[ archief ] Uitspraak Rechtbank Amsterdam in 3 voorbeeldzaken Dexia

[Piet]

Hallo Jacco 1981,

Alleen in de derde zaak is er een eindvonnis gewezen en hierin staat over de rente het volgende:

II. veroordeelt Dexia om aan [Partij K.] te betalen € 79.603.81, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 10 februari 2003 berekend over € 67.531,51, vanaf 16 juni 2003 berekend over € 77.772,61 en vanaf 23 oktober 2003 berekend over € 79.603.81 tot aan de dag der voldoening;

In de andere zaken is alleen een tussenvonnis gewezen.
Of de rechter in deze zaken ook de rente toewijst zal moeten blijken uit het eindvonnis.

Groeten,
Piet

[Piet]

Eén van de drie voorbeeldzaken betreft een zaak van advocatenkantoor Rompelberg & Ruiter advocaten.
Weer heeft mr. Rompelberg een belangrijke zaak gewonnen.
Op de website van dit kantoor www.rechten.nl aandacht voor deze zaken.
Hier de link naar het artikel:
http://www.rechten.nl:80/nieuws/nieuwsartikel.asp?id=75

Groeten,
Piet

[Martinvdm]

Slechts bij een tijdige en rechtsgeldig vernietiging ex art. 1:88 BW (eegalease) dient Dexia 100% van de op de aandelenleaseovereenkomsten ingelegde bedragen te vergoeden, vermeerderd met rente.

Alsdus het artikel.

De term 'tijdig en rechtsgeldig' kan erg breed gezien worden door de diverse rechters. De voorbeelduitspraak is hier wel wat duidelijker in.

8.2.3. Verjaring beroep op art. 1:88/89 BW
Voor het geval de echtgenoot van een afnemer een beroep heeft gedaan op de in art. 1:89 BW bedoelde vernietigbaarheid en Dexia de verjaring van dit beroep heeft ingeroepen, wordt overwogen als volgt. De verjaringstermijn voor dit beroep is op grond van art. 3:52 lid 1 sub d BW 3 jaar. De termijn vangt aan op het moment dat degene aan wie de bevoegdheid tot vernietiging toekomt bekend wordt met de overeenkomst.

Dit lijkt mij, voor deze groep, duidelijk genoeg...

Groet,
Martin

[Okerene]

Niet alleen bekendheid maar het “ten dienste staan” (huurkoop) aard van overeenkomst bepalend voor bevoegdheid vernietiging bij eegaleasezaken

Na de voorbeeldzaken doorgenomen te hebben zijn er opnieuw vragen gerezen over de verjaringskwestie bij buitengerechtelijke vernietiging door de echtgenote. Men gaat in deze tussenvonnis(sen) volledig voorbij aan het moment van bevoegdheid die de schuldeiser (in dit geval de echtgenote) geacht kan worden daadwerkelijk te kunnen uitoefenen.(het "ten dienste staan"-argument)

(LJN: BA3914)( http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BA3914 Amsterdam catagoriemodel)

In deze voorbeeldzaak (LJN: BA3914) wordt alleen gesproken over het moment van (mogelijke) bekendheid (het op de hoogte zijn) van de contracten. (Het betalingsafschrift van een en/of rekening zou een aanwijzing hiervoor zijn – je zult maar een partner hebben die de boekhouding volledig aan je overlaat) terwijl jurisprudentie aangeeft dat het niet alleen inhoudt dat de echtgenote wist van het bestaan van de door [gedaagde] gesloten overeenkomst, maar ook dat zij de aard van de overeenkomst juist wist te duiden als huurkoop. Deze aard van de overeenkomsten was immers bepalend voor het bestaan van de mede op artikel 1:89 BW berustende bevoegdheid tot vernietiging van die overeenkomst.

