Radar

ja...je recht hebben is nog niet altijd je recht krijgen

danielschr schreef:ja...je recht hebben is nog niet altijd je recht krijgen

Met dank aan de wetgevers!

danielschr schreef:zover ik weet en wat ook redelijk is mag je van een product verwachten dat het een bepaalde levensduur heeft. Er zal niet vast gezegd zijn dat een laptop van die specificaties zoveel jaar mee gaat maar er is wel een globale levensduur van zo'n product.

art. 2 lid 2 aanhef en onder d BW 1999/44/EG schreef:Overeenstemming met de overeenkomst wordt vermoed, wanneer de consumptiegoederen de kwaliteit en prestaties bieden die voor goederen van dezelfde soort normaal zijn en die de consument redelijkerwijs mag verwachten, gelet op de aard van de goederen en op de eventuele door de verkoper, de producent of diens vertegenwoordiger - met name in reclame of etikettering - publiekelijk gedane mededelingen over de bijzondere kenmerken ervan.

Dit is verwerkt in ons burgerlijk wetboek boek 7, artikel 17.

danielschr schreef:Het is niet normaal dat een product dan op zo'n korte tijd kapot gaat door "verkeerd"gebruik zoals hierboven vermeld word.

Jij bent eisende partij dus dan zul jij moeten bewijzen dat het product non-conform was. Dat het product in 1,5 jaar defect raakt is daarvoor onvoldoende.

danielschr schreef:Ik heb inmiddels contact gehad met acer en deze weigeren de laptop te maken op hun kosten.

Daar zijn ze ook niet verplicht toe. De wet rondom de conformiteit heeft enkel betrekking tussen de verkoper en koper. Je moet dus bij de partij zijn die je de laptop heeft verkocht.

En daar gaat het dus mee bij.

De winkelier is gewoon een doorverkoper en geen fabrikant van het product.

Dus kan niet zomaar tegen de winkelier gezegd worden dat hij verplicht is om gedurende de gemiddelde levensduur de reparaties kosteloos moet gaan uitvoeren, terwijl de fabrikant van dat product maar gedurende de fabrieksgarantie kosteloze reparatie moet uitvoeren.

Daarbij bepaald de fabrikant de gemiddelde levensduur en niet de consument.

Bij de fabrikanten is het een ongeschreven regel: de gemiddelde levensduur = de fabrieksgarantie.

Simpel gezegd:
De consument krijgt in de praktijk pas kosteloze reparatie of vervanging gedurende de gemiddelde levensduur als de fabrieksgarantie periode gelijk is aan de gemiddelde levensduur.

Hoe lang is Europa al bezig om de boel in orde te maken?
Europa heeft gewoon gefaald en dat willen ze maar niet inzien.

Ochja, Europa is goed in nog meer en grotere grijze gebieden te maken en de regelgeving tussen de fabrikant en winkelier totaal verschillend te maken dan tussen de consument en winkelier.
En zolang dat niet gelijk is, zal de consument NOOIT krijgen waar de consument volgend Europa recht op heeft.

Nu heb ik in een paar zinnen alle problematiek weergegeven.
Dat is de basis.

Jij bent eisende partij dus dan zul jij moeten bewijzen dat het product non-conform was. Dat het product in 1,5 jaar defect raakt is daarvoor onvoldoende.

De consument moet dan gaan bewijzen dat het product non-conform de koopovereenkomst is.

Beste,

Sorry hoor maar er wordt een hoop onzin geschreven bij dit topic, met name door BBCS.

Het is bekend dat als je het scherm vanuit de hoeken opent en sluit dat de behuizing rond de scharnieren gaan scheuren, dit omdat de plastic behuizing niet bestand is tegen de extreme torsiekrachten.

Dit is de eerste onzin :

Bij wie is dit bekend dan ? Als dit bij alle gebruikers bekend moet zijn dan dient er minimaal een waarschuwing op het scherm en de handleiding de staan.
Dit is niet het geval

De winkelier is gewoon een doorverkoper en geen fabrikant van het product.

Dus kan niet zomaar tegen de winkelier gezegd worden dat hij verplicht is om gedurende de gemiddelde levensduur de reparaties kosteloos moet gaan uitvoeren, terwijl de fabrikant van dat product maar gedurende de fabrieksgarantie kosteloze reparatie moet uitvoeren.

Daarbij bepaald de fabrikant de gemiddelde levensduur en niet de consument.

Bij de fabrikanten is het een ongeschreven regel: de gemiddelde levensduur = de fabrieksgarantie.

Dit is de tweede onzin statement.
De winkelier is geen doorverkoper. Hij is diegene die het artikel in het maatschappelijk verkeer brengt, en dient daarvan de lusten (winst) en de lasten (aansprakelijkheid) te aanvaarden. Enfin, dit staat gewoon in het burgerlijk wetboek, maar dat begrijpt BBCS klaarblijkelijk niet goed.

