[ archief ] Garantie 1 dag verlopen.

[BBCS]

De wetgever heeft die zaken niet van elkaar gescheiden. De zelfde wetsartikels worden in beiden gevallen gehanteerd. Achteraf gaat het er om dat het product destijds niet aan de overeenkomst beantwoorden. Citeer anders eens dat andere wetsartikel?!!!

Artikel 17 | BW7, Boek 7, Titel 1, Afdeling 2

1.
De afgeleverde zaak moet aan de overeenkomst beantwoorden.

2.
Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

3.
Een andere zaak dan is overeengekomen, of een zaak van een andere soort, beantwoordt evenmin aan de overeenkomst. Hetzelfde geldt indien het afgeleverde in getal, maat of gewicht van het overeengekomene afwijkt.

4.
Is aan de koper een monster of model getoond of verstrekt, dan moet de zaak daarmede overeenstemmen, tenzij het slechts bij wijze van aanduiding werd verstrekt zonder dat de zaak daaraan behoefde te beantwoorden.

5.
De koper kan zich er niet op beroepen dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt wanneer hem dit ten tijde van het sluiten van de overeenkomst bekend was of redelijkerwijs bekend kon zijn. Ook kan de koper zich er niet op beroepen dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt wanneer dit te wijten is aan gebreken of ongeschiktheid van grondstoffen afkomstig van de koper, tenzij de verkoper hem voor deze gebreken of ongeschiktheid had moeten waarschuwen.

6.
Bij koop van een onroerende zaak wordt vermelding van de oppervlakte vermoed slechts als aanduiding bedoeld te zijn, zonder dat de zaak daaraan behoeft te beantwoorden.

Deze wetsartikel gaat dus over als er problemen zijn gedurende de verwachte levensduur.

Artikel 21 | BW7, Boek 7, Titel 1, Afdeling 3

1.
Beantwoordt het afgeleverde niet aan de overeenkomst, dan kan de koper eisen:

a.
aflevering van het ontbrekende;

b.
herstel van de afgeleverde zaak, mits de verkoper hieraan redelijkerwijs kan voldoen;

c.
vervanging van de afgeleverde zaak, tenzij de afwijking van het overeengekomene te gering is om dit te rechtvaardigen, dan wel de zaak na het tijdstip dat de koper redelijkerwijze met ongedaanmaking rekening moet houden, teniet of achteruit is gegaan doordat hij niet als een zorgvuldig schuldenaar voor het behoud ervan heeft gezorgd.

2.
De kosten van nakoming van de in lid 1 bedoelde verplichtingen kunnen niet aan de koper in rekening worden gebracht.

3.
De verkoper is verplicht om, mede gelet op de aard van de zaak en op het bijzondere gebruik van de zaak dat bij de overeenkomst is voorzien, binnen een redelijke termijn en zonder ernstige overlast voor de koper, zijn in lid 1 bedoelde verplichtingen na te komen.

4.
Bij een consumentenkoop komt de koper in afwijking van lid 1 slechts dan geen herstel of vervanging van de afgeleverde zaak toe indien herstel of vervanging onmogelijk is of van de verkoper niet gevergd kan worden.

5.
Herstel of vervanging kan bij een consumentenkoop van de verkoper niet gevergd worden indien de kosten daarvan in geen verhouding staan tot de kosten van uitoefening van een ander recht of een andere vordering die de koper toekomt, gelet op de waarde van de zaak indien zij aan de overeenkomst zou beantwoorden, de mate van afwijking van het overeengekomene en de vraag of de uitoefening van een ander recht of een andere vordering geen ernstige overlast voor de koper veroorzaakt.

6.
Indien bij een consumentenkoop de verkoper niet binnen een redelijke tijd nadat hij daartoe door de koper schriftelijk is aangemaand, aan zijn verplichting tot herstel van de afgeleverde zaak heeft voldaan, is de koper bevoegd het herstel door een derde te doen plaatsvinden en de kosten daarvan op de verkoper te verhalen.

Deze wetsartikel gaat over wat te doen bij problemen tijdens de aflevering of net na de aflevering van een product/dienst.

Veel punten komen overeen, maar er zijn verschillen.

Dus als na 2 maanden problemen zijn, dan is Artikel 21 niet van toepassing.

[bot321]

Geplaatst op 18 Dec 2007 18:46 door resp00112469


Koop dan bij de reguliere vakhandel! Is er wat met een appie, dan wordt dat gratis aan huis opgelost! Is dat niet mogelijk, dan wordt het gratis omgeruild en bezorgd. Wat is dan het probleem?
Dikwijls meegemaakt dat de klant zijn geld terug wilde omdat het apparaat niet goed zou zijn, wat uiteindelijk een bedieningfout bleek te zijn. RTFM!
Meestal was de klant daarna een stuk gemoedelijker, het is maar hoe je het bekijkt.

