Radar

oja, en vergeetachtig... slecht op dingen/namen kunnen komen of herrinneren. heb je daar ook last van?
haha, zoals je boodschappen vergeten mee te nemen na het afrekenen . zat toen iets teveel in mijn eigen afwezige wereldje

Ik woon niet in Zuid Holland.. Ik woon in Overijssel.. Ligt niet zo dicht bij elkaar hihih. Ik had eerst een poosje 1 per dag, maar dat vond ik niet zo helpen. Dus ging ik over op 2 per dag.. Heeft me misschien iets meer geholpen.. Heb niet zo heel lang 2 per dag gebruikt hoor. Had zoiets van.. Ik wil niet mijn hele leven afhankelijk zijn van die medicijnen, dus proberen om te stoppen.
Ik heb nu wel als ik een aanval voel aankomen, dan kan ik me er een beetje overheen zetten als t ware.. Heb het niet heel heftig meer gehad gelukkig.. Hopelijk komt dat ook niet weer..
Ik ben niet erg vergeetachtig, maar wel heel erg mijn concentratie kwijt.. Nergens zin in hebben.. Als ik loop heb ik soms dat het in mijn hoofd heel licht is.. Heel appart. Niet echt prettig. Die misselijkheid en dat rare gevoel in mijn hoofd is echt het ergste
Ik heb nog steeds wel dat ik moeilijk alleen bijvoorbeeld boodschappen doe of ergens heen moet alleen.. Daar heb ik altijd moeite mee gehad en die medicijnen hebben dat niet echt verholpen
Ik moet me er denk ik overheen zetten ofzo.. Ik weet niet waarom ik dat heb, vind het heel appart

ik heb dezelfde klachten, alleen onderneem ik wel veel alleen, vind het ook leuk om alleen te winkelen enzo. zolang het niet verder dan een kilometer of 10 is van mensen die ik ken;). je ontwikkelt allemaal van die stomme regeltjes waarvan ik reeel gezien ook wel weet dat ze nergens op slaan....grr..
en ik heb vooral, daar is het mee begonnen, angst voor ruimtes/voertuigen met veel mensen die 'afgesloten' zijn. intercity-treinen bijvoorbeeld, duurt me veel te lang voordat 'die rijdende afgesloten buis' (haha zo niet-realistisch zie ik een trein voor me ) dan weer stopt, vooral met de ervaring dat dat ding zo maar een half uur stil kan gaan staan in een weiland, haha leve de NS voor mensen met dit soort angsten. dus ben ik zo raar om grote afstanden met de stoptrein te willen reizen maarja, zo lukt alles dus wel. ik vermijd op dit moment iig niets meer, (alleen vliegtuigen dan (een vliegende buis)

Met het vliegtuig vond ik ook eerst heel eng hoor maar als ik maar mensen bij me heb waar ik me vertrouwd bij voel dan komt het wel goed. Ik ga dan ook echt niet alleen in een bus of in een trein zitten zonder mensen om me heen waar ik me vertrouwd bij voel Nog geen kwartiertje of naar de sportschool (zit wel op een sportschool, maar alleen ga ik niet hoor .
Ik ga echt heel weinig alleen de deur uit. Als ik boodschappen moet hebben bijv. zit ik gewoon te wachten tot mijn vriend thuis is zodat hij t kan gaan doen
Nu ik dit zit te typen denk ik echt,, waar ben ik nou mee bezig
Ik heb het al jaren en ik weet niet hoe ik het kan veranderen.
Heeeel soms doe ik het wel hoor, maar dan moet ik wel heeeel goed in mijn vel zitten

ja, stom is dat. voor je 18e zou je vast net als ik nooit gedacht hebben dat je zo zou gaan denken.. het leven was een stuk makkelijker in die tijd dat ik lekker overal niet zo gecompliceerd bij nadacht. heb je naast die medicijnen nog iets anders geprobeerd om ervanaf te komen?

om gewoon alleen boodschappen te kunnen doen zou ik wel 'trainen'. stel een soort schema op om elke dag iets verder alleen weg te gaan. bijv met je mobiel in de hand zodat je altijd je vriend kan bellen.. en dan steeds meer opbouwen. ik weet zeker dat je dan op een gegeven moment wel weer relaxed alleen boodschappen kunt doen..

