Radar

angel1978 schreef:

Wat ik vervelender vind, is dat men het toestaat dat de consument die zelf een Western Digital harde schijf gekocht heeft, een beroep op de garantie doen of het geld terug krijgen als die met een defecte Maxtor harde schijf en een bankafschrift bij de verkopende partij meldt

Het zoveelste onzinbericht.

dit zijn gewoon keiharde leugens BBCS !!!!

Keiharde leugens?

Wordt wakker!!!
Het is de realiteit.

Kun je trouwens niet meer schrijven dan:

Het zoveelste onzinbericht.

dit zijn gewoon keiharde leugens BBCS !!!!

BBCS schreef:

dhc schreef:14 Mei 14.20 uur:

Meer zeg ik er niet meer over, ik heb hierover genoeg verteld.

Ajuu paraplu!


Het wil maar niet lukken hè.....
Vinden die anderhalve klant van jou het niet vervelend dat je je tijd verspilt?

Wat ik vervelender vind, is dat men het toestaat dat de consument die zelf een Western Digital harde schijf gekocht heeft, een beroep op de garantie doen of het geld terug krijgen als die met een defecte Maxtor harde schijf en een bankafschrift bij de verkopende partij meldt.

Daarom accepteren de winkelieren de bankafschriften niet, en accepteren ze alleen een aankoopbewijs met het serienummer.

Want daar draait het om.

Whaha....BBCS.....belachelijk.
Elke rechter maakt gehakt van je redenatie....met andere woorden.>>>je liegt dat je barst!

Bankafschriften zijn voor de wet net zo rechtsgeldig als bonnetjes!

Je blijft maar doorgaan heh>>> anderen bewust verkeerd voorlichten terwijl je zelf beter weet.
Weet je dat je eigenlijk criminele trekjes hebt het intresseert je niks hoe de wet is, je blijft bewust jouw leugens spuien en waarom?
Zal het je uitleggen..> met jouw beperkte capaciteit denk je nog steeds dat wie veel schreeuwt en dramt op den duur wel gelijk zal krijgen en de rest het ook als waarheid zullen bestempelen...dat scheelt weer voor in de toekomst..als er nu maar 1 consument NIET komt claimen door al jouw pertinente leugens dan is je doel al bereikt.

Eigenlijk schrijf je je blauw met leugens omdat je bang bent.
Bang dat er ooit bij jou iemand iets komt claimen zonder bonnetje.

seconds-out schreef:
Eigenlijk schrijf je je blauw met leugens omdat je bang bent.
Bang dat er ooit bij jou iemand iets komt claimen zonder bonnetje.

Jij leest niet:

Ik heb zelf al diverse keren meegemaakt dat een klant de bon kwijt was. Geen probleem, die printte ik opnieuw uit.
Ik heb altijd het serienummer van het product op de aankoopfactuur gezet.

Een feit is wel dat als die klant bij mij een garantieclaim zou doen en de bon is hij kwijt en bij mij in het systeem komt dat product niet voor, dat ik zeker die garantieclaim niet in behandeling neem.

En ook als ik die klant een Western Digital harde schijf heb geleverd, en hij komt met een Maxtor schijf, zal ik ook weer niet die garantieclaim in behandeling nemen.

@Aerox:

Net zoals dat er verkoper zijn te vinden die te goede trouw zijn, zijn er ook consument te vinden die te kwade trouw zijn. Onder beide groepen zijn beiden soort te vinden.

aerox schreef:Het huidige consumentenrecht werkt misbruik in de hand en daar zou verandering in moeten komen.

Wat zou willen veranderen? En waarom zou deze verandering geen misbruik in de hand werken?

aerox schreef:-Klanten die prijzen verwisselen dan dan menen dat ze recht hebben om de prijs die op het kaartje staat. 'Je bent verplicht de prijs op het kaartje te rekenen'.

Hoe toon jij, als winkelier, aan dat de klant het prijs kaart heeft verwisseld? Het kan toch ook zo zijn dat de winkelier een fout heeft gemaakt?

aerox schreef:-oorbellen van 4.95 en dan terugbrengen omdat ze na 4 maanden verkleuren.

