Radar

@BBCS,
Allereerst hartelijk bedankt voor de snelle reactie!
En net zoals ik gewend ben netjes geformuleerd.
Helaas ook niet juist.
Bart Smit beweert ook bij hoog en laag dat zij na twee weken niet meer aansprakelijk zijn en de consument zich tot de fabrikant moet richten...
Totaal onjuist en onwettig, maar zij houden er stug aan vast...
Verkopers doen helaas te vaak alsof ze niet weten hoe de wet is, en schuiven de verantwoordelijkheid door naar de fabrikant die er wettelijk veel makkelijker van af kan komen. De consument staat vervolgens met lege handen en de winkelier lacht zich rot! Nogmaals diep triest!

BBCS schreef.....Dat moesten zij van de consumentenautoriteit doen.
Echter heeft de consumentenautoriteit het ook compleet mis.
De consumentenautoriteit baseert dit allemaal vanuit de Europese richtlijn en veel uitspraken in het Quelle arrest.
En dat is zeer fout.
Het probleem is dat ook de grote computerketens het niet op durven te nemen tegen onder andere de consumentenautoriteit, omdat men bang is voor negatieve reclame.

Je lijkt Calimero wel, iedereen heeft het mis behalve jij.Maar goed, BBC en Computerland ( de andere ga ik nog bekijken)gaan in ieder geval uit van een nieuwe situatie en als klant heb je daarmee te maken, niet met wat jij ervan denkt of vind.

acjzr1 schreef:@BBCS,
Bart Smit beweert ook bij hoog en laag dat zij na twee weken niet meer aansprakelijk zijn en de consument zich tot de fabrikant moet richten...
Totaal onjuist en onwettig, maar zij houden er stug aan vast...

Kijk eens naar de Aldi.
Die doet dat ook, en die mag dat gewoon blijven doen.
En als de Aldi dat mag doen, mag de rest het ook doen.

Het is niet zo de ene wel en de andere niet.

acjzr1 schreef:@BBCS,
Verkopers doen helaas te vaak alsof ze niet weten hoe de wet is, en schuiven de verantwoordelijkheid door naar de fabrikant die er wettelijk veel makkelijker van af kan komen. De consument staat vervolgens met lege handen en de winkelier lacht zich rot! Nogmaals diep triest!

Het wordt vaak mooier gebracht dan het werkelijk is.

Het is niet zo dat de winkelier gedurende de economische levensduur voor de kosten opdraait. Alleen als de koper kan bewijzen dat het product tijdens de koop al niet goed was.
Dat zeggen die organisaties er niet bij.

Die stellen:
De consument heeft alle rechten en de winkelier heeft alleen maar plichten.

Ik hoorde ook vanalles.
En ik wilde weten wat nu echt waar is en wat niet waar is.
Dus heb ik een zelfstudie consumentenrecht gedaan, dus zelf de wetboeken zeer uitvoerig doorgenomen (ken ik ondertussen bijna van buiten), maar ook de Europese richtlijn en ook de publicaties doorgenomen van de juridische publicaties.

En mijn bevindingen beschrijf ik hier dus.

De consumentenorganisaties willen van die garantietermijnen af, en dat de consument tijdens de koop al weet wat hij van een product kan en mag verwachten.
Zij zeggen:
Een product behoort gedurende de gemiddelde levensduur probleemloos mee te gaan.

Dat is nogal wat.
Probleemloos meegaan.
Dus moet de winkelier aangeven dat het product tijdens de gemiddelde levensduur niet kapot zal gaan, en als dat toch gebeurd dat de winkelier dan voor alle kosten op draait.
Dit is in de praktijk totaal niet haalbaar.
Ten eerste:
De winkelier kan niet garanderen dat een product tijdens de gemiddelde levensduur niet kapot zal gaan.
Onmogelijk.
Alleen als de fabrikant of winkelier dit nadrukkelijk in de koopovereenkomst hebben vermeld, dienen zij zich daaraan te houden.

De wetgever zegt helemaal niet dat een product gedurende de gemiddelde levensduur (economische levensduur) probleemloos mee behoort te gaan.
Staat ook niet in de Europese richtlijn.

