Radar

Zirkoon,
Ik kom nog even terug op je bericht van 17 juli 20.07 uur. Wanneer de cursief aangegeven tekst de letterlijke bewoordingen weergeven van de desbetreffende commissaris van Aegon, dan betreft dit belangrijke munitie. Met name ook omdat de stellingen het beleid in algemene zin weergeven en niet een specifieke situatie van een bepaalde Sprintplan-deelnemer. Munitie waarnaar Conument & Geldzaken lange tijd op zoek is geweest. De pogingen om zg. klokkenluiders uit de Aegon organisatie te vinden hadden en hebben tot nu toe niets opgeleverd.

De juridische ledenservice van C & G zal vermoedelijk erg benieuwd zijn naar deze informatie.

groet,

De juridische ledenservice van C & G zal vermoedelijk erg benieuwd zijn naar deze informatie.


peewee


Anders ik wel zit hier met stomme verbazing jullie Info te lezen, hoe is dit allemaal mogelijk.


Groetjes en dank aan jullie alle

Peewee,

De cursief aangegeven tekst in mijn bericht van 17 juli 20.07 bevat de letterlijke tekst uit zijn brieven.

Met vriendelijke groet,
Zirkoon

Eerst even een citaat uit een brief van Spaarbelegdirecteur Dr. J.F.J. de Munnik aan de advocaat van Gesp: "Met betrekking tot de totstandkoming van de overeenkomst gaat u er geheel ten onrechte van uit dat in de brochure niets over de inhoud van de overeenkomst staat. In de brochures is het product Sprintplan echter goed beschreven en wel in leesbaar Nederlands in plaats van in juridische taal. De juridische taal is overigens ook aan onze sprintplan klanten verzonden in de vorm van de Algemene Voorwaarden en Specifieke Bepalingen".

Anders dan de rechtbank lijkt hij van mening, dat voor zijn klanten de brochure voldoende is en dat de juristen zich maar met de andere documenten moeten bezighouden.

De brief d.d. 27 juni 2003 is te vinden op de website van Gesp, www.stichting-gesp.nl onder Documenten. De Munnik was niet alleen directeur van Spaarbeleg, maar ook directielid van Aegon Investment Management, dat de beleggingen voor het concern verzorgde. In zijn dubbelfunctie was hij verantwoordelijk voor de verkoop van een slecht product en tevens voor het wanbeheer ervan. De kans dat hij hiervoor ooit ter verantwoording zal worden geroepen is klein.

Naast de brochure sneuvelden de Productleeswijzer, die vanaf begin 2000 aan potentiële deelnemers werd toegezonden, alsmede de Financiële Bijsluiter, die vanaf 1 juli 2002 wettelijk verplicht was. De productleeswijzer gaf geen nieuwe informatie ten aanzien van de door Gesp naar voren gebrachte misleiding. Wel werd hierin een dikke leugen uit de Specifieke Bepalingen ondersteund, maar dat viel niemand op.

Ernstiger was de volgende beslissing van de rechtbank: “De financiële bijsluiter wordt buiten beschouwing gelaten omdat onweersproken door Gesp is gesteld dat er na 1 juli 2002 geen sprintplannen meer zijn verkocht waarbij de deelnemer inzage heeft gehad in de financiële bijsluiter”. Je moet die zin een paar keer lezen om de betekenis te begrijpen.

Aegon verklaart hier in feite dat geen van de naar schatting 1500 deelnemers aan de portefeuilles van augustus en september 2002 de bijsluiter hebben gekregen. Aegon is wettelijk verplicht zo’n bijsluiter conform voorgeschreven regels samen te stellen, maar is niet verplicht die ongevraagd aan deelnemers toe te zenden. Aegon had er belang bij dit niet te doen, omdat de bijsluiter veel betere informatie bevatte dan elke willekeurige brochure. De advocaat van Gesp heeft hier niets tegen ingebracht, terwijl het niet geheel onmogelijk is dat één van de 1500 de brochure bij iemand anders gelezen had. Ten slotte was Gesp zelf in het bezit van de bijsluiter gekomen, die weer te vinden is op de website als laatste document. Enige argwaan tegenover Aegon’s poging de bijsluiter van de rechtzaak uit te sluiten, was niet misplaatst geweest. De hamvraag is, waarom wilde Aegon dit?