Waarom zouden die oorbellen in vier maanden mogen verkleuren?

aerox schreef:Ik wil ermee aangeven dat consumenten aan de lopende band winkeliers proberen te belazeren en dat de consument niet vreemd moet opkijken dat een winkelier achterdochtig word want daar hebben ze het zelf naar gemaakt.

Je spreekt zelf je verbazing uit over de indruk dat de consument zogenaamd altijd genaaid zou worden door de winkelier, maar vervolgens pas je precies diezelfde generalisatie toe. De ene consument heeft er naar gemaakt dat hij met achterdocht wordt nagekeken omdat een andere consument de boel flest.

BBCS schreef:Dan mogen diegene die tegen mij zijn even heel duidelijk uitleggen waarom zij door die mensen opkomen en dat de winkelier altijd maar braaf de knip moet trekken.

Dat zijn niet mijn woorden, dus ik voel me niet aan gesproken, maar ik heb wel een vraag. Jouw betoog komt er op neer dat jij aan de hand van jouw administratie aannemelijk kunt maken dat er een overkomst bestaat tussen jou en een klant en ook dat je aannemelijk kunt maken wat er gekocht is. Ik begrijp niet zo goed waarom je vind dat we niet voor deze mensen zouden mogen opkomen?

BBCS schreef: Daarom accepteren de winkelieren de bankafschriften niet, en accepteren ze alleen een aankoopbewijs met het serienummer.
Want daar draait het om.

EN

Ik heb zelf al diverse keren meegemaakt dat een klant de bon kwijt was. Geen probleem, die printte ik opnieuw uit.
Ik heb altijd het serienummer van het product op de aankoopfactuur gezet.

Eerst stel je dat alles om de bonnetjes draait, maar mocht je (zogenaamde) klantje die kwijt raken>>>geen probleem BBCS print het wel even uit.

Met andere woorden omdat jij WEL een serienummer op de bon zet kan je dat makkelijk doen, maar we moeten begrijpen dat andere winkeliers dat nooit zullen/kunnen doen....zonder een bonnetje zouden ze dus niks kunnen beginnen...

Btw..ik denk dat jij geen klanten (meer) hebt.

Waarom wordt BBCS zo erg afgekraakt hier terwijl hij op zo veel punten gelijk heeft en situaties opnoemt die voor veel verkopers helaas herkenbaar zijn?

Kijk naar het voorbeeld van de harde schijf. BBCS heeft een administratie waarbij hij het serienummer registreert en bonnen kan terugvinden. Lijkt mij heel erg goed en veel winkels hebben een systeem waarbij dit helaas niet zo makkelijk kan. Dankzij dit systeem kan hij misbruik deels tegengaan.

Ik zit zelf 7 jaar in de verkoop voor 3 verschillende werkgevers en kan veel voorbeelden noemen waar de ervaringen van de verkoper er voor zorgen dat de verkoper maatregelen moet nemen ten koste van de eerlijke consument. Ik zal het beperkt houden:

- Voor ex-werkgever, als een notebook defect was binnen 2 weken werd deze niet opgestuurd ter reparatie maar direct omgeruild. Elke klant blij. Op een gegeven moment waren er veel situaties in een korte tijd waarbij vocht- of valschade de oorzaak bleek te zijn en wij de reparatiekosten gepresenteerd kregen.

- Voor zelfde werknemer, het was meerdere keren voorgekomen dat mensen een computer hadden gestript en probeerden terug te brengen. Soms alleen gestript, andere keren met onderdelen vervangen voor versleten oude onderdelen.

- Klanten die hun oude notebook/PC van het zelfde merk proberen te retourneren/om te ruilen. Na de 2e keer dat dit voorkwam stond het serienummer ook op de bon.

De kostenpot van enkele tienduizenden euro's schade die werd veroorzaakt door schades door toedoen van de klant/diefstal (in 1 kwartaal) terwijl mijn bedrijf opdraaide voor de kosten werd te hoog.
Gevolg: elke notebook/PC die niet meer aan ging of schade aan het scherm vertoonde werd opgestuurd ter reparatie. Gevolg voor de eerlijke consument: weken moeten wachten bij het kopen van een defect apparaat dankzij personen die misbruik hadden gemaakt van de 'voordeel van de twijfel' methode die wij eerder hanteerden.

