De vraag is wanneer er voldoende sterke aanwijzingen zijn. Is hierbij de kwantiteit van onderzoek belangrijker dan de kwaliteit?
Het is jammer als er onvoldoende geld is. De meeste onderzoekers kampen hiermee en moeten hun geld efficiënt gebruiken. Maar als je stelt dat er zonder geld geen goed bewijs is, lijkt het mij juist een argument om voorlopig geen curcumine te adviseren voor de behandeling van bijvoorbeeld kanker. Er is immers onvoldoende bewijs. Gebrek aan financiën moet geen reden zijn om het "dan maar een kans te geven".
De aanwijzingen zijn zonder meer sterk. Ik krijg een beetje het idee dat de aanwijzingen gebagatelliseerd worden. Niets voor niets heeft kurkuma (en curcumine) de aandacht getrokken van vele wetenschappers op het gebied van kanker bestrijding. De laboratorium proeven laten veelbelovende resultaten zien en dit specerij heeft al een bestaand verleden als medicijn in de Indiase geneeskunst. Het is dan jammer om deze resultaten te bagatelliseren door 'bewijs' (dubbelblinde onderzoeken) te eisen. Gelukkig wordt het bewijs steeds harder door de resultaten van recente onderzoeken.
Wanneer de crteria om een "medicijn" in aanmerking te laten komen voor een reguliere behandeling verlaagd worden, heeft dat (waarschijnlijjk) nadelige gevolgen:
Ik kan mij voor een deel vinden in de stelling dat de criteria van medicijnen niet zomaar verlaagd worden, maar laten we wel stellen dat we het hier niet hebben over een nieuw synthetisch medicijn maar over een specerij dat al duizenden jaren wordt gebruikt in de aziatische keuken en geneeskunst. Kurkuma als specerij wordt tot ten minste 10g als veilig beschouwd en wordt door honderden miljoenen Indiërs dagelijks gegeten. De prevalentie van bepaalde vormen van kanker en alzheimer is vele malen lager dan in landen waar kurkuma niet op dergelijke schaal wordt geconsumeerd. Als er bij de consumptie van kurkuma ernstige bijwerkingen zouden optreden, had dit al lang bekend moeten zijn. Daar kurkuma enkele procenten curcumin bevat is het aannemelijk dat de consumptie van enkele honderden mg curcumin veilig zou moeten zijn. Dit is bij laboratoriumratten ook bevestigd.
De reguliere geneeskunde heeft als doel en de verantwoordelijkheid om de patiënt de best mogelijke zorg te bieden. Hiervoor zullen behandelingen op effectiviteit moeten worden beoordeeld. Bij deze beoordeling maakt de reguliere geneeskunde gebruik van wetenschappelijk onderzoek. De kwaliteit van het onderzoek naar curcumine is (nog) onvoldoende om als reguliere behandeling te worden ingezet.
Ik denk dat we hier even onderscheid moeten maken tussen het gebruik van kurkuma (of curcumine) als een op zich staande behandeling en als zijnde een aanvulling op reguliere behandeling. De meeste wetenschappers zijn voornamelijk geïnteresseerd in kurkuma als aanvulling op chemo of radiotherapie daar kurkuma een gunstig effect heeft (aangetoond bij muizen) op de receptie van chemo op kankercellen, ofwel de reguliere behandelingen effectiever maken.
Met andere woorden, de aanwijzingen zijn zeer sterk, alleen de dubbelblinde onderzoeken ontbreken, maar dat is niet ongewoon voor natuurlijke producten.
Aan vele groentes, fruitsoorten en specerijen worden bepaalde gezondheidseigenschappen toebedeeld. Ik kan je zeggen dat hier verdomd weinig dubbelblinde onderzoeken naar gedaan zijn. Wie zit er nu te wachten op een dubbelblind onderzoek naar de gezondheidsvoordelen van broccoli? En wie gaat dit betalen?
Ik heb er geen moeite mee wanneer mensen naast hun reguliere behandeling een andere (alternatieve) behandeling volgen. Voorwaarde is wel dat ze volledig geinfomeerd worden. Voor curcumine betekend dat dat we niet weten of het effectief en veilig is bij mensen (aan resultaten bij muizen heeft een patiënt weinig).
Mee eens, echter in het geval van kurkuma (en kurkuma) ben ik geneigd toch meer waarde te hechten aan het aanwezige 'bewijs', ook al is dat frequent verkregen uit laboratorium onderzoek bij muizen en ratten.
Er zijn meerdere gepatendeerde medicijnen die hun oorsprong vinden bij planten (morfine, Lanoxin, galantamine, atropine). Bij kurkuma gaat het ook niet om het hele specerij, maar om de geïsoleerde stof curcumine.
Dat is echt irrelevant in het geval van kurkuma. Zowel kurkuma als curcumin kunnen niet gepatenteerd worden, dat is een vaststaand feit. Curcumin preparaten met bioperine kun je voor weinig geld overal bestellen. Slechts als de farmaceuten een effectievere synthetische variant ontwikkelen kan dit gepatenteerd worden.
vMeester schreef:Het ethisch probleem is mijn inziens groter. Stel dat we over 10-15 jaar het bewijs rond hebben. Wat zeggen wij tegen de nabestaanden van kankerpatienten? Jammer, maar we hadden geen bewijs, slechts sterke aanwijzingen en doordat er door de farmaceuten niets aan te verdienen valt heeft het 10 jaar langer geduurd alvorens wij dit 'geneesmiddel' konden inzetten in de bestrijding van kanker?
Dat geldt in principe voor iedere hypothese, theorie en behandeling. Het lijkt mij de gezondheidszorg niet ten goede te komen wanneer een "medicijn" bij mogelijke aanwijzingen al direct ingezet wordt. Toxicologisch onderzoek bij mensen is uiterst beperkt.
Zie opmerking hierboven. Kurkuma (en curcumin) is geen nieuw synthetische medicijn maar een specerij met een zeer lange staat van dienst als ingrediënt in curry's maar ook in de Indiase geneeskunst. De toxiciteit van dit specerij tot 10g is zeer onwaarschijnlijk. Net zo onwaarschijnlijk dat het eten van 100 gram aardappelen per dag schadelijk is.
Wanneer je kijkt naar de bewijskracht van de aanwezige onderzoeken is de kans dat curcumin werkt in het algemeen kleiner dan een reguliere behandeling
.
Daar ben ik het niet mee eens. Gezien de grote interesse van wetenschappelijke onderzoekers naar de kurkuma (en curcumin) betreft het hier niet slechts een zwak vermoeden. De aanwijzingen zijn reeds (zeer) sterk en er zijn voor sommige toepassingen (zoals maag en darmkanker, zie pubmed) dubbelblinde onderzoeken verricht die significante resultaten laten zien. Het is inderdaad zoals eerder gesteld: "Hoeveel bewijs wil je zien" ?
Nu wil ik niet pleiten voor het vervangen van de reguliere behandeling door therapieën op basis van curcumin (daar is echt onvoldoende ervaring mee), maar als aanvulling op de reguliere behandelingen zou mijn inziens op zijn minst met de patiënt besproken moeten worden. De uiteindelijke keuze is aan de patiënt zelf. Nu overlijden er jaarlijks vele duizenden kanker patiënten die niet geïnformeerd zijn over deze ontwikkeling, en hoe zeer iemand ook 'bewijs' blijft eisen (want wie gaat dat betalen?), kan ik dat niet ethisch verantwoord noemen.