De winkelier is gedurende de economische levensduur het aanspreekpunt voor de consument, en de winkelier is gedurende de economische levensduur verplicht om het probleem op te lossen. Dit valt onder de wettelijke bescherming van de consument.
Dit heeft totaal niets te maken met de garantiebepalingen of hoelang dat een product mee moet gaan. De wetgever zegt niet hoelang dat een product mee behoort te gaan.

Wanneer een product na 24 maanden en binnen de economische levensduur defect gaat, dan is er nog steeds sprake van kosteloos herstel, behalve in die gevallen waarbij de reparatie bijdraagt tot een aanzienlijke verlenging van de levensduur van het product.

Wat je er ook over zegt het is en blijft een feit dat (in dit geval) ComputerLand bovenstaand op hun website plaatst en daar mag je dus als klant een beroep op doen!

jor schreef:Je lijkt Calimero wel, iedereen heeft het mis behalve jij.

Valt wel mee hoor!
Als je de stukken leest die vanuit de juridische wereld gepubliceerd worden, dan ben ik niet de enige die dit zo zegt.

jor schreef:Maar goed, BBC en Computerland ( de andere ga ik nog bekijken)gaan in ieder geval uit van een nieuwe situatie en als klant heb je daarmee te maken, niet met wat jij ervan denkt of vind.

Dat komt omdat men teveel naar de consumentenautoriteit luistert.
Het probleem van de consumentenautoriteit is dat de uitspraken gebaseerd zijn op het Quelle arrest en op de Duitse wetgeving (waar het in het Quelle arrest om draait) en alle regels uit de Europese richtlijn overnemen.

Zij stellen dat de consument zowiezo recht heeft op 2 jaar garantie.
Dat is inderdaad volgens de Europese richtlijn, maar niet volgens de Nederlandse wetgeving.

En de Europese richtlijn is geen wet, maar een lijst afspraken met als doel om de regelgeving in heel Europa op elkaar af te stemmen.

jor schreef:

Wanneer een product na 24 maanden en binnen de economische levensduur defect gaat, dan is er nog steeds sprake van kosteloos herstel, behalve in die gevallen waarbij de reparatie bijdraagt tot een aanzienlijke verlenging van de levensduur van het product.

Wat je er ook over zegt het is en blijft een feit dat (in dit geval) ComputerLand bovenstaand op hun website plaatst en daar mag je dus als klant een beroep op doen!

Zeker, maar ik vind het een smerige truc om op die manier de regels die niet in Nederland van toepassing zijn er doorheen te drukken.

Daarbij hoeft computerland zich niets van de uitspraak van de consumentenautoriteit aan te trekken, omdat de consumentenautoriteit niet eerlijk bezig is.
Tegen de ene keten treden zij hard op, terwijl de andere keten gewoon met hun activiteiten door mogen gaan.
En de regels welke opgesteld zijn door de consumentenautoriteit zijn niet in Nederland van toepassing.

Wet of geen Wet, als bedrijven deze teksten op hun website plaatsen bij hun garantie-bepalingen mag je daar als klant gewoon vanuit gaan dat deze worden nageleefd en dat kan je doordat het in hen voorwaarden staat ook een rechtmatige claim op doen.Ik laat het hierbij.

Nog een opmerking:
Je weet waar mijn AV te vinden is.
Deze zijn gewoon volgens de Nederlandse wetgeving, en ik ga ze echt niet aanpassen naar wat de consumentenautoriteit wilt.

jor schreef:Wet of geen Wet, als bedrijven deze teksten op hun website plaatsen bij hun garantie-bepalingen mag je daar als klant gewoon vanuit gaan dat deze worden nageleefd en dat kan je doordat het in hen voorwaarden staat ook een rechtmatige claim op doen.

Zeker.
Echter hoe deze AV tot stand gekomen is, is gewoon absurd.
Computerland moest deze wel zo aanpassen, omdat dit anders niet zonder gevolgen is.
Echter op de regels waarop het gebaseerd is, is niet volgens de Nederlandse wetgeving, maar wel volgens de Europese richtlijn, en ook volgens de Duitse wetgeving.