Vr. Gr. Hans.

Tuurlijk helemaal gelijk.
Alleen jammer dat ze er niet meer zijn.
En BBCS ook wel eens aan gedacht dat er ook
andere dingen zijn dan die computers.Denk het niet he.

[roerganger]

En BBCS ook wel eens aan gedacht dat er ook
andere dingen zijn dan die computers.Denk het niet he.

Nee, BBCS warmt zijn melk op in de computer in plaats van de magnetron, nou goed?

[roro25]

Ik trek mijn berichtje van vanmiddag maar even tijdelijk in want ik moet met een verhelderende bijdrage komen.

De laatste post van BBCS kan echt niet als juist worden beschouwd. (hoe kom je aan die wijsheid van 2 maanden en dat art. 21 niet voor aflevering geldt)

Ik geef eerste de artikelen die van belang zijn en dan het commentaar:

te beginnen met art. 7:6 BW. Hier volgt al de sterke consumentenbescherming in NL uit.
Lees even lid 3 van dit artikel: Hier geldt dus de eerder door mij genoemde minimumvereiste van de EU-richtlijn. Dus een land mag zijn consumenten beter beschermen wat NL ook doet.

1.
Bij een consumentenkoop kan van de afdelingen 1-7 van deze titel niet ten nadele van de koper worden afgeweken en kunnen de rechten en vorderingen die de wet aan de koper ter zake van een tekortkoming in de nakoming van de verplichtingen van de verkoper toekent, niet worden beperkt of uitgesloten.

2.
Lid 1 is niet van toepassing op de artikelen 11, 12, 13, 26 en 35, doch bedingen in algemene voorwaarden waarbij ten nadele van de koper wordt afgeweken van die artikelen, worden als onredelijk bezwarend aangemerkt.

3.
De toepasselijkheid op de consumentenkoop van een recht dat de door de richtlijn nr. 99/44/EG van het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen (PbEG L 171) voorziene bescherming niet of slechts ten dele biedt, kan er niet toe leiden dat de koper de bescherming verliest die hem krachtens deze richtlijn wordt geboden door de dwingende bepalingen van het recht van de lidstaat van de Europese Unie of de andere staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, waar hij zijn gewone verblijfplaats heeft.

art 7:6a BW definities:

1.
Indien in geval van een consumentenkoop in een garantie door de verkoper of de producent bepaalde eigenschappen zijn toegezegd, bij het ontbreken waarvan de koper bepaalde rechten of vorderingen worden toegekend, dan kan de koper deze uitoefenen onverminderd alle andere rechten of vorderingen die de wet de koper toekent.

2.
In een garantie moet op duidelijke en begrijpelijke wijze worden vermeld welke in lid 1 bedoelde rechten of vorderingen een koper worden toegekend en moet worden vermeld dat deze een koper toekomen onverminderd de rechten of vorderingen die de wet hem toekent. Voorts moeten in een garantie de naam en het adres worden vermeld van de verkoper of de producent van wie de garantie afkomstig is, alsmede de duur en het gebied waarvoor de garantie geldt.

3.
De in lid 2 bedoelde gegevens moeten de koper op zijn verlangen worden verstrekt. Dit geschiedt schriftelijk of op een andere ter beschikking van de koper staande en voor hem toegankelijke duurzame gegevensdrager.

4.
De aan de koper door de verkoper of de producent in een garantiebewijs toegekende rechten of vorderingen komen hem ook toe indien de zaak niet de eigenschappen bezit die in een reclame door deze verkoper of producent zijn toegezegd.

5.
In dit artikel wordt verstaan onder:

1.

garantie: een in een garantiebewijs of reclame gedane toezegging als bedoeld in lid 1;

2.

producent: de fabrikant van de zaak, degene die de zaak in de Europese Economische Ruimte invoert, alsmede een ieder die zich als producent presenteert door zijn naam, zijn merk of een ander onderscheidingsteken op de zaak aan te brengen.

artikel 7:22 BW

1.
Beantwoordt het afgeleverde niet aan de overeenkomst, dan heeft bij een consumentenkoop de koper voorts de bevoegdheid om:

a.
de overeenkomst te ontbinden, tenzij de afwijking van het overeengekomene, gezien haar geringe betekenis, deze ontbinding met haar gevolgen niet rechtvaardigt;

b.
de prijs te verminderen in evenredigheid met de mate van afwijking van het overeengekomene.

