Radar

Hallo allemaal, dag 8 van de verhoging van mijn medicijnen. Wat een hel! Alle symptonen zijn heftiger geworden en de angst is toegenomen. Doorzetten is het advies maar makkelijk is het niet. Ik heb me ziek gemeld want zo kan ik niet werken. Ik heb vannacht wel vor het eerst doorgeslapen tot 7 uur vanmorgen. Voor de rest is het doorzetten en je vooral overal aan vast grijpen. Therapeut is pas over 2 weken. Ik weet dat dat nog erg meevalt. Sommige moeten veel langer wachten. Ik schaam me dood dat ik wederom in mijn eigen valkuil ben gevallen!

@M-67
Rottig he, al die bijwerkingen? Wel doorzetten, duurt even maar je komt er door heen. Heb even een vraagje, jij hebt dus ongeveer 6 maanden op 150 mg. gezeten? En daarna kwamen je klachten weer naar boven. Ik zit nu ongeveer 4 maanden op 150 mg en ik heb de laatste paar dagen weer erg last van depressieve aanvallen. Niet hele dagen maar bij momenten, heb daar last van en dacht die blijven nu wel weg, maar nee, schommelt dus nog. Is dat normaal? En wat heeft jou doen besluiten om naar 225 mg te gaan? Heb geen last van zweten, slapeloosheid, gewoon die moeilijke gedachten. Alvast bedankt. Groetjs, jrs66

JRS66: Ik gebruik Efexor omdat ik last heb van angstaanvallen. En zoals het er nu uitziet heb ik juni een beginnende burnout gehad. Ik ben vrij snel weer in de 200% modus terecht gekomen. Dus ipv luisteren naar mijn lichaam ben ik direct weer gaan stuiteren. Wat op zich logisch is want de Efexor werkt en je krijgt weer energie. Echter ben ik ook zo dom geweest om te stoppen met mijn pil. Ik wilde uittesten of ik misschien in de overgang was. Deze verandering van mijn hormoonhuishouding heeft me het laatste duwtje gegeven en me volledit uit de rails gedonderd! Dus heel langzaam begon ik weer verschrikkelijk moe te worden, onrustig te worden, slecht slapen, verloor het overzicht op mijn werk, vergat dingen en ga zo maar door! Toen ben ik naar de dokter geweest en die heeft me accuut weer aan de pil gezet. Maar de schade was al aangericht. Heel langzaam kwamen weer de paniekmomenten. Het gevoel niet naar mijn werk te kunnen. Dus in overleg met de huisarts de Efexor verhoogd. Met alle gevolgen van dien natuurlijk.... zweetaanvallen, ontzettend moe (geen voet voor voet kunnen verzetten), continu teveel adrenaline en stresshormoon dus mijn lichaam is continu in de vlucht en vechthouding en dat vermoeid natuurlijk ook. Ben nu voor het eerst bij een psychotherapeut geweest en zij geeft aan dat mijn klachten ontzettend veel lijken op een burnout. Ik mag nog niet werken en eigenlijk kan ik dat ook helemaal niet en voor mezelf zorgen. Ik ben het liefst thuis maar ook weer niet alleen. Mijn vriend heeft een paar dagen vrij genomen om me te helpen. En nu is het gewoon dag voor dag overleven. Ik dacht ook dat je geen terugval kon krijgen vanwege de Efexor maar volgens de huisarts is het niet vreemd. Het is natuurlijk geen tovermiddel..... Ik hoop dat ik je vraag hiermee beantwoord hebt.

Hallo M 67 en iedereen

Met belabgstelling heb ik de bijdragen gelezen over de verhoging van 150 naar 225. Ikzelf ben bezig te verhogen naar 150, stapsgewijs vanaf 75. Ik wilde aanvankelijk op ongeveer 100 blijven, maar heb toch maar besloten om naar 150 te gaan.

Inmiddels zit ik 5 dagen op 150. Mijn werk kan ik nog net aan, maar ik haak af bij alle bijkomende zaken als borrels en dergelijke. Verder~´s avonds een oxazepam zodat ik thuis wat aanspreekbaar ben en ´s nachts een themazepam. Al met al kom ik zo de dagen nog redelijk goed door, maar ik zal zeker nog twee week moeten afzien.

Overspannenheid, negatieve gedachten, wanhoop en paniek waren mijn klachten, accumulerend in zware, diepe hoofdpijn en slapeloosheid. Toen ik ruim drie weken op 75 zat voelde ik mij een stuk ontspannender, rustiger en opgewekter. Maar de hoofdpijn en slapeloosheid bleven, vreemd genoeg. De arts heeft toen 150 voorgeschreven, hetgeen ik dus stapsgewijze heb gedaan (de capsules kunnen immers open zodat je met de inhoud gemakkelijk kunt manipuleren). Dit verlengt natuurlijk wel de periode van opbouw, maar anderzijds zijn de negatieve effecten wellicht een stuk minder.

