[ archief ] citalopram/cipramil: reageer!

[bokkie10]

Hallo Delta 12

Vanuit mijn eigen oogpunt kan ik zeggen dat ze gaan helpen, maar dat jij zelfmoordgedachten hebt gekregen zou ik toch even met je psych/huisarts praten, want dat is natuurlijk niet goed, is ook de oplossing niet hoor!!!, dus zet alstublieft die gedachten uit je hoofd. Het leven is het waard om voor te vechten, en dat moet je zelf doen, en dat gaat jou ook lukken hoor. Ik kan je zeggen dat je door diepe dalen zal moeten, want het is echt een gevecht, maar je zal beter worden. De eerste 2 a 3 weken ben ik door een hel gegaan, maar daarna ging het langzaam steeds ietsje beter en werd ik steeds een beetje sterker, sterk genoeg om weer op eigen benen te staan en om het te gaan proberen zonder medicijnen, en dat is me gelukt, ik ben langzaam afgebouwd en ook dat is weer een gevecht, maar het is me gelukt. Ik ben nu ongeveer een maand of 3 zonder medicijnen en op zich gaat het redelijk goed, maar heb af en toe nog wel eens moeilijke momenten, maar kan er nu iets beter mee omgaan.

Ik hoop voor jou dat de medicijnen snel gaan aanslaan en dat je je dan weer wat beter gaat voelen, maar je moet wel geduld hebben en dat is af en toe verdomd moeilijk, maar je moet doorzetten..

Groetjes Angela

[delta12]

test

[delta12]

Het is inderdaad tijdend de eerste weken een hel om door tegaan.
Ik ben nu sinds twee weken van Efexor verwijderd en sinds zondag twee weken op Cipramil.

Klachten die ik heb:
depressie is nog niet weg, tegen de dag op zien, niet genietem geen interesses spierspanning, en van die onrust door mijn lichaam, gejaagd gevoel. dagengaan langs me heen, ik ben er wel maar ook weer niet, mijn gedachte draaien rondjes, eetlust is minder, dan eerst.
wie herkent dit allemaal?
en zorgt cipramil er idd echt voor dat deze klachten verdwijnen, graag wat peptalk.

[delta12]

iemand?

[jantheman10]

Het is nu drie jaar geleden dat ik anderhalf jaar lang Citalopram heb gebruikt, ik ben erg vergeetachtig geworden.

[jantheman10]

Ik ben er nu drie jaar vanaf en ik ben nog steeds vergeetachtig, ik heb sterk de indruk dat het door die rotzooi komt, ik ben dit aan het uitzoeken.

[ron1]

Hoe zoekt U dit precies uit ben ik benieuwd....

[delta12]

IS er iemand die de eerste weken veel onrust ervaarde in zijn lichaam en gaat dit over?
Gevoel dat je wilt bewegen zeg maar?

[bokkie10]

Hallo Delta 12,

Die onrust hoort erbij, ik heb dat nog regelmatig.
Op het moment voel ik me ook weer wat minder, heb gisteren weer een paniek/hyperventilatie aanval gehad, dus het gaat weer eventjes niet zo lekker.
Jantheman10 ook ik ben heel erg vergeetachtig geworden sinds ik citalopram heb geslikt zou dit echt daarvan komen??? Heb jij nadat je bent afgebouwd ook nog lang afkickverschijnselen gehad?? ik heb na 3 maanden medicijnvrij nog steeds klachten, was dat bij jou ook zo? en zo ja wanneer ging jij je weer beter voelen?

Groetjes Angela

[bokkie10]

Hallo allemaal,

Weer even een berichtje van mij, kom net van de huisarts vandaan, omdat het al weer een aantal dagen niet zo lekker gaat. Ze wil dat ik weer aan de medicijnen ga, omdat ik waarschijnlijk een stofje in m'n hersenen mis dat ik zelf niet meer aanmaak, Ik weet niet wat ik ga doen, want heb me tenslotte ook al wel goed gevoeld zonder medicijnen, en zie nu weer vreselijk tegen alle bijwerkingen op. Als ik weer begin zal ik met 5mg beginnen, de vorige keer moest ik met 20mg starten, maar dat was een hel, dat wil ik niet meer.
Ben niet depressief meer, maar die kl...te angst is weer terug.
Ik laat nog wel weten wat ik ga doen!