Oftewel, een verkopende partij hanteert de aanpak afhankelijk van ervaringen binnen het bedrijf. Als het regelmatig gebeurt dat niet eerlijke klanten misbruik proberen te maken van bepaalde situaties moet hier helaas tegen worden opgetreden en worden andere klanten daar de dupe van. Daardoor kan ik de uitspraken van BBCS heel goed begrijpen.

bbcs zet hier bewust mensen op het verkeerde been met zijn fabeltjes en onzin verhalen. bbcs geeft op zijn eigen kromme manier uitleg aan BW 7. ten nadele van de consument.

puma73 schreef:bbcs zet hier bewust mensen op het verkeerde been met zijn fabeltjes en onzin verhalen. bbcs geeft op zijn eigen kromme manier uitleg aan BW 7. ten nadele van de consument.

Als de koper kan aantonen dat het product daar gekocht is, dan is er niets aan de hand.

Een simpel kassabon is op zich geen bewijs dat het product daar gekocht is.
Een bankafschrift al helemaal niet.

De wetgever heeft met de bankafschrift bedoelt dat de koper met dat bewijs naar de verkopende partij kan gaan en dat de verkopende partij met dat bewijs het aankoopbewijs in zijn systeem kan opzoeken.

Fabrikanten werken alleen nog maar met de serienummers.
Blijkbaar zijn er nog steeds mensen echt te stom om dat te begrijpen. Onbegrijpelijk.

Je zegt ten nadele van de consument.
Dacht je nu werkelijk dat je alleen met een bankafschrift gelijk garantie kunt claimen?
Dacht je nu werkelijk dat een bankafschrift niet gemakkelijk te vervalsen is?

Als een koper zijn aankoopbon kwijt is en garantie gaat claimen. Wie is er dan de dupe?
Neem het voorbeeld van die harde schijf als leidraad.

Het gaat er niet om dat er iets gekocht is, maar dat de koper moet aantonen dat het wel om het werkelijk gekochte product gaat en niet om iets anders.

Met andere woorden omdat jij WEL een serienummer op de bon zet kan je dat makkelijk doen, maar we moeten begrijpen dat andere winkeliers dat nooit zullen/kunnen doen..

Niet kunnen?
Een smoes.
Ik ken inderdaad winkelieren die dat niet doen, maar die zitten wel met de ellende.

Komt ook nog bij dat in een dorp dergelijke situaties niet snel voorkomen, maar in een grote stad is dat wel anders.

Ik negatief over de consument? Ga eens in een grote stad luisteren naar de winkelieren daar, dan beginnen je oren te klapperen!

BBCS schreef:

puma73 schreef:bbcs zet hier bewust mensen op het verkeerde been met zijn fabeltjes en onzin verhalen. bbcs geeft op zijn eigen kromme manier uitleg aan BW 7. ten nadele van de consument.

Als de koper kan aantonen dat het product daar gekocht is, dan is er niets aan de hand.

Een simpel kassabon is op zich geen bewijs dat het product daar gekocht is.
Een bankafschrift al helemaal niet.

De wetgever heeft met de bankafschrift bedoelt dat de koper met dat bewijs naar de verkopende partij kan gaan en dat de verkopende partij met dat bewijs het aankoopbewijs in zijn systeem kan opzoeken.

Fabrikanten werken alleen nog maar met de serienummers.
Blijkbaar zijn er nog steeds mensen echt te stom om dat te begrijpen. Onbegrijpelijk.

Je zegt ten nadele van de consument.
Dacht je nu werkelijk dat je alleen met een bankafschrift gelijk garantie kunt claimen?
Dacht je nu werkelijk dat een bankafschrift niet gemakkelijk te vervalsen is?

Als een koper zijn aankoopbon kwijt is en garantie gaat claimen. Wie is er dan de dupe?
Neem het voorbeeld van die harde schijf als leidraad.

Het gaat er niet om dat er iets gekocht is, maar dat de koper moet aantonen dat het wel om het werkelijk gekochte product gaat en niet om iets anders.

