Radar

Bulldog,

Het gaat hier verbintenissenrecht waar partijen die met elkaar een overeenkomst sluiten mee krijgen te maken.

De fabrikant is niet verplicht om de consument te helpen omdat ze geen overeenkomst hebben met de consument. Een fabrieksgarantie die consumenten het recht geeft om de fabrikant rechtstreeks aan te spreken geeft de consument meer rechten dan hem wettelijk toekomen.

De artikelen betreffende, conformiteit, herstel, vervanging, ontbinding, schade vergoeding, ect. hebben betrekking op de overeenkomst tussen de winkelier en de consument. En de winkelier heeft vervolgens een regresrecht (verhalen van de kosten) jegens de verkopers die zich hoger in de keten bevinden.

Dit alles betekent niet dat er van uit de wetgeving een verantwoordelijkheid is voor fabrikant / winkelier om er voor te zorgen dat producten ten alle tijden te herstellen zijn. De consument heeft immers geen recht op herstel of vervanging als dat onmogelijk is of buiten verhouding op een van zijn andere rechten.

Uit de memorie van toelichting: Artikel 4 bepaalt – kortweg gezegd – dat wanneer de verkoper jegens de consument wegens non-conformiteit aansprakelijk is door een oorzaak die aan een voorschakel is toe te rekenen, de verkoper verhaal kan nemen op zijn voorschakel of een eerdere voorschakel. De personen op wie de verkoper verhaal kan nemen, alsmede de wijze van procederen, worden aan het nationale recht overgelaten. Een dergelijk regresrecht van de verkoper is in titel 7.1 BW geregeld in artikel 25. De richtlijn vereist niet dat het regresrecht van de verkoper dwingendrechtelijk is. Vergelijk overweging 9. Artikel 25 wordt op dit punt overigens wel gewijzigd, maar dus zonder dat de richtlijn daartoe verplicht. Zie daarover nader de artikelsgewijze toelichting.

BBCS,

Voor mij zijn dergelijke rechtzaken totaal niet te betalen.
En ik ben ook niet bij een winkeliersbond aangesloten. Wel bij een lokale ondernemersvereniging. Of dat mee telt weet ik niet.

Zolang een vereniging van winkeliers niet een paart proefprocessen starten tegen een fabrikant kan ik echt geen medelijden hebben met winkeliers. HCC was instaat om Dell voor de rechter te slepen, dus kunnen verenigingen van winkeliers een dergelijk proces ook betalen. Samen sta je immers sterker dan alleen.

De termijnen die Uneto hanteert zijn overgens alleen te zien door winkeliers die bij hun zijn aangesloten. En de geschillencommissie waar je naar toe kunt gaan als een winkelier daarbij is aangesloten bestaat uit twee personen van de consumentenbond, twee personen van Uneto en een onafhankelijke voorzitter.

Hehe, eindelijk. En dan moeten ze ook de computers uit de supermarkten gaan verbannen, en ook de banken geen computers laten leveren.

Dus wat ik ermee bedoel is dat een winkel alleen een product verkoopt waar men ook verstand van heeft, goede nazorg levert enz, enz.