(heb hier zelf ook even last van gehad, dus kan me wel indenken hoe het voelt, maar ben daar weer vanaf gekomen)

Knap van je dat jij er weer over heen bent gekomen!
Ik weet eigenlijk wel dat ik het kan hoor
Had jij ook met die misselijkheid, dat het begint al als je wakker word??
Vanmorgen weer, zo naar bah bah.. Wil eigenlijk niet eens opstaan.

ja, wel de hele dag misselijk, maar niet heel heftig ofzo. niet zo'n trek in eten, maar als ik eenmaal aan het eten was dan had ik altijd wel weer trek.
eet je ook weinig nu?
ik vond het vage gevoel in mijn hoofd het vervelendst, dus daardoor is de misselijkheid minder opgevallen denk ik:)

Bedenk dat als je afbouwt en je minder paroxetine tot je neemt, je het effect pas na 5 dagen merkt (halfwaarde tijd).
Dus begin HEEL rustig met afbouwen.

Een dag je volledige dosis, Tweede dag een kwart minder. Derde dag hele dosis, Vierde dag weer een kwart minder.
En dat doe je dan 2 tot 3 weken voordat je er weer een stapje maakt:
Iedere dag een kwart minder dan de originele dosis. En dat weer een paar weken doen voordat je de volgende stap zet.
Zo is het mij ook gelukt.
Heb er tenslotte wel een half jaar over gedaan om goed af te bouwen maar is me goed gelukt en geen bijverschijnselen gehad.

Succes!

Ik ben op het moment enorm aan het googlen over paroxetine.
Ik heb in februari onverwachts een depressie gekregen oa door mijn buren. Ik kreeg 20mg paroxetine voorgeschreven en ben ik de twee weken erna enorm ziek geweest; overgeven, geen eetlust, droge mond enzovoorts.

Vrij snel ging het daarna beter en ben ik met mijn gezinnetje verhuisd. Ik voelde mij heerlijk en nog steeds.
Ik voelde mij zo goed, dat ik vorige week naar de dok ben geweest om af te bouwen.
Ik mocht voortaan een half pilletje van haar slikken, dus 10 mg. De eerste dagen ging het vrij goed, maar al vrij snel kreeg ik ongeveer 8 uur voor de nieuwe dosering last van een soort afkickverschijnselen.

Ik heb namelijk enorme schokjes/tintelen in mijn hoofd en tong. En ik ben daarbij enorm duizelig, ik heb echt het gevoel na elk schokje flauw te vallen. Thuis met twee kids is dat al niet leuk, maar de afgelopen dagen onder het werk is dat echt eng. Ik kon bijna mijn hoofd niet draaien of ik kreeg weer een duizelingwekkende schok.

Als ik 's avonds mijn pil weer had genomen, dan ging het na een half uurtje weer beter. Vanmorgen heb ik de huisarts gebeld, en nu moet ik de ene dag 20 mg slikken en de andere dag 10 mg.
Maar ik vind die schokjes niet leuk en een beetje eng. Is dit echt één van de bijwerkingen? Want dat is eigenlijk mijn vraag! Ik vind het echt niet leuk. Voor de rest voel ik mij gelukkig (nog) prima!

Beste miekie22:
Ja, dat zijn de afkickverschijnselen. Je moet inderdaad heel rustig afbouwen. Al doe je er een half jaar over, om af te bouwen, dat maakt toch niet uit?

Ik ben in overleg met de huisarts vanaf gisteren gestopt met paroxetine. Ik nam anderhalf jaar dagelijks 20mg. De dokter zei om de andere dag 1 pilletje voor een week of 2, dan 3 pilletjes per week enzovoorts... Op het moment dat ik dit typ heb ik 48 uur geleden mijn laatste pilletje gehad. Vanwege de lange halfwaarde tijd heb ik dan ook nog niet echte bijwerkingen, behalve dat ik me heel erg druk gedraag.. ik vlieg door het huis heen en gedraag me erg druk hmm... maar verder nog niks. Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen maar 1 ding is zeker, ik heb er echt schoon genoeg van dus volhouden doe ik het HOE DAN OOK!!!!

