Radar

ArtsvoorDieren schreef:
In tegendeel, ik werk bij één van de drukste, grootste en snelst groeiende praktijken van Nederland. De groei zet zich voort, omdat we besloten hebben ons meer te richten op dat gedeelte van het klantenbestand dat top kwaliteit zorg zoekt, en niet een budgetdierenarts. Vanuit omliggende praktijken krijgen we steeds meer doorverwezen patiënten. Uiteraard krijgt het eigen klantenbestand voorrang.

Artsvoordieren,als de nieuwe generatie dierenartsen allemaal zo redeneren als jij doet ben ik toch blij met mijn nietbudgetmaarnietalteduurzijnde dierenarts.
Als ik naar zo'n superblitse praktijk wil ga ik daar liever pas na doorverwijzing heen omdat ik niet van plan ben het superdeluxe pand enz enz te betalen,maar gewoon een redelijk honorarium voor de bewezen diensten.
€3500,- bruto is niet slecht hoor;er zijn mensen die zwaarder werk voor heel wat minder geld moeten doen.

Zo te lezen is ArtsvoorDieren geen dierenarts geworden uit liefde voor dieren maar uit liefde voor centjes.

snepke schreef:Zo te lezen is ArtsvoorDieren geen dierenarts geworden uit liefde voor dieren maar uit liefde voor centjes

overduidelijk ja, alles draait om geld

Ik snap best dat ook dierenartsen hoge studiekosten hebben gehad,veel uren maken en over het algemeen genomen doodgewoon heel hard werken.En dat mag best betaald worden,maar waarom de klant dan bij sommigen zo exorbitant veel moeten betalen is mij een raadsel.
Als je naar een kliniek als de Wagenrenk gaat betaal je voor een intakegesprek al zowat €100,-
Dat gaat toch nergens meer over?
En die specialistenhulp zoekende klant,beste artsvoordieren is vaak niet de meest vermogende maar wel de meest dierlievende klant naar mijn idee.
Juist die meest vermogende let namelijk heel erg op de centjes en vindt het vreselijk om even geen schoeisel voor Kees-Jan te kunnen kopen want ja,Kees-Jan moet op school toch wel meedoen met de laatste modegril.

Het lijkt wel alsof sommigen van jullie zijn vergeten dat dierenarts zijn geen roeping is, maar gewoon werk. Niet anders dan stratenmaker, accountant, postbode of chirurg. Een dierenkliniek pleegt onderhoud en reparaties aan dieren, net zoals een garage aan auto's. Ik werk daar zodat ik mijn hypotheek kan betalen, eten kan kopen en uiteindelijk na een arbeidsvol leven van mijn pensioen kan genieten. Datzelfde geldt voor mijn collega's. Zoals een automonteur zijn beroepskeuze heeft gebaseerd op een voorliefde voor auto's en techniek, hebben we die van ons gebaseerd op liefde voor dieren en interesse voor veterinaire wetenschap. Maar als puntje bij paaltje komt draait het inderdaad voornamelijk om geld, namelijk het verdienen van een inkomen.

En omdat ik eerst 6 jaar VWO heb gevolgd en daarna nog eens 6 jaar universitaire studie verwacht ik meer te verdienen dan een caissière bij de Appie. Zo werkt het in de maatschappij. En omdat ik het doe voor het geld verwacht ik ook loon naar werken te krijgen. Een pas afgestudeerde basisarts die even lang heeft gestudeerd als ik krijgt meteen als eerste loon 4500 euro bruto. Een advocaat zit bij een fulltime dienstverband rond de 5000, terwijl voor die studie maar 4 jaar staat!

Jullie willen het beste voor jullie dieren, nou, dan hangt daar een prijskaartje aan. Een kliniek als de Wagenrek heeft specialisten in dienst, investeringen gedaan in dure apparaten, heeft bijzondere medicatie op voorraad die misschien niet altijd gebruikt wordt en daardoor regelmatig afgeboekt moet worden. De medewerkers volgen veel nascholingen over hun specialismen, vaak in het buitenland. Dit alles om die zorg te kunnen bieden die je zoekt als je naar een dergelijke kliniek gaat. Dat kan alleen op een rendabele manier door dit soort prijzen te hanteren.

Het kan gewoon niet goed en goedkoop, ook al zijn er tal van praktijken die die schijn wel weten te wekken. Kijk je achter de schermen (en dat lukt je als klant helaas nooit) dan is de kwaliteit van de diergeneeskunde gewoon ondermaats. Maar daar merken jullie niets van, omdat het zo'n charmante man/vrouw is die het verhaaltje houdt.