Zoals gezegd, werd in de bijsluiter het sprintplan beter beschreven dan in de brochures, maar het ging Aegon vooral om de belegging ervan. Hier werd duidelijk aangegeven, waaruit die moest bestaan. Zonder kennis daarvan , was het moeilijk hard te maken, dat Aegon bewust kunstmatige verliezen had veroorzaakt. Dit geldt evenzeer voor de vraag of garantiewaarden van minder dan 100% terecht waren.

Wordt vervolgd.

De financiële bijsluiter zegt over de beleggingen van het sprintplan het volgende: “Het Aegon Garantiefonds belegt in vastrentende waarden en opties. Het fonds is zo geconstrueerd dat op de einddatum de vastrentende waarden zorgen voor een garantie van de inleg. Deze vastrentende waarden vertonen in de contractperiode een fluctuatie die afhankelijk is van de ontwikkelingen op de rentemarkt. Er is dus geen sprake van de garantie van de inleg in de contractperiode. Naast vastrentende waarden wordt er ook belegd in opties. Deze opties zijn zo geconstrueerd dat ze op de einddatum exact de stijging van de Samengestelde index weerspiegelen. Indien er sprake is van een daling van de samengestelde index, dan zullen de opties geen waarde hebben. De enige waarde in het fonds is dan de garantie op de inleg. In de contractperiode zal de relatie tussen de vastrentende waarde, opties en Samengestelde index niet 1:1 zijn”.

Het eenvoudigste zou zijn geweest, wanneer Spaarbeleg, dat vroeger bekend stond om de hoge rentevergoedingen, het vermogen voor vijf jaar op een depositorekening had geplaatst met een mogelijkheid van tussentijdse opzegging en een rentevergoeding, toereikend voor de aankoop van opties en betaling van de kosten van het fonds. Dan hadden veranderingen van de rentemarkt geen invloed gehad. Nu wordt in feite gekozen voor vijfjarige obligaties (=schuldbewijzen), meestal uitgegeven door de Nederlandse Staat. Die geven jaarlijks rente, maar in de praktijk wordt doorgaans van de rente afgezien en krijgt men dan een z.g. nulcoupon obligatie. Die lijken op de vroegere spaarbrieven; een hoofdsom van f. 1.000,-- groeide b.v. in vijf jaar aan tot f.1.250,--. Bij de nulcoupon obligatie is de hoofdsom ook f. 1.000,--, maar omdat er geen rente op wordt uitgekeerd, kost een dergelijke obligatie b.v. f. 800,--. en volgt vijf jaar later de aflossing van de hoofdsom.

Door het vermogen van het sprintplan voor ca. 80% in nul coupon obligaties te beleggen is de lening dus veilig te stellen en zijn garantiewaarden van minder dan 100% uit den boze. Van de nog niet belegde 20% worden meteen opties met een looptijd van één jaar gekocht, waarmee ca. 4% gemoeid. De resterende 16% kunnen à deposito worden geplaatst tot in latere jaren opnieuw opties moeten worden gekocht.

Wordt vervolgd.

Het Garantiefonds is verplicht na vijf jaar bij een gestegen samengestelde index de winst aan de deelnemers uit te betalen. Dit risico dekt Aegon door een optieovereenkomst met grote internationale financiële instellingen af. Die zijn daarin gespecialiseerd, kennen de risico’s, calculeren de premie en na een opslag voor kosten en winst doen ze een offerte. Daar er meerdere van dergelijke instellingen zijn, kan Aegon shoppen. In feite sluit Aegon een verzekering tegen een koersstijging van de samengestelde index.

De gekochte opties zijn echter inferieur aan de opties van de Amsterdamse beurs. Die kunnen gedurende de looptijd onbeperkt worden uitgeoefend of verzilverd en kennen geen bovengrens in tegenstelling tot de door Aegon gekochte opties. Die zijn gemaximaliseerd tot een stijging van de index met 100%, gelden steeds voor één jaar en kunnen niet tussentijds verkocht worden. Maar de participaties van de deelnemers kunnen dat wel en vanaf het moment dat dit gebeurt loopt Aegon risico tot de einddatum van de opties. Stel dat de samengestelde index 70 tot 80% zou stijgen, dan viel er een verkoopgolf van participaties te verwachten en zou het Garantiefonds ze moeten inkopen. Als enige tijd later de beurzen zouden instorten, kon Aegon met een enorme strop blijven zitten. Maar Aegon zou Aegon niet zijn, als ze dat zouden laten gebeuren.