(LJN AU3500) ( http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=AU3500 uitspraak Alkmaar)

“18. ..Dexia werpt op de verjaring van de vernietigingsbevoegdheid van de echtgenote van [gedaagde]. De vraag of dit verweer kan slagen wordt ontkennend beantwoord in r.o. 2.10 van het vonnis van 9 december 2004 van de Rechtbank 's-Gravenhage, sector kanton, locatie Gouda, rolnummer 04-945, op www.rechtspraak.nl te vinden onder LJN AR 8788, welke overwegingen de kantonrechter hier overneemt en bevestigt, ..”

(LJN AR8788) ( http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=AR8788 Gouda )

2.10 Ingevolge artikel 3:52 lid 1 aanhef en onder d BW verjaart de rechtsvordering tot vernietiging drie jaren nadat de bevoegdheid om deze venietigingsgrond in te roepen, aan degene aan wie deze bevoegdheid toekomt, ten dienste is komen te staan. Met de uitdrukking 'ten dienste staande' bevoegdheid in voornoemd artikel wordt blijkens de parlementaire geschiedenis van dat artikel en van artikel 6:88 BW (met daarin een gelijkluidende terminologie) bedoeld dat het gaat om een bevoegdheid die de schuldeiser (in dit geval de echtgenote) geacht kan worden daadwerkelijk te kunnen uitoefenen. Dat is niet het geval wanneer zij de bevoegdheid niet kende en zij haar ook niet redelijkerwijs had behoren te kennen (Parl. Gesch. Boek 3, p. 235 en Boek 6, p. 315 en 316). Het kennen van een bevoegdheid als hier bedoeld houdt, naar het oordeel van de kantonrechter, echter in het onderhavige geval niet alleen in dat de echtgenote wist van het bestaan van de door [gedaagde] gesloten overeenkomst WVD, maar ook dat zij de aard van de overeenkomst juist wist te duiden als huurkoop.

Deze Haagse rechter voegt daaraan toe: ” ..Deze aard van de overeenkomsten was immers bepalend voor het bestaan van de mede op artikel 1:89 BW berustende bevoegdheid tot vernietiging van die overeenkomst...” en verder “.. het beroep op verjaring van Dexia [zou] kunnen slagen, indien vast zou komen te staan dat de echtgenote van [gedaagde] reeds vóór 14 maart 2000 het bestaan van de overeenkomst WVD kende én wist of behoorde te weten dat het om huurkoop ging. ..”

(LJN: BA3914)( http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BA3914 Amsterdam catagoriemodel)
In deze Amsterdamse catagoriemodel zaak staat onder 8.2.3. Verjaring beroep op art. 1:88/89 BW :

“De [verjarings]termijn [van 3 jaar] vangt aan op het moment dat degene aan wie de bevoegdheid tot vernietiging toekomt bekend wordt met de overeenkomst. Niet noodzakelijk is dat deze bekend is met de juridische kwalificatie van die overeenkomst (vgl. HR 5 januari 2007, RvdW 2007, 68 en LJN: AY8771).”

De hier aangehaalde juriprudentie van de HR lijkt mij niet juist gelezen of wel toegepast te zijn. De uitleg staat m.i. in ieder geval onbegrijpelijk haaks op het bovenvermelde en mogelijk ook in het Arrest zelf. Oordeelt uzelf.

Het gaat nl. in deze uitspraak van de Hoge Raad over een ander verjaringsartikel (artikel 3:310 BW en dat handelt over schadevorderingen en kent een tekst die niet te vergelijken is met artikel 3:52 BW). Hierin is ook de verjaringstermijn langer en is 5 jaar na daadwerkelijke bekendheid.
(LJN: AY8771)
4.25 Ingevolge artikel 3:310 lid 1 BW verjaren de rechtsvorderingen van [verweerster] e.a., voorzover hier van belang, door verloop van vijf jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop zij zowel met de schade als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend zijn geworden. Het moet hier gaan om daadwerkelijke bekendheid.

