Radar

Hallo Eddy1369,

Je moet niet denken dat je niets voor haar kunt doen, door er voor haar te zijn en haar bij te staan in deze moeilijke periode is heel belangrijk voor haar en zal ze veel steun van ondervinden, en aangezien je hier op het forum advies komt vragen, doe je het heel goed hoor! Er word haast niet over gesproken, maar voor de partner is het ook heel moeilijk, om te zien dat diegene waar je zoveel van houdt steeds verder wegglijd, ik heb het zelf gezien bij mijn man, die voelde zich af en toe ook heel machteloos om mij zo te zien en niets te kunnen doen, maar alleen al dat hij er voor me was, en steunde heeft mij zo goed gedaan, zonder hem was ik niet zo ver gekomen. En inderdaad het is heel moeilijk om te begrijpen, als je zelf nooit depressief bent geweest, ik kan het af en toe zelf niet eens begrijpen wat me overkomen is, laat staan een ander. Je kan beter een been breken, dan zien ze tenminste iets aan je.

Ik wens jou en je vrouw veel sterkte de komende tijd, en ga de strijd aan,
samen zal jullie dat wel lukken.
Veel succes!

Groetjes Angela

Ik zit al geruime tijd thuis omdat ik me zo ontzettend zwak en slecht voel dat ik eigenlijk niets kan, zonder dat er medisch iets gevonden wordt. Een gevolg is dat ik het op den duur niet meer trok.

2 weken geleden ben ik begonnen met het innemen van Citalopram.(10mg per dag) De eerste nacht kwam ik slecht in slaap, na uiteindelijk 2 uur geslapen te hebben werd ik helemaal in paniek wakker, wist niet wat ik met mezelf aan moest, dacht dat ik helemaal doordraaide en was daarbij ontzettend misselijk, echter zonder over te hoeven geven.
De dagen erna heel moe/uitgeput en heel brak, maar daarbij toch ontzettend onrustig en een heel vaag gevoel, alsof je het niet meer aan kunt. Het liefst zou ik de hele dag slapen om dit niet te hoeven meemaken...Vandaag ook de hele dag in bed gelegen omdat ik zo uitgeput ben dat opstaan al moeite kost.

Zijn er meer mensen die dit op deze wijze ervaren of ervaren hebben? En na wat voor een tijd houdt dit op en ga je je wat beter voelen?

Bedankt!

Ruudjuh schreef:Ik zit al geruime tijd thuis omdat ik me zo ontzettend zwak en slecht voel dat ik eigenlijk niets kan, zonder dat er medisch iets gevonden wordt. Een gevolg is dat ik het op den duur niet meer trok.

2 weken geleden ben ik begonnen met het innemen van Citalopram.(10mg per dag) De eerste nacht kwam ik slecht in slaap, na uiteindelijk 2 uur geslapen te hebben werd ik helemaal in paniek wakker, wist niet wat ik met mezelf aan moest, dacht dat ik helemaal doordraaide en was daarbij ontzettend misselijk, echter zonder over te hoeven geven.
De dagen erna heel moe/uitgeput en heel brak, maar daarbij toch ontzettend onrustig en een heel vaag gevoel, alsof je het niet meer aan kunt. Het liefst zou ik de hele dag slapen om dit niet te hoeven meemaken...Vandaag ook de hele dag in bed gelegen omdat ik zo uitgeput ben dat opstaan al moeite kost.

Zijn er meer mensen die dit op deze wijze ervaren of ervaren hebben? En na wat voor een tijd houdt dit op en ga je je wat beter voelen?

Bedankt!