Artikel 6.3 van de Voorwaarden van Beheer en Bewaring, te vinden in het prospectus, gaat over de inkoop van participaties. Het luid ingekort: “In geval van inkoop van de participaties gaat de Beheerder voor zover nodig, over tot verkoop van Fondswaarden van de desbetreffende portefeuille, teneinde de prijs van inkoop te kunnen uitbetalen. Indien en voor zolang de Beheerder dit met het oog op een efficiënte verkoop van Fondswaarden tegen een optimale opbrengst gewenst acht, kan de verkoop van Fondswaarden en de uitbetaling worden uitgesteld tot ten hoogste één jaar na de dag van inkoop”. Dit betekent dat Aegon het recht heeft elke tussentijdse verkoop met maximaal één jaar uit te stellen, waarbij de maandelijkse rentebetalingen natuurlijk gewoon doorgaan. Voor een deelnemer die een leuke winst dacht binnen te halen, zou dit op een trauma kunnen uitlopen.

In de Specifieke Bepalingen staat nadrukkelijk dat ze vanaf de introductie van de Portefeuille tot de einddatum van de Portefeuille gelden als aanvulling op het prospectus d.d. 4 november 1999 van het Aegon Garantiefonds en dat ze gelezen dienen te worden in combinatie met dat prospectus. Het prospectus maakt dus deel uit van de sprintplan overeenkomst. Het is nu wel duidelijk waarom Aegon het alleen op aanvraag toestuurde; sommige bepalingen uit de overeenkomst bracht ze liever niet naar buiten.

De rechtbank heeft in haar uitspraak een aantal artikelen uit de Algemene Voorwaarden aangehaald, waaronder dat het prospectus van het Garantiefonds op aanvraag kosteloos verkrijgbaar was bij Spaarbeleg. De Specifieke Bepalingen heeft ze blijkbaar niet gelezen. Zo bleven de productleeswijzer, de financiële bijsluiter en het prospectus in de rechtszaak buiten beschouwing. De advocate van Aegon kon na een paar benauwde momenten tevreden naar huis. De houding van de rechtbank is natuurlijk afkeurenswaardig, maar de diverse belangenbehartigers hebben het op dit punt ook laten afweten.

Hoe zouden de ontwikkelingen bij een nieuw gestarte portefeuille kunnen verlopen? Zoals gezegd, 80% in nulcoupon obligaties en 4% in opties beleggen en dan een jaar afwachten. Dan vervallen de opties en wordt een winst van zeg 20% door het garantiefonds ontvangen. Aannemende dat zich op de rentemarkt geen bijzondere ontwikkelingen hebben voorgedaan, zullen de nulcoupon obligaties ongeveer met 4% zijn gestegen, waarmee de kosten van de één jaar eerder gekochte opties zijn goedgemaakt.. De waarde van de bij de start tegen de prijs van f. 10,-- verkregen participaties is nu f. 12,--. Om de risico’s van een verdere koersstijging af te dekken, wordt opnieuw voor 4% een optieovereenkomst afgesloten. Stel dat één jaar later de Samengestelde index opnieuw gestegen is en wel met 25%, dan krijgt het garantiefonds eenzelfde procentuele uitkering. De participaties staan nu op f. 14,50 en er wordt wederom voor 4% aan opties gekocht. Helaas blijkt één jaar later de samengestelde index te zijn gedaald en wel met 15%. Die 15% wordt voorlopig door Aegon uit het fonds gehaald, want deelnemersrechten zijn beperkt tot de hoogte van de samengestelde index.
Er worden dit keer geen opties gekocht; dat is pas aan de orde wanneer de samengestelde index het laatste verlies zou hebben goedgemaakt en weer op plus 45% zou zijn beland.

Maar de koersen dalen verder, Aegon blijft het garantiefonds afromen en als de samengestelde index onder het startniveau belandt en de participaties minder dan f. 10,-- waard zijn geworden, is de eerder behaalde 45% winst geheel en nu definitief voor Aegon. Alleen wie bijtijds zijn participaties heeft verkocht, ontspringt de dans. Maar omdat Aegon dit begrijpelijkerwijs tegengaat, moet de verkoper met zeer forse kortingen genoegen nemen. Aegon had graag gezien, dat de beurshausse nog een jaar of drie langer had geduurd; dan had men nog heel wat deelnemers kunnen strikken en was het belegd vermogen misschien boven twee miljard euro uitgekomen. Op enkele portefeuilles was dan al 100% winst uitgekeerd en de meeste andere stonden er ook prima voor. Wanneer dan de beurzen zouden instorten, had Aegon voorhonderden miljoenen euro’s het garantiefonds kunnen plunderen en hadden de deelnemers het nakijken gehad, zeker wanneer Aegon de verkoopblokkade van voornoemd artikel 6.3 zou opwerpen. Het sprintplan is door immorele mensen ontworpen.

