Nog een reden om restrictief om te gaan met het toelaten van niet Nederlandse partners: De kans op een mislukt huwelijk is vele malen groter.
De gewraakte stelling van Mr T staat hierboven.
Alfatrion stelt dat in het voorgaande ik een ander discriminatie verwijt - lees goed -
omdat die ander een mening is toegedaan die tegengesteld is aan de mijne.
Met zo een stelling ben ik gauw klaar. Er zijn veel mensen - ook op dit forum - die een andere mening zijn toegedaan dan ik. Ik gun ze hun andere mening van harte. Er is zelfs een kans dat die andere mening bij mij tot nieuwe inzichten leidt. Maar er is niemand die ik discriminatie zal verwijten
omdat zijn of haar mening anders is dan de mijne. Dat is echt baarlijke onzin.
Zo ben ik van mening dat er in het algemeen
geen gronden zijn om
als overheid om restrictief om te gaan met het toelaten van niet-Nederlandse partners. In tegendeel. Er zouden geen beperkingen mogen zijn anders dan die in het familierecht gelden voor Nederlandse partners. Artikel 1 van de Grondwet is duidelijk; gelijke gevallen moeten gelijk worden behandeld. Als het gaat om huwelijken: het familierecht, annex het Burgerlijk Wetboek. Helaas werkt het in de praktijk niet altijd zo, om over de houding van de verantwoordelijke ambtenaren nog maar te zwijgen.
Een paar situaties kan je als minder of zelfs als ongewenst benoemen.
Dat tweede en derde generatie buitenlanders trouwen met een bruid uit het land van hun voorouders hoeft op zich nog niet zo erg te zijn, maar het kan de integratiecapaciiteit zwaar belasten in het geval dat de cultuur van dat land van herkomst ver af staan van de westerse. Je kunt het als overheid echter niet verbieden, om de reden die Jablan noemt: partnerkeuze is geen zaak van de overheid.
Schijnhuwelijken zijn vanzelfsprekend uit den boze, zeker als die tot doel hebben om hier een permanente verblijfsvergunning te krijgen.
Maar hier is niet zo zeer sprake van restrictief beleid jegens buitenlanders als wel van het waarborgen van het instituut 'burgerlijk huwelijk'.
Je kunt
wel regels stellen voor de toelating van buitenlanders in het algemeen en aan het verkrijgen van het Nederlanderschap. Daar maakt de Grondwet in artikel 2 ook melding van.
Allemaal prima! Dat mag je wat mij betreft restrictief beleid noemen. De overheid heeft hier een taak en een verantwoordelijkheid.
Mr T heeft gelijk als hij aan de hand van statistieken constateert dat het aantal echtscheidingen onder (groepen van) buitenlanders groter is dan (het gemiddelde) van Nederlandse partners.
Als hij echter dat gegeven opvoert als ....
nog een reden om restrictief om te gaan met het toelaten van niet-Nederlandse partners .... dan is voor mij de grens van het betamelijke echt wel bereikt.
De overheid zou zich met een restrictief beleid ter zake niet alleen in een domein begeven dat de hare niet is, ze zou zich ook schuldig gaan maken aan rechtstreeks discriminatie van buitenlandse partners.
De overheid mag eisen stellen aan buitenlanders die zich hier willen vestigen. Terecht.
De overheid mag uitgebreid regels stellen voor het aangaan van een burgerlijk huwelijk. Ook terecht.
Maar de overheid mag daar bovenop geen
speciale regels stellen aan buitenlanders die met een Nederlander een huwelijk willen aangaan. Zelfs niet wanneer dat de Nederlandse Staat extra geld zou kosten in de vorm van uitkeringen, want in gelijke gevallen wordt men - behoudens uitzonderingsbepalingen - gelijk behandeld.
Tot slot: huwelijkstatistieken betrekking hebben op groepen van individuen. Er is geen legitimatie om
individuen uit zo een groep anders te behandelen dan mensen die toevallig niet in die groep zitten. Het individu kan er per saldo niets aan doen dat hij deel uitmaakt van die groep. Een individu anders behandelen omdat hij deel uitmaakt van die groep heet in mijn terminologie discriminatie.
En dat is precies wat ik Mr T verwijt.
Want de meeste bijdrage hiervoor bevatten meningen, feiten, veronderstellingen en persoonlijke ervaringen van de schrijvers. En daar is niets mis mee.
, maar ik probeer het wel te beperken.