Ik herken je ervaring met die medicijnen wel. Die misselijkheid is een bekende bijwerking, en inderdaad ook zonder dat je echt hoeft over te geven. En wat je schrijft over slecht slapen is ook heel bekend. Het maakt je onrustiger. Ik kreeg slaaptabletten om die tijd te overbruggen, dat heeft mij erg geholpen. Wat betreft het vele slapen, dat je niet uit bed wilt enzo, heeft misschien wel te maken met je depressiviteit. Bij mij duurde het een week of zes voordat het beter ging. Ik heb geleidelijk aan de dosis verhoogd (wel op aanraden van een arts hoor!), totdat ik me weer de oude voelde. Dus ik denk echt dat de kans groot is dat je er weer vanaf komt en dat je over een paar weekjes het leven weer helemaal aankunt! Ik zou zeggen, veel sterkte, hou nog even vol. Laat je nog weten hoe het met je gaat?

Dank je bokkie.Het is moeilijk omdat mijn vrouw geen vertrouwen heeft in de medicatie.Ze heeft al diverse dingen geprobeerd maar het helpt niet.Iedere keer zit je met een inwerktijd.En als het dan niet werkt en weer iets anders moet proberen zakt de moet je in de schoenen.Mijn vrouw maakt bv graag 3 d kaartjes.Maar ze heeft zo erg last van innerlijke onrust dat het ze niet lukt en dat kan ze niet verkroppen.Ze slaapt ook erg slecht en niets helpt.Mijn vrouw heeft blijkbaar een goed afweersysteem tegen medicatie want ze merkt niets.Alleen is ze sinds een paar dagen erg vergeetachtig.Het duurt al 4 maanden en er is nog geen verbetering.Vanmiddag moeten we weer naar het ggz toe en maar weer afwachten.Sommige dagen gaan beter natuurlijk als de andere maar het zijn wel lange dagen omdat er bijna niet gepraat word en dan word je zelf ook onrustig.Ik heb mijzelf ook aangemeld voor een cursus bij het ggz hoe men het beste kan omgaan als je partner borderline heeft.Maar ik ben wel blij dat ik dit forum gevonden heb en lees er veel over.Maar het blijft af en toe heel moeilijk om je hooft boven water te houden.

Bedankt voor je reactie Thanks54!

Ik ben nu dus iets meer dan 2 weken bezig en heb nooit gedacht dat iemand zich zo slecht en zo vaag kan voelen dat je jezelf helemaal niet meer onder controle hebt, de deur niet uit durft en het idee hebt dat het allemaal niet meer goed komt.
Hoop echt dat het met die pillen te maken heeft en dat het over een tijdje beter gaat want dit is geen doen zo. Ik zit nu nog steeds op 10 mg, de huisarts zei in het begin dat ik na een week over kon stappen op 20 mg, maar vanwege de hevige bijwerkingen hebben we besloten om nog met die 10 mg door te gaan.
Maar helpt 10 mg wel voldoende of moet ik toch een keer over naar een hogere dosering?

Jeetje, wat ineens weer een drukte op dit forum! Hardstikke fijn, want je kunt veel aan elkaar hebben.

Eddy1369, wat goed dat jij je vrouw zo steunt en door informatie te zoeken haar probeert te begrijpen. Ik denk dat je het heel goed doet!

Ruudjuh, in de eerste weken van het gebruik van de medicatie kunnen de symptomen ook erger worden. Dat had ik tenminste ook, ik voelde me in de eerste weken slechter dan voordat ik begon met de medicatie. Maar echt waar, dit gaat over. Ik slik nu ongeveer 8 weken Citalopram 20 mg en het gaat stukken beter met me, heb geen last meer van paniek gehad en durf weer veel meer dingen te doen. Je moet doorzetten, het is echt de moeite waard. Hoeveel mg je uiteindelijk moet slikken hangt per persoon en situatie af. Naast de medicatie heb ik ook gesprekken met een psycholoog en dat doet mij erg goed.

Succes iedereen en blijf posten en lezen op dit forum, dat helpt enorm!