(LJN: AY8771) ( http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=AY8771 HR (3.4(b) Verjaring)

“ 3.4.2 … Met juistheid heeft het hof als tijdstip waarop de korte verjaringstermijn van art. 3:310 lid 1 BW is gaan lopen aangemerkt de dag na die waarop [verweerster] c.s. daadwerkelijk in staat waren een rechtsvordering tot vergoeding van hun schade tegen Vendex KBB in te stellen (HR 31 oktober 2003, nr. C02/234, NJ 2006, 112). Het hof heeft echter blijk gegeven van een onjuiste opvatting van de in dit geval aan te leggen maatstaf door voor het antwoord op de vraag op welk moment [verweerster] c.s. daadwerkelijk in staat waren een rechtsvordering tot vergoeding van hun schade tegen Vendex KBB in te stellen, beslissend te achten het tijdstip waarop zij ervan op de hoogte waren dat de pensioenregeling in strijd was met art. 119 EG-Verdrag. Immers, zoals is beslist in HR 26 november 2004, nr. C03/270, NJ 2006, 115, is voor het gaan lopen van deze verjaringstermijn niet vereist dat de benadeelde niet slechts daadwerkelijk bekend is met de feiten en omstandigheden die betrekking hebben op de schade en de daarvoor aansprakelijke persoon maar ook met de juridische beoordeling van die feiten en omstandigheden. ..”

Juist omdat Dexia de huurkoop-aard van de contracten heeft verdoezeld en nog steeds weigert de contracten als huurcontracten te zien, is deze kennis hierover pas per 25 augustus 2004 (LJN AQ 7412), (http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=AQ7412) toen de kantonrechter Amsterdam hier uitspraak over deed en dit publiekelijk bekendheid kreeg, de echtgeno(o)t(en) “ten dienste” komen te staan, zoals ook de Alkmaarse rechter betoogd.

(LJN AU3500) ( http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=AU3500 uitspraak Alkmaar)
“18. .. Te meer omdat Dexia juist blijft volhouden dat de onderhavige overeenkomsten niet zijn aan te merken als huurkoopovereenkomsten kan van de echtgenote van [gedaagde] (als ze al wist dat [gedaagde] de overeenkomsten was aangegaan) niet verwacht worden dat zij het bestaan kende of behoorde te kennen van haar mede op artikel 1:89 BW berustende bevoegdheid tot vernietiging van de overeenkomsten. Dit inzicht moet objectief gesproken zijn ontstaan kort voor de uitspraak van de kantonrechter te Amsterdam d.d. 25 augustus 2004 althans publiciteit dienaangaande. ..”

Ook wordt in de voorbeeldzaak de Wck mogelijk buitenspel gezet zoals te lezen is vanaf 8.3. Strijd met WCK en andere wetten en regelingen:

(LJN: BA3914)( http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BA3914 Amsterdam catagoriemodel)

“8.3.2. … Voorts dient Dexia in de onderhavige gevallen ook buiten hetgeen is bepaald in de WCK en de andere bedoelde wetten en regelingen reeds aan een zorgplicht te voldoen waaraan hoge eisen worden gesteld. Niet valt in te zien dat er een verschil bestaat tussen laatstbedoelde algemene zorgplichten – waaraan hierna zal worden getoetst – en de zorgplichten die de hier bedoelde wetten en regelingen in het algemeen beogen te waarborgen.

“ 8.3.3. .. Uit het voorgaande volgt dat er voldoende gronden bestaan om de toepasselijkheid van de WCK en de andere hier bedoelde wetten en regelingen in het midden te laten.”

Er is grote weerstand op het internet te bespeuren vanwege de wijze waarop deze voorbeeldzaken de vele rechtzaken wil afhandelen. De grondwettelijke gelijke behandeling wordt met voeten getreden vindt de vereniging Pay-Back. (link)
Hoe kan b.v. zoals in het gehandteerde “categoriemodel' het inkomen/vermogen van iemand oorzakelijk verband houden met de hoogte van een vergoeding van schade door Dexia?
Mr. Rompelberg die een gedupeerde in één van deze catagoriemodel zaken bijstaat verklaart op de site www.rechten.nl:

