[ archief ] De droom van een eigen huis... voorlopig doorgeprikt?

[Lady1234]

De woningnood van toen en nu is echt niet vergelijkbaar.

[gosewijn]

Re: De droom van een eigen huis... voorlopig doorgeprikt?
Citeer Lady1234


door Lady1234 » 13 sep 2018 19:56
De woningnood van toen en nu is echt niet vergelijkbaar.


Dan moest je niet in Amsterdam / Arnhem of Nijmegen wonen . Wachttijden 5 a 7 jaar was normaal.

[Lady1234]

@gosewijn. Hebt u de tekst wel gehoord? Zo slechts is het nu allang niet meer.

Of begrijp ik uw reactie verkeerd?

[gosewijn]

Ik had begrepen met uw reactie dat het nu erger is dan de jaren 60- 70. Maar dan heb ik het verkeerd begrepen ,sorrie

[moederslink]

Vlak na de 2e WO , ja toen was er een groot gebrek aan woningen.
En toen was het heel normaal om bij ( schoon ) vader en ( schoon ) moeder in te wonen.

En in de jaren zestig , zo.n 20 jaar na de oorlog , werd Lelystad in ' 67 uit de klei opgetrokken .

En de jaren 80 , bij de inhuldiging van Beatrix in Amsterdam, ook weer :
" geen woning- geen kroning " , alles ging de straat op, krakers, activisten etc .
De babyboomers waren dertigers en wilden een eigen plek.

Dus va WO ll , zou je kunnen zeggen , zijn er structureel te weinig woningen in de stedelijke gebieden.

De bevolkingsgroei is explosief toegenomen , meer immigranten, meer echtscheidingen, meer singles en er is onvoldoende op geanticipeerd.
Nu moeten ouderen ook weer zelfstandig blijven wonen.
Hoe je het ook wendt of keert , voor ' starters ' zal het altijd moeilijk zijn om een eigen plek te krijgen.
Of ze hebben niet voldoende eigen geld of te hoge eisen om te kopen of ze willen in de Randstad blijven wonen of in ieder geval in stedelijk gebied.
En voor een beetje betaalbare huurwoning zijn zo.n 15 jaren inschrijving nodig ( in de steden dan hè ) .

[gosewijn]

In 1971 huis gekocht van 60.000,00 Fl. je kon alleen geld krijgen op de man zijn naam ,salaris van vrouw telde niet mee , want als er een kleine kwam stopte de vrouw met werken. Daarbij moest ik 10.000 gulden eigen geld hebben wat niet mee gefinancierd kon worden. Rente 7,5 procent ,10 jaar later 13 procent . sja

[Lady1234]

Ik had begrepen met uw reactie dat het nu erger is dan de jaren 60- 70. Maar dan heb ik het verkeerd begrepen ,sorrie

Dan begrepen we elkaar verkeerd. HK haalde die song van Boudewijn de Groot aan. Ongetwijfeld zullen er nu ook wel hier en daar nog krotten zijn, maar geen een huisbaas kan een gezin zomaar op straat zetten omdat hij zijn pand wil afbreken, om over de verdere ellende in dat liedje maar te zwijgen.

Ik zeg zeker niet dat starters het nu eenvoudig hebben, maar toen ik op mezelf ging in 1961, waren er echt helemaal geen woningen te krijgen. En haast iedereen, zeker van de arbeidersklasse moest eerst inwonen of elders een zolder huren en verbouwen. Er woonden zelfs gezinnen met meerdere kinderen in.

Dus als er nu gezegd wordt dat een student van een jaar of 25 met studieschuld, nadat hij klaar is met zijn studie, als starter geen hypotheek kan krijgen en dat hij daardoor een slachtoffer is van de woningnood, moet ik eigenlijk een beetje smalend lachen. Men weet niet waar men het over heeft.

[moederslink]

Misschien is het ook nog wel zo dat we vroeger eerder tevreden waren, minder eisen stelden en minder verwend waren en eerder iets accepteerden.....
Ik zie het in mijn omgeving ook hoor : 25 jaar , net klaar met studie en ook direct een mooi eigen huis willen.
Alles moet ' maakbaar ' en ' haalbaar ' zijn...

[Erthanax]

Begin jaren '50 was er zelfs nog gedwongen inwoning: als je de "pech" had alleen of met zijn tweeën in een groot huis te worden, konden er door de overheid/gemeente kamers gevorderd worden die je verplicht was te verhuren aan bv pasgetrouwde stellen. Na een jaar (soms minder) woonden er dan twee volwassenen plus een baby op twee kamers, met een petroleumstel in de hoek, een wastafel in een andere hoek en een gedeelde wc beneden op de gang. Als de huurders geluk hadden, was er een gedeelde badkamer.

Voor de jongere lezers: men waste zich in de keuken, in het weekeinde in de teil. Een badkamer was voor de meeste mensen een onbereikbare luxe. In wat grotere plaatsen kon men naar het badhuis.