Dank je wel.Ik zeg eerlijk als ik hier zit en de verhalen lees ik tranen in mijn ogen heb van verdriet.Ik vind dit zo erg voor de mensen.Ik blijf knokken voor mijn vrouw maar ik vind sinds ze dit medicijn heeft(nu 5 dagen)dat ze veel suffer en afwezig is.Toch werkt mijn vrouw elke dag bij bekende mensen om wat te poetsen want als ze bezig is zegt ze zelf dat ze zich prettiger voelt omdat ze er dan niet de hele tijd aan moet denken.Maar ik mis haar heel erg.Ze zit bv naast mij op de bank maar toch ook weer niet,en dan word het moeilijk.Ik ben een grote vent,volwassen en bouwvakker maar toch vind ik het heel erg en heb ook regelmatig zoveel verdriet dat ik mijzelf even moet afzonderen om eens flink te huilen.Wel vind ik het heel fijn van de snelle reacties en motivatie van jullie.Ik zit hier pas twee dagen op het forum maar ik denk dat ik hier veel steun kan hebben.Zijn net ook bij het ggz geweest en een gesprek gehad ivm de medicatie.Mijn vrouw mag als ze wil de dosis verhogen naar 30 mg per dag inplaats van 20 mg.Ze is wel erg suf maar ze moppert nu niet meer zo erg sinds een paar dagen.Maar het is zo stil in huis.

Ja ik hoop het echt dat het zo is want ik ga echt door een hel nu. Voel me zo beroerd en vaag en uitgeput, niet normaal.
Straks met huisarts gebeld en ik ga nu toch over naar 20 mg omdat dit volgens haar eerder effect zou kunnen hebben dan de 10 mg die ik nu inneem.
Verder zei ze dat het waarschijnlijk een heel goed teken was dat ik er nu zo beroerd aan ben, omdat de kans volgens haar dan groot was dat het over een tijdje de goede kant op gaat?!?! Iemand hier ervaringen mee?
Ik ga zo naar de apotheek om de 20 mg pillen te halen, ben benieuwd!
Wat kan ik hier eventueel weer van gaan merken als ik de dosis verhoog?

Ruudjuh, ik heb dat vaker hier op het forum gelezen dan de huisarts/psychiater zegt dat wanneer de bijwerkingen erg extreem zijn het medicijn ook beter aanslaat, of dat echt zo is, dat weet ik niet. Mijn huisarts heeft dat nooit tegen mij gezegd, dus ik kan jou niet zeggen of het daadwerkelijk zo is. Ik had wel last van bijwerkingen en bij mij helpt het medicijn tot nu toe goed.
Ik heb geen ervaring met ophoging van de medicatie, ik ben gelijk begonnen met 20 mg en daar zit ik nog steeds op. Onthou wel dat je het zelf moet doen, medicatie is een steuntje in de rug, maar gesprekken met een psycholoog of iets dergelijks zijn ook net zo belangrijk. Bij mij heeft dat ervoor gezorgd dat ik anders ben gaan denken en nog steeds heb ik veel baat bij de gesprekken met mijn psycholoog.

Succes!!

Ruudje.Ik begrijp je.Maar net wat ze zeggen.Je moet doorgaan.Ik zie het bij mijn vrouw.Sinds ze dit medicijn heeft is ze veranderd.Ze zegt zelf van niet maar ik zie de verandering in haar gedrag.Ooit positief en ooit negatief.Mijn vrouw heeft 5 dagen 20 mg genomen en vanaf nu neemt ze op aanraden van haar arts 30 mg.Praat erover met je partner of vrienden en zeg hun hoe jij je voelt.Je zult merken dat dit ook al wat scheelt.Ik weet het is moeilijk maar je moet blijven knokken en dan komt het goed.Dat weet ik zeker.

Groetjes

Bedankt voor jullie reactie, ik begrijp dat het 2 kanten heeft ja!
Ik was gisteren bij de apotheek maar helaas was deze net gesloten.
Weet iemand of het innemen van 2 x 10 mg hetzelfde is als eenmalig 20 mg?
Anders start ik er vandaag nog mee en ga ik morgen naar de apotheek om de tabletten van 20 mg te halen! Ik heb er vanmorgen 1 ingenomen van 10 mg, wat is dan het verstandigste om te doen, nu nog een of vanavond nog een?