Het verkopen van computer in supermarkten is niet zonder meer aan te merken als een oneerlijke handelspraktijk. In het artikel staat een link naar de wetswijziging. In de memorie van toelichting staat hier over het volgende: Allereerst bevat de regeling een algemene norm aan de hand waarvan beoordeeld wordt of een handelspraktijk oneerlijk is. Dit is het geval indien een handelaar handelt in strijd met de vereisten van professionele toewijding, waardoor het vermogen van de gemiddelde consument of indien hij zich richt op een specifieke groep of redelijkerwijs kan voorzien dat een bepaalde groep bijzonder gevoelig is voor de handelspraktijk of voor het onderliggende product, het gemiddelde lid van deze groep, om een geïnformeerd besluit te nemen merkbaar wordt beperkt, en de gemiddelde consument een besluit over een overeenkomst neemt of kan nemen, dat hij anders niet had genomen (artikel 5, tweede lid, van de richtlijn).
Vervolgens wordt deze algemene norm voor oneerlijke handelspraktijken nader uitgewerkt in handelspraktijken die misleidend zijn (artikelen 6 en 7 van de richtlijn) en handelspraktijken die agressief zijn (artikelen 8 en 9 van de richtlijn). De richtlijn geeft van zowel de misleidende als agressieve handelspraktijken een definitie of norm. Niet alleen misleidende handelingen vallen onder de norm «misleidende handelspraktijk» maar ook misleidende omissies waaronder het niet geven van informatie aan de consument. In het bijzonder noemt de richtlijn in bijlage 2 de informatieverplichtingen die voortvloeien uit andere richtlijnen. Indien de vereiste informatie niet wordt gegeven, is er te allen tijde sprake van een oneerlijke handelspraktijk.
Tot slot bevat de richtlijn in bijlage 1 een lijst met eenendertig concrete gedragingen die onder alle omstandigheden misleidend of agressief zijn en daarom aan te merken zijn als oneerlijke handelspraktijken. Deze bijlage kan slechts op dezelfde wijze worden gewijzigd of aangevuld als de rest van de richtlijn.
Bij de beoordeling of een handelspraktijk oneerlijk is, dient eerst te worden bezien of de handelspraktijk in bijlage 1 met concrete gedragingen is opgenomen. Zo ja, dan is zij automatisch oneerlijk en verboden op grond van de richtlijn. Zo nee, dan moet bezien worden of de artikelen 6 tot en met 9 van de richtlijn (misleidende en agressieve handelspraktijken) van toepassing zijn en of de handelspraktijk op basis van deze artikelen aangemerkt moet worden als een misleidende of een agressieve handelspraktijk. Zijn de artikelen 6 tot en met 9 van de richtlijn wel van toepassing, maar volgt uit deze artikelen dat de handelspraktijk niet aangemerkt kan worden als een misleidende of een agressieve handelspraktijk, dan staat vast dat de handelspraktijk niet oneerlijk is. Zijn de artikelen 6 tot en met 9 van de richtlijn niet van toepassing, dan dient aan de hand van het in artikel 5 van de richtlijn opgenomen algemene verbod op oneerlijke handelspraktijken (strijd met professionele toewijding waardoor het vermogen van de gemiddelde consument om een geïnformeerd besluit te nemen aanmerkelijk wordt beperkt) beoordeeld te worden of de handelspraktijk oneerlijk is.

Ik weet het Alfa. Daarom zie ik dat bij winkels zit het anders. Ik wil je gewoon laten weten hoe het zit op de top van de keten. Een belangrijke punt is dat met een "economisch/technisch" levensduur verhaal tussen klant en winkel kan je en zeer kromme situatie krijgen. Voorbeeld, Ik als fabrikant verkoopt een product aan de winkel met een 2 jaar garantie. De winkel verkoopt het door aan de klant en geeft ook netjes een 2 jaar garantie aan hem. Klant komt naar 2.5 jaar terug met een klacht. Volgens de redenering dat hier rondzwerft moet de winkel een deel van de kost opdraaien? De winkel kan het niet verhalen op mij als fabrikant, dus dat deel dat hij moet betalen kan hij beschouwen als 100% verlies. Dit is waar het kromme loopt. Kom maar niet met de verhaal "risico van het vak". Ik zal je eerlijk zijn en zeggen dat ik heb hiermee nooit van gehoord tot ik dit forum begon te lezen. Ik heb met honderen winkels gesproken in mijn tijd en dit onderwerp was nooit naar voor gekomen.

Ik denk wat wij hier altijd overhebben zijn "wetsartikelen" dat komt vanuit een stoffige deel van de wetboek. Ik las een tijd geleden over wat gekke ouwe wetten dat zijn in Engeland nog van kracht. Zoals en ridder mag niet in de parliment verschijnen in zijn bepantsering. Ja het is een "wet", maar woord het serious genomen. Nou nee dus. De punt is dat jij komt constant met "wetsartikelen" dat:

A: Woord verdraaid naar eigen mening.
B: Zijn zo vaag gewoord dat het kan letterlijk alles betekenen.
C: Zijn EU richtlijnen, dat heeft een onzekere kracht boven onze
nationale wetgeving.
D: Komt nooit voor in het praktijk.