2.
De in lid 1 bedoelde bevoegdheden ontstaan pas wanneer herstel en vervanging onmogelijk zijn of van de verkoper niet gevergd kunnen worden, danwel de verkoper tekort is geschoten in een verplichting als bedoeld in artikel 21 lid 3.

3.
Voorzover daarvan in deze afdeling niet is afgeweken zijn op de in lid 1 onder b bedoelde bevoegdheid de bepalingen van afdeling 5 van titel 5 van Boek 6 omtrent ontbinding van een overeenkomst van overeenkomstige toepassing.

4.
De rechten en bevoegdheden genoemd in lid 1 en de artikelen 20 en 21 komen de koper toe onverminderd alle andere rechten en vorderingen.

de artikelen 7:17 jo 7:21 BW zijn al vaak voorbij gekomen.

Hoe zit het nu in elkaar. Art 17 en 21 zijn aan elkaar verbonden. Art 17 noemt de non-conformiteit. Als je een product koopt dan heb je bepaalde verwachtingen over het product bij afleveringen, maar ook gedurende de levensduur van het product.
Blijkt het product bij aflevering bv niet te voldoen aan de verwachtngen van koper die uit de ovk blijken dan geldt dat het geleverde non-conform is dan mag de consument een beroep doen op art. 21 en uit art. 22 lid 2 blijkt dat een limitatieve opsomming geldt van
aflevering ontbrekende, herstel en uiteindelijk vervanging. Maar dit geldt ook voor als een product kapot gaat gedurende het gebruik.
Er geldt wel art. 18 lid 2 dat gedurende zes maanden de verkoper de bewijslast heeft. Die moet kunnen aantonen dat het product het defect niet te voorzien was en pas na aflevering is ingetreden. Na die zes maanden moet de koper dat bewijzen.
Zoals uit de artikelen blijkt worden geen termijnen voor garantie genoemd. Dus niet de termijn van 2 jaar die genoemd wordt in de EU-richtlijn. Alleen NL heeft een sterkere consumentenbescherming welke o.a. blijkt uit art. 7:6BW. Alleen heeft de wetgever jammergenoeg geen duidelijke termijnen gesteld.

Het Nederlandse recht is helaas niet zo zwart/wit als hier wordt beweerd. In het Nederlandse recht wordt uit gegaan van normatieve bepalingen. Dit houdt in er wordt gekeken naar de omstandigheden van het geval. Niet ieder geval is hetzelfde.

Er moet dan worden gekeken naar de consumentenovereenkomst, de mededelingen van de verkoper, ervaringsregels (hoe lang gaat een product normaal gesproken mee), regels van redelijkheid en billijkheid (art. 6:248) en naar het geval op zich.
Een wasmachine gaat kapot na drie jaar. Wat heeft de verkoper gezegd over de levensduur, wat zeggen de productvoorwaarden dat leidt er allemaal toe hoe de eventuele verdeelsleutel gemaakt kan worden voor de kosten van de reparatie of vervanging van de wasmachine indien herstel meer kost als vervanging. Er is dus niet zwart-wit te zeggen dat de verkoper zoveel moet meebetalen en de koper zoveel.

Het voordeel van deze regels t.o.v. de EU-richtlijn is dat consumenten over een langere termijn meer bescherming krijgen dan in de rest van de EU waar het na 2 jaar over is.

@ BIG-v voldoende uitleg???

edit: graag verwijs ik naar de literatuur van auteur P.Klik Consumentenkoop.

[BBCS]

De laatste post van BBCS kan echt niet als juist worden beschouwd. (hoe kom je aan die wijsheid van 2 maanden en dat art. 21 niet voor aflevering geldt)

Er zijn inderdaad 2 artikelen die heel veel op elkaar lijken.

hoe kom je aan die wijsheid van 2 maanden

Gewoon een aanname voor het voorbeeld. Dit had ook 1 maand of 23 maanden kunnen zijn.

Ik bedoelde er alleen mee dat de ene bedoeld is voor tijdens de koop en tijdens de aflevering, en de andere is bedoeld na de aflevering.

Dus als een product wordt afgeleverd, maar deze voldoet niet aan de overeengekomen overeenkomst (bijvoorbeeld er is overeengekomen dat een laptop bluetooth zou zitten en bij aflevering zit die er niet op, of bij de aflevering zou de keuken inclusief de kranen zijn, en na de aflevering zitten de kranen er niet bij, enz. Dan geldt de ene.

Als na de aflevering het product kapot gaat, dan is de andere van toepassing.