Het lijkt mij dat 2 x 10 mg gewoon 20 mg is. Ik weet niet of het goed is wanneer je er 's ochtends 1 neemt en 's avonds weer eentje neemt. Daar heb ik geen ervaring mee. Ik zou gewoon wachten tot morgen.

Volg je ook therapie naast het slikken van de medicatie?

En, Annet laat je nog eens wat van je horen? Hoe gaat het?

Hallo allemaal,
Graag wil ik jullie ook mijn verhaal vertellen. Ik ben 38 jaar, in juni 2009 'zwaar overspannen' verklaard en werd door de psychologe van een reïntegratiebureau (samenwerkingsverband met het grote bedrijf waar ik werk) meteen naar huis gestuurd. Eind september ben ik heel voorzichtig weer begonnen te werken, maar na de Kerstvakantie ging het mis. Ik zag de reïntegratie in mijn eigen functie totaal niet zitten en kwam in een nieuwe dip. In die periode gingen mijn ogen open en besefte ik, dat ik echt iets aan mijn situatie moest gaan. Ik dacht dat 'het' altijd bij mij hoorde, maar ik heb een sociale fobie/angststoornis en dat zorgt al heel veel jaren voor angsten, onrust, verlegenheid, veel piekeren, perfectionistisch willen zijn, niet meer (of niet lang) kunnen genieten van leuke dingen. En van dit alles word je doodmoe van jezelf. In overleg met de psycholoog en later de huisarts, ben ik in contact gekomen met een psychiater, die mij al heel snel aan de Citalopram zette. Hij legde de nadruk op langzaam opbouwen en dat heb ik gedaan. Via 5 mg, 10 mg en 15 mg zit ik dan nu bijna 3 weken op de dosis van 20 mg per dag. In totaal ben ik nu 8 weken met Cita bezig. De bijwerkingen zijn me meegevallen, wel sliep/slaap ik heel onrustig 's nachts en had ik behoorlijk last van nachtzweten. Dit probleem hoop ik nu wat te hebben verminderd door (in plaats van 's avonds na het eten) al 's morgens voor het ontbijt de medicijnen in te nemen. Dit doe ik nu een week en het lijkt beter te gaan met de nachtrust!
Andere opvallende bijwerkingen zijn o.a. droge mond en vieze smaak in de mond, meer schrikachtig, maar nu ook positieve bijwerkingen! Zoals: meer kunnen loslaten (minder controle willen hebben zoals bijv. steeds maar op de wekker kijken 's nachts, bijna continu met een smile op mijn gezicht rondlopen - met name op rustige weekenddagen -, langer genieten van leuke dingen en die ook nog eens zelf plannen, liever kunnen/willen zijn voor man). De angsten zijn de laatste weken wel wat erger geworden, maar aan de andere kant merk ik ook dat ik wat makkelijker mijn schouders kan ophalen. En dat is vooralsnog een heel fijne gedachte en geeft me hoop voor de komende tijd. Of ik de dosis nog ga verhogen, is nog niet duidelijk. Wel sta ik op de wachtlijst voor zg. schematherapie, omdat mijn eigen psychiater daarvoor helaas geen plek meer had. Voorlopig blijf ik 4 x 3 uur werken, totdat ik meer vertrouwd ben met de medicijnen. Gelukkig heb ik fantastische collega's die de situatie accepteren zoals die is. Het opbouwen naar de 36 uren die ik had, komt wel als ik me daar prettig bij voel. Ik wens iedereen ontzettend veel sterkte en zal dit forum zeker blijven bezoeken. Het is fijn om ervaringen (slecht, goed, beter, best) te lezen en weten dat je niet de enige bent!
Hartelijke groet,
Irene

