Radar

kuklos schreef:Nul bewijs dus, maar wel de nierstichting belasteren.

Uw argumenten zijn daarentegen wel zeer doordacht! U betekent echt wat voor nierpatiënten.

kuklos schreef:Nul bewijs dus, maar wel de nierstichting belasteren.

Ik heb eens wat doorgeklikt naar de mens die achter deze poster "psycholoogjob" en ga er van uit dat de man zèlf hulp nodig heeft zo te zien. Wat een ongelooflijke paranoia niet alleen tegen de nierstichting maar ook tegen zorgverzekeringen, "gewone psychologen" - hij is ook de "uitvinder" van de autisme test.

Ik hou het maar gewoon bij de nierstichting en vind een marktconform salaris geboden aan een directeur als een vereiste om capabele mensen te kunnen aanstellen. We verwachten toch ook niet dat de Nierstichting gratis electra krijgt van de Nuon of gratis lunches voor alle werknemers van het nabije cafeteria? Waarom dan wel een gratis directeur?

naast wat new mikey zegt zijn er ook nog andere punten:

1) het in het buitenland transplanteren kan ook gewoon niet zomaar, daar hebben ze ook een wachtlijst systeem en als buitenlander kom je daar simpelweg niet op. Je kunt dus best jezelf naar een ander land transporteren maar daar heb je niets aan. Natuurlijk kun je in sommige landen best een nier kopen, maar naast het feit dat die nieren niet vrijwillig afgestaan zijn is het ook de vraag of je de zorg in die landen kunt vertrouwen. Ik heb het in mijn zorgcarriere 1 keer gezien dat iemand dat gedaan had en dat was op geen enkele wijze mooi.
2) Nierstichting doet ook heel veel onderzoek, en dat is ook belangrijk, want op deze wijze zijn er straks ook minder nieuwe nieren nodig.
3) je kunt campagne voeren zoveel als je wilt, maar dan nog zijn er best veel mensen die geen donor willen zijn om wat voor reden dan ook, en dat mag. Natuurlijk, wat meer bewustwording zou er best voor kunnen zorgen dat er een klein aantal mensen extra bijkomen maar dan valt het nog steeds tegen hoeveel mensen donor zijn
4) orgaan donor zijn levert eigenlijk niet heel erg veel op (natuurlijk wel voor die mensen die je een orgaan geeft) maar over het algemeen sterf je niet aan een ernstig ongeluk waarbij je organen nog bruikbaar zijn, dus van de mensen die donor zijn, zijn er maar een klein aantal waarvan de organen bruikbaar zijn. Voor nieren geldt toch meestal dat donatie bij leven gebeurt, en dat willen heel veel mensen simpelweg niet doen voor een vreemde.

Als de vraag dus is wat zou de prioriteit van de Nierstichting moeten zijn is mijn antwoord: onderzoek doen naar voorkomen en genezen van nierziekten.

isabel

kuklos schreef:Nul bewijs dus, maar wel de nierstichting belasteren.

Tja, kuklos, als je de jaarverslagen niet leest, dan rest slechts ongefundeerd geloof in de Nierstichting.

De STER staat weer bol van de tv-reclame voor de septembercollecte. Het gaat om een jonge nierpatiënt die moet dialyseren en zonder uw gift de wachtlijst voor donornieren niet zal halen. De Nierstichting steekt geen poot uit voor de wachtlijstpatiënt van NU. Wel heeft zij allerlei acties voor de verre toekomst als biologische of mechanische kunstnieren. Maar daar heeft haar jonge reclamevoorbeeld helemaal niets aan. Iedereen kan beter een donorcodicil nemen, dan de collecte te steunen. 15.000 euro per maand gaat alleen al naar de directeur. En die zorgt wel dat veel te weinig nierpatiënten worden geholpen met een nieuwe nier. Dat zou immers het einde van de Nierstichting betekenen.

Even terug naar de basis. Natuurlijk is voorkomen het beste, maar dit is niet altijd mogelijk. Maar hier zou ook een deel van het geld naartoe moeten gaan. Dus:veel voorlichting (ergo: pr budget) en bijvoorbeeld ook de testsetjes die ze een paar jaar geleden uitdeelden.

Voor een nierpatiënt zou het beste zijn als er vervanging zou zijn voor de nier. Dus transplantatie of een kunstnier. Grootste probleem bij transplantaties is het gebrek aan de goede nier. Een operatie in het buitenland is daarvoor in het algemeen niet de oplossing. De nieren worden binnen Europa al via eurotransplant vergeleken en buiten Europa is de reistijd te lang. Een operatie in het buitenland is alleen zinvol als er bijvoorbeeld te weinig chirurgen of operatiekamers zouden zijn, maar dat is niet het geval.

(Behalve natuurlijk als je in een land als China je nu nier wilt kopen en bijvoorbeeld iemands gevangenisstraf zo versneld wil omzetten in de doodstraf. Lijkt mij ook niet iets om als nierstichting te stimuleren. )

Hoe kom je dan aan de juiste niervervanging?

1. Meer donors.
Dit kan door
a. Meer mensen te laten kiezen voor donorschap. Met name door campagnes in de media. Niet alleen door reclames, maar ook door mensen op een andere manier erover te laten denken. Bijvoorbeeld via tv programma's. Dit kost dus vooral veel pr en reclamebudget. Veel kosten voor publiciteit is dus helemaal niet slecht, maar kan juist helpen bij het bereiken van je doel.

b. Lobbyen voor andere regels over donorschap. Dus je bent donor tenzij... in plaats van je bent alleen donor als... Hiervoor zijn, behalve reclamecampagnes, ook vooral goede (stille!) lobbyisten nodig. Een goede lobbyist en een goede lobby-organisatie kan hierbij goud waard zijn. Een goed salaris is daarvoor meestal onmisbaar. Een hoog salaris voor de directeur en andere mensen is dan eerder een indicatie dat ze het lobbyen serieus nemen dan dat het verspilling is. (Al zou een echt goede lobbyist in het bedrijfsleven nog niet voor een balkenende zijn bed uit komen, dus zullen het ook mensen zijn die het gedeeltelijk uit overtuiging doen.)

2. Alternatieven
Maar met alleen meer donoren ben je er niet. Er wordt hier wel simpel gesproken over de verschillende bloedgroepen, maar dat is maar één van de bloedeigenschappen die van belang zijn. Sommige nierpatiënten hebben zulke bijzondere bloedwaarden dat er wereldwijd maar enkele potentiële donors zijn. Deze mensen zijn veel meer gebaat bij de ontwikkeling van kunstnieren of betere of eenvoudigere dialyse methodes. Terecht dus dat hier ook geld naartoe gaat.

Als ik de nierstichting zo zie, doen ze dus niet echt heel gekke dingen en wordt er netjes aan de diverse aspecten aandacht besteed.

Ik kan mij de aversie jegens de Nierstichting wel voorstellen. Kijk maar eens naar de vele reisjes en verblijfkosten in 2012.