Dus er is een splitsing gemaakt (echter beide hebben bijna de dezelfde inhoudt) tussen de werkelijke aflevering en gedurende de verwachte levensduur.

Hoe ik daarbij kom?
Gewoon de artikelen heel goed lezen.

[roro25]

je slaat die boom (ja waar die plank uit wordt gezaagd) wel heel erg mis nu.
Sorry maar dit is nu echt zo'n onzin.

In de Memorie van Toelichting (uitleg van de wetgever bij de totstandkoming van een wetsartikel) heeft de wetgever aangegeven dat de beide artikelen bij elkaar aansluiten. Je kan geen beroep doen op art. 7:21 BW zonder eerst een beroep op 7:17 BW. Zo kan je ook geen beroep doen op art. 7:22 BW indien je geen beroep doet op art. 7:21 BW.

Deze twee artikelen gelden gezamenlijk voor zowel de aflevering als de periode na de aflevering.
Dus nog een maal: wil je een beroep doen op non-conformiteit zowel voor aflevering als gedurende het gebuik (zie 7:17 lid 2 BW uit de woorden eigenschappen die ogv ovk mag verwachten en normaal gebruik)

En dan heeft de wetgever bepaald dat iedereen wordt geacht de wet te kennen. (nou ja interpreteren in eigen straatje)

[BBCS]

je slaat die boom (ja waar die plank uit wordt gezaagd) wel heel erg mis nu.
Sorry maar dit is nu echt zo'n onzin.

In de Memorie van Toelichting (uitleg van de wetgever bij de totstandkoming van een wetsartikel) heeft de wetgever aangegeven dat de beide artikelen bij elkaar aansluiten. Je kan geen beroep doen op art. 7:21 BW zonder eerst een beroep op 7:17 BW. Zo kan je ook geen beroep doen op art. 7:22 BW indien je geen beroep doet op art. 7:21 BW.

Deze twee artikelen gelden gezamenlijk voor zowel de aflevering als de periode na de aflevering.
Dus nog een maal: wil je een beroep doen op non-conformiteit zowel voor aflevering als gedurende het gebuik (zie 7:17 lid 2 BW uit de woorden eigenschappen die ogv ovk mag verwachten en normaal gebruik)

Ik zag aan die twee artikelen dat het ene voor tijdens de levering en de andere voor de gedurende de verwachte levensduur.

En dan heb ik het dus totaal verkeerd gezien.

Kan gebeuren.

Mijn excuses dat ik het verkeerd zag.

[roro25]

wel positief dat je je ongelijk durft toe te geven....

[BBCS]

Tuurlijk, wat dacht je dan?

Iedereen kan zich toch wel eens vergissen?

[Mr. Floppy]

BBCS blijft hier telkens steeds beweren dat Nederland bewust bepaalde zaken uit de Europeesche richlijn niet heeft overgenomen.
Dat is echter beslist niet waar!
Dit blijkt duidelijk uit artikel 6 lid 3 BW7.

Bovendien heeft Nederland helemaal geen keuze gehad om iets wel of niet over te nemen uit de Europeesche richtlijn.
De richlijn is dwingend, en alle lidstaten zijn verplicht om minimaal aan deze richtlijn te voldoen! (zo werkt de wetgeving)
De lidstaten mogen echter wel een ruimere bescherming bieden aan de consument. Dat is wat Nederland dus gedaan heeft.
In ieder geval is er dus gedurende minimaal 2 jaar recht op kosteloos herstel van het consumentenartikel

[BBCS]

Bovendien heeft Nederland helemaal geen keuze gehad om iets wel of niet over te nemen uit de Europeesche richtlijn.
De richlijn is dwingend, en alle lidstaten zijn verplicht om minimaal aan deze richtlijn te voldoen! (zo werkt de wetgeving)

Dat snap ik wel, ik ben ook niet achterlijk.

Maar Nederland heeft die 2 jaar garantietermijn (handelsgarantie) niet overgenomen.

Daar moet je mij niet op aanvallen, ik heb dat niet verzonnen.

En geloof maar, als nu na 4 jaar in Nederland die 2 jaar nog steeds niet van kracht is, terwijl dat Europa dat wel aanbeveelde, dan moet je wel concluderen dat Europa daarmee accoord is gegaan.

Want als Europa zegt 2 jaar garantie en Nederland zegt dat ze die regel niet overnemen, dan had Europa allang maatregelen en sancties genomen.