Met andere woorden omdat jij WEL een serienummer op de bon zet kan je dat makkelijk doen, maar we moeten begrijpen dat andere winkeliers dat nooit zullen/kunnen doen..

Niet kunnen?
Een smoes.
Ik ken inderdaad winkelieren die dat niet doen, maar die zitten wel met de ellende.

Komt ook nog bij dat in een dorp dergelijke situaties niet snel voorkomen, maar in een grote stad is dat wel anders.

Ik negatief over de consument? Ga eens in een grote stad luisteren naar de winkelieren daar, dan beginnen je oren te klapperen!

een grote leugen bbcs een grote leugen

En waarom is het een leugen?

simpel voorbeeld

De wetgever heeft met de bankafschrift bedoelt dat de koper met dat bewijs naar de verkopende partij kan gaan en dat de verkopende partij met dat bewijs het aankoopbewijs in zijn systeem kan opzoeken.

vertel mij waar dat staat in BW 7

dat kun jij niet wat je hebt dit zelf verzonnen

BBCS komt weer met dezelfde nonsens als usual

Bankafschriften kunnen vervalsd zijn zegt ie onder andere...
Joh!! Kassabonnen ook
De rest van je gebazel ga ik maar niet eens op in> het is 1 groot jankverhaal, wat erop neerkomt dat het bij andere winkeliers nog erger kan...

Nou BBCS, we hoeven niet te kijken/zoeken....een ergere en dommere detailist als jou bestaat er niet!
Een beetje verkoper slijt ook niet zijn leven op een forum zoals jij..die is druk bezig met verkopen.
Jij niet, volgens mij kan dat ook niet want je zou binnen de kortste tijd ruzie hebben met zelfs de beste klanten.

Ben het met Puma eens, er staat nergens vastgelegd dat de verkoper in staat moet zijn om de factuur terug te kunnen vinden in het systeem. Ook BBCS heeft gelijk met deze uitspraak:

Ik ken inderdaad winkelieren die dat niet doen, maar die zitten wel met de ellende.

Een systeem gebruiken als verkoper waarin je heel makkelijk een bon kan terugvinden is niet alleen belangrijk om misbruik te voorkomen, maar geeft ook een hoop klanten probleemloos een goede klachtafhandeling wat weer positief is voor klantenbinding. Een klant die een bon kwijt is en aanspraak kan maken op garantie simpelweg doordat de verkoper een bon kan uitdraaien dankzij het serienummer (zelfs zonder betalingsbewijs) zal veel vaker een tevreden klant opleveren dan als het bedrijf niet instaat is om dit te doen (en een tevreden klant = grotere kans op vervolgaankopen bij zelfde bedrijf).

Maar er staat nergens in de wet (naar mijn mening) dat een bedrijf in staat moet zijn om elke koopovereenkomst terug te moeten kunnen vinden op alle willekeurige variabelen.

Cliff notes: bewaar als consument gewoon je bonnen ipv de bewijslast bij de verkoper proberen neer te leggen.

Verder accepteert mijn bedrijf wel een bankafschrift voor garantieafhandeling (al zorgt dit er voor dat de kosten bij ons komen te liggen binnen garantietermijn ipv de fabrikant) maar dit is alleen maar omdat er bij dit bedrijf weinig misbruik van wordt gemaakt. Zou dit wel gebeuren, dan worden de andere consumenten weer de dupe.

Ja ok de serienummers op de bon zetten...Dat kan, maar
Hoe wou je dat bijvoorbeeld met huishoudelijke artikelen doen?

53o schreef:Waarom wordt BBCS zo erg afgekraakt hier terwijl hij op zo veel punten gelijk heeft en situaties opnoemt die voor veel verkopers helaas herkenbaar zijn?

Volgens mij komt dat door dat hij een uitleg aan de wet geeft die onjuist, maar dat standpunt blijft handhaven ondanks dat het uitvoerig is aangetoond dat dit onjuist is. Vervolgens sleept hij allerlei voorbeelden bij die niet ter zaken doende zijn of vertelt hij dat hij in de praktijk anders handelt waarmee hij tracht het ontstane beeld over hem als winkelier te ontkrachten.