Groetjes Angela

[Maresa]

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum en ik ben erg benieuwd naar ervaringen van anderen. Ik ben sinds een week of 5 begonnen met citalopram. Ik zag er heel erg tegenop, en heb eerst (eigenwijs) gedacht mijn problemen zelf op te lossen. Na ruim een maand zag ik toch in dat ik dit niet zonder hulp (van medicijnen) kon. Ik ben eigenlijk wel teleurgesteld in mezelf. Ik heb altijd wel zo een instelling gehad om het allemaal zelf te doen, en ik was erg gefrustreerd en vooral teleurgesteld toen ik merkte dat ik er niet uitkwam.

In juli ben ik thuis komen te zitten. Ik werkte part-time en heb 2 jongere kinderen, waarvan 1 een ontwikkelingsachterstand heeft. Doordat het op mijn werk financieel erg slecht ging met de combi van de zorgen om onze jongste is bij mij in juli het "lichtje"uit gegaan. Veel te lang gewacht om naar de huisarts te gaan, maar uiteindelijk heb ik de stap durven zetten. De huisarts confronteerde me eigenlijk meteen met een depressie en heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Deze had op haar beurt het idee dat de depressie niet het enige was waar ik mee rondliep, maar dus ook een burn-out. Dat was wel schrikken, en ik denk dat ik me er eigenlijk nog steeds niet helemaal bij neergelegd heb.

Ik baal er enorm van dat ik alle dingen waar ik zo van hield; tuinieren, lezen en erop uit gaan met de kinderen, nu niet meer kan opbrengen.

Ik merk nog niet veel van de werking van de medicatie. Wel behoorlijk last van bijwerkingen gehad die nu, op de droge mond na, gelukkig zo goed als over zijn.

Ik raak behoorlijk gefrusteerd van het feit dat mensen in mijn omgeving totaal geen begrip hebben met wat er met me aan de hand is, en zelfs erg negatief zijn over het gebruik van anti-depressiva. Daardoor durf ik bepaalde mensen die me erg dierbaar zijn, niet eens te vertellen dat ik begonnen ben hiermee. Het maakt me heel erg verdrietig en ik schaam me er zelfs voor. Als je een gebroken been hebt, kunnen mensen zien dat je iets mankeert, maar met psychische problemen is er vaak geen begrip voor.

Ik ben echt in een totaal isolement komen te zitten. De eerste paar weken toont iedereen belangstelling en loopt iedereen de deur plat, daarna zie je bijna niemand meer. Je wordt ook overal buitengesloten, want ze willen je "ontlasten"met hun eigen problemen. Daardoor voel ik me steeds meer een buitenbeentje. Ik probeer zo min mogelijk aan de buitenwereld te laten zien hoe ik me nu echt voel. Ik ben echt al meer dan een jaar mezelf niet meer. Ga ook vooral "moeilijke"gesprekken met mijn partner en familie uit de weg.

Ik hoop een beetje steun te kunnen vinden van "lotgenoten" die ik nu wel goed kan gebruiken

groetjes Maresa

[LadyDaisy]

Hoi allemaal!

Weer even een update:
Het trillen in mijn handen is er nog steeds.
Slapen gaat goed, zelfs de afgelopen 2 dagen 's ochtends nog lekker een dutje gedaan.
En mijn liefdesleven met mijn man wordt weer opgebouwd.

Ik heb echt het gevoel dat de medicatie goed aan het levelen is.
Ik heb wat meer energie overdag en kan dit goed gebruiken.