Als laste wat het betreft een "vereniging winkeliers" dat zal de "fabrikanten aanpaken" zal nooit gebeuren. Die eerste, een best boel die dat probeert woord out of business gedrijven door de fabrikanten. Niemand zal leveren aan iemand dat heeft ze in de rug gestoken. Er zijn vak nauwe bonden tussen winkels en fabrikanten en en het zal een gestoorde bedrijf zijn die probeert dat relatie te storen. Niemand zal zichzelf op zo een wijze gaan ophangen.

Bulldog,

Enerzijds wijs je op de situatie dat fabrikanten de schade niet vergoeden en er dus volgens jou een kromme situatie ontstaat, terwijl ze dit wel verplicht zijn, en anderzijds dat winkeliersbonden nooit fabrikanten voor de rechter zullen spelen voor een proefproces. Jouw oplossing is om de consument er voor op te laten draaien en die moet dan nog meelevend zijn ook.

Jij zou het toch ook niet pikken als de krant, bij wie je een jaar abo hebt afgesloten, na drie maanden besluit om maar niet meer te leveren terwijl je vooruit hebt betaald?

De winkel kan het niet verhalen op mij als fabrikant

Dat kan de winkel wel. Zie voor de onderbouwing het stukje dat ik geciteerd heb uit de memorie van toelichting.

Ik heb te weinig gegeven om echt wat te kunnen zegen over je voorbeeld. In het algemeen kan ik wel aangegeven dat de bewijslast bij de consument licht. Deze zal moeten aantonen dat er spraken is van non-conformiteit. Lang niet alle consumenten met een defect product kunnen aan deze bewijslast voldoen. Binnen garantie periode is deze bewijslast omgekeerd zodat de winkelier het tegendeel maar moet aantonen.

Ik denk wat wij hier altijd overhebben zijn "wetsartikelen" dat komt vanuit een stoffige deel van de wetboek. (...) Ja het is een "wet", maar woord het serious genomen. Nou nee dus.

Nee hoor, deze wetgeving is zeer actueel en wordt wel dergelijk sirreus genomen door de rechters. Op grond van o.a. deze wetgeving heeft de rechter geen spaander heel gelaten van de algemene voorwaarden van Dell.

Ik snap een aantal van je punten. Ik ben in iedere geval blij dat ik kan een redelijk normaal gesprek met jou hebben. De andere 2 mannetjes dat loopt hier "wat te vertellen" doet jou standpunten geen waard. Ik zal niet te veel op ze rekenen als ik jou was. Your choice of course.

De punt is dat als iets loopt stuk buiten de fabrieks garantie er zijn weinig winkels dat zal een klant verder te woord staan. Die zit niet op te wachten om kosten te maken, ongeacht van wat de "wetten zegt". Daarom zie ik niet de nut van BBCS zo te aanvallen. De man spreekt van een onderneemers standpunt en het is vrij normaal. Het is niet zo dat hij extreemer is dan de meeste IT winkels in NL. De verschil is dat hij durft het op schrift te zitten hier. Elke verhaal heeft 2 kanten.

Is er nu ook nog zinnige info voor de consument?? of gaan jullie lekker even op een eigen forum verder discusieren????? Lijkt wel of jullie persoonlijk wat tegen elkaar hebben.... pfffff... Ik heb nog geen zinnig antwoord gelezen op de vraag van de persoon die het onderwerp opende

Ik heb nog geen zinnig antwoord gelezen op de vraag van de persoon die het onderwerp opende

Wat jij waarschijnlijk horen wilt is dat de consument na het verstrijken van de garantie nog recht op garantie heeft, en dat is dus niet zo.

