Commissie-De Wit De polissen woekeren voort
Geachte financiële ombudsman,
Door: Jan-Hein Strop
Gepubliceerd: vandaag 01:02
Update: vandaag 02:12
Brief aan Jan Wolter Wabeke, vandaag gehoord door de Commissie-De Wit
Met spanning kijkt De Pers uit naar uw verhoor bij de Commissie-De Wit vandaag. Want als Ombudsman Financiële Dienstverlening speelt u een belangrijke rol als bemiddelaar tussen onwetende consumenten en al die banken en verzekeraars die misbruik hebben gemaakt van die onwetendheid – met vele financiële affaires als gevolg. Die hebben het vertrouwen in onze financiële sector ernstig ondermijnd.
De moeder aller affaires is zoals u weet het gedoe rond woekerpolissen – beleggingsverzekeringen waarvan er iets van zeven miljoen verkocht zijn. U kwam als bemiddelaar met een aanbeveling die op grote schaal is gevolgd door verzekeraars en de stichtingen die gedupeerden vertegenwoordigen.
Maar zo langzamerhand begint door te dringen dat die slecht begrepen schikkingen waarop uw stempel staat, nauwelijks compensatie bieden. U zegt eufemistisch dat de schadevergoeding een ‘zeker compromisgehalte’ heeft en dat het ‘verstandig’ zou zijn de ‘zaak te laten rusten’. Dat is voor zeven miljoen polishouders echter helemaal niet verstandig. Zij zitten met een aantal vragen waarop u dringen antwoord moet geven:
1) Verwarring
Waarom heeft u afgelopen maandag in de uitzending van Radar opnieuw verwarring gezaaid over uw eigen aanbeveling? U zei daar: ‘De consument kan er zeker van zijn dat hij bij deze beleggingsverzekeringen als hij de looptijd laat uitdienen, aan het eind van de rit, van zijn opgebouwde waarde niet meer dan 2,5 procent (kosten, red.) kwijt is.’
Dit is pertinent onwaar. In de schikkingen staat dat verzekeraars 2,5 (tot 3,5) procent mogen inhouden van de opgebouwde waarde van de polis per jaar. Dat is nogal een verschil, omdat aan het eind van de rit op deze manier natuurlijk veel meer kosten zijn ingehouden dan 2,5 procent van het eindbedrag. Dat is dan ook de reden dat verzekeraars in veel gevallen helemaal geen compensatie betalen: de kosten volgens uw norm zijn vaak (niet altijd) hóger dan de oorspronkelijke woekerkosten.
De verwarring hierover ontstond al op 4 maart 2008, toen het persbericht op een cruciaal punt verschilde van de aanbeveling zelf. U schrijft in het persbericht dat u de totale kosten wil maximeren als een percentage van het ‘bruto fondsrendement’: dat is iets compleet anders dan een percentage van de ‘aanwezige fondswaarde’ per jaar. Conclusie: uw uitspraak van maandag is niet alleen in strijd de bestaande afspraken, het is tevens in strijd met uw eigen aanbeveling. Heeft u ons soms doelbewust zand in de ogen willen strooien?
2) Kosten
Legt u eens uit waarom u überhaupt heeft gekozen voor dit kostenmodel? Het is toch merkwaardig om met een verzekeraar af te rekenen alsof hij een fondsbeheerder is? Dat zijn verzekeraars nu eenmaal niet: zij besteden het beleggen van de ingelegde premie uit. Bovendien is de 3,5 procent uit uw aanbeveling een erg hoog kostenniveau, zelfs als je een verzekeraar beschouwt als een fondsbeheerder – die kijken echt heel vrolijk als ze 3,5 procent in mogen houden. Hebben verzekeraars u dit ingefluisterd?
3) Transparantie
Realiseert u zich dat uw norm het gebrek aan transparantie van beleggingsverzekeringen niet wegneemt, maar juist in stand houdt? 2,5 procent klikt wel transparant, maar geen verzekeraar kan op basis daarvan van te voren aangeven wat de kosten op de einddatum van de polis zullen zijn. Want u weet toch – hoewel, er bestaat gerede twijfel – dat de kosten per jaar afhangen van de onvoorspelbare prestaties van de beurs, aangezien de kosten een percentage zijn van de fluctuerende waarde van de aandelenbelegging?
Waarom heeft u niet gekozen voor kosten als percentage van de premie in plaats van opgebouwde waarde per jaar? Dat is pas transparant.
4) Nieuwe affaire
Heeft u er rekening mee gehouden, dat uw aanbeveling door de markt zou worden gezien als norm? Heeft u zich gerealiseerd wat er gebeurt als alle verzekeraars deze kostennorm gaan toepassen in hun nieuwe financiële producten? Het betekent dat de gemiddelde woekerpolis gewoon blijft bestaan, alleen de ergste excessen verdwijnen.
Dat levert straks de ingrediënten op van een nieuwe affaire, waarin de pijlen straks op u gericht zullen worden. U bent namelijk geen onderdeel van de oplossing, maar van instandhouding van het probleem.
5) Doekje voor het bloeden
De schikkingen tot nu toe gaan uit van een schadevergoeding van 2,5 miljard op bijna 7 miljoen polissen. Dat is circa 350 euro compensatie per polis. Hoogleraar financiële markten Arnoud Boot, die al in 1995 als een van de eersten waarschuwde voor de in zijn ogen ‘schokkende’ woekerpolissen, noemt de akkoorden daarom een ‘doekje voor het bloeden’. En hij is niet de enige. Vindt u het genoeg?
6) Zes miljoen
De twee stichtingen (Verliespolis en Stichting Woekerpolis Claim) hebben ieder meer dan zes miljoen van verzekeraars en leden gecasht. Wat vind u van deze disproportionele verhouding? De slachtoffers krijgen niets of een schijntje, de bemiddelaars lopen erop binnen.
De vragen hebben we vanzelfsprekend ook gestuurd naar de commissie-De Wit. Veel succes met het beantwoorden ervan. Wij komen zeker even luisteren.
Hoogachtend,
Dagblad De Pers.
Copyright (C) De Pers
Bron:
http://www.depers.nl/economie/401189/Ge ... dsman.html