afgeleid. 1op 1 scoorde ze zelfs hoog! met een testje waar ik haar moest afleiden, waar ze op zei mama laat me met rust. scoorde ze gewoon normaal.

de schoolleiding is daar op ingelicht. maar ze hebben mij daar nog niet op aan gesproken.

ik wist dat mijn dochter niks mankeerde. en dat ik gelijk had als moeder zijnde.

maar dit is nog niks vergeleken met mij natuurlijk.

ik wens jullie wel heel veel sterkte met jullie strijd.

We zijn bezig nu met weer nieuwe onderzoeken, van een onafhankelijke instantie. Ben benieuwd wat daar uit gaat komen.

Haar Nederlands 1ste klas boeken zijn uit en haar Wiskunde boeken verwacht ik dat ze met 3 weken wel uit zijn. Dan zitten die vakken erop voor dit jaar. Ze gaat toch wel snel met die privelessen. En dan maar wat nieuws gaan verzinnen om dr bezig te houden

Om de tijd een beetje te doden tot aan de nieuwe onderzoeksuitslagen (en ook wel om wat frustraties kwijt te raken hoor) komt ze met een artikel in de krant. Morgen worden er foto's gemaakt en volgende week staat het in de krant. Hierin wordt ook het commentaar van de leerplichtambtenaar verwerkt en het commentaar van de laatste school die haar geweigerd heeft en die zelfs weigert om op een bezwaarschrift te reageren verwerkt.

Van de week is de eerste brief de deur uit gegaan voor een schadevergoeding naar de oude "school". Het wordt een beetje duur al die bijlessen van haar. En hoe lang moet dit nog doorgaan? En komt er wel een school voor haar?
Voorlopig heb ik er een hard hoofd in en denk toch dat het dan maar de LOI moet gaan worden in september.
En het erge is daar betaal je dan belasting voor.
En omdat ik vele extra kosten heb, omdat ze geen school heeft, moet ik een dag extra gaan werken, waar je dan ook weer extra belasting over moet betalen.
Echt Nederland.............. ik heb er geen woorden voor.

Het onderzoek is binnen. Het is mega positief.

Echter...... de scholen willen er niet eens naar kijken en blijven zich vastbijten in de oude gegevens, het is toch echt niet te geloven!

En terug naar cluster-4 school, pdd-nos klas kan ook niet meer, want daar hoort ze niet thuis (zwart op wit, nieuwe onderzoek).

MOE-DE-LOOS wordt ik ervan

ja dat geloof ik graag, en nu, ga je dan naar loi of ga je toch nog een andere school zoeken voor haar.

sterkte!

heb je al kontakt gezocht met de onderwijsconsulenten van het ministerie van onderwijs? heb veel problemen gehad met mijn zoontje, nu 11, nadat hij 3 maander ter observatie in een kinderkliniek was geweest. wij hebben kontakt met hen gezocht en toen ging alles opeens veel sneller. zij hebben echt hart voor de kinderen en weten precies wat te doen en hoe ze eventueel scholen kunnen dwingen. het schooljaar is net begonnen en wie weet zou ze met een "rugzakje" nog naar een reguliere school kunnen. kijk maar op internet bij onderwijsconsulenten. daar vind je ook info iver de zogenaamde rugzakjes (financieel steuntje van de regering voor het kind)
heel veel succes!

Ik schrik hier van dat het er zo aan toe gaat in Nederland. Sinds enige tijd ben ik zelf docente, op het voortgezet onderwijs. Ik sta met veel plezier voor de klas en geef momenteel les aan VMBO Basis, VMBO Kader en VMBO Theorie. Met veel plezier. In mijn klassen zitten geen "bijzondere (ik vind dat alle kinderen kind zijn) kinderen. Alleen 1 jongen met autisme, echter heeft hij een vaste begeleidder bij zich.

Ik kan helaas niks anders doen dan jullie succes wensen...

Uit het rapport van de psychiater blijkt dat je kind aan het ingangsniveau van de school voldoet; is niet toelaten in dit geval geen kwestie van discriminatie wegens een handicap? Ik zou melding doen bij een meldpunt voor discriminatie (voor rotterdam: www.radar.nl ; niet te verwarren met deze site). Zij kunnen je adviseren over verdere stappen die je zou kunnen ondernemen.

Verder zou ik ook contact opnemen met de onderwijs-inspectie en hen melden dat je op deze manier een leerplichtig kind wordt uitgesloten van het onderwijs, waar het wettelijk recht op heeft, en hen vragen wat je het beste kunt doen.

