Radar

Wat een verhaal Paulien, maar jij bent een van de velen en zoals Hanz eigenlijk al aangeeft is het de politiek, die medici tot die normen heeft gemanipuleerd om een grote groep mensen dan maar met "onaantoonbaar letsel te betitelen", zodat er veel ""bespaard"" kan worden op uitkeringen van overheid en verzekeringen.
Er wordt ook niet geinvesteerd in aparatuur die dat letsel wel aan kan tonen.
We weten allemaal dat er vele machten van het bedrijfsleven, met name verzekeringen, actief invloed uitoefenen op die politici.
Het niet nemen van de verantwoordelijkheid is immers "goedkoper"" en dient hun belangen ten koste van slachtoffers. Deze "ezels balken zonder ende" om maar niet of zo weinig mogelijk te betalen.

Ik vertrouw negens meer op vijf jaar geleden een neuropsychologische onderzoeken gehad en uikomst onderpresteren dit was net een jaar na me ongeluk inmiddels tweede neuropsychologische onderzoek gehad 5 jaar na het ongeluk uitkomst onderpresteren.
nou ik begrijp er werkelijk niks meer van heb alles zo goed mogelijk gedaan en volgens mij klopt er niks van.
Dus nu oordeelt rechter dat me klachten weg zijn is niet aannemelijk dat ik klachten heb nou ze kunnen me wat elke dag loop ik tegen me beperkingen op maar wat kan je nu nog doen.

toch is het zo dat neuropsychologische onderzoeken inmiddels heel verfijnd zijn. Om maar even een vergelijking te maken: als jij denkt dat je koorts hebt maar de thermometer wijst aan dat je temperatuur 37graden is heb je geen koorts.ook al blijf je dat denken, de temperatuur wordt niet hoger.
bekijk het eens van de andere kant: is het niet fijn dat er geen (Hersen) schade is vastgesteld?

Annette,

Het ligt er maar net welke test er werd gebruikt en of er rekening werd gehouden met het trauma.
Zie ook:http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic.php?t=57743

Sterkte en vergeet maar wat Pit erover zegt.

Hanz

da's niet juist
Neuropsychologisch onderzoek wordt verricht door het uitvoeren van een hele serie testen. Het resultaat wordt niet alleen bepaald door die testen apart maar (juist) door deze te combineren.
Het trauma heeft daarmee niets te maken...

En Pit, waar is de link naar al dat moois?
Even Apeldoorn bellen? Of Buitenhuis? Of die neuropsychologen die bv de richtlijn whiplash aanhangen? Niks aan de hand dus behalve onderpresteren?

wat is de vraag?
misschien deze http://www.docstoc.com/docs/20497504/richtlijnen_wad bijvoorbeeld?

Neuropsychologen concluderen meestal alleen maar dat er geen conclusies aan hun onderzoek verbonden kan worden omdat er sprake is van onderpresteren en/of aanwijzingen zijn voor aggraveren/simuleren.
Als het alleen maar gaat om onderpresteren zeggen ze meestal niets over de reden, maar onderpresteren betekent (echt) minder goed presteren dan je kan. Je kunt dan dus meer...

Wat een mop. Feri kovacs met z,n helicopterview inzake whiplash aan de basis van al dat anno 2004 NPO moois. Graag geziene gast bij TP,s overigens. Pecunia non olet. En het schoorsteentje van Feri ronkt gezellig wat dat betreft.
Wat is er aan de hand?
Bij de “tweede richtlijn” werden alle mogelijke lichamelijke letselgevolgen van whiplash via een gemanipuleerde literratuurlijst verwijderd, dan wel alle bewijzen voor letsel werden er uit gezeefd door zichzelf medici noemende hyppocrites figuren. Logisch, want de tweede richtlijn kon/mocht natuurlijk nooit letsel vinden dat de eerste niet zag. Dat moge duidelijk zijn.
De datum van dit NPO gebeuren is dus totaal niet van belang zolang die maar tussen of na datum van verschijnen beide richtlijnen whiplash ligt. Dus tussen ruwweg 1999 en 2007.
Datum van jouw link: 2004. Prima geregeld dus.