De vraag:

Hallo,
Wij hebben een Konica Minolta Dimage z3 fotocamera en die is ongeveer 1,5 jaar oud. Deze is defect, en mij werd verteld dat er maar 1 jaar garantie op dit soort digitale camera's zit. Mijn vraag is : hoe kan ik controleren, hoe lang ik recht heb op garantie !
Groetjes,
Gijsbertus

Mijn antwoord:

Je hebt recht op de lengte van de garantie, zoals die door de fabrikant/winkelier is gegeven. Dus minimaal 6 maanden, voor de rest is het aan de fabrikant/winkelier compleet vrij om deze te bepalen.

Als zij aangeven dat op de camera 12 maanden garantie, dan heb je recht om maar 12 maanden garantie.

Dit kun je terugvinden op de aankoopbon/factuur. Dus je garantiebewijs.
Heb je deze niet meer, dan heb je zowiezo geen recht op garantie.


De digitale camera's hebben een economische levensduur van 2 jaar.
Dus in deze situatie heb je recht dat je niet voor alle kosten op hoeft te draaien. (wettelijk bepaald)
Je dient dan wel 18/24 deel zelf te betalen.

Dus op de vraag is netjes antwoord gegeven.

Bulldog,

Bij de beschrijving die jij geeft in de eerste alinea moet ik eerder aan jou denken dan aan de 'andere 2 mannetjes'.

Ik zie geen reden om de praktijk te laten bepalen wat de rechten van consumenten zijn. Ik ben eerder geneigd om te denken: hoe kan daar het beste mee omgegaan worden? Ik denk dan: "De winkelier heeft geen zin om kosten te maken, dus zal een rechtzaak wel niet zien zitten", "De consument doet er goed aan om bij een winkel te kopen die is aangesloten bij een geschillencommissie", "Hier licht een taak voor de consumentenautoriteit."

De winkelier heeft geen zin om kosten te maken, dus zal een rechtzaak wel niet zien zitten

Als ik zo'n rechtzaak zou beginnen, kan dat mijn faillissement betekenen.

Het gaat daar vaak om enkele duizenden Euro's en als kleine zelfstandige heb ik dat niet.

De consument loopt daar zelf ook tegenaan.

Alleen als je veel geld hebt, kun je het veroorloven om een grote rechtzaak te beginnen.

En als die camera €200,- kost, dan kost het dan vaak meer dan €350,- om je gelijk te halen.

En daar dit dus het probleem.

Een ander punt is ook dat ik als kleine zelfstandige totaal geen indruk bij die fabrikanten achterlaat, puur omdat ik maar een heel klein beetje afneem.

Het maakt niet uit wie een rechtzaak start. De verliezende partij moet de proceskosten betalen plus een vergoeding voor (een deel van) de kosten van de advocaat kosten van de tegenpartij plus eventuele andere relevante kosten. Kosten Bron: veroordeling

Het argument dat de winkelier na de garantie niets meer doet omdat hij niet zit te wachten om kosten te maken, ongeachte wat de wetten zeggen, gaat dus niet op. Een rechtzaak kan namelijk je faillissement betekenen.

Het argument dat de winkelier na de garantie niets meer doet omdat hij niet zit te wachten om kosten te maken, ongeachte wat de wetten zeggen, gaat dus niet op.

Na het verstrijken van de garantieperiode heeft de consument geen recht meer op gratis reparatie of vervanging, maar volgens de wet dient de consument een eigen bijdrage te leveren, omdat de consument immers een bepaalde periode wel van het product genoten heeft.

Er zijn echter nog steeds winkeliers die zeggen dat als de garantieperiode verlopen is dat zij er niks meer aan doen, omdat de garantie is verlopen. Dat mag dus niet.
De winkelier is verplicht gedurende de verwachte levensduur het probleem op te lossen.

Echter waar het de TS om gaat, is dat hij na het verstrijken van de garantieperiode eist dat het product kosteloos wordt gerepareerd of vervangen.

Over de garantie:

Wettelijk gezien zijn er twee verschillende garantiewetten:
- De handelsgarantie (de bekende periode waarin een product gratis wordt gerepareerd of vervangen)
- en de wettelijke garantie.