Hallo,

Ik ben na 9 jaar slikken van paroxetine sinds 1 maand cold turky gestopt met die rot medicatie.
Heb al heel wat keren de poging gewaagd met afbouw maar dat lukte niet.
Heb de stoute schoenen aangetrokken en de uitdaging aangegaan. Dit kan ik jullie verzekeren dat dit echt geen pretje is geweest.

De eerste 4 dagen had ik echt helemaal nergens last van toen begon de elende, kotsen, duizelig, hartkloppingen en enorme zweetaanvallen. Eigenlijk alles wat je maar bij afkicken kan verwachten.
Dacht na een paar dagen laat ik toch maar eens naar de HA gaan en die was echt verbaasd dat ik dit zomaar heb gedaan, hij had mij idd gewoon aangeraden om liever af te bouwen dan ineens te stoppen. Maar omdat ik al 10 dagen geen paroxetine had geslikt zou ook hij het zonde vinden om nu weer te beginnen.
Heb de HA gevraagd hoelang dit kon gaan duren en hij vertelde 3 tot 6 weken hahahahaha!!!! Leuk vooruitzicht.

Na ongeveer 3 weken merkte ik dat ik geen lichamelijke klachten meer had en dat is natuurlijk geweldig nieuws, niet meer duizelig en weer wat vrolijker en lekkerder in mijn vel. Ik eindelijk weer een orgasme wat niet eerst een paar uur moet duren voordat het een xrtje lukt, lig in een deuk om niks en slaap weer zonder 6 x per nacht te moeten plassen en ben niet meer zo moe de hele dag.

Ik merk alleen wel dat ik wat minder kan hebben en dat ik sneller pissig wordt, heb natuurlijk altijd een afvlakkig gevoel gehad en nu komen er een hoop emoties in me los die ik in geen 9 jaar wist dat ik die nog had. Ook minder leuke emoties.

Het enige waar ik ban voor ben is dat ik niet de leuke Marie voor mijn omgeving meer zal zijn, Maarja moet wel egoistische zijn het gaat om mezelf en oja niet totaal onbelangrijk ik slikte het voor een angststoornis en sinds ik ben gestopt heb ik geen zware aanvallen meer gehad dus mensen er is echt hoop dat je van die **** af komt.( ff doorbijten)

Ik heb nu een afspraak met psyq om wat aan die irritaties te doen, dus ben nog niet helemaal emotioneel van alle rotzooi af maar dat is een ander verhaal.

Mvg,

Mariego

Hoi

Ik ben ook aan het afbouwen, wat een ramp heb nu nog een klein stukje seroxat maar ik ben 's-morgens zo onrustig en zenuwachtig. De laatste mindering was 2 weken geleden dus nog even in ieder geval een weekje doorzetten zo te lezen hier pfffffff. Dat van die irritaties/minder kunnen hebben herken ik wel van eerdere momenten in het afbouwen, je bent zo bezig met je zelf dat eigenlijk niemand teveel mag vragen van je.
Het is een zware weg maar het moet toch lukken!

jermen

Ik slik nu ca. 9 jaar Seroxat/paroxetine. Ik heb jaren geleden geprobeerd om af te bouwen (tegen advies van mijn toemalige psychiater), maar dat lukte niet omdat ik angstig werd van de afkickverschijnselen (prikkelbaarheid, tijd kwijt raken -ik heb DIS-, misselijkheid etc.). Een goed aantal maanden geleden ben ik van 30mg. naar 20mg. gegaan. Dat was wel lastig, maar het is wel gelukt. Ik ben niet verder gegaan met afbouwen, ik laat het voorlopig zo. Af en toe heb ik de neiging om weer 30 mg. te gaan slikken, maar ik wil gewoon het liefste helemaal van de medicijnen af.