“Ofschoon deze wijze van schade-afwikkeling voor de belegger gunstiger is dan bij de Duisenberg regeling, schiet deze categorie-indeling evident te kort in schrijnende gevallen. Bij schrijnende gevallen, waarbij het voor Dexia duidelijk had kunnen zijn dat beleggers vanwege een gering inkomen en vermogen niet in staat zouden zijn hun financiële verplichtingen na te komen indien de beurskoersen zouden dalen, dienen beleggers naar het oordeel van de rechtbank nog steeds 25 à 15% van hun nadeel voor eigen rekening te nemen. Dit kan in het algemeen niet als juist worden aanvaard. Wellicht mede daarom geeft de Rechtbank daarom aan dat zij bij “bijzondere casusposities nader zal beslissen aan de hand van de omstandigheden van het geval” (http://www.rechten.nl/nieuws/nieuwsartikel.asp?id=75 )
En dan te bedenken dat de HR heeft bepaald dat de klant niet meer dan 50% eigen schuld heeft ook al is hij directeur met bovengemiddeld inkomen/vermogen ( http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=AZ7619 ) ( [Verweerder] was toentertijd directeur/ grootaandeelhouder van Mabat Europe Industrial B.V. [Verweerder] heeft de beleggingsfondsen in zijn effectenportefeuille [privé] gaandeweg vervangen door andere waarden, met name uit de IT-sector waarin hij werkzaam was. Het hof heeft voor recht verklaard dat de Bank jegens [verweerder] toerekenbaar is tekortgeschoten voorzover zij hem heeft geadviseerd geld te lenen om ontstane dekkingstekorten aan te zuiveren en heeft de Bank veroordeeld tot vergoeding van 50% van de daardoor voor [verweerder] ontstane schade. )
zie ook JOR 1997/84 (link)
Toerekenbare eigen schuld maximaal 50%)

Een relatie voor de schadeverdeling met zijn inkomen/vermogen is er niet gegeven. (Hoewel deze wetenschap o.a. wel aangaande margeverplichtingen tot de zorgplicht van de bank behoort). Waarom zou dat wel moeten gelden voor de aandelenleasegedupeerden?

Bovendien kan de eigen schuld nooit afhangen van vermogen en inkomen. Dat zijn geen toerekeningsfactoren. Er moet gekeken worden naar schuld, rechtshandeling of verkeersopvatting.(Bromtol)

In ieder geval zullen, zoals bovenstaand blijkt, alle beschikbare argumenten in een proces moeten zijn (worden) ingebracht, omdat deze gaan spelen als de (buitengerechtelijke) vernietiging door de echtgenote onverhoopt niet slaagt. Dat de catagoriemodellen ook inhoudelijk niet deugen daargelaten. Die mogen voor wat mij betreft zo de prullebak in of rigoureus aangepast worden.

Met vriendelijke groet,

Okerene

[Okerene]

Voorbeeld uitspraken in Dexia zaak
http://www.wieringa-advocaten.nl/nlblawg.php?id=997

Datum: 01-05-2007
Door: Jonathan Barth

Het is dan nu zo ver. Voor het eerst heeft de rechtbank Amsterdam uitspraken gedaan die nadrukkelijk worden gepresenteerd als voorbeeld-zaken in de effectenlease zaken. Voor de volledige samenvatting van de uitspraken, met een link naar de uitspraken zelf, verwijzen wij naar de website van de rechtbank. Een aantal aspecten verdient commentaar.

De rechtbank verwijst in haar overwegingen telkens naar de uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam d.d. 1 maart 2007 (zie onze weblog) en naar enkele andere uitspraken. Dat lijkt een beetje op de omgekeerde volgorde. Ons rechtsssysteem gaat er immers vanuit dat eerst de rechtsbanken een uitspraak doen, daarna het Gerechtshof en weer daarna de Hoge Raad. De rechtbank wist sinds 2003 al dat er vele duizenden zaken waren. Waarom het niet direct tot een planmatige aanpak met bijbehorende voorbeeld-uitspraken is gekomen, blijft vooralsnog onduidelijk.