Komt ook nog bij dat als in de winkel voor of tijdens de koop niet de AV aan de klant is overhandigd, dat die AV ook niet geldig is.

jor schreef:Wet of geen Wet, als bedrijven deze teksten op hun website plaatsen bij hun garantie-bepalingen mag je daar als klant gewoon vanuit gaan dat deze worden nageleefd en dat kan je doordat het in hen voorwaarden staat ook een rechtmatige claim op doen.Ik laat het hierbij.

Precies. Het is, zoals BBCS altijd pleegt te roepen daardoor onderdeel van de overeenkomst geworden. Met als kanttekening dat in de voorwaarden niet ten nadele van de consument mag worden afgeweken. Dwingend recht is dat. Iets wat BBCS nogal eens, bewust en onbewust vergeet.

Hetzelfde gaat op voor de Europese richtlijn. De lidstaten moeten die in hun eigen wetgeving implementeren. Ook hier mag niet ten nadele van de consument afgeweken worden. Daardoor is het Quelle arrest wel degelijk relevant voor de Nederlandse jurisprudentie.

WillemV schreef:Precies. Het is, zoals BBCS altijd pleegt te roepen daardoor onderdeel van de overeenkomst geworden. Met als kanttekening dat in de voorwaarden niet ten nadele van de consument mag worden afgeweken. Dwingend recht is dat. Iets wat BBCS nogal eens, bewust en onbewust vergeet.

Klopt niet helemaal met wat je zegt.
De AV mag niet in strijd zijn met de Nederlandse wetgeving.

Dat het niet ten nadele van de consument mag zijn, klopt niet.
Lees het artikel maar op de website van:
http://www.advocare.nl/default.asp?contentID=71

Men spreekt over "onredelijk bezwarend", en niet "ten nadele".

WillemV schreef:Hetzelfde gaat op voor de Europese richtlijn. De lidstaten moeten die in hun eigen wetgeving implementeren. Ook hier mag niet ten nadele van de consument afgeweken worden. Daardoor is het Quelle arrest wel degelijk relevant voor de Nederlandse jurisprudentie.

Er zijn verschillen tussen de Nederlandse wetgeving en de Europese richtlijn.

2 jaar garantie bijvoorbeeld.
Echter doordat die 2 jaar garantie niet in de Nederlandse wetgeving is opgenomen, kan en mag de consument daar geen rechten aan ontlenen.
Dus kort gezegd: de Nederlandse consument kan geen beroep doen op die 2 jaar garantie.

En over het Quelle arrest:
Daar heb ik voldoende en zeer uitgebreid op over gezegd.

Uit het Quelle arrest:
Als bij het kosteloos vervangen van een product door een nieuw product, mag de verkopende partij geen gebruikskosten in rekening brengen.

Dat is er uit de uitspraak van het hoger gerechtshof uitgekomen.

De uitspraken van de rechtzaak tussen de klant en Quelle is in Nederland NIET van toepassing, omdat deze volgens het Duitse recht is en ook volgens de Duitse wetgeving.

Vandaar dat in het Quelle arrest zelf staat dat de consument gedurende de economische levensduur recht op kosteloze reparatie of vervanging heeft.
Deze is dus niet voortgekomen uit de uitspraak van het hoger gerechtshof en is in Nederland ook NIET van toepassing.

BBCS schreef:

WillemV schreef:Precies. Het is, zoals BBCS altijd pleegt te roepen daardoor onderdeel van de overeenkomst geworden. Met als kanttekening dat in de voorwaarden niet ten nadele van de consument mag worden afgeweken. Dwingend recht is dat. Iets wat BBCS nogal eens, bewust en onbewust vergeet.

Klopt niet helemaal met wat je zegt.
De AV mag niet in strijd zijn met de Nederlandse wetgeving.

Inderdaad. Maar het klopt dan toch wel wat ik zeg? Het consumentenrecht is dwingend recht. Daarom mag er in de voorwaarden niet ten nadele van de consument afgeweken worden van die wet, het consumentenrecht. Begrijp jij eigenlijk wel wat "dwingend recht" is?

Dat het niet ten nadele van de consument mag zijn, klopt niet.
Lees het artikel maar op de website van:
http://www.advocare.nl/default.asp?contentID=71

Nee, dat staat niet in dat artikel. Niet m.b.t. het consumentenrecht. Probeer het eens te motiveren dan in plaats van zomaar een link te geven en vervolgens iets te beweren wat er niet staat. Ik krijg nu toch echt de indruk, met alle respect, dat je het e.e.a. niet goed begrepen hebt.