Nou artsvoordieren,een klein beetje meer roeping zou je sieren denk ik.

[/Ik werk daar zodat ik mijn hypotheek kan betalen, eten kan kopen en uiteindelijk na een arbeidsvol leven van mijn pensioen kan genieten.

In deze opsomming mis ik "dieren helpen".Telt dat ook nog ergens mee bij jou of zie je de baas van het dier alleen als wandelende portemonnee?
Ik begrijp heel goed dat grote klinieken investeringen moeten doen enz maar bijna €100,- voor een intakegesprek blijft een smak geld.Tel daar de nodige onderzoeken bij op en voor je het weet ben je €1000,- lichter.
Als diereneigenaar kijk je naar het laatste en niet naar of de dokter de hypotheek deze maand wel kan betalen.
Ik heb in elk geval na wat gedokter met mijn hond geen €3500,- meer op mijn rekening staan.Een groot deel daarvan is bij de dierenarts terecht gekomen na een paar onderzoeken en een operatie.

Hond 2,

Ik ben het helemaal met je eens. Maar als je zoiets roept, dan wordt er gezegd: sluit dan een verzekering af!

Het opschroeven van de tarieven loont op die manier meermalen:
1. dierenarts verdient (erg) goed
2. het afsluiten van verzekeringen voor dieren wordt in de hand gewerkt en gestimuleerd door dierenartsen
3. met als gevolg dat straks de premies voor verzekeringen weer omhoog gaan want veel mensen kunnen de dierenarts niet meer betalen, sluiten vervolgens een verzekering af. De verzekeringsmaatschappij wil weer meer winst maken en kan die eis makkelijker stellen bij een omvangrijk vast clientenbestand en zal dus de premies verhogen
4. een constante aan inkomsten voor de verzekeringsmaatschappijen via maandelijkse premies.
5. er zijn een paar verzekeringsmaatschappijen die opgericht zijn door dierenartsen om nog meer constante inkomsten (dan via de verzekering) te ontvangen

Op deze manier wordt de commerciele gedachte van arts voor dieren onderstreept.

Ook wil ik nog opmerken dat als een dierenarts vergeleken wordt met bijvoorbeeld een garage die ook winst wil maken, er meer garantie dient te worden gegeven op een behandeling. Garanties kunnen/willen dierenartsen nimmer geven met als gevolg dat een verkeerde behandeling betaald wordt door de eigenaar maar er (meestal) geen compensatie is voor de juiste behandeling die alsnog moet worden ingezet en betaald. Als een behandeling verkeerd of onjuist wordt uitgevoerd dan zou er dus een andere behandeling gratis moeten worden aangeboden want je hebt immers garantie op de dienst die je koopt. Het zou juridisch ook meer stroken want een dier blijft voor de wet een product. Ik roep het al langer maar nog maar een keer: No cure no pay.

Kunt u mij de namen geven van de verzekeringsmaatschappijen die door dierenartsen zijn opgericht? Want als u suggereert dat er door dierenartsen op deze wijze additionele winsten worden gemaakt wil ik dat graag weten, dan kan ik hieraan ook meedoen Ik ken er in ieder geval geen.

Wat betreft de garantie op behandelingen ben ik het deels met u eens. Niet wat betreft de uitkomst, daarin blijft een dier toch een te complex organisme. De dierenarts heeft in de meeste gevallen gewoonweg te weinig invloed op de uitkomst om deze te kunnen garanderen. Willen we wel die kant op, dan zal de consument ook moeten bedenken dat het inzetten van een behandeling naar aanleiding van een waarschijnlijkheidsdiagnose, zoals dat nu veelal gebeurt, een te groot risico voor de dierenarts zal opleveren. Dus niet meer: uw hond kucht maar is verder gezond, het zal wel kennelhoest zijn, hier heeft u hoestremmers en doxycycline en komt u maar terug als het niet werkt. Dan wordt het bij elke kuch bloedonderzoek, röntgenfoto's en een bronchoscopie incl. kweek. Omdat anders bij het falen van de ingezette therapie de dierenarts er financieel bij inschiet.

Wat ik wel vind is dat een beschamend groot gedeelte van de beroepsgroep naar mijn mening ondermaats werk aflevert. En het probleem is dat dit pas aan de orde kan worden gesteld indien de cliënt hier achter komt en een klachtenprocedure opstart bij het veterinair tuchtcollege. De uitspraken van dit tuchtcollege nalezend schrik ik van de gevallen waarbij ondanks herhaaldelijk volledig onlogisch handelen en het inzetten van verkeerde medicaties, mijn beroepsgenoten alsnog worden vrijgepleit van elke schuld. Ik heb er alleen geen oplossing voor...