Kortom, vroeger was echt niet alles beter. Starters op de woningmarkt hebben het nu niet gemakkelijk, maar vroeger hadden ze het nog moeilijker.

[gosewijn]

Voor de jongere lezers: men waste zich in de keuken, in het weekeinde in de teil. Een badkamer was voor de meeste mensen een onbereikbare luxe. In wat grotere plaatsen kon men naar het badhuis.


Inderdaad ,ik had de mazzel dat ik er 100 mt vanaf woonde . Ik kan je vertellen dat wij er nog veel aandenken ons eerste huisje ,wat waren wij gelukkig . ( huis was 90 jaar oud in 1966 )

[moederslink]

Klopt helemaal wat je zegt Erthanax! Onze eerste eigen douche kregen wij , als gezin, pas in 1960.
Daarvoor hadden we een lavet en daarvoor nog inderdaad de teil , 1x p.w in de keuken
Maar we hadden een heel gelukkige jeugd ...en niks gemist
En als ik bij opa en oma logeerde mocht ik daar naar het badhuis idd.
Opa en oma woonden vroeger als gezin met zn zessen op een klein bovenhuis.

En later als studente heb ik jaren op kamers gewoond , zonder douche. Wij moesten ons wassen in de keuken met de gaspitten aan i.v.m de kou in de winter
CV was er niet en met ijsbloemen op de ramen in de winter was het stervenskoud op die kamer....met sokken aan naar bed ..

[Lady1234]

Inderdaad, die gedwongen inwoning was er ook nog. Had een familielid flink last van. Onze tweede inwoning was op de zolder van de grootmoeder van mijn man, waar eerst een kamer getimmerd moest worden en keuken gemaakt. Later slaapkamer erbij op het zoldergedeelte van de buren van éénhoog. Zowat twee jaar later kwam grootmoeder helaas te overlijden en hebben wij haar woning, kamer, keuken en slaapkamertje eigenlijk gewoon ingepikt. Gelukkig had de huisbaas geen bezwaar. Het eerste dat mijn man in die woning gemaakt heeft, was een douche. Slaapkamer bij de kamer getrokken, want tenslotte hadden wij op zolder al een woon en slaapkamer, dus puur luxe. Maar toen wel tijdje familie ingewoond gehad, omdat die op straat stonden.
Maar zelfs toen wij op zolder woonden hadden wij nog inwoning van een familielid met kind die op straat stond. Dus praat me niet van de huidige “woningnood”.

[Lady1234]

Ik gun iedereen zijn vrijstaande villa of whatever, maar men moet er wel zelf wat voor doen. Toentertijd en nu ook.

[blont007]

Gelukkig voor @moederslink en @ gosewijn dat zij beiden die benarde situaties hebben meegemaakt op hetzelfde moment en overleeft, ze hebben veel gelijkenissen met elkaar wat nu eenmaal in de 60e jaren gewoon of ongewoon was.
Mijn jeugd zag er gelukkig anders uit en ik had het in de jaren `60 prima naar mijn zin, warme douche, fijn huis en een goede binding met mijn ouders en familie.

Na een goede opleiding en intussen al behoorlijk aan het handelen, kocht ik al snel een pand in Brielle en dat heeft me geen windeieren gelegd.

De tijden zijn nu natuurlijk anders en niet vergelijkbaar, en ik zou ook niet graag als 20 jarige als woningzoeker/ster in deze tijd in deze loodzware schoenen willen staan. Maar ik ben ervan overtuigd 'waar een wil is daar is een weg'

Ons droomhuis staat in ieder geval in het Noorden van het land, teveel groen gras..alleen daar kunnen we over zeuren op dit moment.

[Lady1234]

@blont007

Waar zeggen Gosewijn en Moederslink dat zij geen goede binding met hun ouders en familie hadden? Over mijzelf heb ik het niet. Maar dat heeft niets te maken met het bedje waar je in geboren bent. En van waaruit je moet starten.

[moederslink]

@blont007

Waar zeggen Gosewijn en Moederslink dat zij geen goede binding met hun ouders en familie hadden? Over mijzelf heb ik het niet. Maar dat heeft niets te maken met het bedje waar je in geboren bent. En van waaruit je moet starten.

Ik heb dat ook nergens gezegd. De binding met mijn ouders en familie was gewoon warm en goed en het heeft idd niets te maken met de omstandigheden uit die jaren.
En ook jij en Erthanax geven net als gosewijn aan dat we deze dingen , toen hebben meegemaakt.
Ik denk vele forummers trouwens
Gosewijn moet ouder zijn want hij kocht zn 1e huisje in 1971 met zijn vrouw en ik was nog een arme studente toen.

[Jablan]

En over wat voor extra vragen van de belastingdienst hebt u het dan?

Blijkbaar hoeft men dus ook niet meer een kopie van die overeenkomst in te leveren bij de belastingdienst, zoals u schrijft. Wist ik niet.