Gevolg: alle whiplashslachtoffers die lijden onder de gevolgen van lichamelijk letsel tgv het ongeval en met name symptomatische degeneratie van de halswervelkolom en/of licht traumatisch hersenletsel worden via de verzekeringsmaffia ( inclusief alle opstellers/medewerkers aan de richtlijn) en NPO testen afgeserveerd richting psychogeen/functioneel syndroom dan wel onderpresteren. Waarvoor, dat moge duidelijk zijn, natuurlijk geen enkele lichamelijke oorzaak kan worden gevonden.
Wat een mop. Maar wel een “sick joke”. Je mot wel aardig gestoord zijn om deze richtlijn/NPO idioterie nog als het product van wetenschappelijk denken te kunnen zien.
Om over de integeriteit van de betrokken medici maar te zwijgen.
Welke medici ik daarmee bedoel? Zie de richtlijn en jouw link.

We dwalen van het onderwerp af...

1. De vraag is of neurpsychologische testen wel of niet iets kunnen bewijzen en wat dan. Van belang is dan dat er soms mensen zijn die denken en zeggen dat ze 'cognitieve problemen' hebben, na letsel, bijvoorbeeld na een hoofdtrauma of na een ander trauma, zoals een 'whiplashongeval'. Als dat wordt gesteld wordt het ook onderzocht. Dat is het vakgebied van de neuropsycholoog. Die onderzoekt dat soort aspecten in allerlei verschillende soorten zaken, ook na beroertes, ook in geval van alzheimer etc.
Men gebruikt daarvoor een hele serie testen (ook testen die vóór 1999 zijn ontworpen). Die batterij van testen leidt tot een eindresultaat. Dat eindresultaat vertelt de neuropsycholoog aan degene die hem gevraagd heeft om de test te verrichten. Niet meer, maar ook niet minder.

2. de manier waarop dat wordt gedaan is wetenschappelijk, internationaal onderzocht en onderbouwd.

3. gesuggereerd wordt dat er een financieel belang zou zijn waardoor wetenschappers 'onzin' zouden verkopen. Dat valt niet uit te sluiten, maar juist vanwege de internationale aspecten is het de vraag of dat nu erg waarschijnlijk is.

4. in ieder geval is dat een soort suggestie die er op neer komt dat personen vanwege een financieel motief iets zouden kunnen manipuleren...tja...da's een open deur natuurlijk...

Tsja, we draaien in kringetjes rond. De mogelijke lichamelijke gevolgen van een whiplashongeval en de ondersteunende medische literatuur daarover werden via 'datamassage" uit de richtlijn weggemasseerd.
Nogal een bekend fenomeen in "wetenschappelijke" kringen tegenwoordig.

Wat mogelijk hersenletsel betreft kan ik me daar nog enigzins wat bij voorstellen doch het weglaten van bewijzen voor beschadigingen aan oa. tussenwervelschijven, ligamenten, facetgewrichten, wervels is regelrechte medische fraude.
Voorbeeld? Zie: http://www.idealspine.com/pages/ajcc_oc ... ticles.htm
Wat blijft er dan over om eventuele afwijkingen bij neuropsychologisch onderzoek te verklaren indien er volgens de richtlijn ook geen sprake kan zijn van lichamelijke afwijkingen/chronische pijnklachten die de cognitieve klachten zouden kunnen verklaren?
De vraag stellen is de vraag beantwoorden.

We komen toch wel ergens. Als er namelijk pijn is, is het inderdaad logisch of in ieder geval begrijpelijk dat dat een cognitief probleem op kan leveren. Wie barst van de kiespijn kan minder goed sommetjes maken dan iemand zonder die kiespijn. Dat signaleert het NP onderzoek dan dus, los van de vraag of dat komt door een hersenletsel (zonder pijn) of een letsel elders met pijn. In zo'n geval wordt alleen niet vastgesteld dat er sprake is van onderpresteren. je presteert dan namelijk heel consequent:als iemand die barst van de (kies) pijn...