Sinds mijn vrouw(10 dagen)citalopram gebruikt is ze veel rustiger(van de buitenkant).Ze slaapt veel meer en praat minder.Vergeet ook veel.Heeft iemand anders deze ervaring ook.Maak mijzelf daarover best wel zorgen.Is het een lichtpuntje dat ze rustiger word of een gevolg van de depressie?Had graag geweten of andere dit ook hebben ervaren in de eerste weken van het gebruik van deze medicatie?Ook zegt ze vaker zich niet lekker te voelen,maar dat zal er ook wel bij horen denk ik

Groetjes

Hallo, ook ik wil graag even mijn verhaal kwijt... en tevens een vraag stellen...

Sinds 2006 gebruikte ik Citalopram 20mg dit medicijn heeft me echt geholpen om uit een enorm diep dal terug omhoog te klimmen! Helaas ben ik er wel 14kg van aangekomen... omdat ik er enorme eetlust van kreeg...nu heb ik afgebouwd naar 10mg en daarna 5mg en nu ben ik al 5 weken gestopt. ( de overmatige eetlust is nu ook weg )Maar ik vind het zo vreselijk eng!! de eerste 3 weken ging het nog prima met me maar nu komen alle emoties 10X zo hard binnen! en in de ochtend heb ik het idee dat er een prop watten in mijn hoofd zit.... alsof ik langzaam weer in een psychose glijd ( 1999 heb ik een psychose gehad gelukkig was de psychiater er alert op en heb ik op tijd de juiste medicijnen (Orap)gekregen) maar wanneer ik onder de mensen ben dan gaat het wel.... dan heb ik er minder last van
Nu ben ik eigenlijk beniewd of er mensen zijn die na het stoppen ook "afkickverschijnselen" hebben gehad en hoe lang heeft dat geduurt....

Joehoe,

@ Eddy1369: Ik heb echt respect voor je. Het is niet alleen moeilijk voor de persoon zelf, maar ook zeker voor de omgeving!! Bij Symfora kun je als naaste ook terecht om te praten. Misschien is dat iets voor jou? Gelukkig heb ik een nieuwe partner die veel begrip heeft voor mijn probleem.

@Ruudjuh: Volhouden!! Volg het advies van de arts op, ga nooit op eigen houtje verhogen of verlagen. De eerste weken zijn gewoon @#$$%&, ik kan het niet mooier maken voor je, maar als ik nu naar mezelf kijk ben ik blij dat ik doorgezet heb.

Even over mezelf. Het gaat goed met me. Oxazepam ben ik aan het afbouwen, nu nog 5 mg per dag. Xanax blijf ik nog even gebruiken en die ga ik als de tijd daar is voorzichtig afbouwen. Volgens de psychiater kan ik daar weer wat bijwerkingen van krijgen en zal de Citalopram wellicht opgehoogd moeten worden naar 20 mg.

Met Koninginnedag kreeg ik om 23.30 uur een telefoontje dat mijn moeder met spoed opgenomen was in het ziekenhuis. Zonder na te denken in de auto gestapt met mijn partner en naar het ziekenhuis gereden. Het was een gekkenhuis daar. Ene na de andere werd binnengebracht. Tot 03.30 uur bij de eerste hulp gezeten, zonder paniek/onrust. Volgende dag ging ik opnieuw naar mijn moeder om wat kleding te bellen. We reden net bij de afslag van het ziekenhuis en ging mijn mobiel. Mijn ex-schoonvader was onwel geworden in de supermarkt. Mijn dochter was daarbij. Of ik haar daar direct op wilde komen halen. Zonder na te denken naar het winkelcentrum (Maxis) gereden en blind naar binnen gestormd. Het was zaterdag, giga druk....Ik had maar 1 doel voor ogen "mijn dochter zit daar en een opa die onwel is". Ik liep gewoon naar binnen alsof ik er iedere dag kom. Heb nog even staan te praten daar met mijn ex-schoonmoeder en heb rustig mijn dochter meegenomen.

