Ik vind het wel onbeschoft dat er dan mensen zijn die dan tegen de winkelier zeggen dat de winkelier hun bedonderd heeft.
Ik kan je effe niet volgen, waar doel je op?
Jouw verwachting is veeeeeel te hoog!
Dat is dan het gevolg van de veeeeeel te hoge prijs die voor een bij nader inzien middelmatig produkt wordt betaald.
Daarbij is het niet normaal dat de winkelier je de keiharde garantie geeft dat een product nooit kapot kan gaan.
Zou je zo goed willen zijn om eventjes mij de plaats aan te wijzen waar ik heb geschreven dat ik het normaal vind dat de winkelier die garantie wel geeft. Ik kan me namelijk niet meer herinneren dat ik dat ergens heb beweerd.
Dat eisen wel steeds meer mensen.
De sukkels.
Zij zijn sukkels.
Ik hoor steeds meer mensen roepen:
Ik eis, ik eis, ik eis.
Ik hoor die Loewe lui eisen eisen eisen en nog eens eisen, het liefst achteraf wel te verstaan, via een bon die thuis, buiten mij om op mijn bureau was gedeponeerd. Ze waren al een half uur weg met mijn TV toen ik zag en dacht, verrek daar ligt een bon.
Ik eis ik eis ik eis, ik eis van u 35 euro (77 piek) voor het ritje van 2 keer anderhalve kilometer boven op de eerder overeengekomen prijs die wij met u hebben afgesproken om effe na te gaan hoe groot de schade aan uw toestel is. Dat om te kunnen bepalen voor hoeveel we u daarna nog lichter kunnen maken.
Ze zijn inmiddels nu zoveer dat ze me kunnen zeggen dat het weer laten functioneren van mijn TV alles bij elkaar meer dan 300 euro zal gaan kosten. Elders echter betalen andere gedupeerde Loewe 'sukkels' pakweg de helft van dat bedrag.
O ja, volgens die zelfde bon is er ook een leentoestel gebracht, wat aardig hè. Alleen zoek ik mij nog steeds rot waar ze dat ding in hemelsnaam hebben neergezet. Niet dat ik een leentoestel ge-eist of verwacht had, wel nee, want eigenlijk ben ik de bescheidenheid zelve. Daarom heb ik daarover geen afspraak gemaakt. Die meneer van de winkel heeft het helemaal zelf de bedacht om ook dat op de bon te zetten, en daar is het bij gebleven. Ik zal maar niet vragen of ze dat ding alsnog komen brengen want voor je het weet hebben ze alweer een 'goede' reden gevonden mij nog eens 35 euro lichter te maken.
Ze eisen ze eisen ze eisen, geld, geld geld en nog eens geld van mij. Dat kunnen ze krijgen tot ver in het onredelijke, vanaf het moment dat ik de goed wijs kapot heb.
Daar gaat het fout.
Die norm van de consumenten is onrealistisch en onhaalbaar.
Ik geloof dat het je ontgaat waarover het hier gaat. Ik heb het niet over de norm van de consumenten, de meeste consumenten hebben maar 1 norm, hoe houd ik mijn geld zoveel als mogelijk in mijn zak. Dat is het antwoord op het "hoe komt jouw geld in mijn zak" het favoriete spel dat het bedrijfsleven graag speelt.
Ga je nu de consument verwijten dat deze bij het spelen van zijn spel de bepalingen in de wet in zijn eigen voordeel gaat gebruiken? Vind je dat niet een beetje hypocriet? Het gros in het bedrijfleven doet bijna nooit anders dan dat en zij zijn daar veel bedrevener in dan veruit de meeste consumenten.
Over de praktische kant van het verhaal:
Je kunt als winkelier nooit de keiharde garantie geven dat de tv nooit binnen 10 jaar kapot kan gaan.
Nee dat kan niet. Wat wel kan is dat de winkelier grote verwachtingen bij de klant gaat opwekken met als doel de klant extra veel geld uit te laten geven. Gebeurd dat wel dan, zo zegt de wet, zal de winkelier aansprakelijk zijn dat die verwachtingen waaraan hij maar wat graag heeft verdiend ook worden waargemaakt. Dus dan niet gaan zeuren dat de klant eist eist eist dat wat aan hem is verkocht ook wordt waargemaakt gedurende een tijdsduur die billijk is te noemen.
Bovenstaande betekend dat een klant die vijf keer meer geld uit heeft gegeven voor een
door de leverancier aangemerkt top produkt daar duidelijk langer van moet kunnen genieten dan een consument die in redelijkheid kan weten dat hij een "na 5 jaar gooi maar weg televisie" heeft gekocht.