Het derde onzin statement is dat de fabrikant de gemiddelde levensduur bepaalt.
In technische zin klopt dat misschien door de keuze van een bepaalde type onderdelen, maar dit betekent nog niet dat het dan rechtmatig is. De verwachtte levensduur, en dus de periode waarin kosten geclaimd kunnen worden, wordt uiteindelijk bepaald door de consumenten. Rechters bekijken namelijk wat in het maatschappelijk verkeer een normaal bereikte levensduur is.

De vierde onzin is dat de er een ongeschreven regel zou zijn dat de levensduur de fabrieksgarantie is. Goed dat BBCS zegt dat het een ongeschreven regel is, dat klopt het is namelijk onzin.

De winkelier is geen doorverkoper. Hij is diegene die het artikel in het maatschappelijk verkeer brengt, en dient daarvan de lusten (winst) en de lasten (aansprakelijkheid) te aanvaarden. Enfin, dit staat gewoon in het burgerlijk wetboek, maar dat begrijpt BBCS klaarblijkelijk niet goed.

De winkelier is wel een doorverkoper.
Hij is de degene die het product die door de fabrikant gemaakt is aan de particuliere eindgebruiker levert en verkoopt.

Alle winkelieren die het product niet zelf maken of fabriceren zijn doorverkopers. Hij is in dat geval niet de fabrikant.
Dat de consument bij problemen zich tot de verkopende partij moet wenden, wilt nog niet zeggen dat de fabrikant niet bestaat.

De reden dat de consument bij problemen zich tot de verkopende partij moet wenden heeft te maken dat de consument niet weet ik hoeveel contactpersonen krijgt.
Het is net als in het ziekenhuis. Er is maar één persoon met wie de patient contact heeft.
Dit om te voorkomen dat de consument van het kastje naar het muurtje gestuurd wordt. De consument heeft nu maar één contactpersoon.

In technische zin klopt dat misschien door de keuze van een bepaalde type onderdelen, maar dit betekent nog niet dat het dan rechtmatig is. De verwachtte levensduur, en dus de periode waarin kosten geclaimd kunnen worden, wordt uiteindelijk bepaald door de consumenten. Rechters bekijken namelijk wat in het maatschappelijk verkeer een normaal bereikte levensduur is.

Snap je dan niet dat dit systeem niet kan?
Dat de winkelier dan voor alle kosten op moet draaien?
En de winkelier die netjes aan de regels houdt, dat die geen bestaansrecht heeft, omdat die veel te duur is?
Op het moment dat de levensduur omhoog moet, zal de aanschafprijs ook omhoog gaan.

Beste

Alle winkelieren die het product niet zelf maken of fabriceren zijn doorverkopers. Hij is in dat geval niet de fabrikant.
Dat de consument bij problemen zich tot de verkopende partij moet wenden, wilt nog niet zeggen dat de fabrikant niet bestaat.

De reden dat de consument bij problemen zich tot de verkopende partij moet wenden heeft te maken dat de consument niet weet ik hoeveel contactpersonen krijgt.

De laatste twee zinnen kloppen. Je moet er alleen nog bij vertellen dat de winkelier de plicht heeft een billijke oplossing met de consument overeen te komen. Hij kan de verantwoordelijkheid niet stroomopwaarts doorschuiven.

Snap je dan niet dat dit systeem niet kan?
Dat de winkelier dan voor alle kosten op moet draaien?
En de winkelier die netjes aan de regels houdt, dat die geen bestaansrecht heeft, omdat die veel te duur is?
Op het moment dat de levensduur omhoog moet, zal de aanschafprijs ook omhoog gaan.

Dit is helaas weer onzin. Het systeem bestaat al zo, dus het kan zeker.
De winkelier hoeft niet voor alle kosten op te draaien. Hij kan de fabrikant aansprakelijk stellen voor ondeugdelijke waar.

De levensduur hoeft in zijn algemeenheid niet omhoog. Het kaf moet alleen van het koren worden gescheiden

Dit is helaas weer onzin. Het systeem bestaat al zo, dus het kan zeker.
De winkelier hoeft niet voor alle kosten op te draaien. Hij kan de fabrikant aansprakelijk stellen voor ondeugdelijke waar.

De fabrikant heeft niks met de economische levensduur te maken, dus hoe kun je de fabrikant dan buiten de garantieperiode aansprakelijk stellen?

De fabrikant mag zelfs na de garantieperiode aangeven dat ze er niks meer aan doen.
Dan komt de winkelier tussen wal en schip, en is het voor de winkelier ontzettent moeilijk om datgene ervoor te zorgen waar de consument recht op heeft.