Ja, maar we hebben het hier niet over de invloed van acute pijn op neuropsychologische tests doch over de neuropsychologische gevolgen van chronische pijn.
Bovendien kan chronische pijn veranderingen in de hersenen veroorzaken met mogelijk centrale sensitizatie als gevolg. Ook die relatie (CS en afwijkingen bij npo) is nl met neuropsychologisch onderzoek aangetoond.
Hetgeen zou kunnen betekenen dat ook al zou er geen "pain generator" meer aan te wijzen zijn in de zin van niet (goed) genezen traumatische beschadigingen, er op basis van het trauma toch sprake is van persisterende ongevalsgevolgen indien de anamnese blanco is.
Bovendien blijkt uit onderzoek dat "onderpresteren" bepaald niet gelijk kan en mag worden gesteld met "malingering". En met name niet als er dus een "organische basis" is aan te wijzen voor persisterende klachten/symptomen.

als er NP gevolgen van chronische pijn zijn worden die vastgesteld en is er geen onderpresteren.

onderpresteren is inderdaad niet hetzelfde als malingering, er kan sprake zijn van malingering, bijvoorbeeld uit geldgewin,
In beide gevallen -dus ook als er geen malingering is- kunnen de geteste personen meer dan ze in de testsituatie laten zien...

pit50 schreef:wat is de vraag?
misschien deze http://www.docstoc.com/docs/20497504/richtlijnen_wad bijvoorbeeld?

Neuropsychologen concluderen meestal alleen maar dat er geen conclusies aan hun onderzoek verbonden kan worden omdat er sprake is van onderpresteren en/of aanwijzingen zijn voor aggraveren/simuleren.
Als het alleen maar gaat om onderpresteren zeggen ze meestal niets over de reden, maar onderpresteren betekent (echt) minder goed presteren dan je kan. Je kunt dan dus meer...

Aan veertig gezonde studenten van de universiteit van Newcastle, Gallaghan, Australië, werd gevraagd 6 maandepsychische klachten te simuleren van de Whiplash-patiënt 6 maanden na een auto-ongeval volgens een bekend profiel, waarna het onderzoeksresultaat vergeleken werd met dat van de echte Whiplash-patiënt. Het resultaat was doorslaand: De studenten scoorden significant hoger op alle schalen van de SRL-90-R (Derogatis 1983) psychologische vragenlijst terwijl de cijfers van de analoge visuele pijnvragenlijst van MacGill voor beide groepen gelijk waren. Het bleek vrijwel onmogelijk om het psychologisch profiel van de Whiplash-patiënt te imiteren, zelfs voor goed geïnstrueerde slimme personen. De SRL-90-R (Derogatis) kon dus simulatie ontmaskeren.
http://home.hccnet.nl/e.vdkamp/jhj/pijntheo.htm

hanz schreef:Wat een mop. Feri kovacs met z,n helicopterview inzake whiplash aan de basis van al dat anno 2004 NPO moois. Graag geziene gast bij TP,s overigens. Pecunia non olet. En het schoorsteentje van Feri ronkt gezellig wat dat betreft.
Wat is er aan de hand?
Bij de “tweede richtlijn” werden alle mogelijke lichamelijke letselgevolgen van whiplash via een gemanipuleerde literratuurlijst verwijderd, dan wel alle bewijzen voor letsel werden er uit gezeefd door zichzelf medici noemende hyppocrites figuren. Logisch, want de tweede richtlijn kon/mocht natuurlijk nooit letsel vinden dat de eerste niet zag. Dat moge duidelijk zijn.
De datum van dit NPO gebeuren is dus totaal niet van belang zolang die maar tussen of na datum van verschijnen beide richtlijnen whiplash ligt. Dus tussen ruwweg 1999 en 2007.
Datum van jouw link: 2004. Prima geregeld dus.

Gevolg: alle whiplashslachtoffers die lijden onder de gevolgen van lichamelijk letsel tgv het ongeval en met name symptomatische degeneratie van de halswervelkolom en/of licht traumatisch hersenletsel worden via de verzekeringsmaffia ( inclusief alle opstellers/medewerkers aan de richtlijn) en NPO testen afgeserveerd richting psychogeen/functioneel syndroom dan wel onderpresteren. Waarvoor, dat moge duidelijk zijn, natuurlijk geen enkele lichamelijke oorzaak kan worden gevonden.
Wat een mop. Maar wel een “sick joke”. Je mot wel aardig gestoord zijn om deze richtlijn/NPO idioterie nog als het product van wetenschappelijk denken te kunnen zien.
Om over de integeriteit van de betrokken medici maar te zwijgen.
Welke medici ik daarmee bedoel? Zie de richtlijn en jouw link.