Overigens wil ik nog wel iets toevoegen over je opmerking dat kinderen op het beroepsonderwijs niets leren. Ik heb zelf een autistisch kind, dat naar een ZMLK - school gaat en heb de ervaring dat het tegengestelde het geval is. De docenten op deze school zijn uiterst gemotiveerd, hebben bewust voor dit type onderwijs gekozen, en doen er alles aan de kinderen zo ver mogelijk te brengen in de maatschappij! Je opmerking doet echt geen recht aan de grote inzet van deze mensen en aan de successen die er vaak geboekt worden.

alsuweza schreef:. Op speciaal onderwijs leer je dus niets, er zijn geen boeken en er wordt 4 x per week tv gekeken in de klas en daarna geknipt en geplakt! Daarna worden ze om half 1 naar huis gestuurd. Echt het was om te huilen.

Wat een onzin !!!!!!
Op speciaal onderwijs gaat het op een ander tempo,daar is niks mis mee.
Kinderen die beter kunnen (zoals jouw dochter volgens jou kan) mogen ook meer.
Alles wordt daarop aangepast hoor ..
Krijg een beetje het gevoel dat je je te goed voelt voor speciaal onderwijs.

alsuweza schreef:Mijn dochter is 13 jaar, bijna 14, ze zit nu al 5 weken thuis.
In het verleden (11 jaar geleden) is er bij haar een diagnose gesteld dat ze autistisch (zwaar) zou zijn. Echter verleden jaar hebben we een nieuwe diagnose laten doen en toen bleek dat ze PDD-NOS had, en dan een lichte vorm. Tevens is er toen door de psychiater die het onderzoek heeft gedaan ook op papier gezet dat ze naar een gewone school kon ipv speciaal onderwijs.
Geen enkele reguliere school wil haar plaatsen. We zijn hier al ruim 1 jaar mee bezig en je wordt er moedeloos van!
Van ellende hebben we haar maar naar een speciale school gedaan met als voorwaarde dat ze leerjaar 2 naar een VMBO zou kunnen. Hier stonden ze achter, maar wat bleek nu. Op speciaal onderwijs leer je dus niets, er zijn geen boeken en er wordt 4 x per week tv gekeken in de klas en daarna geknipt en geplakt! Daarna worden ze om half 1 naar huis gestuurd. Echt het was om te huilen.
Hele discussies hebben we gevoerd en er is ons van alles beloofd, alleen er is niets nagekomen.
Uiteindelijk is ze na een discussie met de juf waarbij mijn dochter zei dat ze het er niet mee eens was naar huis gestuurd, ze mocht niet meer terug komen.
Na nog een gesprek op school wilde de juf niet eens met ons praten! Ze kon dat niet aan!
Ze mag nu niet meer op school komen, maar we hebben ook geen brief hierover ontvangen. We hebben net een hoorzitting gehad bij de klachtencommissie van de school. Het is, naar mijn gevoel, wel positief verlopen, maar de uitspraak duurt 30 tot 60 dagen.
En voorlopig zit ze dus thuis, want nog steeds wil geen enkele school haar hebben.
Het onderwijs in Nederland is echt triest voor kinderen met een stempel. Je komt hier dus nooit meer van af.
Mijn dochter wil echt heel graag leren, maar krijgt hier dus de kans niet voor. Ze heeft nu elke dag 1 uur priveles, maar zo ga je natuurlijk geen diploma halen!!
We willen haar nu maar laten studeren via het LOI, dan kan ze toch nog een diploma gaan halen.
Weet er iemand nog een andere oplossing?????

Het is inmiddels september 2010 en de scholen zijn weer begonnen.
Ik hoop dat het goed gaat met de dochter van TS.
In mijn zeer naaste omgeving heb ik ook te maken met autisme en
ik weet uit mijn vriendenkring waar ook kinderen met autisme zijn
dat het vaak zeer moeilijk is vanwege onbegrip en de
kinderen worden gewoon buitengesloten, omdat men als buitenstaander
niet weet hoe ermee om te gaan.
Ik ga iets plaatsen en hoop dat het iets zal toevoegen aan deze
voor velen onbekende wereld.