Het begrip "wettelijke garantie" omvat de volledige wettelijke bescherming van de koper ten aanzien van gebreken aan verworven goederen, die direct voortvloeit uit de wet, als neveneffect van het koopcontract.

Het begrip "handelsgarantie" verwijst daarentegen naar de wilsuiting van een persoon, de garantiegever, die zich aansprakelijk stelt voor bepaalde gebreken. In de richtlijn wordt deze terminologie niet volledig overgenomen. De term "garantie" wordt voorbehouden aan de handelsgaranties, die als volgt worden gedefinieerd: "elke door een verkoper of producent tegenover de consument zonder bijkomende kosten aangegane verbintenis om de betaalde prijs terug te betalen, of om de consumptiegoederen te vervangen of te herstellen, of om zich er op enigerlei wijze om te bekommeren, indien de goederen niet overeenstemmen met de beschrijving in het garantiebewijs of in de desbetreffende reclame".

bron: http://europa.eu/scadplus/leg/nl/lvb/l32022.htm

Aangezien je na het verlopen van de garantieperiode geen recht meer hebt op de handelsgarantie, heb je ten aller tijden recht op de wettelijke bepalingen.

Na het verstrijken van de garantieperiode heeft de consument geen recht meer op gratis reparatie of vervanging, maar volgens de wet dient de consument een eigen bijdrage te leveren, omdat de consument immers een bepaalde periode wel van het product genoten heeft.

Ik weet wat je bedoelt, maar zoals je het aangeeft is het niet juist.

De consument heeft recht op een conform product. De winkelier is verplicht om een non-conform product te herstellen of te vervangen en mag hier voor geen kosten in rekening brengen.

De clue van het verhaal licht in het feit dat de consument geen recht heeft op een product dat meer dan conform is. Leid herstel of vervanging tot een product dat meer dan conform is dan lijkt mij het redelijk als de consument een eigen bijdrage betaald voor de extra levensverwachting.

Of de winkelier daar ook volgens de wet recht op is een tweede. Een mogelijke grond hiervoor is artikel 6:212 BW (ongerechtvaardigde verrijking), maar het probleem hiermee is dat de consument niet gevraagd heeft op een meer dan conform product en daarom op grond van de wet mogelijk niet gedwongen kan worden om te betalen.

Ik schrijf mogelijk omdat er op dit moment een rechtzaak bij het Europees Hof over loopt. De eiser heeft een fornuis gekocht waarvan de emaillaag aan de binnenzijde van de oven steeds los liet. De koper heeft een vervangend product gekregen plus een rekening voor het gebruik. De advocaat generaal heeft hier over het volgende te zeggen:

In de onderhavige zaak kan ook niet worden gesteld dat de consument zich onrechtmatig heeft verrijkt.(62) Door de betaling van de koopprijs is de consument zijn uit de synallagmatische overeenkomst inzake de verkoop van consumptiegoederen voortvloeiende verplichting correct nagekomen, terwijl de verkoper zijn verplichting niet binnen de contractueel vastgestelde termijn is nagekomen. Het verzoek om vervanging van het goed komt dus in het licht van het beginsel pacta sunt servanda gewoonweg neer op een verzoek aan de verkoper om zijn contractuele verplichtingen na te komen. Elk van de contractpartijen dient namelijk het risico van niet-correcte nakoming van haar verplichtingen alleen te dragen. De consument is niet aansprakelijk voor het feit dat het goed dient te worden vervangen: hij wil enkel het goed op een normale wijze gebruiken en de verkoper dient ervoor te zorgen dat dit mogelijk is.