De rechtbank geeft ook geen oordeel over enkele materiële aspecten van de kwestie. Met name gaat de rechtbank niet in op de toepasselijkheid van de Wet op het Consumenten Krediet (WCK) en diverse andere regelingen die beogen de consument te beschermen tegen al te opdringerige verkopers. De rechtbank overweegt, kort gezegd, dat het antwoord op deze vragen niet relevant is omdat de uitkomst toch gelijk zou zijn aan de uitkomst via de route van de geschonden zorgplicht. Daarbij zou met name een grote rol zijn weggelegd voor artikel 6:278 BW, waarin volgens de rechtbank is bepaald dat de waardedaling van de aandelen voor rekening moet blijven van de belegger. Dit argument van de rechtbank kan mij niet bekoren. Het Gerechtshof Amsterdam had immers al aangegeven dat artikel 6:278 BW niet kan worden toegepast bij vernietiging vanwege het ontbreken van de handtekening van een echtgenote. De rechtbank volgt expliciet het Gerechtshof hierin. Waarom dan 6:278 BW wel moet worden toegepast als de overeenkomst nietig (!) is vanwege strijd met een wettelijk voorschrift, blijft vooralsnog onduidelijk. Het lijkt mij dat een dergelijke nietigheid minimaal een vergelijkbaar ernstige inbreuk vormt als het ontbreken van een handtekening en daarmee evenzeer rechtvaardigt dat 6:278 BW buiten toepassing blijft. De achtergrond van al deze wettelijke bepalingen is immers bescherming van de consument. Daarnaast kan ik de rechtbank niet volgen waar zij 6:278 BW zodanig interpreteert dat de waardedaling van de aandelen voor rekening van de belegger moet blijven. De letterlijke tekst van het artikel spreekt uitsluitend over ontbinding en niet over toepasselijkheid bij nietigheid. De (verder enigszins onduidelijke) bewoordingen van het artikel duiden er volgens mij er op dat alleen de waardestijging moet worden vergoed die is opgetreden nadat de overeenkomst is ontbonden. Anders gezegd: behaald voordeel moet worden verrekend. Juist op dergelijke essentiële punten moet nog jurisprudentie worden gevormd. Het ware dan ook beter geweest als daarmee nu een eenduidig begin was gemaakt.

Is er dan niets goed aan de uitspraken ? Natuurlijk niet; er zitten veel positieve aspecten aan de uitspraken. De rechtbank slaagt erin een duidelijk beeld te geven van haar opvattingen. Misschien zijn die opvattingen onjuist of onvolledig, het geeft wel duidelijkheid. En men kan ontevreden zijn over rechtspraak, de burgers zullen het er mee moeten doen. Voorlopig staat dit verhaal dus, met dien verstande dat opvattingen kunnen wijzigen of door hogere rechtspraak worden herroepen. Zoals de rechtbank zegt: "Dit is meer dan een momentopname, maar geen onwrikbaar gegeven."

Daarnaast geeft de rechtbank een vrij duidelijke vingerwijzing over de oplossing die zij zal toepassen bij de mate van "eigen schuld" die beleggers kunnen verwachten. De rechtbank heeft een rekenmodel gemaakt, dat zij zal toepassen in effectenlease zaken. De rechtbank maakt onderscheid tussen de zogenaamde restschuld-producten en de aflossings-producten. Voor de restschuld-producten geldt dat het waardeverlies van de aandelen 100% voor rekening van Dexia komt, dat 80-90% van de resterende termijnen voor rekening van Dexia blijft maar dat de transactiekosten voor rekening van de belegger blijven. Voor de aflossings-producten heeft de rechtbank een rekenmodel opgesteld, waarin zij voor diverse categorieën van beleggers aangeeft welk percentage van de schade zij zelf moeten dragen. Dit percentage hangt af van vermogen, opleidingsniveau, inkomen en beleggingservaring. Algemene adviezen zijn niet te geven, maar het is voor de gemiddelde beleggende Nederlander aan te raden het rekenmodel te vergelijken met de uitkomst van de Duisenberg-regeling, zeker als er sprake is van een restschuld-product. Het is immers mogelijk dat de betreffende belegger beter af is bij de rechtbank Amsterdam.

