@meertjes,
De vragensteller had het helemaal niet over provisie.
Dat klopt, de vraag van Riniv74 luidde, om misverstanden daarover te voorkomen:
Hoe voelen jullie je over de financiële sector en over adviseurs? Ik ben mijn vertrouwen compleet kwijt,… etc.
Wat jou conclusie dan is, is in mijn optiek nogal kortzichtig. Je zegt onder andere:
vooral adviseurs die elkaar niet echt veel gunnen
en:
Het ging om het vertrouwen van de klant! Niet over de haat en nijd tussen adviseurs. Dat wekt de argwaan alleen maar aan. Nutteloos.
Dat is kortzichtig, en een drogreden (ad-hominem) omdat je concludeert dat de essentie van het vertrouwensprobleem een strijd tussen adviseurs zou zijn. Een conclusie die je vervolgens in het geheel niet onderbouwt. De eindconclusie herbergt dan nog een overtreffende trap qua kortzichtigheid:
per 1 janauri moet elke adviseur/bemiddelaar de inkomsten aangeven. Er is geen probleem.
Er is dus duidelijk wel een probleem, daarom gaf ik ook aan dat je er naast zit. De discussie ging vervolgens in de richting van tussenpersonen (tp’s). Maar het probleem zit natuurlijk veel dieper.
Als er, zoals jij suggereert ‘geen probleem’ zou zijn, waarom is er dan een wereldwijde crisis? Ook die crisis vindt zijn oorzaak in provisiegedrevenheid van de activiteiten. Want bonussen in de bankwereld zijn enigszins te vergelijken met provisies van tp’s. Niet helemaal, want een tp(organisatie) bestaat uitsluitend van te ontvangen provisie’s, zij lopen dus risico, terwijl de bankiers een salaris toucheren en daarbovenop forse bonussen ontvangen, risicoloos.
Als voorbeeld de sub-prime hypotheken markt in Nederland. In een ander radartopic vind je een link naar de prospectus van de securitisatie van een Elq hypotheken port-folio. Daarin kun je precies zien uit welke risico’s deze is opgebouwd. Het zijn allemaal hypotheken met een negatief element, hetzij geen aangetoond inkomen, danwel negatieve BKR registraties, van licht tot zeer zwaar.
Dit portfolio is vervolgens als dekking gebruikt voor een 30 jarige ‘note’ (obligatie), die de hoogste ‘rating’, AAA heeft gekregen, deze staat genoteerd aan de Ierse effectenbeurs. Door die rating kon er dus ook de hoogste prijs voor de portfolio worden verkregen, oftewel Elq cq. Lehman hebben daar goud geld aan verdiend.
Dat soort praktijken aanduiden als geen probleem is daarom kortzichtig te noemen.
Vervolgens zeg je:
Jij en alleen jij hebt het steeds over provisiegedreven adviseurs.
Je doet het voorkomen alsof ik de enige ben die het over provisiegedreven adviseurs heb. Ook al zou dat zo zijn, wat dan nog? Is het per definitie zo dat als ik iets vaststel en onderbouw, dat het daarom niet correct kan zijn? Dat is echte non-argumentatie.
Dan zeg je:
en ja die zijn er. Overal.
In dezelfde zin bevestig je dus vervolgens mijn stelling…
De vragensteller had het over een algemeen wantrouwen en kan waarschijnlijk nog niet vertellen waarom.
Waarop baseer je dat?
Je hoeft niet wantrouwend te zijn als je weet waar je op moet letten.
Dat ben ik volstrekt niet met je eens. Wantrouwend zijn is niet per definitie een negatieve houding, integendeel een gezonde dosis wantrouwen behoedt je voor een hoop ellende. Wat ik er over heb gezegd is:
Waar het om gaat is, naar mijn idee, dat een consument goed wordt voorgelicht, dat het verhaal wat de consument hoort herkenbaar is bij het zelfonderzoek dat deze heeft gedaan.
En:
Waar het om gaat, naar mijn idee, is dat adviseurs daadwerkelijk invulling geven aan het consumentenbelang. Dat hoeft namelijk helemaal niet strijdig te zijn met het commercieel belang van de adviseur, zolang er maar duidelijkheid wordt gegeven aan de consument, en diens belang hoog wordt geacht.
Daarom moet de consument weten welke risico’s hij kan lopen door met een keten in zee te gaan. Ik zeg niet dat je daar geen zaken mee moet doen, dat is ieders eigen beslissing, gelukkig. Maar als je je er als consument van bewust bent wat mogelijk een rol speelt bij het adviseren in een bepaald richting, kun je een betere afweging maken.
Laat ik nog het voorbeeld aanhalen van een woonlastenbeschermer. Over het algemeen vind ik dat een vrij zinloos en ontzettend duur produkt. Maar toch is het ontzettend veel verkocht, meestal tegen koopsom. Vaak onder valse argumenten. Ik noem een voorbeeld van iemand die hier ook weleens heeft gepost. Hij vertelde mij een woonlastenbeschermer te hebben afgesloten, want dat koste bijna niets, netto 15 euro per maand. Terwijl bij andere aanbieders de premie per maand 35,- bedroeg. De argeloze (niet wantrouwende) consument denkt dan, prima deal. Maar als deze adviseur echt het klantbelang in het oog had gehad, had hij dit advies dan met droge ogen kunnen verdedigen? Ik denk het niet, want de genoemde 15 euro per maand is de netto rente die hij betaald voor de lening waar hij de koopsom van heeft betaald. Een koopsom van 12.000,- waarmee zijn hypotheek is verhoogd.
Daar betaalt hij dus 30 jaar voor, is netto 5.400,-., terwijl de polis na 10 jaar afloopt. Na 30 jaar moet hij ook nog die 12.000 euro terugbetalen. Om dat gedurende 30 jaar bij elkaar te sparen kost netto ook nog eens 15 euro per maand. De mogelijke uitkeringen uit de polis zijn dan ook nog eens fiscaal belast. Totaal kost deze polis hem dus 11.000,-, en opzeggen kan niet. De premiebetalende polis kost 35,- euro per maand, is gedurende 10 jaar looptijd 4.200,- netto. De polis is jaarlijks opzegbaar en de uitkering onbelast.
Kortom dit is een voorbeeld van provisiegedreven en misleidend advies. Immers zeggen dat iets je 15 euro per maand kost en dat dit voordeliger is dan 35 euro per maand, terwijl de werkelijke kosten 11.000,- versus 4.200,- bedragen staat op gespannen voet met de waarheid.
Dan je vergelijking;
Vergelijk het met het kopen van een tweede hands BMW bij de louche handelaar of bij de dealer. Bij de dealer betaal je grif meer. Waarom koopt men dan toch daar en niet allemaal bij die kleine handelaar?
Die gaat niet op. Het verschil is, dat de BMW dealer alszodanig herkenbaar is, door de uitstraling van het merk, en de louche verkoper ook, door zijn louche uitstraling. Dat onderscheid is in de adviseursbranche niet zo duidelijk op het oog waarneembaar. De vergelijking gaat daarom niet een op een op.
Als jouw stelling op zou gaan dan hebben we na 1 januari geen wantrouwen meer, want dan liggen alles provisies op tafel.
Dat zal zeker bijdragen tot meer transparantie, denk ik.
groet,
Jack