Groetjes,
Daisy

[bokkie10]

Hoi Lien,

Ben weer begonnen met 10mg en ben weer meer angstig dan normaal
Ik weet dat ik hier weer doorheen moet, maar het valt me op dit moment zwaar.
Weer dat gevoel van falen, terwijl het dat juist niet is.
Ik moet weer van voor af aan beginnen, maar weet dat ik me weer beter ga voelen en daar ga ik voor, ook al betekent dat, dat ik ze waarschijnlijk levenslang moet slikken, maar liever dat, dan altijd ongelukkig zijn.
Ik denk dat ik ze maar ga zien als m'n vitamientje (hahaha)
Ik vind het fijn om te horen dat het met een aantal van jullie al wat beter gaat, en voor de rest ( en mezelf ) gewoon doorzetten, want we gaan ons weer beter voelen, dat weet ik zeker.

Groetjes Angela

[jantheman10]

Hallo Bokkie10,

Ik ging me pas beter voelen toen het weer beter ging met mijn leven, een nieuwe baan en verbeterde privé omstandigheden en toen vrijwel direct radicaal gestopt met de citalopram. Door de vergeetachtigheid ben ik gedeelten kwijt van het "afkickproces", ik geloof dat ik hier niet zoveel van heb meegekregen en ook niet zoveel bij heb stilgestaan, gewoon mijn ding heb gedaan omdat ik de boel weer "op de rit" had. Mij is door therapeuten verteld dat dit middel heel veel bij oude mensen wordt toegepast omdat het zo mild is. Ik had 20-30 mg. Wat ik hiervan heb gemerkt is dat je de ene dag superhyper bent en geen grenzen kent (erg gevaarlijk) en hierdoor in de problemen had kunnen komen, maar ook anderen (bv. hard en onverantwoord autorijden) De andere dag was ik weer angstig mn. voor de toekomst. Dit verschijnsel trad met name op bij het 's ochtends wakker worden.

[thanks54]

Hé Angela,
We kunnen elkaar de hand schudden, ik ben ook gisteren weer begonnen met 10 mg citalopram. Het gevoel van falen ken ik helemaal, echt naar om weer afhankelijk te moeten zijn van zo'n pil terwijl je er net vanaf bent... Maar ben wel blij dat ze er zijn, in ieder geval het vooruitzicht dat het binnen een maand misschien weer een stuk beter gaat. Ook ik ben van plan ze nu voor langere tijd te gebruiken, heb geen zin om er tussendoor nog eens achter te komen dat het niet wil. Heb je al last van bijwerkingen? Ik heb nu (na twee pilletjes al...) al last van mijn maag, net als de vorige keer met opbouwen. Nou, sterkte met alles en laat nog eens horen hoe het met je gaat!
Groetjes, mij

[bokkie10]

He thanks54,

Wat jammer dat het jou ook niet gelukt is.
Ik was nu 3 maanden gestopt, maar ging me steeds slechter voelen, en afgelopen maandag weer paniek/angst/hyperventilatie,
Ik ga mezelf niet meer pijnigen, volgens de huisarts heb ik ze gewoon nodig, dus dat moet dan maar. Liever weer gelukkig met pilletje, dan ongelukkig zonder Ik ben nu weer 5 dagen aan het slikken, en ben af en toe weer wat angstiger en onrustig van binnen, maar als het niet erger word vind ik het goed te doen. Aan m'n maag heb ik het gelukkig niet, dat was de vorige keer wel het geval, heb alleen wel af en toe diarree en heb het af en toe weer ontzettend heet. De vorige keer was het een hel met opbouwen, maar toen ben ik ook gestart met 20mg, dat wilde ik niet meer dus bouw het nu langzaam op, en misschien is 10mg al wel genoeg, ik wacht het maar af, meer kunnen we toch niet doen, we moeten hier toch weer eventjes doorheen.
Ik hoop dat het voor jou ook allemaal mee gaat vallen, en dat we snel weer de oude zijn. Ik wens je veel succes!