Jamie,

Hij is zeven jaar oud, klein in een grote wereld. Hij voelt zich wel groot.
Maar diep in zijn hart vindt hij de wereld veel groter. Verwarrend groot ook.
Vaak voelt hij het als iets geks.
Hij heeft al lang gemerkt dat mensen veel dingen gewoon vinden, die hij niet gewoon vindt.
Hij raakt gauw in de war. Zijn vriendjes doen vaak wilde spelletjes, voetbal op een veldje zomaar ergens.
Dan leggen ze een trui neer en noemen dat 'doel'. Doel? Welk doel heeft dat?
En dan rennen ze van de een naar de andere kant en allemaal schreeuwen ze en ze rennen nooit in logische rechte lijnen.
Daar raakt hij van in de war. Hij snapt de zin er van niet.
Maar als hij niet meedoet, praten ze opeens niet meer tegen hem. Dat snapt hij ook niet. Maar hij heeft wel geleerd dat je maar beter vrienden kan hebben.
Hoewel hij net zo lief alleen is.
Soms hebben zijn vriendjes zoveel geschreeuwd, zijn tegen hem aangelopen, waren er teveel auto's die lawaai maken, is het overal druk, dat alles in zijn hoofd in de war raakt.
Dan gaat hij op de grond liggen en schreeuwen. Schreeuwen om de chaos in zijn hoofd te overstemmen.
Mensen worden dan bang voor hem. Dat is wel zo rustig.
Alleen de juffrouw mag hem dan aanraken. Heel voorzichtig doet ze dat. De juffrouw snapt hem.
Vroeger was dat anders.
Dan liet de juffrouw een plaatje van een koe zien. Ze plakte het op het schoolbord.
En vroeg dan: wat zie je?
En dan zei hij: ik zie een papiertje met een omgekrulde hoek en met een beetje vuil linksonder, het zit geplakt op het schoolbord en daarop staat een... En dan onderbrak de juffrouw hem ongeduldig. Tenminste, dat besefte hij later.
Ze werd dan ongeduldig.
Maar dat begreep hij niet. Ze vroeg wat hij zag en als hij dat dan zei, was het niet goed.
Het bleek dat hij dan alleen had moeten zeggen dat hij een koe zag. Maar hij zag geen koe.
Hij zag een plaatje met een omgekruld hoekje en met een beetje vuil linksonder en op dat plaatje was een koe afgebeeld.
Maar het was geen koe.
Het was een stukje papier.

Hij is zeven jaar jong en weet niet of hij echt van mensen kan houden. Hij weet niet zo goed wat hij daarmee aan moet.
Zijn mama zegt vaak: Ik houd van je, Jongen. Maar hij kan het niet terug zeggen.
Hij vindt mama wel lief.
Maar soms is ze anders en dat maakt hem dan weer in de war.
Hij houdt wel van dingen.
Van zijn doekje bijvoorbeeld. Dat mag mee naar bed.
Hij praat tegen zijn doekje en hij weet ook dat zijn doekje dat begrijpt.
Doekje mag altijd blijven.
Mensen zeggen dat hij zo goed kan leren. Maar vaak is school erg verwarrend. Hij ziet meer dan hij misschien moet zien.
Of de andere mensen willen het niet zien. Mensen zeggen ook dat hij zo'n leuk spontaan kind is. Daar heeft hij op geoefend.
Hij is wat de mensen willen dat hij is. Ze moeten hem alleen niet aanraken. En niet zoveel lawaai maken.
Waarom maken mensen allemaal zo'n lawaai? Hij maakt ook geen lawaai.
Behalve als hij erg in de war is dan. Maar dat is toch logisch?
Mensen zeggen dat hij zich niet goed kan inleven. Maar dat kan hij best.
Hij snapt niet vaak waarom iemand huilt, maar hij voelt het wel.
Hij kan pijn voelen. En dan voelt hij zich eenzaam in die grote wereld.
Sinds kort leert hij lezen. Dat vindt hij erg leuk. Maar soms draaien de letters rond. Of staan er tekens die hij niet begrijpt.
En dan zegt de juffrouw dat hij het heus wel begrijpt.
Hoe kan zij dat nou weten? Letters veranderen soms.
Maar dat ziet zij niet.
En soms slaat hij een bladzijde om en is de bladzijde opeens knalgeel.
Daar raakt hij van in de war. Waarom kunnen bladzijden niet gewoon wit zijn?

Hij is zeven jaar jong in een grote wereld. Zijn kamertje is zijn veilige haven.
Maar als het 's avonds donker wordt, verdwijnt al dat veilige om hem heen.
En dan wordt hij bang. Hij vindt donker eng. Het neemt de prikkels weg, maar ook alles dat houvast biedt.
Hij weet dat mensen grapjes ten koste van elkaar maken, grapjes waar hij om moet lachen.
Niet omdat hij ze leuk vindt.
Maar omdat het van hem verwacht wordt.
Hij is zeven jaar oud en hij leert.
Hij leert wat het betekent als mensen lachen, als mensen huilen, hij leert emoties herkennen, hij leert wat wel en wat niet kan. Hij leert hoe mensen vinden dat je moet reageren.
Maar hij kan zich, zo jong al, zo buitengesloten voelen. Soms denkt hij dat hij in het verkeerde land en bij de verkeerde mensen is geboren. Alsof hij niet kan meekomen.
Zeven jaar oud. Zoveel te leren. Zoveel bergen te beklimmen.
Nu al weten dat hij anders is.

Bron: onbekend maar zeer hoogst gewaardeerd...

Hai,

ik heb geen idee welke stappen u nu kunt nemen (ik heb geen kinderen) maar ik vind dit echt schokkend, elk kind in dit land heeft toch gewoon recht op onderwijs of heb ik ergens onder een steen gelegen?????

Dit kan toch gewoon niet? Ik kan me voorstellen dat u dit niet voorzien had en dat u ook echt met de handen in het haar zit!

Trudy