Verder lezen
Samenvatting van de rechtbank

Had ik teveel gezegd? Nee toch zeker.

Met vriendelijke groet,

Okerene

[B17]

Als je dan bij een comparitie het woord mag voeren, overhandig je
de rechter gewoon het Windesheim rappport over


"De sociale en economische gevolgen van aandelenlease"

Dit werpt een heel ander licht op het hele artikel 6:278 BW,
temeer de aandelen niet op naam van de gedupeerden staan vermeld

b17

[Okerene]

B17,

Je maakt me toch erg nieuwsgierig. Hoe kom ik aan dat rapport?
Heb je er een link naar?

Met vriendelijke groet,

Okerene

[B17]

Hallo Okerene

Het rapport kun je altijd van mij krijgen maar aub je e-mail adres
dan komt alles goed

groetjes B17

[Idemdito]

Als je dan bij een comparitie het woord mag voeren, overhandig je
de rechter gewoon het Windesheim rappport over

Plaats even een link, dan kan iedereen dat rapport overhandigen.

[pluutje]

Idemdito,

Wat moet jij daarmee?



B17,

Laat je niet vangen!

[B17]

Ik wist het Pluutje, welbedankt.

Wij kennen Idemditto, schrijft steeds hetzelfde heeft die bij die bank
geleerd.

b17

[Okerene]

B17,

Ik ben al een tijdje terug via een persoonlijke mail van de opsteller van het rapport in het bezit gesteld van de voorafgaande enquête. Inmiddels ben ik in staat gesteld ook het rapport zelf door te nemen. Het is (nog) niet voor iedereen beschikbaar. Het is met medewerking van een groot Advocatenkantoor tot stand gekomen. Of het voor iedereen te zijner tijd beschikbaar zal komen zal waarschijnlijk van hen afhangen. De meeste zaken zijn inmiddels al wel bekend maar het zal zeker helpen voor een goed overzicht ervan.

Met vriendelijke groet,

Okerene

[B17]

Prima zaak dat je je oog hierop al hebt kunnen laten vallen, het is belangrijk vanwege het feit door het gedraai van Dexia wij nu worden uitgemaakt voor beleggers met geleend geld, terwijl wij in die contracten zijn gepraat als gewone consumenten. Boeteclausules zijn naar mijn bescheiden mening niet van toepassing bij beleggen met geleend geld, bovendien staan de aandelen dan wel op naam, en bij Dexia zijn zij niet te herleiden.

Een warme zomer en daarna valt te voorspellen.

met vriendeljke groet

B17

[Idemdito]

Hahahahaha zieligheid ten top. "Laat je niet vangen" hoe verzin je het.

Even zo goed gaan we er dan maar vanuit dat B17/ikwaseenbeetjedom:

a Zijn informatie niet met andere gedupeerden wil delen.
b Uit z'n nek kletst.
c Niet weet hoe hij een link moet plaatsen.

Maakt ook verder niet uit, het was toch al complete onzin om te zeggen;
"Dan overhandig je dat rapport simpelweg aan de rechter"

Ze lachen zich zo langzamerhand rot daar in A'dam als dit het niveau is wat overgebleven is om de "klus" te klaren.

[Procesvoerder]

Een waarschijnlijker scenario is dat de Dexia-kamer bij de rechtbank in Amsterdam het gedraai en gekonkel van de boevenbank langzamerhand spuugzat wordt. Kijk naar de reeds gevallen vonnissen en help je bazen hun koffers te pakken, Idemdito.
Vergeet niet het licht uit te doen wanneer je als laatste het rovershol aan het IJ verlaat. Je sleutels mag je afgeven bij de portier in de hal.