Groetjes Angela

[thanks54]

Hoi Angela,
Hoe is het nu? Al last van bijwerkingen? Ik nog steeds vrijwel niet, veel minder dan de vorige keer heb ik 't idee. Maar ja, kan nog komen, ik moet morgen over naar 20 mg en misschien dat het dan pas goed loskomt. Ben benieuwd. Ik combineer het ook met slaaptabletten, wel fijn om weer normaal te slapen, al stop ik zo snel mogelijk weer met die slaappillen hoor... Maar ik ga die cita maar gewoon weer braaf slikken en dan zien we wel weer verder. Ga jij ook nog weer therapie volgen? Sterkte en succes met alles!
Groeten mij

[bokkie10]

Hallo Allemaal,

Fijn dat jullie allemaal met me meeleven, dat doet je toch goed.
Ik heb op het moment ook weinig bijwerkingen(gelukkig), heb alleen nog weinig eetlust, en ben wat onverschillig, maar dat vind ik niet zo erg, als het daarbij blijft ben ik dik tevreden. Ik weet ook nog niet of ik verder ga ophogen, ik wil eerst zien wat 10mg voor me doet, is dat niet genoeg dan kan ik altijd nog verder opbouwen.
Fijn dat het voor jou ook meevalt Thanks54. Wat betreft therapie, ik ben me aan het orienteren en heb informatie ingewonnen over Maatwerk, die schijnen nogal goede resultaten te boeken wat betreft angst/paniek/ hyperventilatie, dus daar ben ik nu nog mee bezig.

Lien, goed om te horen dat het met jou ook de goede kant opgaat.
En het gevoel van falen is alweer een beetje weggezakt, ik weet nu dat ik mijn vitamientjes gewoon nodig heb, en zal dat toch moeten accepteren, al valt dat niet altijd mee.

Nou iedereen veel sterkte en tot de volgende keer!

Groetjes Angela

[Camel1976]

Hallo allemaal,

Ben ik weer eens hoor! Heb het forum wel gevolgd maar niet gereageerd. Het is een tijdje niet zo goed gegaan met mijn zoontje en mijn schoonvader heeft een herseninfarct gehad.... Allemaal ellende dus! Het gaat nu weer iets beter met hen dus ik krabbel maar weer eens wat.

Met mij gaat het met hele hoge pieken en hele diepe dalen. Vorige week moest ik mijn zoontje laten inenten tegen de Mexicaanse griep. Ik kwam die mega sporthal in en jawel, een paniekaanval. Ik heb volgehouden maar sindsdien zit ik weer zo in de put. Vind het gelijk weer eng om ergens heen te gaan en zit het liefst maar (veilig!) binnen. Ik sta bij 2 psychologen op de wachtlijst voor cognitieve therapie.... Maar afwachten dus!

Voor diegenen die ook paniekaanvallen hebben, hoe gaan jullie daarmee om?
Er wordt gezegd dat je JUIST dingen MOET doen die je niet durft maar dat vind ik zo moeilijk. Hoe gaan jullie hiermee om? En wie heeft er ervaring met cognitieve therapie? Ben zo bang dat ik hier NOOIT meer vanaf kom en dat het leven NOOIT meer leuk wordt......

Sterkte allemaal!

Liefs,
Cameltje

[theo44]

Hallo Ik ben in febr. 2008 begonnen met citalopram. In het begin had ik het idee dat ik daarbij van opknapte. Eind 2008 begon de ellende. Voor mijn omgeving veranderde ik heel erg maar dan in negatieve zin, ik werd eerder aggressief en reageerde zeer kortaf naar mijn gezin en familie. Ik heb tot 3 keer toe een poging gedaan om alle medicijnen in te nemen om een eind aan mijn leven te maken. Ondanks tegensputteren van de huisarts ben ik accuut gestopt met deze medicatie, sinds 2 maanden voel ik mij nu weer gelukkig een heel eind de oude en kan weer genieten van mijn gezin en de rest. Voor mij en mijn gezin is CITALOPRAM gewoon grote rotzooi.