In dit geval is dat het standpunt: dat een consument die zijn aankoopbon kwijt is geen rechten heeft, ook niet als hij wel een bankafschrift heeft waaruit duidelijk blijkt dat hij een bedrag heeft betaald aan de verkoper. Ik heb hierbij twee casussen.

In de eerste casus heeft een consument een bepaald bedrag overgeboekt zonder dat hieraan een overeenkomst ten grondslag ligt. Waarom zou de winkelier dit bedrag mogen houden? Deze vraag is door tot zover niet beantwoord.

Artikel 6:203 lid 1 BW schreef:Degene die een ander zonder rechtsgrond een goed heeft gegeven, is gerechtigd dit van de ontvanger als onverschuldigd betaald terug te vorderen.

Bij de tweede casus doet de consument een beroep op zijn wettelijke rechten omdat het product non-conform is. De consument is de overeenkomst kwijt maar heeft nog wel een afschrift waarop staat wat hij heeft overgeboekt.

Van de buitenkant zien beide casussen er het zelfde uit. De persoon heeft namelijk alleen een bankafschrift. Als de winkelier in het eerste casus het bedrag niet mag houden, dan mag hij ook niet in de tweede casus. Dat roept bij hem verontwaardiging op omdat in de tweede casus de verkoper wel heeft geleverd. Het standpunt de de consument geen rechten heeft als deze de aankoopbon is levert precies de tegenovergestelde situatie op. Het verschil is dat de verkoper wel kan bewijzen dat er een overeenkomst bestaat die gelinkt kan worden aan het bankafschrift, maar de consument niet kan bewijzen dat een overeenkomst niet bestaat. Immers, hoe bewijs je dat iets niet bestaat?

En dat is dan het moment dat BBCS wel zijn standpunt blijft handhaven maar wel een voorbeeld komt dat hij zelf de overeenkomst opnieuw uitprint.

De rest is van zijn punten is voor deze discussie niet relevant.

puma73 schreef:simpel voorbeeld

De wetgever heeft met de bankafschrift bedoelt dat de koper met dat bewijs naar de verkopende partij kan gaan en dat de verkopende partij met dat bewijs het aankoopbewijs in zijn systeem kan opzoeken.

vertel mij waar dat staat in BW 7

dat kun jij niet wat je hebt dit zelf verzonnen

Staat ook niet in de wetboek.
Nergens in de wetboek staat dat een bankafschrift ook een aankoopbewijs is.

Tussen het al dan niet wel/niet gesteggel door een tip:
laat de kassabon niet in de plastic tas stoppen, maar stop 'm in je portemonnee.

In de eerste casus heeft een consument een bepaald bedrag overgeboekt zonder dat hieraan een overeenkomst ten grondslag ligt. Waarom zou de winkelier dit bedrag mogen houden? Deze vraag is door tot zover niet beantwoord.

Sorry, ik wil je een ding vragen, zou je een stapje terug willen doen tot je terug bent op aarde, oftewel, in de realiteit?

Wat is de realiteit bij een normale garantieaanspraak?

- Reparateur raakt product kwijt. Klant krijgt nieuw product. Kosten voor reparateur. Als de reparateur niet de fabrikant is, wat vaak voorkomt, zijn een deel van de kosten voor de verkoper. Lijkt mij volkomen terecht, omdat de fout niet bij de klant ligt.
-Defect is buiten fabrieksgarantie maar binnen economische levensduur. Kosten voor reparatie (bij een winkel die zich houdt aan de wet) grotendeels voor de verkoper.
-Product komt terug van reparatie met een kras of andere uiterlijke beschadiging die niet was opgegeven bij invoering van de reparatie. Klant maakt daar bezwaar tegen. Fout ligt niet bij klant, dus klant krijgt vergoeding/vervanging. 100% terecht.
-Levertijd van een onderdeel benodigd voor een reparatie is erg lang of onduidelijk. Verkopende partij kiest voor vervanging om klant tevreden te houden. Afschrijfpost voor verkoper, deels compenseerbaar achter de schermen met reparateur. Correcte afhandeling voor klant.
-Schade komt waarschijnlijk van buitenaf, maar het is binnen het eerste half jaar en consumentenwet legt de bewijslast bij de verkoper. Klant krijgt in deze gevallen kosteloze reparatie/vervanging als de oorzaak niet 100% te bewijzen is. Kosten voor verkoper, klant kan tevreden zijn.