Het zou dan ook onaanvaardbaar zijn dat de consument, die zijn contractuele verplichting correct is nagekomen, de verkoper, die zijn verplichting niet correct is nagekomen, een vergoeding zou moeten betalen voor het gebruik van het gebrekkige goed. Met het nieuwe goed ontvangt de consument enkel datgene waarop hij recht heeft, dat wil zeggen een goed dat in overeenstemming is met wat is overeengekomen. Er kan in casu dan ook totaal geen sprake zijn van een onrechtmatige verrijking van de consument. bron

Als het hof het advies van de AG overneemt kan dit inhouden dat er sneller tot tot ontbinding kan over worden gegaan, omdat artikel 7:21 lid 4 BW stelt dat de consument geen recht heeft op (kosteloos) herstel of vervanging heeft als dit verkoper niet gevergd kan worden

Een wasmachine kost 1000 euro en heeft een levensverwachting van 10 jaar. Na 5 jaar blijkt deze non-conform. De kosten van herstel bedragen 500 euro en leiden tot een levensverwachting van twee extra levensjaren. Nu is het redelijk dat de consument 2/7 van de herstel kosten betalen. De consument heeft immers betaald voor de eerste tien jaar.

Een VCR kost 750 euro en heeft een levensverwachting van 5 jaar. Na 2 jaar blijkt deze non-conform. De VCR wordt vervangen en het zelfde model kost dat op dat moment nog maar 500 euro. De vergoeding die de koper betaald is dan 500 - 3/5 * 750 = 50 euro. De koper heeft immers slechts twee jaar gebruik kunnen maken van het product. Bij ontbinding van de koop had de consument namelijk recht gehad om 3/5 van de aankoopprijs.

Zoals jij het omschrijft levert een praktisch probleem op.

We weten allemaal dat de fabrikanten na het verstrijken van de garantieperiode niet thuis geeft en alle kosten in rekening brengen.

De winkelieren doen niet zoals jij het zegt, omdat het dan hun doodsteek is.

Daarnaast is het huidige systeem eigenlijk niet goed.

We moeten van het systeem af dat we dure rechtzaken moeten beginnen.

Dat werpt zowel bij de consument als bij de winkelier een hoge drempel op om zijn recht te krijgen.

Ik ben het wel mee eens zoals jij het zegt, alleen moeten we de totale keten aanpakken en dit verbeteren, en niet alleen de schakel tussen de consument en de winkelier.

Want dat is bij mij echt een doorn in het oog.

In mijn ogen zijn alle ogen en regels op de consument gericht, wat in mijn ogen verkeerd is, omdat je dan niet datgene bereikt wat je zou willen bereiken.

Ik zeg hiermee niet dat de consument dan maar zelf met de fabrikant contact op zou moeten nemen. Dat niet.

Maar bekijk dit probleem in zijn geheel. Dus vanaf de fabrikant tot aan de consument.
Iets wat ik al veel vaker aangegeven heb.
De zaken worden tevaak in hokjes geplaatst, waardoor het uiteindelijk niet datgene brengt wat het zou moeten brengen.

Want we weten allemaal dat die non-conformatiteit uiteindelijk uit de knip van de winkelier komt en niet uit de knip van de fabrikant.

De winkelieren doen niet zoals jij het zegt, omdat het dan hun doodsteek is.

Dat lijkt me wel mee te vallen. Ik stel in mijn voorbeelden dat de producten non-conform zijn, maar in de praktijk zal dit in de meeste gevallen niet aan te tonen zijn. Hoe langer een product mee gaat, zonder gebreken te vertonen, des ter moeilijker het zal zijn om aan deze bewijslast te voldoen.

En winkeliers kunnen dergelijke kosten altijd door berekenen in de kostprijs van hun producten.

Ik ben het wel mee eens zoals jij het zegt, alleen moeten we de totale keten aanpakken en dit verbeteren, en niet alleen de schakel tussen de consument en de winkelier.

Dat horen we vaak van je, maar wettelijk gezien geniet de Nederlandse winkelier van dezelfde bescherming als consumenten. Volgens mij is deze roep dan ook grotendeels onterecht.

En de consumentenautoriteit zou misschien de fabrikanten ook onder de loop kunnen nemen. Het gemeenschap geld moet zo efficient worden besteed en als fabrikanten moeilijk doen over het regresrecht van winkelieren geeft dat (kleine) winkelieren een stimulans om moeilijk te doen over de rechten van consumenten.

Maar de groep winkeliers heeft hier zelf ook een verantwoordelijkheid in, dus ik zie graag een proefproces tussen een club als Uneto en een fabrikant.

