Je bent inderdaad (al was het maar moreel) verplicht voor je kinderen te betalen: (Je kunt dit alimentatie noemen, maar ook) een bijdrage in het levensonderhoud. Ik heb begrepen dat de verhouding tussen jou en je ex niet optimaal is. Ik kan me dan ook voorstellen dat je wilt weten wat er met het geld gebeurt. Je zou het volgende kunnen overwegen:
1. Stel een goede omgangsregeling voor; goed voor jou, voor je ex en voor de kinderen.
2. Stel voor een en/of rekening te openen waar je ex en jij eenzelfde bedrag per maand gaan storten (automatisch): hier worden alle zaken m.b.t. de kinderen van betaald. Zijn de kinderen meer bij je ex dan bij jou, moet je wat extra betalen voor de maaltijden waarvoor zij meer kosten heeft: even rekenen dus. Uiteraard zorgt je ex er dan voor dat de kinderbijslag en de het bedrag dat zij ontvangt aan kindgebonden budget (http://www.toeslagen.nl) ook op die gezamenlijke rekening komt en dat zij het bedrag dat zij jaarlijks van de belasting terugkrijgt aan heffingskortingen (http://www.belastingdienst.nl; tik in 'heffingskortingen') ook op de gezamenlijke rekening stort. Dit bedrag kan flink oplopen als ze een goede baan heeft. Jij zorgt er dan voor dat het bedrag dat jij terugkrijgt voor de kosten van levensonderhoud ook op die rekening komt te staan. Je moet dan wel minimaal 408 p.kwartaal p. kind betalen (6-12 jr)
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] kinderalimentatie
Re: kinderalimentatie
Al jaren werk ik in dienstverband.
Eerst had ik om het weekend werken, dat heb ik nu om de 4 weken kunnen laten zetten. We hebben afgesproken ( zonder dat wat op papier staat) dat ik om het weekend de kinderen heb.
Nu komt het zo uit dat in het weekend dat ik de mannen heb, net mijn werkwekend is. 1 keer een zaterdag en 1 keer een zaterdag en zondag in de 6 weken.
Eerst vond ze het goed dat ik 2 weekenden de mannen nam, kwam haar beter uit, had ze een weekend zonder kinderen, vond ze wel eens lekker.
Uiteraard had ik daar geen probleem mee. Nu begint ze ineens de zeuren, als je de kinderen niet komt ophalen om het weekend, ook al moet je werken dan neem ik ze mee na mijn vriend en zie ik mijn kinderen 4 weken niet.
De kinderen mogen van haar niet met mij mailen, bellen of smsen.
Ik probeer ze altijd te bellen, maar dan nemen ze niet op, sms reageren ze ook niet op. Erg is dat.
Ze heeft tegen een kennis van mij verteld dat ze mij zo kapot gaat maken dat ik alles kwijt raak. Ik ben momenteel bang om aan de deur te gaan van haar, omdat ze meteen ook al heb ik niets gezegt meteen begint te schreeuwen en te roepen.
De buurt kijkt dan raar na mij als of ik de boeman ben.
Wijs hou ik mijn handen in mijn broekzak, als er iets van komt kan de overburen niet meer zeggen dan dat ik rustig sta toe te kijken hoe zij staat te schreeuwen.
Nu heb ik net een nieuwe woning gekocht moet ik deze nu verkopen, er zit geen eigen geld in alleen schuld.
Eerst had ik om het weekend werken, dat heb ik nu om de 4 weken kunnen laten zetten. We hebben afgesproken ( zonder dat wat op papier staat) dat ik om het weekend de kinderen heb.
Nu komt het zo uit dat in het weekend dat ik de mannen heb, net mijn werkwekend is. 1 keer een zaterdag en 1 keer een zaterdag en zondag in de 6 weken.
Eerst vond ze het goed dat ik 2 weekenden de mannen nam, kwam haar beter uit, had ze een weekend zonder kinderen, vond ze wel eens lekker.
Uiteraard had ik daar geen probleem mee. Nu begint ze ineens de zeuren, als je de kinderen niet komt ophalen om het weekend, ook al moet je werken dan neem ik ze mee na mijn vriend en zie ik mijn kinderen 4 weken niet.
De kinderen mogen van haar niet met mij mailen, bellen of smsen.
Ik probeer ze altijd te bellen, maar dan nemen ze niet op, sms reageren ze ook niet op. Erg is dat.
Ze heeft tegen een kennis van mij verteld dat ze mij zo kapot gaat maken dat ik alles kwijt raak. Ik ben momenteel bang om aan de deur te gaan van haar, omdat ze meteen ook al heb ik niets gezegt meteen begint te schreeuwen en te roepen.
De buurt kijkt dan raar na mij als of ik de boeman ben.
Wijs hou ik mijn handen in mijn broekzak, als er iets van komt kan de overburen niet meer zeggen dan dat ik rustig sta toe te kijken hoe zij staat te schreeuwen.
Nu heb ik net een nieuwe woning gekocht moet ik deze nu verkopen, er zit geen eigen geld in alleen schuld.
