Radar

Je vergeet dat adviseurs zeer veel tijd en geld kwijt zijn aan bv. (wettelijke) dossiervorming en toezicht en zulke administratieve rompslomp, en aan opleiding. De tijd die je aan een klant besteedt terwijl deze er niet is zul je nog wel kunnen declareren, maar de opleidingen niet.

Daar gaat veel geld in zitten, zowel aan de cursussen zelf, als aan de studietijd (die niet aan klanten kan worden besteed). Als je alleen al ziet wat er de laatste jaren voor een modale nederlander aan financiele regels is veranderd (bijleenregeling, banksparen, levensloop, pensioenwet en ga zo maar door), dan kost dat al erg veel tijd om bij te spijkeren. Maar daarnaast zijn er ook zeer veel wijzigingen opgetreden die voor 9 op de 10 mensen niet relevant zullen zijn, maar die je als adviseur wel zult moeten kennen. Want je zult als klant maar net die ene zijn voor wie de wijzigingen wél relevant zijn.

60 euro is dus wel wat aan de lage kant.

tegenwoordig betaal je je al scheel aan de kosten van de toezichthouder, die geen moer uitvoert.

Kweenie,
Het argument dat je aanvoert over opleidingstijd is een onzin argument. Voor iedere adviseur geldt dat hij/zij z'n kennis op peil moet houden.

De kritiek van Geitemans op de kosten toezicht AFM, snijden meer hout. De afgelopen tien jaar zijn de totale kosten van het overheidstoezicht op financiele instellingen en intermediairs méér dan vertienvoudigd, zonder dat dit een verbeterde marktwerking op de markt van financiele producten ook maar een millimeter dichterbij heeft gebracht.

De clue is niet wat iets kost, maar wat het oplevert.

Een spaarrekening levert op inleg + rente. Duidelijk, ook op langere termijn, zelfs als de rente omlaag gaat. Er is altijd een "meeropbrengst" t.o.v. het ingelegde bedrag, en de bijgeschreven rente gaat ook meerenderen.

Het grootste verschil tussen de spaarrekening en de beleggingsproducten is dat bij de spaarrekening altijd de netto rente (rond 3 - 5 procent, afhankelijk van de inflatie) naar de klant gecommuniceerd wordt. De bank doet iets slims met jouw ingelegde geld, waardoor de bank er zelf ook nog wat aan over houdt als jouw rente uitbetaald is. Helder.
Bij de beleggingsproducten wordt over het algemeen het bruto rendement verteld, plus een rekenvoorbeeld van wat je na zoveel jaar opgebouwd hebt bij een fictieve opbrengst. Er wordt geschermd met een historisch rendement van 6 procent of meer, ruim boven de spaarrentes. Maar zelfs met een afroom-maximum van 3% is een spaarrekening gunstiger. Het enige voordeel wat er toendertijd echt toe deed was de belastingaftrek.

Arthur

"Het argument dat je aanvoert over opleidingstijd is een onzin argument. Voor iedere adviseur geldt dat hij/zij z'n kennis op peil moet houden."

Daarom hebben ook de meeste adviseurs een redelijk hoog uurtarief.

Maar geldt niet in ieder vak dat je je kennis moet bijhouden?

Er zijn beroepen waarvoor minstens net zo lang gestudeerd en bijgeschoold moet worden, maar waarbij men het niet in het hoofd moet halen om dat als argument te gebruiken voor hoge tarieven of zelfs verborgen kosten!
In ieder beroep of branche valt sec het argument te gebruiken om zich per uur te laten betalen. Prima. Maar dan wel alle kosten netto en bruto melden, niet achteraf als voldongen feit presenteren en adviseren (ook al weet je dat er evt. alternatieven zijn die voor de consument goedkoper kunnen zijn), je er later vanaf maken, de gedupeerden het idee geven dat ze gecompenseerd worden en ze alsnog een loer draaien!