We moeten van het systeem af dat we dure rechtzaken moeten beginnen.

Iedereen heeft recht op een professionele uitspraak en dus kunnen we niet zonder rechtzaken. De mensen die hiervoor moeten werken moeten ook betaald worden.

De wet bied de mogelijkheid dat een vereniging of stichting een rechtzaak start namens een groep. Een rechtsgang is kostbaar maar ik heb al eerder aangegeven dat ik wel wat zie in een een proefproces tussen een club als Uneto en een fabrikant.

Er zijn alternatieven zoals de geschillencommissie. Deze vinden plaats op vrijwillige basis en zijn een stuk goedkoper. De uitspraken van de geschillencommissies zijn in beginsel bindend, dus ook als er een iets andere uitspraak uitkomt dan we bij een rechtzaak hadden gezien.

Zou je er wat in zien als alle verkopers (winkelier, importeur, fabrikant) verplicht zouden worden om lid te worden van een geschillencommissie?

Je zou overgens zelf ook eens kunnen kijken of je recht heb op rechtsbijstand van uit de staat.

En de consumentenautoriteit zou misschien de fabrikanten ook onder de loop kunnen nemen. Het gemeenschap geld moet zo efficient worden besteed en als fabrikanten moeilijk doen over het regresrecht van winkelieren geeft dat (kleine) winkelieren een stimulans om moeilijk te doen over de rechten van consumenten.

En dat bedoel ik dus.
Die consumentenautoriteit moet niet alleen naar de consument kijken, maar naar de gehele keten, dus vanaf de fabrikant tot aan de consument.

Kijk maar eens hoe de fabrikanten nu aan het kloten zijn. Neem nu Sony met de PS3.

Kijk een naar het verleden naar Microsoft met de Xbox 360.

Nu heeft de maatschappij de winkelier voor de fabrikant gezet. En kijk eens nu wat er gebeurd.
Volgens het consumentenrecht is dus de winkelier aansprakelijk en verantwoordelijk voor de misstappen van de fabrikant (maar ik kan het ook mishebben).
Waardoor die fabrikanten niet rechtstreeks meer aan te pakken zijn.

Van dat systeem moeten we af.

Die consumentenautoriteit of welke instantie ook moet toezien dat ieder zijn verantwoordelijkheden nakomt. En als een fabrikant aan het klooien is => aanpakken.

Dus niet wat er nu gebeurd de regels aanscherpen.
Wat hebben we aan regels als er geen controle op is?

Microsoft doet dat uit zichzelf al. Die houdt de verkopers in de gaten of ze geen illegale software aan de klanten verstrekken en dat ze wel aan de regels houden. En als een winkelier toch illegale software levert of niet volgens de regels, dan volgen er boetes.

Volgens het consumentenrecht is dus de winkelier aansprakelijk en verantwoordelijk voor de misstappen van de fabrikant (maar ik kan het ook mishebben).

Je hebt het mis. Volgens het consumentenrecht is de winkelier aansprakelijk jegens de consument[/i], daarmee is niet gezegd dat de fabrikant niet meer kan worden aangepakt. Volgens het consumenten recht heeft de winkelier een dwingend regresrecht op de fabrikant. De fabrikant is dus aansprakelijk het houden, alleen niet door de consument.

Die consumentenautoriteit of welke instantie ook moet toezien dat ieder zijn verantwoordelijkheden nakomt. En als een fabrikant aan het klooien is => aanpakken.

Ik heb nog altijd geen reden gehoord waarom een stichting of een vereniging voor winkelieren dit niet zouden kunnen doen (via een rechtzaak).

Je hebt het mis. Volgens het consumentenrecht is de winkelier aansprakelijk jegens de consument[/i], daarmee is niet gezegd dat de fabrikant niet meer kan worden aangepakt. Volgens het consumenten recht heeft de winkelier een dwingend regresrecht op de fabrikant. De fabrikant is dus aansprakelijk het houden, alleen niet door de consument.

