AngelLove
Geplaatst op 06 Mrt 2008 17:06 door AngelLove
Nu ik ben een echte letselschade slachtoffer maar ik ga ervan uit dat als je een keurmerk letselschadeadvocaat hebt dat deze juist de juiste informatie gaat zoeken zoals bv jurdisch predentie want daar kan een gewone doorsnee burger niet bij deze is niet openbaar en een abonnement kost je meer dan 150 euro per maand........En op het moment dat je een letselschade advocaat nodig hebt staat je kop wel naar andere zaken dan zoeken naar een keurmerkadvocaat......
En ook al heeft een letselschade acdvocaat een keurmerk de uitkomst van een letselschadeprocedure is afhankelijk van de rechter welke het behandeld......die rechter van mij achte een wurging gelijkwaardig aan het stoten van je knie tegen een tuinhekje dus.................op basis van welke punten dacht men dan zon keurmerk te bewerkstelligen.....de werkuren....de afhandeling......de dossierkennis.......het overhevelen van de zaak aan een andere interne advocaat.......pro deo of particulier......rechtsbijstand verzekering of zelfstandig een advocaat zoeken......
Ik denk dat zon keurmerk bar weinig zegt over de werkwijze van een advocatenkantoor.....want er zijn er velen welke claimen dat zij goed zijn maar bar weinigen kunnen dit daadwerkelijk aantonen!!
Naar boven
Ik ben zelf ook slachtoffer en zit in een procedure.
Hierbij vermeld ik een krantenartikel.
"DE TELEGRAAF dinsdag 26 februari 2008
Na medische fout volgt juridisch moeras.
door PAUL RUIJS
GOUDA
Dat ziekenhuizen spontaan geen persbericht uitgeven als er iets fout gaat, is logisch. Dat ze de gedupeerde van een grove fout óók niets vertellen, is weliswaar niet netjes maar ligt wel in diezelfde lijn. Arts, ziekenhuis en vooral hun aansprakelijkheidsverzekeraar hebben er immers belang bij dat de feiten niet bekend raken, zodat het slachtoffer voor schadevergoeding noodgedwongen moet procederen.
En daarmee komt hij/zij terecht in een ander, net zo gesloten, 'ons ken ons'-circuit van juristen. Het begint al met het vinden van een betrouwbare advocaat, omdat de wet diens dure dienstverlening nog steeds verplicht voorschrijft. Nu leven advocaten vooral van declaraties en niet van winnen of verliezen.
In principe zijn voor advocaten dus alle zaken interessant en is het niet slim een geschil in tien maanden op te lossen als je er ook tien jaar over kunt procederen.
Maar waarom kiest een verzekeraar, arts of ziekenhuis bij een overduidelijke fout toch voor het oordeel van de onafhankelijke rechter? Waarom ziet de advocaat van het ziekenhuis de afloop van een kansloze zaak toch vol vertrouwen tegemoet ? Dat komt omdat ook rechters en advocaten met hun talloze bijbaantjes en adviesfuncties deel uitmaken van vele, elkaar overlappende netwerken, inclusief medische. Want hoe kom je er als klant achter dat je eigen advocaat of diens kantoor de tegenpartij ontziet omdat hij daar een zakelijke/persoonlijke relatie mee onderhoudt? En hoe kom je erachter dat de dienstdoende rechter bevriend is met de arts of iemand uit het ziekenhuisbestuur?
Met de keuze van de rechter valt of staat de uitslag. Rechtspraak is tenslotte geen wiskundeopgave met maar één goede uitkomst. Het was president Lampe van de rechtbank Maastricht die na zijn pensioen (!) - een van de grootste taboes doorbrak door in 2005 onomwonden toe te geven dat het voor de uitkomst wel degelijk uitmaakt wie de zaak behandelt. Dat betekent bijvoorbeeld dat de ene advocaat (vaak zelf plaatsvervangend rechter) zich van alles kan en mag veroorloven van de rechter en de andere wordt nauwelijks serieus genomen.
Met no cure no pay krijgen advocaten belang bij de uitslagen en ineens oog voor partijdige rechters en oneerlijke collega's en zou het afgelopen zijn met de dubbele agenda's en kansloze procedures. Het zou ook schelen als advocaten - net als rechters - verplicht worden hun nevenbaantjes bekend te maken. Dan nog heb je geen garantie dat je pas na afloop van je verloren zaak ontdekt dat je eigen advocaat bevriend is met de arts waartegen je procedeerde.
Maar no cure, no pay zou voorkomen dat die advocaat überhaupt met je in zee zou gaan. Omdat de eigen tuchtrechtspraak van advocaten net zo slecht werkt als die van medici, valt daar namelijk helemaal niets van te verwachten.
#Mr. P.P.M. Ruijs is jurist, heeft een juridisch adviesbureau en ageert sinds jaar en dag tegen belangenverstrengeling in civiele zaken tussen rechters, advocaten en deskundigen. Hij is auteur van 'Medische missers, Juridisch gesjoemel. De zaak Brongers' (Uitg. ASPEKt, ISBN 9059116283)".
Het zal mij benieuwen.