Het feit is dat de wettelijke garantie in Nederland veel verder gaat dan Europa, omdat de wettelijke garantie in Europa 2 jaar is, terwijl die in Nederland net zo lang duurt gedurende de verwachte levensduur (economische levensduur.)
En doordat deze regels veel verder gaan dan wat Europa voorschrijft, en dat Nederland de minimale handelsgarantie niet op 2 jaar heeft gezet, is dat dus ook toegestaan.

Ik begrijp donders goed wat jij steeds aangeeft en wat jij zegt.
Begrijp me niet verkeerd.

Alleen het verschil is dat ik vanuit de Nederlandse wetgeving en de gedachte daarachter kijk, en jij vanuit de Europese richtlijn.

Jouw visie is:
Europa heeft met de Europese richtlijn bepaald dat de handelsgarantie minimaal 2 jaar behoort te zijn, en het maakt niet uit wat Nederland zegt, die 2 jaar is verplicht, dus Nederland moet zich daar aan houden.
En als Nederland zegt dat die 2 jaar niet van toepassing is, dan houden ze zich niet aan de Europese richtlijn.
En die 2 jaar garantie is ten aller tijden van toepassing, wat Nederland ook zegt.

[alfatrion]

uit art. 22 lid 2 blijkt dat een limitatieve opsomming geldt van aflevering ontbrekende, herstel en uiteindelijk vervanging.

Dit staat er in art 22 lid 2: De in lid 1 bedoelde bevoegdheden ontstaan pas wanneer herstel en vervanging onmogelijk zijn of van de verkoper niet gevergd kunnen worden, danwel de verkoper tekort is geschoten in een verplichting als bedoeld in artikel 21 lid 3.

Dat de opsomming in artikel 21 limitief is kan ik daar, met de beste wil van de wereld, niet uit opmaken. Ik lees dat artikel 22 pas geld als 21 pase is en niets meer.

In de memorie van toelichting geeft de wetgever volgens mij toch heel duidelijk aan dat de lijst in artikel 21 niet limitief is. Daar staat immers letterlijk dat indien aan de voorwaarden (die achter per optie wordt gegeven) is voldaan de consument de keuze heeft tussen herstel of vervanging.

Dit heeft alleen betrekking op de situatie dat te weinig is afgeleverd. Ingevolge artikel 21 lid 2 BW wordt de keuzemogelijkheid die de koper bij een consumentenkoop van een voor vervanging vatbare zaak heeft ingeperkt in die zin dat de verkoper, indien herstel of vervanging wordt gevorderd, de bevoegdheid heeft tussen vervanging of teruggave van de koopprijs te kiezen. Deze aan de verkoper toekomende bevoegdheid verdraagt zich niet met de richtlijn, die, indien aan de voorwaarden daarvoor is voldaan, de consument immers de keuze geeft om te kiezen tussen herstel of vervanging. Dit betekent dat dit lid dient te worden geschrapt. Het herstel of de vervanging dient kosteloos te zijn.

Hier staat volgens mij toch echter dat de richtlijn de consument de keuze geeft om te kiezen tussen herstel of vervanging, mits aan de daarvoor geldenden voorwaarden is voldaan. En om die reden is artikel 21 aangepast, omdat wat er toen stond botste met de richtlijn.

Waarom wil jij zou graag dat er met de opsomming in artikel 21 limitief wordt omgesprongen?

[BBCS]

Het begint steeds leuker te worden.

Artikel 5

Termijnen

1. De verkoper is aansprakelijk krachtens artikel 3 wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Indien voor de uitoefening van de in artikel 3, lid 2, vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, kan die niet verstrijken binnen een periode van twee jaar vanaf de aflevering.

Er is in de Nederlandse wetgeving geen verjaringstermijn opgenomen.

Sterker nog: De verjaringstermijn voor de garantieperiode is minimaal 6 maanden en voor de rest is deze vrij gegeven. De fabrikant mag deze naar eigen inzicht invullen en de winkelier moet minimaal de garantieperiode overnemen van de fabrikant.

Als in de Nederlandse wetgeving had gestaan dat de garantieperiode mag varieren van 1 jaar tot 4 jaar, dan was er een beperking geweest.

[alfatrion]

En geloof maar, als nu na 4 jaar in Nederland die 2 jaar nog steeds niet van kracht is, terwijl dat Europa dat wel aanbeveelde, dan moet je wel concluderen dat Europa daarmee accoord is gegaan.

Want als Europa zegt 2 jaar garantie en Nederland zegt dat ze die regel niet overnemen, dan had Europa allang maatregelen en sancties genomen.

