Piet,
een erg juridisch-technisch verhaal, dat moeilijk te pruimen is voor een leek als ik, maar het beeld, dat in de voorstellen van deze "heren" ontstaat, doet mijn haren rijzen....
Mijn (voorlopige) opmerkingen:
- We kennen met name de houding, streken en mening van Mr. Lemstra nog uit de Dexia-affaire, waar hij de belangen van de slachtoffers miskende en in de voorstellen nu met die drie andere "musketiers" lijken hun lopen gericht op de ( "in hun ogen misbruik makende" ) slachtoffers in plaats van op de veroorzakers.
- Dan dat geleuter over hoe goed dat in Amerika geregeld wordt. Ze laten gemakshalve achterwege, dat daar de rechter zich eerst een helder beeld vormt van de oorzakelijke feiten van het probleem, niet aarzelt
eerst een diepgaand strafrechtelijk onderzoek in te stellen en de overtreders keihard aan te pakken, en dan pas gevolgd door een reele en keiharde schadevergoeding en -verdeling. Hoe anders gaat het hier in NL !;
- In hun ogen zijn de slachtoffers de schuldigen als het gaat om het treineren/bemoeilijken/misbruiken van de bestaande procedures, wij weten zowel onder de aandelen- als nu onder de woeker/verliespolissoap al wel beter.
Mij is nog niet duidelijk of de Minister doelt op deze "aanbevelingen", uit zijn mond klinkt het in ieder geval anders, maar we zullen op onze hoede moeten zijn.
Gezien de haast die de Stichtingen maken met hun belachelijke DL-deal, willen ze in ieder geval miljoenen slachtoffers slachtofferen....
Enkele citaten:
Kort na het van kracht worden van de WCAM zijn immers de eerste regelingen onder deze wet tot stand gekomen en in grote lijnen tot tevredenheid van de betrokkenen uitgevoerd. Een derde verzoek tot algemeen verbindverklaring van een schikking is inmiddels aanhangig
In ieder geval vooral tevredenheid bij de meesten, die nee zeiden tegen de verbindverklaring en (door-)procedeerden.
Een derde verzoek aanhangig ???? De stemming doet er dus kennelijk niet meer toe. Lemstra en de zijnen hebben hun beslissing al genomen.... (Vandaar meer aandacht voor de gedaagden !!)
Dat is zowel in het belang van de laedens als van de benadeelden. De schrijvers van deze bijdrage zijn dan ook advocaten die voor de eerste en voor de laatste groep optreden.
Een advocaat met twee petten, maar vooral "gestimuleerd" door de laedens..... het moet niet gekker en geloofwaardiger worden.
Bovendien kennen veel landen niet onze soepele regel dat men de verjaringstermijn kan stuiten door het sturen van een simpel briefje waarmee men zich zijn rechten voorbehoudt
Soepel en simpel ja: Hiermee krijgt het slachtoffer in ieder geval de kans om zich nog een beetje te verdiepen in de materie zonder daarbij afhankelijk te zijn van een advocaat als Lemstra, die nog nooit van eerlijke, heldere voorlichting en uitleg van (on-)mogelijkheden heeft gehoord en onaantastbaar is met twee petten in een Stichtingsvorm.
De benadeelden kunnen dus, als zij weten dat een vordering ex artikel 3:305a BW is ingesteld, rustig achterover blijven zitten. Hun vordering verjaart voorlopig niet. Dit betekent dat de stichting of vereniging die zo'n procedure begint, niet weet hoeveel mensen haar nu werkelijk steunen. Veel benadeelden zullen in de coulissen wachten of zij succesvol is en kunnen er dan alsnog voor kiezen, zich aan te sluiten door bijvoorbeeld hun vordering over te dragen. Voor de laedens betekent dit dat hij eigenlijk niet goed weet hoe representatief die stichting of vereniging nu werkelijk is. Die onduidelijkheid bemoeilijkt de totstandkoming van een schikking.
En omdat Lemstra toch pretendeert te weten hoeveel mensen hem steunen, ramt hij de schikking, financieel gesteund door de laedens, er door heen.
De laedens weet vaak niet goed wat nu de werkelijke achterban van de gesprekspartner is met wie hij de collectieve regeling uitonderhandelt en ten slotte aan de rechter voorlegt.
De laedens weet namelijk ook niet hoe het nou toch komt, dat zoveel polishouders te klagen hebben over dat prachtige product, dat in alle openheid en eerlijkheid aan de man werd gebracht......
Als de oorzaak en verantwoordelijk van het probleem eerst duidelijk werd, dan was er m.i. geen bezwaar tegen verkorting van de procedure(s) en termijnen. De laedens buiten zelf maar al te graag de mogelijkheden van vertragingen uit.
Hoe paradoxaal het ook moge lijken, wij denken dat als vorderingen tot schadevergoeding sneller verjaren, benadeelden een grotere kans hebben op daadwerkelijke vergoeding van hun schade. Uiteraard zullen die benadeelden wel tijdig voor hun rechten moeten opkomen.
Hier moet natuurlijk staan: ....,
minder benadeelden een grotere kans...etc.
En voor dat "opkomen" zorgt elke keer onze Lemstra dan weer voor....
Waar een schikking per definitie een compromis is, zullen de gerechtigden bij een collectieve schikking hun kansen moeten wegen: de kans op een beter individueel vonnis tegenover de verlieskans, de hogere kosten, de langere duur van onzekerheid enzovoort.
Een soort van nieuwe Lotterij, waarbij Lemstra als "notaris" optreedt....
.....gelaedeerden: bij welk initiatief moeten zij zich aansluiten? De huidige mogelijkheid om meerdere collectieve acties naast elkaar te initiëren, kan gelukszoekers aantrekken die hopen daar zelf beter van te worden. Dit ondanks dat een collectieve actie uitsluitend door een rechtspersoon zonder winstoogmerk kan worden begonnen.
Bovendien is de kwaliteit van dit soort initiatieven niet altijd gewaarborgd.
Sluit u aan bij de (schijn-)heilige stichting van Lemstra en alles komt zeker goed. In het land der blinden is "eenoog met twee petten koning".
Ten slotte willen wij nog aandacht vragen voor de positie van de gedaagde in een collectieve actie.
Hoezo ten slotte ??? Daar begonnen ze toch ook mee ...