Hanz, inzake F. Kovacs, die is notabene al eens door notabene een traumatoloog vs. psychiater(!) op de vingers getikt (als zij nou op z'n hoofd had getikt had 'ie tenminste een 'focale diagnose'):
http://www.whiplashinformatie.nl/forum/ ... 754#p31982

Medisch selectief

Mogelijke verklaring pijnklachten bij whiplash en fibromyalgie

Whiplash en fibromyalgie zijn omstreden aandoeningen. De klachten van de patiënten betreffen onder andere overgevoeligheid voor prikkels en (gegeneraliseerde) pijn, terwijl er meestal geen weefselschade kan worden aangetoond. Gesuggereerd wordt dat dit te verklaren is door hypersensitiviteit van het centrale zenuwstelsel. Banic et al. onderzochten daarom met behulp van elektrische stimulatie en elektromyografie of de prikkeldrempel voor een terugtrekreflex bij deze patiënten verlaagd is. Zowel bij whiplashpatiënten (n = 27) als bij fibromyalgiepatiënten (n = 22) vonden zij een significant lagere drempelwaarde voor het opwekken van de reflex dan in de controlegroep (n = 29, p-waarden respectievelijk 0,024 en 0,005). De onderzoekers concluderen dat zij op een objectieve manier de hypersensitiviteit van het centrale zenuwstelsel hebben aangetoond, die een neurobiologische verklaring kan bieden voor de pijnklachten bij whiplash en fibromyalgie.
(Pain 2004;107:7-15)

Het is ondertussen 2014 en er is volgens mij het een en ander veranderd, dus voeg ik het een en ander toe aan deze post.

In 2014 zijn de richtlijnen gewijzigd voor neurologen en in zake letselschade zaken betekent dit concreet dat zij geen Whiplash disorder syndrome meer mogen vaststellen in hun rapportages.

Ik heb in 2013 een neurologisch onderzoek gehad en begin 2014 een neuropsychologisch onderzoek. De Neuroloog heeft vooral gekeken naar de stand van mijn hoofd, nek, naar zaken als reflexen en heeft een aantal aandoeningen als mogelijk opgegeven. Het neuropsychologisch onderzoek zou hier nader licht op werpen. Dat is ook gebeurd.
De neuroloog heeft gekeken of er iets in mijn nek of hersenen dusdanig mis is, dat mijn klachten eraan toe geschreven kunnen worden en wat dan. Hij heeft vooral veel dingen uitgesloten. De neuropsycholoog heeft me inzicht gegeven in wat ik om welke reden niet meer kan, waar ik anders functioneer dan voorheen en ten opzichte van anderen.

Mijn neuropsychologisch onderzoek was bijna een hele dag, een uitputtingsslag.
Eerst 2 uur praten over je leven, hoe is dat verlopen, wat kon je vroeger, wat deed je vroeger, studie, werk etc. Hier haalt de neuropsycholoog uit hoe je was voor het ongeluk, je instelling in het leven (bijv. ben je depressief en houd je daarmee je klachten in stand?) Hoe sta je ten aanzien van wat je is overkomen, in mijn geval een ongeval? Dat soort vragen. Ze bepalen hiermee ook je referentiegroep, in welke groep zat je vroeger (laagopgeleid, hoogopgeleid etc.), wat zou je moeten kunnen? De vraag waar dit afwijkt, wordt beantwoord aan de hand van de testen.

De hele middag heb ik denk ik een 20 tal testen gemaakt, geheugen, IQ, verhalen vertellen, concentratietesten, echt van alles. In de rapportage kwam vervolgens aan het licht hoe het zat met mijn concentratie, afleidingsniveau, inspanning. Of ik goed mijn best had gedaan of iets gefaket had, etc.

De rapportage heeft mij vooral geholpen om inzicht te krijgen in zaken als waarom het mij niet meer lukt om 8 uur per dag te werken. Of waarom de ene activiteit zoveel meer van me vraagt dan de andere. Of waarom ik af en toe nog wel op mijn oude niveau kan nadenken, maar dit niet meer kan volhouden. Nou ja, die dingen die ik allang wist dat ik niet meer kon, die stonden nu op papier. Ontzettend confronterend, maar heel erg blij dat ik het gedaan heb. Niet alleen in mijn letselschadezaak, maar ook in mijn acceptatie van de huidige situatie heeft het me erg geholpen. Het onbegrip van buitenaf blijft, maar ik heb wel meer helderheid voor mezelf.