Hond2 schreef:Nou artsvoordieren,een klein beetje meer roeping zou je sieren denk ik.

[/Ik werk daar zodat ik mijn hypotheek kan betalen, eten kan kopen en uiteindelijk na een arbeidsvol leven van mijn pensioen kan genieten.

In deze opsomming mis ik "dieren helpen".Telt dat ook nog ergens mee bij jou of zie je de baas van het dier alleen als wandelende portemonnee?

Dan heb je dit gemist?
Zoals een automonteur zijn beroepskeuze heeft gebaseerd op een voorliefde voor auto's en techniek, hebben we die van ons gebaseerd op liefde voor dieren en interesse voor veterinaire wetenschap.

Leuk! Elke morgen is mijn stoep ondergescheten door honden die gehouden worden door idiote dierenmishandelaars die denken dat een dier in een huiskamer of bed houden de normaalste zaak van de wereld is.

Maak het NOG erger: ga met een dier naar een arts....waar slaat dat op? Een dier is gemaakt om te overleven om het ras rein te houden. Een dier dat niet mee kan, moet dood, zo eenvoudig is dat.

Dierenartsen voor huisartsen zou je dus voor het gerecht moeten slepen wegens het in gevaar brengen van de originaliteit van onze fauna.

Dan wordt het bij elke kuch bloedonderzoek, röntgenfoto's en een bronchoscopie incl. kweek.

Omdat anders bij het falen van de ingezette therapie de dierenarts er financieel bij inschiet.

Arts voor dieren,
Dit is een werkwijze die veel dierenartsen al hanteren is mijn ervaring. Meteen wil ik daarbij opmerken dat de tweede zin suggereert dat de klant er dan bij moet inschieten?

Ik deel uw mening mbt het vet. tuchtcollege. Maar dat is wel wat te verwachten want hier hebben ook veel dierenartsen plaats genomen. Zij moeten dus een oordeel vellen over hun collega/vakbroeder. Dat werkt niet.

ArtsvoorDieren schreef:Het lijkt wel alsof sommigen van jullie zijn vergeten dat dierenarts zijn geen roeping is, maar gewoon werk.

Had ik nou altijd gedacht dat het mensen waren met het hart op de goede plaats voor dieren, mensen die van dieren houden en zelfs hun beroep er van willen maken.........bij jou geld dat dus niet.

ArtsvoorDieren schreef:
Wat ik wel vind is dat een beschamend groot gedeelte van de beroepsgroep naar mijn mening ondermaats werk aflevert. En het probleem is dat dit pas aan de orde kan worden gesteld indien de cliënt hier achter komt en een klachtenprocedure opstart bij het veterinair tuchtcollege. De uitspraken van dit tuchtcollege nalezend schrik ik van de gevallen waarbij ondanks herhaaldelijk volledig onlogisch handelen en het inzetten van verkeerde medicaties, mijn beroepsgenoten alsnog worden vrijgepleit van elke schuld. Ik heb er alleen geen oplossing voor...

Heb je daar voorbeelden van ?

geengast schreef:Leuk! Elke morgen is mijn stoep ondergescheten door honden die gehouden worden door idiote dierenmishandelaars die denken dat een dier in een huiskamer of bed houden de normaalste zaak van de wereld is.

Maak het NOG erger: ga met een dier naar een arts....waar slaat dat op? Een dier is gemaakt om te overleven om het ras rein te houden. Een dier dat niet mee kan, moet dood, zo eenvoudig is dat.

Dierenartsen voor huisartsen zou je dus voor het gerecht moeten slepen wegens het in gevaar brengen van de originaliteit van onze fauna.