Wordt vervolgd.

Met de eerste acht portefeuilles uit 2001 was het bij de start al mis. De beurskoersen daalden en bij de expiratie van de opties één jaar later stond de samengestelde index onder de beginstand. Zoals in de financiële bijsluiter gesteld, betekende dit dat de opties waardelos waren geworden. Omdat de nulcoupon obligaties door de aangegroeide rente meer waard waren geworden, werd het verlies op de opties grotendeels goedgemaakt. De koers van de participaties was nu f. 10,-- of iets lager. Het was niet zinvol om nieuwe opties te kopen; daarvoor moest eerst de daling van de samengestelde index teniet worden gedaan. Zolang die situatie voortduurde, spaarde Aegon 4% per jaar uit, maar de deelnemers bleven 8% rente betalen, terwijl de participatiewaarde op f. 10,-- bleef gehandhaafd. De eventuele winst van de deelnemers was gebaseerd op de samengestelde index en Aegon zou hen niet laten meedelen in de overblijvende rente. Rekening houdend met 1% kosten, ontving Aegon jaarlijks 7% van de in de portefeuilles gestorte gelden, waarvoor het nauwelijks iets hoefde te doen. Vermoedelijk zou een groot aantal deelnemers hun participaties graag tegen de koers van f. 10,-- en 5% boete hebben verkocht, maar daar stak Aegon een stokje voor.

Tot hier heb ik beschreven hoe het sprintplan er bij een correct beheer zou hebben uitgezien, geen fraai beeld, maar in de beginjaren waren nog winsten te realiseren geweest en nadat het misging, kon men tegen de aankoopprijs en 5% boete de participaties verkopen.

De voornoemde acht portefeuilles hadden op 31 december 2001 verliezen van 0 tot 2% mogen aanwijzen. Ze waren in werkelijkheid achtereenvolgens van januari t/m augustus: 16,1%, 13,4%, 5,7%, 8,8%, 18,6%, 7,9%, 7,3% en 4,7%.
De portefeuilles uit 2000, waar dus al een jaar langer rente was bijgeboekt en die alle op f. 10,-- hadden moeten staan, vertoonden ultimo 2001 nog grotere verliezen. Van januari t/m december waren die respectievelijk 9,6%, 14,2%, 15,0%, 15,6%, 15,6%, 11,4%, 15,7%, 11,0%, 16,2%, 17,5%, 10,9% en 13,9%. Bij verkoop van de participaties kwam daar nog 5% boete bovenop; de meeste deelnemers besloten maar door te betalen. Je kon niet weten.
Even dramatisch was de situatie voor de portefeuilles uit 1999. Daarvoor gold een garantiewaarde van 90%, die voorwaardelijk was verhoogd tot 100%. Bij tussentijdse verkoop verviel de verhoging. Eén voorbeeld: de portefeuille van juli 1999 had eind 2001 nog 2½ jaar te gaan, waardoor nog 20% rente te betalen viel. De portefeuille stond op een verlies van 11,6%, bij verkoop kwam daar 10% bij plus 2% boete, samen 23,6%. Doorbetalen was voordeliger dan stoppen!

Wordt vervolgd

De ontwikkeling van de marktrente was aanvankelijk negatief voor de portefeuilles uit 1998 en 1999, maar die konden tot diep in 2000 bogen op winsten door stijgende indices. In 2000 is de rente gedaald, in 2001 bleef ze stabiel, in 2002 was er een behoorlijke daling, die in latere jaren langzaam werd voortgezet. De nulcoupon obligaties hebben dus over het algemeen een voordelig effect gehad op de waardeontwikkeling van de participaties. Dat leidt tot de conclusie, dat de aankoopkosten van de opties binnen een jaar door renteaangroei werden gecompenseerd. Het was dus uitgesloten, dat de in mijn vorig bericht genoemde verliezen bij een normaal beheer hadden kunnen ontstaan.