WillemV schreef:Hetzelfde gaat op voor de Europese richtlijn. De lidstaten moeten die in hun eigen wetgeving implementeren. Ook hier mag niet ten nadele van de consument afgeweken worden. Daardoor is het Quelle arrest wel degelijk relevant voor de Nederlandse jurisprudentie.

Er zijn verschillen tussen de Nederlandse wetgeving en de Europese richtlijn.

Natuurlijk. Maar we hebben het hier over jurisprudentie en niet over wetgeving.

2 jaar garantie bijvoorbeeld.
Echter doordat die 2 jaar garantie niet in de Nederlandse wetgeving is opgenomen, kan en mag de consument daar geen rechten aan ontlenen.

Natuurlijk wel. De richtlijn mag immers niet 'minder' zijn dan de Nederlandse wetgeving.

En over het Quelle arrest:
Daar heb ik voldoende en zeer uitgebreid op over gezegd.

Inderdaad. Meestal onzin en bewuste onwaarheden met als doel de consument op dit consumentenforum op het verkeerde been te zetten...

Uit het Quelle arrest:
Als bij het kosteloos vervangen van een product door een nieuw product, mag de verkopende partij geen gebruikskosten in rekening brengen.

Dat is er uit de uitspraak van het hoger gerechtshof uitgekomen.

De uitspraken van de rechtzaak tussen de klant en Quelle is in Nederland NIET van toepassing, omdat deze volgens het Duitse recht is en ook volgens de Duitse wetgeving.

Nee. Deze jurisprudentie is relevant voor het Europese, dus ook het Nederlandse recht. Men kan tenslotte vaak een zaak uiteindelijk, als laatste middel, voor het Europese hof brengen.

Vandaar dat in het Quelle arrest zelf staat dat de consument gedurende de economische levensduur recht op kosteloze reparatie of vervanging heeft.
Deze is dus niet voortgekomen uit de uitspraak van het hoger gerechtshof en is in Nederland ook NIET van toepassing.

Wel als relevante jurisprudentie. Weet jij het "verschil" tussen wetgeving en jurisprudentie?

Over het Quelle arrest:

Daar zijn twee rechtzaken over geweest:
- de rechtzaak tussen de koper en Quelle
- het arrest bij het hoger gerechtshof

Als in Duitsland bij een rechtzaak een uitspraak komt dat gedurende de economische levensduur bij de consument geen kosten voor reparatie in rekening gebracht mag worden, is die uitspraak in Nederland NIET van toepassing.

En bij de uitspraak van het gerechtshof in het Quelle arrest is dat ook niet naar voren gekomen.

BBCS schreef:Als in Duitsland bij een rechtzaak een uitspraak komt dat gedurende de economische levensduur bij de consument geen kosten voor reparatie in rekening gebracht mag worden, is die uitspraak in Nederland NIET van toepassing.

Waar beweer ik dat dan? Een uitspraak van een rechter is (bijna) altijd enkel van toepassing op de twee (of meer) partijen die in die rechtszaak betrokken waren.

Wat niet wegneemt dat zo'n uitspraak relevante jurisprudentie kan opleveren. Ik stel de vraag nog maar een keer. Weet jij het "verschil" tussen wetgeving en jurisprudentie?

WillemV schreef:

BBCS schreef:Als in Duitsland bij een rechtzaak een uitspraak komt dat gedurende de economische levensduur bij de consument geen kosten voor reparatie in rekening gebracht mag worden, is die uitspraak in Nederland NIET van toepassing.

Waar beweer ik dat dan? Een uitspraak van een rechter is (bijna) altijd enkel van toepassing op de twee (of meer) partijen die in die rechtszaak betrokken waren.

Wat niet wegneemt dat zo'n uitspraak relevante jurisprudentie kan opleveren. Ik stel de vraag nog maar een keer. Weet jij het "verschil" tussen wetgeving en jurisprudentie?

Dat verschil weet ik.

BBCS schreef:Als je de stukken leest die vanuit de juridische wereld gepubliceerd worden, dan ben ik niet de enige die dit zo zegt.