Wie aannames maakt, maakt fouten. De aanname is dat Europa erg acties is met het nemen van scanties. Als dat waar zou zijn dan had van Gent & Loos helemaal geen rechtzaak hoeven starten tegen de overheid. Want dan had dat lidstaat de onrechtmatige belastingen niet geheven. De waarheid is anders. De belastingen zijn wel geheven en het bedrijf is naar de rechter gegaan en heeft een succesvol beroep gedaan op de richtlijn.

Het is net zo iets als beweren dat als winkelieren zich niet aan de wet houden en de tweede kamer er niet al lang iets tegen heeft onder noemen en dus dat de tweede kamer dan akkoord is gegaan.

Het feit is dat de wettelijke garantie in Nederland veel verder gaat dan Europa, omdat de wettelijke garantie in Europa 2 jaar is, terwijl die in Nederland net zo lang duurt gedurende de verwachte levensduur (economische levensduur.)
En doordat deze regels veel verder gaan dan wat Europa voorschrijft, en dat Nederland de minimale handelsgarantie niet op 2 jaar heeft gezet, is dat dus ook toegestaan.

Dit is helemaal juist. De crux zit hem er in dat jij dit vervolgens zo interperteerd dat consumenten in bepaalde gevallen minder rechten hebben dan wat Europa voor schrijft, of ik moet je verkeerd begrepen hebben.

Alleen het verschil is dat ik vanuit de Nederlandse wetgeving en de gedachte daarachter kijk, en jij vanuit de Europese richtlijn.

Jouw visie is:
Europa heeft met de Europese richtlijn bepaald dat de handelsgarantie minimaal 2 jaar behoort te zijn, en het maakt niet uit wat Nederland zegt, die 2 jaar is verplicht, dus Nederland moet zich daar aan houden.
En als Nederland zegt dat die 2 jaar niet van toepassing is, dan houden ze zich niet aan de Europese richtlijn.
En die 2 jaar garantie is ten aller tijden van toepassing, wat Nederland ook zegt.

Als dit niet zo zou zijn, waarom heeft van Gent & Loos dan die rechtzaak tegen de staat dan gewonnen?

[puma73]

Zo de wind waait, zo waait mijn jasje.

Ik stop in deze discussie.

[BBCS]

de consument immers de keuze geeft om te kiezen tussen herstel of vervanging.

In de praktijk maakt de consument die keuze niet.

In de praktijk gaat het zo:

- Als eerste wordt gekeken of het product te repareren is. Het resultaat moet wel bevredigend zijn.
- Als dat niet mogelijk is, moet er gekeken worden of het product vervangen kan worden.
- Als dat niet mogelijk is, dan pas krijgt de klant zijn geld terug.

Als een klant met een defect product in de winkel komt en hij eist gelijk zijn geld terug, dan zal dat in eerste instantie niet door de winkelier gehonoreerd worden.

In de praktijk is het zo dat als een product net gekocht is, dat dan het product meestal omgeruild wordt. Hoe ouder het product, des te vaker zal gekozen worden om het product te repareren.

Soms is een totale vervanging echt onzinnig.
Bij electronica die uit meerdere onderdelen bestaat (computer) zal het defecte onderdeel vervangen worden (harde schijf bijvoorbeeld) en niet de gehele product (computer).

Als een stoel kapot is en een onderdeel (stoelpoot) is niet te repareren, dan wordt het gehele product vervangen.

Een ander heel groot verschil is dat Europa alles met vaste termijnen wilt regelen, terwijl Nederland dat helemaal niet wilt. Nederland wilt de termijnen flexiebel houden en per situatie oordelen.

Dat is wat ik uit de Europese stukken en de Nederlandse stukken opmaak.

De reden dat er de Europese richtlijn gekomen is, heeft puur te maken dat in de verschillende landen de garantieafspraken en consumentenbescherming van de verschillende landen op elkaar af willen stemmen. Zodat er gemakkelijker over de grens gekocht kan worden.

De Europese richtlijn is er niet gekomen om de consument beter te beschermen, maar zoals ik al aangaf dat de garantiebepalingen in de verschillende landen hetzelfde worden.

[puma73]

Je zit weer om de hete brij heen te draaien, de europeese richtlijn is er ter bescherming van de consument.

Ik wens jou toe dat je een klant krijgt die precies zijn rechten kent op dit gebied.
Gedraag jij je dan net zo als in deze discussie, dan voorspel ik jou dat je een faillisement tegemoet gaat.

zo de wind waait, waait BBCS z'n jasje. hier een beetje gelijk, daar wat ongelijk pappen en nathouden Ik weet het immers toch beter.