Heeft allemaal te maken dat de wetgevers het verdommen om voor de schakel winkelier-fabrikant de dezelfde regels te laten gelden als voor de schakel winkelier- consument.

Nu is het wel eenvoudig om te zeggen dat de winkelieren dan maar alleen maar kwaliteit moeten gaan leveren.
Dat zou zeer eenvoudig zijn.

Echter bepalen de degene die zeer goedkope troep op de markt zetten de verkoopprijs.

En ja, daar heb ikzelf ook last van.
Ik probeer zo veel mogelijk kwaliteit te leveren, en dan is het zeer pijnlijk om te horen dat ik veel te duur ben.
Komt ook dat veel mensen puur voor de goedkope troep kiezen, omdat die nu eenmaal in de aanschafprijs veel goedkoper zijn.
Nu zijn er gelukkig wel mensen die kwaliteit belangrijker vinden.

Een simpel voorbeeld:
Wat denk je waar mensen eerder voor kiezen, een joystick voor de computer van Trust of Sweex, of voor Logitech?

Een hint:
Als ik bij een willekeurige winkel kijk, zie ik meer Trust over de toonbank gaan dan Logitech.

Trek je conclusie!

beste,

Dan komt de winkelier tussen wal en schip, en is het voor de winkelier ontzettent moeilijk om datgene ervoor te zorgen waar de consument recht op heeft.

Heeft allemaal te maken dat de wetgevers het verdommen om voor de schakel winkelier-fabrikant de dezelfde regels te laten gelden als voor de schakel winkelier- consument.

Dit is helemaal waar, maar daarvoor zijn nu juist de inkoopcombinaties ontstaan waardoor de winkliers voldoende macht hebben om de fabrikanten aan te spreken

seagoing racer2 schreef:beste,

Dan komt de winkelier tussen wal en schip, en is het voor de winkelier ontzettent moeilijk om datgene ervoor te zorgen waar de consument recht op heeft.

Heeft allemaal te maken dat de wetgevers het verdommen om voor de schakel winkelier-fabrikant de dezelfde regels te laten gelden als voor de schakel winkelier- consument.

Dit is helemaal waar, maar daarvoor zijn nu juist de inkoopcombinaties ontstaan waardoor de winkliers voldoende macht hebben om de fabrikanten aan te spreken

Grote winkelketens wel ja, de kleinere winkels en de zelfstandige niet.

In Nederland geldt volgens de wet dat een product goed moet zijn zolang je dat redelijkerwijze kunt verwachten. Dit staat dus los van een garantie die wordt gegeven (of van de helaas zo vaak aangeboden verzekeringspakketten).

Voorbeeld: stel dat bij een wasmachine die toch 8 jaar mee moet gaan na 5 jaar de lagers van de trommel zijn versleten, dan behoort de winkel dit gratis te repareren. Overigens kan de levensverwachting van producten van diverse factoren afhankelijk zijn, zoals van de kwaliteit van het product.

Zie de garantiewijzer (beta) van Brancheorganisatie NLCW om te zien of er sprake is van garantie: http://www.nlcw.nl/index.php/site/garantiewijzer

NLCW biedt gratis ondersteuning en bemiddeling wanneer het een conflict met 1 van de 300 aangesloten bedrijven betreft (en soms ook wanneer u een probleem heeft met derden) u kunt er in ieder geval terecht voor een goed onafhankelijk advies.
Succes!

Voorbeeld: stel dat bij een wasmachine die toch 8 jaar mee moet gaan na 5 jaar de lagers van de trommel zijn versleten, dan behoort de winkel dit gratis te repareren. Overigens kan de levensverwachting van producten van diverse factoren afhankelijk zijn, zoals van de kwaliteit van het product.

Lees de Nederlanse wetboeken, de Europese richtlijn en de uitspraak van het Quelle arrest eens goed door, dan zul je erachter komen dat die uitspraak niet klopt.

Er wordt vaak verwezen dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op kosteloze reparatie of vervanging heeft.
Echter is dat niet waar.
Men baseerd dit op de uitspraak van het Quelle arrest, maar het Quelle arrest ging daar niet over en men heeft die uitspraak ook niet gedaan.

Wat wel waar is, is dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde (economische) levensduur verplicht is om het probleem op te lossen (alleen consumentenkoop.)
Dit hoeft niet kosteloos te gebeuren. De wet zegt immers niet dat het kosteloos moet gebeuren. De Europese richtlijn trouwens ook niet.

Als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is, met diens eigenschappen welke benoemd zijn in de koopovereenkomst, dan behoort de verkopende partij ook na de garantieperiode het product kosteloos weer conform de koopovereenkomst te brengen.