BBCS schreef:Het probleem van de consumentenautoriteit is dat de uitspraken gebaseerd zijn op het Quelle arrest en op de Duitse wetgeving (waar het in het Quelle arrest om draait) en alle regels uit de Europese richtlijn overnemen.

Welke oen in de juridische wereld zegt dan dat het Quelle arrest gebaseerd is op de Duitse wetgeving?

alfatrion schreef:

BBCS schreef:Als je de stukken leest die vanuit de juridische wereld gepubliceerd worden, dan ben ik niet de enige die dit zo zegt.

BBCS schreef:Het probleem van de consumentenautoriteit is dat de uitspraken gebaseerd zijn op het Quelle arrest en op de Duitse wetgeving (waar het in het Quelle arrest om draait) en alle regels uit de Europese richtlijn overnemen.

Welke oen in de juridische wereld zegt dan dat het Quelle arrest gebaseerd is op de Duitse wetgeving?

Op het Quelle arrest IS de Duitse wetgeving van toepassing, omdat het om een rechtzaak ging tussen de klant van Quelle en Quelle zelf.

Later is hierover bij het Hoger Gerechtshof vragen gesteld en gevraagd hoe de wetgeving uitgelegd moet worden.

Dus er is niet één rechtzaak geweest, maar er zijn 2 rechtzaken geweest.

De uitspraak van het Quelle arrest:

Het Hof van Justitie (Eerste kamer) verklaart voor recht:

Artikel 3 van richtlijn 1999/44/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen, moet aldus worden uitgelegd dat het in de weg staat aan een nationale regeling volgens welke de verkoper, in geval van levering van een niet-conform consumptiegoed, van de consument een vergoeding mag eisen voor het gebruik van het niet-conforme goed tot aan de vervanging ervan door een nieuw goed.
bron:
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/Lex ... 04:NL:HTML

acjzr1 schreef:@BBCS,
Ik vind het zeer treurig dat met name jij doet alsof je niet weet hoe het consumentenrecht in elkaar zit! Garantie houdt niet op na de op papier aangegeven termijn. Als ik b.v. een wasmachine koop ,met een jaar garantie, en het ding stopt er na vijftien maanden mee, dan is de verkoper aansprakelijk voor vrijwel alle reparatiekosten. Men mag immers verwachten dat een wasmachine langer meegaat dan een jaar. De verantwoording ligt niet bij de koper of de fabrikant maar bij de verkoper. Zo staat het in de wet, en dat weet jij (net als de meeste winkeliers) dondersgoed! Uiteraard heeft de koper ook verantwoordelijkheid wanneer het gaat om "normaal gebruik e.d." maar de verkoper is en blijft het eerste aanspreekpunt!
Als ik ooit met jou zaken zou doen (onbewust) en er zou buiten de "normale garantietermijn" iets mis gaan, dan zou je een heeeeeeel groot probleem hebben met me als je de wet zou negeren!
Vriendelijke groeten van een eerlijke, maar soms lastige consument...
Acjzr1.

Dat ben ik dus ook maar u weet hoe het consumentenrecht in elkaar zit??
Vertel svp wat is het consumentenrecht in Nederland.

T

BBCS schreef:De uitspraak van het Quelle arrest:

Het Hof van Justitie (Eerste kamer) verklaart voor recht:

Artikel 3 van richtlijn 1999/44/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen, moet aldus worden uitgelegd dat het in de weg staat aan een nationale regeling volgens welke de verkoper, in geval van levering van een niet-conform consumptiegoed, van de consument een vergoeding mag eisen voor het gebruik van het niet-conforme goed tot aan de vervanging ervan door een nieuw goed.
bron:
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/Lex ... 04:NL:HTML

1. Wie begrijpend leest zal hier lezen dat het Quelle arrest gebaseerd is op maar de Europese Richtlijnen, niet de Duitse wetgeving.
2. Dit is geen antwoord op mijn vraag. Welke oen in de juridische wereld zegt dan dat het Quelle arrest gebaseerd is op de Duitse wetgeving?

Wie zegt steeds dat volgens het Quelle arrest het zo is dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht heeft op kosteloze reparatie of vervanging?

Wie zegt dat je als consument zijnde altijd recht op garantie hebt gedurende de gemiddelde levensduur?

Het bovenstaande verstaat men onder het consumentenrecht.