De beleggingsexperts van Aegon beheren miljardenvermogens en zijn dus echte professionals, zonodig gesteund door gespecialiseerde juristen. Die kunnen zich bij het sprintplan niet jaar in jaar uit ‘vergist’ hebben, wat betekent, dat zij opzettelijke verliezen hebben veroorzaakt. Weliswaar waren zij tot juli 2002 niet gehouden aan de in de financiële bijsluiter genoemde beleggingen, maar zij moesten wel voldoen aan het in het prospectus onder punt 3 vermelde ‘Doel en Beleggingsbeleid’.

De eerste alinea daarvan luidt als volgt: “Het Fonds belegt voor rekening en risico van de Deelnemers in opties en andere financiële instrumenten. Het doel is een hoog rendement met een beperkt risico door een gespreide belegging in indices en ingebouwde garantiewaarde(n). De aard van de financiële instrumenten waarin wordt belegd, wordt per Portefeuille nader bepaald in de desbetreffende Specifieke Bepalingen. Het beleggingsbeleid ten aanzien van een Portefeuille is erop gericht om over de looptijd van de desbetreffende Portefeuille een optimaal rendement te behalen dat is gebaseerd op het resultaat van een indexgerelateerde belegging. Stijgingen van de index worden op einddatum veilig gesteld door zodanige garantiewaarde(n) als in de desbetreffende Specifieke Bepalingen worden vastgesteld”.

De vraag is, of die Specifieke Bepalingen het mogelijk maakten grote verliezen te veroorzaken. Zoals we zullen zien, was dit inderdaad het geval.

Wordt vervolgd

Om te beginnen, nog twee aanhalingen uit het prospectus. “De beheerder [d.i. Aegon Investment Management B.V.] kan ten laste van Portefeuilles afspraken maken met derden, gericht op het mitigeren van de effecten van schommelingen van de kapitaalmarktrente en volatiliteit op de aankoopprijs van beleggingen voor Portefeuilles die gedurende een bepaalde periode worden geïntroduceerd”. Dit schept de mogelijkheid om opties of andere derivaten te kopen om risico’s te verminderen. Openlijk is dit één keer gebeurd en dat was naar mijn mening nogal dubieus. Ik kom daar op terug.

De tweede aanhaling onder Fiscale aspecten: “Beleggingen voor het fonds in nulcoupon obligaties vormen een bron van inkomsten voor Particuliere Deelnemers. De daarin begrepen rente wordt aan het einde van de looptijd of bij eerdere tussentijdse vervreemding in aanmerking genomen”. Het prospectus is van 4 november 1999, de fiscale regel gold alleen nog voor het jaar 2000; de conclusie lag dus voor de hand: vanaf januari 2000 zouden bij de start van elke portefeuille nulcoupon obligaties worden gekocht. Dat is voor alle portefeuilles, gestart vanaf april 1998 echter pas gebeurd in december 2001, nadat die alle met zware verliezen waren opgezadeld. Waarschijnlijk stonden de nulcoupon obligaties in het prospectus om bij de Nederlandsche Bank de indruk te wekken, dat het sprintplan net zo beheerd werd als tal van andere garantieplannen. Het was nog een reden om het prospectus niet met het welkomstpakket mee te sturen. Maar laat ik niet op de gebeurtenissen vooruitlopen.

De Specifieke Bepalingen van de in 2000 en 2001 gestarte portefeuilles vermelden liefst vier keer in verschillende bewoordingen, dat het vermogen van de Portefeuille wordt belegd in opties die gerelateerd zijn aan de indices Euro Stoxx 50, S&P 500 en Nikkei 225. Verder wordt gezegd, dat met deze opties de koersstijgingen van de indices worden gevolgd en het neerwaartse koersrisico voor de deelnemers wordt begrensd. Ik herhaal nog maar even de mededeling uit de financiële bijsluiter, die inhoudt, dat indien er sprake is van een daling van de samengestelde index, de opties geen waarde zullen hebben. Dat is uiteindelijk bij alle portefeuilles gebeurd. Voor portefeuilles uit 2000 ging het om een vermogen van bijna 1,2 miljard gulden, voor 2001 om ongeveer de helft daarvan. Dat Aegon de vermogens en niet slechts een gering gedeelte ervan in opties heeft belegd, is dus een dikke leugen, die helaas blijkbaar door niemand is opgemerkt. Het verhaal gaat nog verder.