[roro25]

@alfatrion

De opsomming is niet limitief, maar limitatief (volgens van Dale Beperkend)

De verkoper/of koper hebben allebei geen keuze; ze moeten de wet volgen dit blijkt uit de interpretatie van onderstaande MvT Kamerstukken II 2000/01 27809 p22 nr. 3. Zie daarvoor ongveer de laatste 10 regels. Staat er niet duidelijk in, maar blijkt dat de verkoper en koper geen keuze hebben.
Dus eerst aflevering; dan herstel (indien verkoper hier aan kan voldoen) en pas al laatste vervanging.

3. De richtlijn clausuleert de vorderingen tot herstel of vervanging op een
andere wijze dan artikel 21 lid 1 BW. De consument komen deze rechten
niet toe indien dat onmogelijk of buiten verhouding zou zijn. Dit laatste
wordt nader uitgewerkt in artikel 3 lid 3 van de richtlijn. Dit betekent dat
voor de consumentenkoop de vorderingen tot herstel of vervanging aan
de clausuleringen van de richtlijn onderworpen moeten worden. In het
nieuw voorgestelde vierde lid van artikel 21 BW is dit geschied, waarbij
aan het begrippenpaar «buiten verhouding» in het nieuw voorgestelde
vijfde lid van artikel 21 BW invulling is gegeven overeenkomstig artikel 3
lid 3 van de richtlijn. De daarbij gekozen bewoordingen «niet van de
verkoper gevergd kan worden» en «in geen verhouding staan» zijn
ontleend aan artikel 7.12.8 van het voorstel van wet tot Aanvulling van
titel 7.1 (Koop en ruil) van het nieuwe Burgerlijk Wetboek met bepalingen
inzake de koop van onroerende zaken alsmede vaststelling en invoering
van titel 7.12 (Aanneming van werk) (Kamerstukken II, 1992/93, 23 095, nr.
1–3).
In de eerste plaats komt de koper geen herstel of vervanging toe indien
dat onmogelijk is. Vervanging zal niet snel onmogelijk zijn. Hiervan zal
slechts sprake zijn indien een zaak die identiek is aan de afgeleverde zaak,
niet meer te verkrijgen is. Dat vervanging mogelijk is laat uiteraard
onverlet dat dit onder omstandigheden van de verkoper niet gevergd kan
worden. Ook voor de vordering tot herstel geldt dat dit voor de verkoper
mogelijk moet zijn. Ingevolge artikel 21 lid 1 onderdeel b. staat bij onmogelijkheid
van herstel deze vordering ook niet open, omdat dan uiteraard
niet gezegd kan worden dat de verkoper daaraan redelijkerwijs kan
voldoen. Zie Parl. Gesch. Boek 7, p. 138. Overigens is dit laatste criterium
ruimer. Zo kan herstel ingevolge artikel 21 lid 1, onderdeel b., BW afgewezen
worden indien dit uit bedrijfseconomisch oogpunt van de verkoper
niet kan worden gevergd. Artikel 21 lid 5 werkt evenwel nader uit in welke
gevallen vanuit dit oogpunt herstel niet gevergd kan worden.
Indien herstel of vervanging mogelijk zijn staan deze vorderingen voor de
koper desondanks niet open indien dat van de verkoper niet gevergd kan
worden. Indien overigens herstel van de verkoper niet gevergd kan
worden, laat dat onverlet dat mogelijk wel vervanging van hem gevergd
kan worden, en andersom. Zoals boven aangegeven kan onder omstandigheden
uit bedrijfseconomisch oogpunt herstel of vervanging van de
verkoper niet gevergd worden. Hiervan is in principe sprake indien de
kosten van herstel of vervanging in geen verhouding staan tot de kosten
van uitoefening van een ander recht of vordering dat de koper toekomt.
Hiervan is volgens overweging 11 van de richtlijn sprake indien de kosten
van herstel of vervaging in deze vergelijking onredelijk zijn omdat de
kosten daarvan beduidend hoger liggen dan de kosten van uitoefening
van een ander recht of vordering. Bij de vraag of hiervan sprake is komt
evenwel slechts gewicht toe aan een drietal factoren, te weten: de waarde
van de zaak indien zij aan de overeenkomst zou beantwoorden, de mate
van afwijking van het overeengekomene en de vraag of de uitoefening
van een ander recht of vordering voor de koper geen ernstige overlast
veroorzaakt. Zie het nieuwe artikel 21 lid 5. Zo zal, om een voorbeeld te
noemen, de koper genoegen moeten nemen met herstel indien de afwijking
te gering is om vervanging te rechtvaardigen (vergelijk artikel 21 lid 1
Tweede Kamer, vergaderjaar 2000–2001, 27 809, nr. 3 22
sub c). Daarentegen zal de koper met vervanging genoegen moeten
nemen indien de zaak zonder afwijking een geringe waarde heeft en de
herstelkosten deze beduidend overschrijden. Ook zal de koper met vervanging
genoegen moeten nemen indien de kosten van herstel op een wijze
dat de koper daarvan geen ernstige overlast ondervindt, in geen verhouding
staan tot de kosten van vervanging.

