Je hebt gelijk, maar je vergeet een ding. Er wordt gesproken dat deze twee elkaar goed kunnen. En om vervalsing te voorkomen (vooral bij een juwelier waar deze topic over gaat) lijkt het mij het bestrijden van fraude wel op zijn plaats, dus zal deze juwelier gegarandeerd een kopie hebben.
Normaal gesproken zijn de cadeaubonnen volgens mij niet op nummer en op naam.
Daarbij is het uitgeven van een copie behoorlijk link, ik heb dat zelf meegemaakt met een copie van een reparatiebon bij een computerbedrijf waar ik in het verleden gewerkt heb.
Je kunt elkaar kennen, maar je kunt elkaar niet in de kop kijken.
En ik heb me bij verschillende mensen daar al behoorlijk in vergist.
Mensen waarvan ik dacht dat ik ze vertrouwen kon, hebben mij toch een loer gedraaid.
Een cadeaubon is geen waardepapier.
Dus als ik cadeaubonnen zou uitgeven, dan komen mensen die ik niet ken tuurlijk verzilveren.
Voor zover ik het kan bekijken is dus de TS een cadeaubon kwijtgeraakt en hij vraagt de juwelier of die hem tegemoet wilt komen.
Daarbij pleegd de TS bij de juwelier ook nog chantage.
Als de juwelier hem niet tegemoet komt, dan is de juwelier een goede klant kwijt. Dat is gewoon ordinaire chantage. Anders kan ik dat niet zien.
Als de juwelier een fout zou maken, dan kan ik zijn reactie wel begrijpen, maar de fout ligt nu bij de klant en niet bij de winkelier.
Zoals ik het kan beoordelen is die cadeaubon niet op nummer en op naam verstrekt.
Er kan dus niet meer nagegaan worden welke bonnummer aan de TS verstrekt is.
Dus is het logisch dat de juwelier de TS in welke vorm dan ook tegemoet komt.
Ik vind dat de TS zich behoorlijk kinderachtig gedraagd en ook als een verwend kind.
De TS is die bon zelf kwijtgeraakt en de TS dient dan ook voor alle kosten zelf op te draaien.
De juwelier hoeft hem daarin totaal niet tegemoet te komen.
De juwelier kan de TS wel een nieuwe cadeaubon verstrekken, maar dan gewoon tegen de normale kosten.
En spijtig genoeg is de TS dan wel €150,- extra kwijt, maar dat is helemaal zijn verantwoordelijkheid.