Niet standaard garantieaanspraak:

- Klant koopt een product en gooit de aankoopnota gewoon weg. Product vertoont buiten verwachting van de klant ooit een defect. Klant gaat naar de winkel zonder bon. Deze keer is het een eerlijke klant, die eigenlijk dus gebruik zou kunnen maken van de garantie.

Nog een keer:

Waarom zou de winkelier dit bedrag mogen houden?

Welk bedrag heb je het hier over in godsnaam? Aangezien de klant een product heeft meegenomen moet je het hier hebben over de kleine winstmarge van een product. Hiervan moet een hoop moet worden ingeleverd voor normale garantie afhandelingen, een deel voor fouten van de verkoper/fabrikant (terecht), een deel door de consumentenbescherming in het wetboek en een deel door de tijd die de verkoper kwijt is aan het afhandelen van klachten van de klant.

Dus volgens jou, als de klant het bewijs van aankoop kwijt is mag de winkelier dit bedrag houden?

Doe een stapje terug naar de realiteit. Je doet alsof de klant bestolen wordt als de klant zijn/haar factuur weggooit/kwijtraakt en alsof de verkoper gigantisch loopt te verdienen aan dit soort situaties.

De realiteit is compleet anders.

Welk bedrag heb je het hier over in godsnaam? Aangezien de klant een product heeft meegenomen moet je het hier hebben over de kleine winstmarge van een product. Hiervan moet een hoop moet worden ingeleverd voor normale garantie afhandelingen, een deel voor fouten van de verkoper/fabrikant (terecht), een deel door de consumentenbescherming in het wetboek en een deel door de tijd die de verkoper kwijt is aan het afhandelen van klachten van de klant.

Hoe moet hij dat doen?
Op een harde schijf van €75,- wordt maar €1,50 verdient met de huidige winstmarges.
Van dat bedrag moeten ook alle vaste lasten betaald worden.
En van die €1,50 moet die winkelier ook nog gedurende 5 jaar garant staan voor de goede werking en kosteloze reparatie of vervanging uitvoeren?

Welke mafkees was zo stoned als een garnaal die dat verzonnen heeft?

Welk bedrag heb je het hier over in godsnaam? Aangezien de klant een product heeft meegenomen moet je het hier hebben over de kleine winstmarge van een product. Hiervan moet een hoop moet worden ingeleverd voor normale garantie afhandelingen, een deel voor fouten van de verkoper/fabrikant (terecht), een deel door de consumentenbescherming in het wetboek en een deel door de tijd die de verkoper kwijt is aan het afhandelen van klachten van de klant.

Het bedrag waarvan de winkelier beweert dat er geen overeenkomst is ( geen produkt geleverd ), maar waarvan de klant duidelijk kan laten zien ( d.m.v. een bankafschrift ) dat er wel betaald is..

Er zijn dan 2 situaties mogelijk:

* De klant heeft een produkt gekocht, is de kassabon kwijt en de verkoper zoekt de bijbehorende factuur bij het produkt.. Er is dus wel een overeenkomst en de garantieclaim is gewoon af te wikkelen.

* De klant heeft een bedrag overgemaakt, is de kassabon kwijt en de verkoper beweert dat er helemaal geen overeenkomst is ( geen factuur aanwezig ).. Op dat moment is dat bedrag dat de klant heeft overgemaakt ( d.m.v. bankafschrift te bewijzen ) een onverschuldigde betaling ( de verkoper beweert immers dat er een overeenkomst is voor dit bedrag )..
Dat betekent dus dat de verkoper het bedrag terug zou moeten geven. Er is geen grond waarop de verkoper het bedrag ( onverschuldigde betaling ) zou mogen houden.. Er is namelijk geen overeenkomst ( volgens de verkoper )..

Zo moeilijk is dat toch allemaal niet..

Kom zelfs een terug op aarde en lees eens !