Waarom kwam Aegon met deze misleiding? In de eerste plaats, denk ik, om de bokken van de schapen te scheiden. Iemand, die verstand had van opties, zou na het lezen van de Specifieke Bepalingen lont ruiken en zijn inschrijving intrekken. Zodoende bleven de leken over en daar viel geen gevaar van te duchten. In de brochures staat dat de deelnemer geen verstand van beleggen hoefde te hebben, bedoeld werd, dat hij dit niet mocht hebben. Een tweede reden was, dat opties geen rente geven, waardoor Aegon een tot meer dan één miljard euro aangegroeid vermogen jarenlang renteloos kon aanhouden.

Ik heb Spaarbeleg hier diverse malen op gewezen en uiteindelijk kreeg ik de volgende reactie: “Wel zou ik graag het punt wat u ‘de leugen in de Specifieke Bepalingen’ noemt willen toelichten omdat deze toelichting verhelderend zou kunnen werken. De leugen zou er in gelegen zijn dat in de Specifieke Bepalingen staat dat het vermogen van het AEGON Garantiefonds wordt belegd in opties, terwijl dat slechts voor een klein gedeelte het geval zou zijn. Echter de zinsnede uit de Specifieke Bepalingen is correct. Het betreft namelijk naast opties op de indices ook obligaties nagebootst door opties. Later was deze constructie niet meer noodzakelijk en is overgegaan tot ‘gewone’ obligaties, naast de opties op de indices. Qua waarde en resultaat levert dit geen verschil op ten opzichte van de oude situatie”. Nu kregen medewerkers van Spaarbeleg alle ruimte om brieven van deelnemers te beantwoorden en dat deden ze graag. Ze waren ervan overtuigd dat het sprintplan een prima belegging was en de deelnemers slechte verliezers; aan dalende beurzen kon niemand wat doen. Kennis van zaken ontbrak, zodat er nogal wat knip- en plakwerk aan te pas kwam. Wie het ergens niet mee eens was, moest maar een advocaat in de arm nemen; de directie van Spaarbeleg voelde zich onkwetsbaar.

In de specifieke bepalingen worden noch obligaties noch obligatieopties genoemd, dus daarin mocht niet belegd worden. Bovendien beseft de schrijver niet, dat ook obligatieopties waardeloos aflopen wanneer de obligaties niet doen wat ervan verwacht wordt. Aegon zou daar nooit bijna het hele vermogen van het garantiefonds in hebben belegd. Met zijn laatste zin bewijst hij zijn onkunde, al had hij die niet zelf bedacht.

Ik heb eerder geschreven, dat de door de rechtbank terzijde geschoven productwijzer de vorengenoemde misleiding ondersteunde. Daar staat namelijk in, dat bij tussentijdse beëindiging de participaties worden verkocht tegen de marktwaarde van de achterliggende opties. En dat kan alleen indien het gehele vermogen uit opties bestaat.

Wordt vervolgd

Gezien de rendementen van eind vorige eeuw van 1995 tot 1999 zou dit rendement mogelijk kunnen zijn!
Omdat in 2002 de crisis al kwam en Osama Bin Laden de beurs liet dalen...
En hij had optie's dus verdiende zo ook aan de aanslagen....

U moet na tijden die boven gemiddelde score geven rekenen op enkele mindere jaren want niet de top maar gemiddelde was vele malen lager toen eind vorige eeuw meerdere beleggingsfondsen ruim 30 en soms 40% koerswinst haalden!

Juist toen uitstappen en optie kopen en hopen op daling was beter geweest, juist U die alle mooie reclame geloofde betaalde mijn winst op deze ingestorte markt.

Een beurs grafiek is als een zaag en hoe hoger de punten naar boven, hoe groter het dal en dus misbruik ik Uw te late instappen!

Rienk H Kamer heeft in 1980 al in de Panorama en zijn boeken geschreven voor deze zeepbellen en ik heb nog nooit zoveel winst uit een boek gehaald.
Dit zwaar verouderde boek is bij de Slechte voor €0,50 nog steeds verkrijgbaar en heeft meer waarde dan vele denken bij goed lezen!

Naast een nieuwe voor mijzelf heb ik er vorige maand bij de beleggingsclub er 28 uitgedeeld.