Indien het als aangemerkte top produkt helemaal helemaal geen top produkt is, dan is het ongepast als er van de de klant wordt geeist om daar, uiteraard achteraf, begrip voor te hebben. De leverancier die iets als top of erg goed aanmerkt en het vervolgens voor die prijs verkoopt is daar aansprakelijk voor.
De Loewe winkelier zou ervoor kunnen kiezen het spel eerlijk te spelen. Bijvoorbeeld door tegen de nog niet beter wetende consument te zeggen, ik verkoop dure trendy produkten. De klanten waarop ik mij richt hebben in de regel veel te besteden en kunnen zich daardoor zeer hoge afschrijvingskosten permiteren. Op hen heb ik mijn prijspeil aangepast. Deze televisie is prachtig zoals u ziet maar heeft wel het nadeel dat het niet zo'n gunstige prijs kwaliteits verhouding heeft. Als zoiets wordt verteld is de consument die meer geeft om degelijkheid dan om schoonheid beter in staat zijn eigen verantwoordelijkheid te dragen.
Waneer je aansprakelijk bent betekend dat niet dat je de klant een ongestoord genot kan garanderen, dat zou inderdaad pure onzin zijn. Wat ik stel is dat de verkoper, waneer die gaarne aansprakelijkheid aanvaard in zijn eigen belang, automatisch rekening gaat houden met de belangen van zijn klanten. Daarmee voorkomt hij onder andere bittere teleurstellingen. Het aanvaarden van aansprakelijkheid betekend dat de leverancier een klant niet behandeld alsof hij aan hem een vijf keer goedkopere televisie heeft verkocht. Daarmee wordt de klant als mens in zijn waarde gelaten.
En wat me wel opvalt:
De idioten die dit wel eisen zijn totaal NIET technisch onderlegt, en hebben een complete desinteresse in de techniek en weigeren ook om dit te begrijpen.
Ik krijg de indruk dat jij complete desinteresse hebt in wet en regelgeving en weigert om dat te begrijpen.
Ik ben al sinds 1995 werkzaam in de reparatiebranche en dit is gewoon te gek voor woorden.
Dus van die mensen die maar eisen en als dan het product kapot gaat (wat altijd gebeuren kan) dat die dan met schuim op de bek op de winkelier afstappen en dan zich tegenover de winkelier zich behoorlijk aggressief gedragen.
Tja, en dan vind ik het belangrijk te weten waarom de klant zich aggressief gedraagt. Je zou maar voor een idioot worden gehouden omdat je het aandurft de winkelier tegen zijn zin aan te spreken over iets waarvoor hij aansprakelijk is.
Alles heeft zijn prijs en dat wat een bepaalde prijs heeft behoort op een of andere manier de daarbij passende waarde te hebben echter zonder dat al het andere daar te ver bij achterblijft. Dus een trendy televisie toestel indien gewenst ja, maar niet met de kwaliteit van een vijf keer goedkoper B merk toestel. Kan je mij nog volgen?
In het woord aansprakelijk zit het begip aanspreekbaar zijn opgesloten, is je dat ooit opgevallen? Waneer een klant de ervaring meemaakt dat de leverancier ervoor kiest niet aanspreekbaar te zijn in een zaak waarin dat wel gepast is, dan zou de machteloze klant wel eens erg kwaad kunnen worden.
Heeft er iemand een behoorlijk grote teil? Want ik moet (kots).
Ik ben allang uitgekost, mij rest slechts mijn gal te spugen over lieden die ik liever laaielichters dan zakenlui zou willen noemen.
Ik zal tot slot een mooi en waar gebeurd verhaal vertellen. Mijn oud oom was visboer. Niet dat zijn bedrijf veel voorstelde, wel nee zijn zaak was slechts een simple viskar waarmee hij door het dorp liep. De man was goudeerlijk, te eerlijk en ook een beetje te simpel om te kunnen spelen alsof, en dat merkte zijn klanten. Als de vis duur was zij hij tegen zijn klanten, "de vis is duur maar de kwaliteit niet beter, ik zou vandaag maar geen vis kopen". Nu zou je zeggen dat hij dan niets verkocht, het tegendeel was waar, hij verkocht dan juist meer, gewoon, omdat zijn eerlijkheid door zijn klanten zeer op prijs werd gesteld.
De groeten, Emeg, en wat mij betreft is het hier einde discussie.