[Idemdito]

Oja hahahah jou hadden we ook nog de zgn jager op dexianen.

Jij de naaktlopende notenkraker zonder enige impact, daar schrikken kleine kinderen van, ik niet.

Een waarschijnlijker scenario is dat de Dexia-kamer bij de rechtbank in Amsterdam het gedraai en gekonkel van de boevenbank langzamerhand spuugzat wordt.

Kijkend naar de "voorbeeldzaken" kom jij er misschien goed vanaf (over recht is krom gesproken) echter als ik me niet vergis zijn er zat mensen die er minder goed vanaf komen blaaskaak.

En dan komt er zo'n idioot hier vertellen dat je dan maar met een of ander rapport moet zwaaien.

Dexia vertrekt echt wel hoor en ik vermoed dat ze zelf het licht, met een redelijk tevreden glimlach, wel uit zullen doen, het had nl zoveel slechter voor ze kunnen aflopen.......

[Don Quijote]

Idembandito,

Die domme Belgen hebben zich erin laten luizen door Aegon en dachten o.a. met die aandelenleaseproducten in NL hun grote slag te kunnen slaan. Maar ze hebben een kat in de zak gekocht. Ze hebben alle rendabele bedrijfsonderdelen moeten verkopen zoals Kempen en Co en Alex. Nu zitten ze tot hun nek in de gerechtelijke procedures en proberen op ontoelaatbare wijze de gedupeerden met dreigbrieven in incassobuereau's te intimideren, hetgeen volledig in strijd is met het mede door hen bij het Gerechtshof in A"dam afgedwongen algemeen verbindend verklaren van de Duivelsbergregeling. Ja, een kat in het nauw doet rare sprongen! Hun Belgische klanten worden heel wat coulanter behandeld, want in het Belgenland daar hebben ze nog een naam hoog te houden, hoewel daar ook al verschillende gerechtelijke procedures tegen hen lopen.
Uiteindelijk zal de kat met de staart tussen de achterpoten en met een enorme kater de bananenrepubliek der Nederlanden verlaten.

[Idemdito]

Natuurlijk vechter tegen windmolens, Dexia vertrekt uit ons prachtige land en dat zal best wel even pijn gedaan hebben.
Dat jij en velen hier de illusie hebben dat het nog steeds pijn doet bij Dexia is misschien wel begrijpelijk, maar het is meer de wens vd gedachte dan realiteit.

Dexia Nederland is goed afgeschermd vd rest van Dexia, er zijn in voorgaande jaren al diverse malen flinke reserveringen gemaakt waardoor de pijn op dit moment niet al te groot meer is.

Net als de meeste bedrijven heeft ook Dexia weer de wind van voren en ziet de toekomst er gelukkig weer wat beter uit, kortom de economie trekt weer lekker aan en dat is goed voor ons allemaal, zelfs voor de notoire klagers alhier.

[Janny]

als dan iedereen tevreden is , wel! dan is de zaak toch klaar!
fijne dag allemaal.

Echter wanneer dexia als laatste het licht uit doet, wil ik graag buiten staan met een vereffende zaak.
janny

[B17]

Hier kan de bank nooit voor weglopen !