Dus ik verwacht gezien de slimme teksten en hoger beroep is mogelijk dat de kosten hoger kunnen zijn dan de opbrengst van deze veel belovende rechtszaak.

Wie vals speelt, laat zich liever niet in de kaart kijken. Daarom werd het volgen van het waardeverloop van de portefeuilles bemoeilijkt door de Eurotop 100 Index die t/m november 1998 als basis gold, te combineren met de S & P 500 en de Nikkei 225. Volgens de specifieke bepalingen werd gestreefd naar een gelijke verdeling over de drie indices, maar op grond van marktomstandigheden kon de beheerder tot een andere verdeling besluiten, die begrensd werd door een minimum van 25% en een maximum van 40% per index, met als totaal natuurlijk 100%. Die gelijke verdeling is er alleen de eerste keer geweest; daarna noopten de marktomstandigheden blijkbaar tot andere wegingpercentages. Volgens eigen opgave sloot Aegon met ten minste zeven marktpartijen optieovereenkomsten, dus voldoende mogelijkheden om opties te kopen. Maar het kon ook een beleggingsoordeel inhouden: welke index was volgens de experts de kansrijkste? Bij de start van de portefeuille moest echter een beleggingskeuze worden gemaakt voor een vijf jaar later komend moment en dat is nogal ver voor een deugdelijke prognose.

Door de verliezen, die Aegon veroorzaakte, bleef de koersstijging van de participaties achter bij de stijging van de index(en) en dat diende voor de deelnemers verborgen te blijven. Om de samengestelde index te kunnen volgen, moesten de deelnemers de koersen van de drie indices zien te vinden, vervolgens moest de procentuele stijging ten opzichte van de startindex berekend worden, dan moest die vermenigvuldigd worden met de desbetreffende wegingsfactor, vervolgens moesten de drie uitkomsten worden opgeteld en ten slotte gedeeld door 100. Pas dan kende men de procentuele stijging van de samengestelde index en kon die vergelijken met de participatiewaarde. In augustus 1999 werd de Eurotop 100 vaarwel gezegd en vervangen door de Eurostoxx 50.

Opmerkelijk is, dat de experts van Aegon grote verwachtingen bleken te koesteren van de Japanse beurs. In de periode van januari 1999 t/m september 2002 is de wegingsfactor van de Nikkei 225 met twee uitzonderingen steeds 40% geweest, het maximum dus. De Japanse beurs was in tegenstelling tot de Westerse beurzen vanaf begin jaren negentig aan het dalen en dat maakte Japanse opties relatief goedkoop. Dat zullen de werkelijke ‘marktomstandigheden’ zijn geweest; de financiële belangen van Aegon bepaalden de beleggingen.

Ik wijs er nog eens op, dat de beleggers, die de volle vijf jaar doorbetaalden, twee zekerheden hadden: de garantie op de lening en de garantie op een winstuitkering bij een stijging van de (samengestelde) index. Deze beleggers zal het weinig tot niets hebben uitgemaakt, hoe Aegon die resultaten bereikte. Of er met het garantiefonds winsten werden behaald of verliezen geleden, of er veel of weinig inkomsten en kosten waren, het ging ze eigenlijk niet aan. Maar dit betekent tevens dat alle mutaties in de portefeuille, van welke aard dan ook, voor rekening van Aegon kwamen. De grote verliezen, die Aegon had veroorzaakt om tussentijdse verkoop van participaties tegen te gaan, moesten dus ook door Aegon weer worden goedgemaakt. Gezien de omvang ervan, vermoed ik, dat het om kunstmatige verliezen ging, boekhoudkundige trucs of schijntransacties. Daar heb ik wel mijn gedachten over, maar die zijn te technisch om er hier op in te gaan. Dat doe ik ook niet ten aanzien van de beleggingen, die er per ultimo 2003 bleken te zijn. Aan de deugdelijkheid daarvan valt te twijfelen en ze waren in ieder geval in strijd met de Specifieke Bepalingen.

Wordt vervolgd.