ik kan wel weer huilen als ik al deze verhalen hoor over het afbouwen van paroxetine! ik ben momenteel een jaar bezig met afbouwen, want ik wil nu definitief geen medicijnen meer. hiervoor ook diverse anti depressiva geslikt en dezelfde ontwenningsverschijnselen gehad. nu bouw ik wel af zonder begeleiding, alhoewel ik sinds een paar maanden de HA op de hoogte heb gehouden. maar wat een drama is dit zeg!

het lijkt elke keer weer als je meer afbouwt of je weer een heftige terugval krijgt en of alle angsten en depressie weer wordt versterkt en terugkomt. het maakt je in de war vind ik. je voelt idd veel meer dan al die jaren dat je die pillen hebt geslikt. maar het maakt me gewoon bang. bang dat het niet gaat lukken en bang of je wel de juiste beslissing hebt gemaakt om te stoppen.

ik ben nu 2 weken clean, maar het wordt met de dagen, weken en maanden zwaarder. ik hoop echt dat het niet lang gaat duren want ik draai behoorlijk door. elke dag hoofdpijn, misselijk, duizelig, elke dag huilen, depressie, angsten lijken versterkd, hyperventilatie lijkt weer meer, stroomstootjes etc etc. om toch iets positief over te komen ben ik nu 10 kg afgevallen in 1 jaar. in totaal ben ik 22 kg aangekomen, dus ik heb nog wel wat kilo's te gaan.

de reden dat ik wil stoppen is vanwege mijn kinderwens. dat is mijn houvast en daar leef ik naar toe....

ik wens iedereen heel veel sterkte met afbouwen!

hallo allemaal
heb het allemaal gelezen en het is allemaal zo bekend
misschien is het zinnig om de vraag te beantwoorden waarom je paroxetine gebruikt, of nog beter waardoor wordt de depressie veroorzaakt ?
bij mij was dat een gebrek aan serotonine, wat na de geboorte van mijn jongste niet voldoende aan gemaakt werd, die is inmiddels 25
het koste jaren modderen om daar achter te komen dus maar de oplossing was paroxetine want daar zat serotonine in.
ik heb inmiddels afgebouwd (in 10 weken) en ben over gegaan op SOLGAR 5-HTP
wat op natuur basis is en ook serotine bevat.
succes allemaal verder

Ik lees dit allemaal zo, en ik bedenk me dat ik voor 1993 nog nooit van antidepressiva had gehoord. Toen ben ik n.l. 14 maanden in therapie geweest.
Daar heb ik ook nog niks geslikt, pas in 1995, toen ik op mezelf ging wonen en er meteen bij mij was ingebroken, toen heb ik voor de eerste keer iets van mijn huisarts gekregen maar dat was oxazepam en dat is zeer verslavend, dus kreeg ik er maar 15, dat werkte inderdaad.
Omdat ik goed met mijn huisarts overweg kan en ik ondertussen ook af en toe weer mezelf tegenkwam en weer bij een ggz instelling mezelf aanmelde (ik ben gewoon een paniekvogel) Heb ik samen met mijn huisarts besloten om aan de antidepressieva te gaan.
Ik ben begonnen met Anafranil, dat deed niks bij mij. Toen kreeg ik seroxat, ik had geen flauw idee of het werkte (want ik weet niet hoe ik ben zonder die pillen) Nu heb ik begeleiding gehad bij een psychiater in de verslavingszorg (niet voor de pillen, voor de alcohol) Zij heeft mij exact uitgelegd hoe pillen werken en wat pillen doen. Nu slik ik Seroquel 150mg, dat legt een dun laagje eelt op mijn ziel, ik dacht dat seroxat dat ook deed maar bij mij dus niet!
Eigenlijk wil ik zo weinig mogelijk slikken maar zolang ik niet als een zombie door het leven ga ben ik blij dat die pillen er zijn.
Groetjes van boompje. p.s. ik ging gewoon van de een op de andere dag van anafranil naar de seroxat, en van de seroxat naar de seroquel (die laatste moest ik wel langzaam opbouwen) ik heb totaal geen afkickverschijnselen gehad of iets dergelijks.