Je hebt te maken met de omgekeerde bewijslast en het digitale tijdperk. Op de bankrekening heeft de belastingdienst inzage, op alle andere punten in de aangifte moet je de originele documenten overleggen.

De woningnood-ervaringen ken ik alleen van 'horen zeggen', ben ik net te jong voor
Inwonen bij oma was maximaal een week, ze besloot te emigreren en haar jeugdliefde te trouwen. Andere baan voor mijn vader betekende een paar maanden in het gemeentehuis wonen. Het eerste eigen huis is er gekomen nadat een foto rondging van mijn persoontje kort na de geboorte, slapend op de tweede computer van Philips in Nederland. Pas na het overlijden van mijn ouders heb ik de details gehoord - op het werk moest nog een computerruimte gebouwd worden en deze grote kast was een testexemplaar.

[witte angora]

Hier nog een die te jong was voor de woningnood van toen. Maar ik kan me nog wel de vervallen krotten in de Jordaan herinneren, eind jaren 60, begin jaren 70. Dat is nu allemaal hersteld. En ik weet inderdaad dat aan de overkant een oom en tante op een zolder woonden. Terwijl er in de kelder van dat pand een ander jong stel woonde. En klein... klein... Tante heeft daar minstens één kind gekregen, kan me nog wel herinneren dat ze iedere keer met de kinderwagen van boven naar beneden moest sjouwen, en vice versa. Drie verdiepingen dus.

Bij mijn weten hebben mijn ouders nooit ingewoond. Maar... hun eerste woning was niet meer dan een krot. Het pand was scheefgezakt, dus de bovenste verdiepingen waren er al afgehaald. Alleen de benedenwoning, waar dus mijn ouders (en later ik, als baby) 'woonden' stond er nog. Geen idee eigenlijk of er nog iets van een waterdicht dak op gefabriceerd was, mijn vader kennende waarschijnlijk wel. Zal het van weekend eens vragen.

Misschien waren mensen in die tijd inderdaad sneller tevreden. Tegenwoordig 'moeten' jonge mensen een complete woning hebben, liefst nieuw, liefst compleet met nieuw behang op de muren en de tuin ingericht op kosten van een ander (ja echt, heb zo'n stel meegemaakt). Misschien willen 'we' gewoon te veel.

[kweenie]

Je hebt te maken met de omgekeerde bewijslast en het digitale tijdperk. Op de bankrekening heeft de belastingdienst inzage, op alle andere punten in de aangifte moet je de originele documenten overleggen.

In de belastingaangifte geef je ook aan hoe hoog de leningen zijn en hoeveel aftrekbare rente je hebt betaald. De Belastingdienst weet zo dus ook of een en ander enginszins in verhouding staat en of je bijvoorbeeld ook werkelijk voldoende aflost als je een lening hebt waarbij je minimaal annuïtair moet aflossen. Bovendien moeten beide partijen de lening bij de belastingopgave aangeven; de lener bij de eigenwoningschulden en de uitlener als vordering in box 3.

Verder hoef je alleen dingen aan te tonen als de Belastingdienst daar om vraagt. Dat geldt trouwens niet alleen voor de lening, maar ook voor bijvoorbeeld het aannemelijk maken dat het geleende geld (bank of familie) voor de eigen woning gebruikt is.

[hänschen klein]

Mijn ouders moesten na WO-2 ook inwonen bij hun eigen ouders.
Tien jaar lang, totdat de werkgever opties kreeg op huizen in een nieuwbouwwijk. De vrijkomende bovenwoning van mijn oma en opa werd meteen doorverhuurd aan vreemden, die ook weer tien jaar lang dagelijks door de gang (letterlijk over de vloer) van mijn opa en oma naar hun bovenwoning kwamen. Ook deze mensen stonden overigens weer op een lange wachtlijst voor eigen woonruimte.

Wonen is m.i. één van de primaire levensbehoeften en we zijn, anno 2018, nog steeds niet in staat dit eens goed te regelen. Jawel er zijn grootse plannen, de ideeën zijn talrijk, de projectontwikkelaars staan in de startblokken en de wetgeving (ook over de financiering) wordt steeds weer aangepast, maar ... in al die papieren documenten kan uiteindelijk niemand wonen. Op de tevredenheidslijstjes staat Nederland ook nog eens altijd bovenaan en dat is opvallend contrair met de werkelijkheid qua wonen.

Winston Churchill zei ooit: "Ik geloof alleen in statistieken die ik zèlf vervalst heb".

En zo werkt (lees manipuleert) de politiek met haar 'gelukkige bewoners' klaarblijkelijk óók!

Amsterdam gaat actueel beginnen met het aankopen van bouwgronden en hopelijk krijgen particulieren óók een stuk van deze taart en wordt het niet wéér een feestje voor alle insiders, die dit al jarenlang hebben zien aankomen en zich prima konden voorbereiden.