Aegon heeft verklaard, dat ondanks de forse verliezen ongeveer 15.000 deelnemers hun sprintplan tussentijds hebben beëindigd. Hun verkoopprijs was aanzienlijk lager dan deze bij een correct beheer zou zijn geweest; voor Aegon was dit pure, maar onrechtmatig verkregen winst. De rechtbank maakte in dit verband de volgende opmerking: “Inherent aan beleggen is de afhankelijkheid van de beurskoersen, waarmee een eventueel risico van een lagere waarde als een algemeen bekend gegeven beschouwd kan worden”. Om vervolgens te verklaren dat de deelnemers over de verschillende garantiewaarden goed waren geïnformeerd. Met beleggen kun je dus geld kwijt raken, maar hoe kreeg Aegon het voor elkaar om bij sterk dalende beurskoersen die verliezen weg te werken en hoe kon het in die situatie garanties geven? Was dit toch geen gewone belegging of kon Aegon toveren? Van gemiddeld geïnformeerde, omzichtige en oplettende rechters mag toch wel enig nadenken worden verwacht?

Zoals ik eerder opmerkte, is de verklaring in de brochure dat de deelnemer na vijf jaar het volle profijt zou hebben, misleidend. Laten we eens bekijken, wat de resultaten bij tien op willekeurige, ver uiteen liggende datums, afgesloten sprintplannen bij benadering zijn. De invloeden van hoge of lage instapmomenten vallen dan weg. Een deelnemer investeert 40% in het sprintplan, maar dat is niet alles. Wanneer hij in plaats daarvan zijn maandtermijnen op een spaarrekening had gestort tegen een rente van 3%, zou hij na vijf jaar 7½% rijker zijn geweest. 7½% van 40% is 3%, de deelnemer heeft dus 43% opgeofferd om aan het sprintplan mee te kunnen doen. Er bestaat helaas geen langjarig overzicht van het verloop van beurskoersen na vijfjaars perioden; die moeten we schatten. Er van uitgaande, dat aandelen op de lange duur een winstgevende belegging zijn, valt te verwachten, dat er meer goede dan slechte perioden zullen zijn. Laten we er van uitgaan, dat van de tien sprintplannen er zeven met winst eindigen en drie niet, waarschijnlijk een te hoge schatting

Tien sprintplannen kosten 10 x 43% = 430%. Wanneer een sprintplan positief eindigt, ligt de winst tussen 0,1% en 100% (het maximum), gemiddeld 50%. Zeven sprintplannen leveren dan 7 x 50% is 350% op. Indien acht van de tien sprintplannen in de plus eindigen en twee niet, wordt het sommetje 8 x 50% = 400%, dus nog steeds een verlies van 30%, gemiddeld 3% per sprintplan. Pas als negen van de tien keer het sprintplan hoger zou eindigen dan bij de start, wordt er gemiddeld een schamele 2% per plan verdiend. Een buitengewoon triest beeld en zeker niet het volle profijt. Hoe beurzen zich gaan gedragen, is niet te voorspellen, daarom zou een sprintplan van 2½ jaar niet zoveel minder kansen bieden, maar wel de helft goedkoper zijn. En voor Aegon veel te duur!

Een grote opsomming van feiten. Niet 1,2,3,4,5,6,7,8,9,maar zeer veel en waar is de rechtbank nu in deze ????? Corruptie ten top, of halen wij toch nog ons gelijk? Beter laat dan nooit zou ik zeggen.

mankon


Ben het volkomen met je eens daarbij komt dat we op dit Forum zeer goede raadslieden hebben die ons kunnen bijstaan.


Groetjes


De aanhouder wint

Dat is een ding, wat zeker is Bia.
Het blijft ronduit walgelijk, dat wij allemaal als leek op dit gebied (maar sowieso) zo ontzettend in de maling zijn genomen. Zo sluw en smerig als dit "product" bedacht en ook nog uitgevoerd is.Echt bijna ongelofelijk.

Check,
Bedankt voor je bijdragen tot nu toe.
Een kanttekening. Ik weet, doordat ik wel heb deelgenomen aan werkgroep bijeenkomsten van juristen binnen VC&G dat er bij die organisatie ook heel veel kennis zit over het Sprintplan. Ook bij jou zit veel kennis. Toch lijkt het me dat beide soorten kennis op enigerlei wijze niet goed met elkaar ''sporen''. Juristen en beleggingsexperts willen nog wel eens een uiteenlopende focus hebben.
Misschien is het een goed advies om eens contact op te nemen met de afd. juridische ledenservice van Consument & Geldzaken. Het telefoonnummer luidt: 079-3229958.

groet,

peewee

Aegon gaat terug betalen ?

http://www.z24.nl/bedrijven/finance/art ... alen_.html