Alle huisartsen, chirurgen, specialisten etc etc ook maar allemaal de laan uit sturen

Chocomelk schreef: Heb je daar voorbeelden van ?

http://tuchtrecht.overheid.nl/nieuw/diergeneeskundigen

Boertje van Buuten, wat ik bedoel is dat er een afweging moet worden gemaakt om een behandeling in te zetten op een waarschijnlijkheidsdiagnose, en zo het succes van de therapie af te wachten alvorens verder onderzoek te doen, en meteen al uitvoerig onderzoek te doen om tot een definitieve diagnose te komen.
Op het moment dat je een dierenarts zou 'straffen' voor elke mate van falen van therapie, dwing je ons ertoe ons helemaal in te dekken. En dat betekent klanten op veel hogere kosten jagen omdat 90% zekerheid gebaseerd op enkel klinisch onderzoek niet meer goed genoeg is, maar de klant wil blijkbaar 100% accuratesse. Dan wil ik inderdaad röntgenfoto's, een bronchoscopie en bloedonderzoek zodat ik de eigenaar kan bewijzen dat ik het aan het juiste eind heb, en mocht het alsnog mis gaan ik ook kan bewijzen dat de therapie in ieder geval correct was.
Dat we daar zo wie zo al naar toe gaan, ligt ook aan de toegenomen mondigheid van de klanten. Mensen klagen veel eerder dan vroeger, dreigen met advocaten en tuchtprocedures. Vervolgens moet je er als dierenarts tijd en moeite in steken om uit te leggen waarom er zo gehandeld is, en waarom de uitkomst bij een andere therapie niet anders was geweest. Brieven over en weer, telefoongesprekken, boze klanten aan de balie die dreigen je assistente met een ijzeren hondenriem voor het gezicht te slaan, ach ja, hoort er allemaal bij tegenwoordig. Rekeningen die niet betaald worden, waardoor dat weer verhaald moet worden op de 'goede klanten'...

[quote][/quote]Rekeningen die niet betaald worden, waardoor dat weer verhaald moet worden op de 'goede klanten'...

Tja, en dit is natuurlijk al helemaal een verkeerde instelling. Ik denk dat u de boel overdrijft en vergeet niet dat ook andere beroepsgroepen met dit soort zaken te maken hebben.

Het roept bij mij een gevoel op dat dus de echte, beschaafde dierenliefhebber voor alles moet boeten cq betalen:

-bedrijfspand
-hypotheek dierenarts
-assistentes die scholing willen of nodig hebben
-ontevreden klanten of klanten die niet betalen (vreemd verhaal want negen op de tien dierenartsen wil direct afrekenen of heeft alleen betalingsregelingen met vaste klanten waarvan zij weet dat zij betalen). Als ik mij overigens niet vergis geven veel dierenartsen de administratieve en/of incassogerelateerde werkzaamheden uit handen aan een bedrijf dat zich daarin heeft gespecialiseerd.
-geografische ligging
-apparatuur
-kundigheid (zou vanzelfsprekend na het afstuderen een must moeten zijn voor alle dierenartsen)
....en ga zo nog even door.

Jolijn schreef:

Hond2 schreef:Nou artsvoordieren,een klein beetje meer roeping zou je sieren denk ik.

[/Ik werk daar zodat ik mijn hypotheek kan betalen, eten kan kopen en uiteindelijk na een arbeidsvol leven van mijn pensioen kan genieten.

In deze opsomming mis ik "dieren helpen".Telt dat ook nog ergens mee bij jou of zie je de baas van het dier alleen als wandelende portemonnee?

Dan heb je dit gemist?
Zoals een automonteur zijn beroepskeuze heeft gebaseerd op een voorliefde voor auto's en techniek, hebben we die van ons gebaseerd op liefde voor dieren en interesse voor veterinaire wetenschap.

Nee,dat heb ik niet gemist.

Waar gehakt wordt vallen spaanders,dus 100% accuratesse eisen is onzin.Dat kan gewoon niet.Net zo min als garantie op een behandeling;het gaat om levende wezens en de ene is de andere niet.
Wat je wel mag eisen is 100% inzet.En die geeft een dierenarts gelukkig ook vaak,maar niet altijd.
Ik vind dat daarbij de verdiensten niet doorslaggevend mogen zijn maar als ik ArtsvoorDieren zo lees is het dat voor een deel toch wel.Natuurlijk mag iemand die een universitaire studie met succes heeft afgerond goed verdienen maar je hebt goed verdienen en erg goed verdienen.

Waar gehakt wordt vallen spaanders[quote][/quote]

Dat is een bedrijfsrisico dat je niet aan je klant kunt doorberekenen. Als een dierenarts bij wijze van onkunde de bal finaal mis slaat, dan moet de klant dus dokken?

Dat vind ik complete onzin. Arts voor dieren geeft zelf aan dat zijn/haar beroep vergelijkbaar is met een garagehouder en dat er geld verdient moet worden. Overigens is de inspanningsverplichting mijns inziens dan niet aan de orde en behoor je een compensatie te krijgen voor een slechte ''reparatie''.