Quote:
Die consumentenautoriteit of welke instantie ook moet toezien dat ieder zijn verantwoordelijkheden nakomt. En als een fabrikant aan het klooien is => aanpakken.

Ik heb nog altijd geen reden gehoord waarom een stichting of een vereniging voor winkelieren dit niet zouden kunnen doen (via een rechtzaak).

En daar heb je een zeer grote punt.

Dit behoort een onafhankelijke partij te doen.
Een instantie die niet voor de consumenten is en ook niet voor de winkelieren of fabrikanten.
Maar een onafhankelijke instantie.

Dus die instantie moet toezien dat de regels nageleeft worden en de degene die de boel belazerd, dat die instantie dan ook kan ingrijpen en boetes uitdelen.

Dit geldt dus ook voor de consument. Dus maakt de consument een fout, dan moet die ook worden aangepakt.

Ik bedoel hiermee, dat de rotte appels ook aangepakt kunnen worden.

Die toezicht dient niet door een organisatie van de winkeliers te gebeuren, niet door een organisatie van de fabrikanten en zelfs niet door organisaties die opkomen voor de consumenten.

De reden?
Omdat die niet onpartijdig zijn, maar zeer partijdig.

En als er zo'n instantie komt, dan zal de consument er ook heus wel op vooruit gaan.

De fabrikant is dus aansprakelijk het houden, alleen niet door de consument.

In beginsel niet.
Maar als een fabrikant er echt een zooitje van maakt (zoals Microsoft met de Xbox360) en nu Sony met de PS3, dan moeten bepaalde consumentenorganisaties dat wel doen/kunnen.

Dus in dat geval wordt de winkelier er tussenuit gehaald en gaat het rechtstreeks.

Het gaat er mij niet om dat de winkelier dan zijn verantwoordelijkheden ontloopt, maar je bereikt er wel mee dat een fabrikant veel sneller op zijn fouten wordt gewezen en gedwongen wordt om de problemen op te lossen.

De reden dat HCC een rechtzaak kon starten kwam omdat ze als vereniging zijnde de belangen behartigde van consumenten. Een vereniging van winkelier kan dit ook doen omdat ze een belang hebben.

Dus maakt de consument een fout, dan moet die ook worden aangepakt.

Dat is financieel niet haalbaar. Wil je dat de consument aangepakt wordt dan zul je toch echt naar de rechter moeten.

Maar als een fabrikant er echt een zooitje van maakt (zoals Microsoft met de Xbox360) en nu Sony met de PS3, dan moeten bepaalde consumentenorganisaties dat wel doen/kunnen.

Dat komt op mij over al "consumentenorganistaties moeten de kastanjes uit het vuur halen voor winkeliersorgansitaties"

Wanneer gaan dit soort onzinnige discussies nu van het forum verdwijnen?
Er is een vraag gesteld en er is een antwoord gegeven.
Het feit dat een winkelier het niet eens is met een consumenten beslissing wil nog niet zeggen dat wij die onzin allemaal moeten gaan lezen.
Het is toch van de gekke dat zo'n figuren zoals de laaste vier op dit forum er zo'n zootje van maken

Het feit dat een winkelier het niet eens is met een consumenten beslissing wil nog niet zeggen dat wij die onzin allemaal moeten gaan lezen.

Het is andersom:

De consument is het niet eens met de beslissing van de winkelier.

De consument heeft maar 12 maanden garantie op dat product en daar is de consument het niet mee eens.

En de TS vraagt wat zijn rechten zijn, omdat hij vind dat hij langer garantie behoort te hebben.

Je moet het niet gaan omdraaien.

Zeg, ikbenik, welke winkel heb jij eigenlijk? Dan hoef ik daar i.i.g. niets te kopen - garantie is niet iets dat de fabrikant geeft, maar iets waarop de consument volgens de wet recht op heeft. Houdt die 2 uit elkaar en je komt een heel eind.
Gooi dan de garantietermijn van de fabrikant weg, dan houd je de wettelijke garantie over. Die krijg ik niet bij jou, dus bij jou koop ik niet.
Daarom: vertel me in welke winkel ik vooral niets moet kopen.