Maandag ben ik zowaar zelf een winkel binnengestapt en heb een boodschapje gedaan.

Nu achteraf zie ik dat ik echt aan de betere hand ben. Ben overdag lekker actief en niet meer zo suf van die kalmeringspillen.Krijg steeds meer zelfvertrouwen! Ik keutel weer gezellig met mijn dochter en kan haar steeds beter "verdragen".

Even een vrouwenpraatje: Ik heb deze week mijn menstruatie. Normaal gieren de hormonen door mijn lijf, duizelig, overal pijn, hoofdpijn. Ik heb 3 maanden de pil doorgeslikt (op advies van de huisarts) om die valkuil even te vermijden. Ik zag als een berg tegen deze week op, maar ik moet zeggen dat ik ondanks de pijntjes me toch redelijk voel. Ik zie wel wat witjes (volgens mijn omgeving), maar dat heb ik altijd met mijn menstruatie.

Ik ben zo dankbaar dat ik doorgezet heb met Citalopram. De eerste weken heb ik dikwijls gedacht "ik kap met die rotzooi", maar nu ik merk dat het werkt zijn het de zweetaanvallen, paniekaanvallen en noem het maar op een peulenschilletje geweest waar ik even doorheen moest. 11 mei start de paniekgroep eindelijk. Ben benieuwd

Het is gelukkig weer wat drukker hier. Zeker voor de mensen die in de beginfase zitten is het fijn om herkenning te vinden.

Veel liefs
Annet

Oh ja, waar ik wel veel last van heb is vergeetachtigheid Ik moet werkelijk alles noteren anders vergeet ik het gewoon. Ook mijn aandacht ergens bijhouden is lastig. Soms zit mijn vriend iets te vertellen en naderhand weet ik dan echt niet meer waar het overging. Ben gewoon af en toe wat afwezig lijkt het wel.

Nou Anet.Respect voor jou hoe het met je gaat nu.Ik vind het zo fijn om eens iets leuks te lezen.Natuurlijk niet de situaties die je meemaakte maar wel hoe je op opgevangen hebt.Mag ik je vragen????had jij in het begin dat je citalopram nam ook ineens zo,n sufheid.Mijn vrouw zegt nu vaker dat ze zich niet lekker voelt en slaapt veel(wel onregelmatig)en is ook heel vergeetachtig.

Groetjes en een knuffel

@Annet: die vergeetachtigheid had ik ook heel erg!! mijn man moest echt alles voor 2 onthouden.. en belangrijke dingen moet ik opschrijven.. maar nu ik gestopt ben merk ik wel dat het wat minder aan het worden is

@Eddy: Dat "niet lekker" voelen had ik ook. en dan niet misselijk zijn maar gewoon ff niet zo lekker . Een beetje raar voelt t ....

Jeetje, wat een drukte hier. Een paar dagen niet gekeken en in 1 keer zoveel berichtjes, wat leuk zeg!

Eddy1369, je kunt in het begin inderdaad erg suf worden van de medicatie. Er zijn verschillende bijwerkingen die na verloop van tijd weer weg gaan ( soms ook niet ). Ik ben zelf ook wel vermoeider overdag, maar dat weegt absoluut niet op tegen de paniekaanvallen die ik anders had. Ik durf nu veel meer, doe weer boodschappen, ga naar verjaardagen etc. Dat was 2 maanden geleden not done. Het begin is inderdaad zwaar k.., maar na 2/3 weken gaat het echt steeds beter!

Mama*es, ik weet niet hoe het zit met afkickverschijnselen, ik ben net begonnen met de medicijnen. Waarom wil je stoppen met de medicijnen dan?
Ik heb ook wel eens gelezen dat het zo kan zijn dat je gewoon een stofje in de hersenen en dat dit stofje aangevuld wordt met medicijnen.

Succes iedereen