[BBCS]

Dit is helemaal juist. De crux zit hem er in dat jij dit vervolgens zo interperteerd dat consumenten in bepaalde gevallen minder rechten hebben dan wat Europa voor schrijft, of ik moet je verkeerd begrepen hebben.

Je moet het zo zien:

Europa wilt met de regels ook bereiken dat de fabrikanten meer duurzame en kwaliteitsproducten gaan leveren.

Echter waar het fout gaat heeft met het feit te maken dat verschillende producten een veel kortere levensduur hebben als 3 jaar.

En die producten vallen dus niet onder de noemer duurzame producten.

En het is inderdaad zo dat bij deze categorie producten de consumenten een beperking hebben.

De Europese regelgeving en vooral de Europese richtlijn is hierin totaal niet voorzien.

Neem nu een MP3 speler of een mobiele telefoon.

De verwachte levensduur van deze producten bedragen 2 jaar, niet echt een duurzame product te noemen.

Een computer heeft een verwachte levensduur van 3 jaar.
Ook niet echt een duurzame product.

Een wasmachine, een tv, een radio, een dvd speler, een auto, een fiets.

Dat zijn duurzame producten.

En inderdaad is het zo dat bij producten die een levensduur hebben van tussen de 2 a 3 jaar heel vaak een garantietermijn hebben van 1 jaar.

Want de wetten omschrijven dat de meeste producten veel langer meegaan dan 2 jaar. Een mp3 speler niet, een mobiele telefoon vaak ook niet.

Een mobiele telefoon die iedere dag gewoon gebruikt wordt is na 2½ jaar helemaal op.

Een ander aspect speelt ook mee:

Europa wilt dat de fabrikanten duurzame kwaliteitsproducten gaan produceren. Deze producten verkopen bijna niet, omdat de consument dergelijke producten niet wilt hebben.

Het koopgedrag van de huidige consument is dat ze voornamelijk de hele goedkope wegwerpproducten kopen en de duurzame kwaliteitsproducten bijna niet kopen.

Ik zal een voorbeeld geven:

Een product A heeft een uitstekende kwaliteit en gaat een veel langere tijd mee. Op dit product zit een garantietermijn van 3 jaar. De verwachte levensduur van dit product is 6 jaar. Het product is gemakkelijk repareerbaar.

Product B is veel goedkoper dan product A, heeft maar een garantietermijn van 1 jaar, en na dat jaar kan de fabrikant de goede werking niet meer garanderen. Het product is niet te repareren.

Tot zover duidelijk.

Europa wilt met de regels bereiken dat de fabrikanten product A gaan produceren.
Echter de meeste consumenten zijn totaal niet geïntereseerd in product A, maar kopen massaal product B.
Steeds meer fabrikanten gaan soortgelijke producten produceren als van product B, omdat ze anders geen bestaansrecht hebben.

Hier speelt dus de marktwerking een hele grote rol.

Europa kijkt niet naar deze marktwerking en kijkt vooral niet naar de consument.

Daarnaast schreeuwen de consumenten wel dat ze betere kwaliteit willen, maar in hun koopgedrag is dat totaal niet terug te zien.

Men blijft product B kopen, weigeren om product A te kopen en blijven maar steen en been klagen dat de kwaliteit zo kloten is.

En dat is dus precies wat er nu aan de hand is.

[BBCS]

Ik wens jou toe dat je een klant krijgt die precies zijn rechten kent op dit gebied.
Gedraag jij je dan net zo als in deze discussie, dan voorspel ik jou dat je een faillisement tegemoet gaat.

Laat ik dit zeggen:

We hebben het hier over de Nederlandse wetgeving, niet hoe ikzelf de zaken zou oplossen.

Om een voorbeeld te geven:

Een klant had bij mij een computer gekocht en daar zat 1 jaar garantie op.
Toen na 2½ jaar het moederbord en de voeding kapot gingen, heb ik deze kosteloos voor de klant vervangen.

Ander voorbeeld:

Een klant had een router gekocht en na 2 jaar (26 maanden) ging de router kapot.
Op de router zat maar 24 maanden garantie, en ik heb deze router kosteloos vervangen.

Weet je genoeg?