Afgelopen zondag in Buitenhof: Peter Paul de Vries, directeur van de Vereniging Effectenbezitters, VEB. Het gaat over de Legiolease-constructie, waar een paar jaar geleden honderdduizenden Nederlanders in stapten. Om vervolgens hun geld kwijt te raken of zelfs een schuld op te lopen. De Vries formuleert een aantal citaten: 1. 'Het overgrote deel is afgegaan op prachtige, paginagrote advertenties. En lekker gemaakt om ook een keer mee te profiteren van de hausse op de beurs.' Even later citaat 2.: 'Ik denk dat er wel degelijk opzet in het spel was. Er is een poging gedaan om mensen die normaal gesproken niet beleggen, in dat beleggen te trekken. (...) De telefoonteams van Legiolease hebben gewoon de woorden "verlies"en "schuld" et cetera vermeden. Als ze mensen goed hadden verteld: "Het kan gebeuren, dat de beurs omlaag gaat, dan moet u 5000 euro bijbetalen," dan hadden een hele hoop mensen niet meegedaan.' Volgt spoedig citaat 3. 'Wij als VEB hebben onvoldoende ingeschat dat het deze vormen zou aannemen, maar uiteindelijk is het zo dat het toch een marketingapparaat is geweest dat de mensen over de streep heeft getrokken.' Het lijkt alleszins duidelijk: a. degenen die meegingen in de constructie waren goed van vertrouwen, en zijn er willens en wetens ingeluisd. b. De Vries ontkent categorisch iedere eigen verantwoordelijkheid van de deelnemers. Verderop in de uitzending horen we echter een uitspraak van De Vries met een geheel ander karakter. Citaat 4.: 'Als ik zie hoe veel professionals (ik ben tegengekomen: medici, advocaten, rechters) uiteindelijk daar in zijn getrapt ... het zou dus een goede zaak zijn dat als de AFM een boete oplegt, een deel van die boete ter beschikking te stellen aan educatie. Om te zorgen dat de mensen ook een beetje weten waar ze op moeten letten.' Nu legt hij dus wel degelijk alle nadruk op de eigen verantwoordelijkheid van beleggers, en de noodzaak om je te verdiepen in de risico's van verschillende beleggingsvormen. Wanneer iemand deze citaten zo bij elkaar plaatst, lijkt het alsof De Vries zichzelf tegenspreekt, en inconsequent is. De werkelijke oorzaak is echter een geheel andere: het laatste citaat komt uit een veel later fragment van het gesprek. In het eerste deel heeft de Vries het over de Legiolease-constructie, en wat daar volgens hem fout zat. Het verleden, dus. Aan het eind van het interview heeft hij het, op verzoek van de journalist, over lessen voor de toekomst: wat leren we van deze affaire, hoe kan het voortaan beter.

Hier speelt een essentieel gegeven: het aan elkaar plakken van citaten uit een verschillende context. Deze techniek wordt veel gehanteerd in achtergronddocumentaires. De programmamakers hebben lange interviews, soms zelfs meerdere uren, met verschillende partijen, op verschillende locaties. Vervolgens worden daar enkele citaten uitgehaald en tegen elkaar gemonteerd, waardoor het lijkt alsof de personen op elkaar reageren. De volgorde wordt bepaald door de journalist, die iets wil aantonen. Hoe gemakkelijk dat is, blijkt uit bovenstaande sequentie. Zonder al te veel moeite kan, door middel van een handvol citaten, worden aangetoond dat De Vries zwalkt. Het geven van een langer interview, waarvan u weet dat er citaten uit worden gehaald, kent dus grote risico's. Ook hier is het van belang, te weten waar het interview voor wordt gebruikt: het is voor de documentairemaker een verzameling citaten, waar hij naar believen mee gaat knippen en plakken. Als een journalist zich meldt voor een dergelijk programma, geef hem dan waar hij voor komt: een beperkte hoeveelheid, door u zelf tevoren zorgvuldig afgewogen, citaten. Laat u dus niet verleiden tot het omstandig beantwoorden van reeksen vragen.

Het is bovendien wenselijk, rekening te houden met de 'citeerbaarheid' van uitspraken die u doet in de context van een debat. Ze kunnen er vervolgens als los element uitgehaald worden. Waardoor het lijkt alsof u inconsequent, of zwalkend bent qua formulering. Als er twee kanten aan een zaak zitten, blijf die dan voortdurend koppelen. In bovenstaand voorbeeld: voeg dus bij citaat 4. nog een keer een tekst toe over de verantwoordelijkheid van de verstrekker, bijvoorbeeld: 'In de eerste plaats moeten banken natuurlijk blijven waarschuwen voor de risico's.'

Anne Boermans is communicatieanalist.

Copyright (c) 2007 Het Financieele Dagblad