Ik kan een ieder een neuropsychologisch onderzoek aanraden, al is het zwaar, al moet je dagen herstellen, het is het waard. En voor mij was het eindelijk een bevestiging dat ik niet gek ben als whiplash patiënt maar dat er wel degelijk iets mis is, ook als veel westerse artsen dat niet serieus nemen of vanwege de richtlijnen van neurologen niet meer serieus mogen nemen.

Ik heb trouwens goede ervaringen met mevrouw van der Scheer, ze zit in Apeldoorn. Doortastende, maar ook plezierige vrouw. heeft een uitgebreide rapportage geschreven waar ik echt wat aan heb, naast dat mijn advocaat er ook wat mee kon

Het betreffende wetenschappelijke artikel kun je hier vinden: http://europepmc.org/abstract/med/8880844

PIA-W schreef:

pit50 schreef:wat is de vraag?
misschien deze http://www.docstoc.com/docs/20497504/richtlijnen_wad bijvoorbeeld?

Neuropsychologen concluderen meestal alleen maar dat er geen conclusies aan hun onderzoek verbonden kan worden omdat er sprake is van onderpresteren en/of aanwijzingen zijn voor aggraveren/simuleren.
Als het alleen maar gaat om onderpresteren zeggen ze meestal niets over de reden, maar onderpresteren betekent (echt) minder goed presteren dan je kan. Je kunt dan dus meer...

Aan veertig gezonde studenten van de universiteit van Newcastle, Gallaghan, Australië, werd gevraagd 6 maandepsychische klachten te simuleren van de Whiplash-patiënt 6 maanden na een auto-ongeval volgens een bekend profiel, waarna het onderzoeksresultaat vergeleken werd met dat van de echte Whiplash-patiënt. Het resultaat was doorslaand: De studenten scoorden significant hoger op alle schalen van de SRL-90-R (Derogatis 1983) psychologische vragenlijst terwijl de cijfers van de analoge visuele pijnvragenlijst van MacGill voor beide groepen gelijk waren. Het bleek vrijwel onmogelijk om het psychologisch profiel van de Whiplash-patiënt te imiteren, zelfs voor goed geïnstrueerde slimme personen. De SRL-90-R (Derogatis) kon dus simulatie ontmaskeren.
http://home.hccnet.nl/e.vdkamp/jhj/pijntheo.htm

5.1.5 HERSENLETSEL ‘MILD’ VERTALEN
Neuropsycholoog Prof. Drs. J.T. Matser, bekend van zijn onderzoek onder boksers wijst eind juli 1996 op de mogelijk ernstige gevolgen, bij zijwaartse, zware stoten tegen het hoofd. Omdat het cerebrospinale vocht maar een beperkte bescherming biedt kan het hersenweefsel beschadigen als de buitengebieden van de hersenen de draaibeweging van het hoofd niet meteen volgen. Ook zonder onmiddellijke bewusteloosheid klappen de hersenen tegen de schedel: cellen en raken beschadigd en er kunnen bloedingen en vochtophopingen ontstaan.
Chronische hoofdpijn-, duizeligheids- en geheugenklachten, epilepsie, traagheid van begrip, verandering van persoonlijkheid http://medischcontact.artsennet.nl/arch ... iplash.htm en gestoorde motoriek, tot Parkinson-achtige aandoeningen blijken dan voor te komen. Ook Prof. Dr. Jelle Jolles meldt op 1 juni 1996 dat mensen met mild hersenletsel http://webcache.googleusercontent.com/s ... clnk&gl=nl er vaak kwalijk aan toe zijn. Hun problemen worden onderschat. De dokter blijft maar roepen: ‘Er is weinig aan de hand.’ Tot de ons bekende slachtoffers en niet meer werkenden behoort een aantal personen met in de loop der jaren geleidelijk toegenomen nekproblemen. Vooral vrouwen. Er is voor hen geen hulp met redelijke kans op herstel meer mogelijk. Het lijkt erop dat patiënten jaren geleden door slordige, onjuiste of verzwegen diagnose niet de juiste therapie of gedragswijze aangeboden kregen. Met voor hun leeftijd al grote beperkingen. Ze praten er nauwelijks over, willen anderen niet teleurstellen, niet tot last zijn. Steeds verder worden intussen hun mobiliteits- en levensmogelijkheden beperkt. Onnodig, te vroeg, of onnodig ernstig.
http://www.werkgroep1970.nl/pdf/Naboek.pdf

"Genaaid door collega's"

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Arc ... nken.dhtml