Ik ben tegenwoordig structureel bezig om meer rust in mijn leven aan te brengen. Leren om gewoon niets doen, best moeilijk. Maar toch ook heerlijk. Vooral niet teveel TV, niet te lang lezen. Ook ben ik iets minder gaan sporten. Hoewel enrzijds ontspannend merkte ik dat ik van bijvoorbeeld teveel hardlopen lichamelijk en psychisch uitgeput raakte. Ook: rustiger naar mijn werk fietsen. En niet allerlei studies erbij doen ter wille van carrierekansen of i.d. Gewoon proberen tevreden te zijn met het hier en nu en niet te bang te zijn voor de toekomst. Natuurlijk is niet alles beheersbaar, maar ik hoed mezelf er toch zoveel mogelijk voor opgejaagd te worden door mijn omgeving of door mijzelf. Hoe kijken jullie hier tegenaan?

Hoi,
Ben net begonnen met efexor. Heb nu al last van m'n maag. Gaat snel die bijwerkingen. Heb nog niet alles op het forum bekeken, heb hier (nog) niet voldoende concentratie vermogen voor. Dus misschien is mijn vraag al eerder behandeld. Ik vroeg me af of er iemand was die naast medicijngebruik ook ervaring heeft met hapto therapie.

Hallo Charisma en natuurlijk alle anderen, ik vind het heel knap dat je zo je best doet om structuur in je leven te brengen. Mijn probleem komt vooral voort uit een gedragsprobleem. Controle, controle, controle. Dat ik nu de controle over mijn lijf en leven kwijt ben vind ik ontzettend verontrustend. En eigenlijk begrijp ik dat niet of wil ik het niet begijpen. Ik ben zo behulpzaam voor iedereen en cijfer mezelf helemaal weg. Ik ga voor 200% mijn werk in en het lijkt bijna wel of het mijn toko is. Ik ben een assistente voor zo'n 5 directeuren en daarnaast ondersteun ik nog een afdeling. Ik wil er maar voor zorgen dat alles glad verloopt. Ik zorg ervoor dat de heren eten, drinken en hun werk smooth verloopt. Ik ren en ik vlieg. Ik ben bovendien dagelijks zo'n 2,5 uur kwijt aan reizen (lees: file rijden). Daarnaast accepteer ik dat mijn bazen me bellen op mijn vrije dag, zaterdag of zondag. Zoals je ziet komt mijn probleem echt uit mijn gedrag. Als een ieder om me heen zegt dat ik weer aan het hollen ben en dat ik moet oppassen dat ik niet door mijn hoeven zak, dan vraag ik me lichtelijk af waar ze het in vredesnaam over hebben. Totdat ik echt helemaal instort zoals nu weer gebeurt is. Op de een of andere manier wil ik onmisbaar zijn, bevestiging krijgen. De Arboarts heeft ooit tegen mij gezegd dat als ik de helft harder ga werken, mijn baas nog steeds dolgelukkig met me is. Maar daar ga ik dus de mist in. Ik zie het niet, ik voel het alleen als het te laat is. En was er zelfs van overtuigd dat ik een balans had gevonden.

Vandaar ook dat ik naar een psychotherapeut ben gestapt. Hopelijk kan ze mij helpen om inzicht te krijgen waar het bij mij fout gaat. Ik ben nu alleen maar heel moe en wil het liefst thuis zitten. Heb geen energie. Twijfel of mijn hart ernstig ziek is etc.... Je kent al die verschrikkelijke bijwerkingen en onzekerheden wel. Desalniettemin ben ik net toch op de hometrainer gestapt en heb net 10 minuten staan crossen.

Dat je de capsules ook kan openbreken wist ik niet. Maar zit nu 9 dagen aan de 225 mg. Tijdelijk als ondersteuning want normaliter gedij ik heel goed op de 150 mg.

Wel valt het me op dat veel mensen het hebben over aankomen en dat terwijl ik helemaal geen honger heb en mezelf moet aanzetten tot eten. Gelukkig kan dat bij mij geen kwaad en bovendien ben ik met behulp van Sonja B. de afgelopen 1,5 week 7 kg afgevallen.
Eigenlijk is dat zeer prettig aangezien ik aanstaande mei ga trouwen!

Wel merk ik dat ik het ontzettend fijn vind om er met lotgenoten over te praten en de ellende te delen. Geeft je wel het gevoel dat je niet alleen op de wereld bent!

Wat ik even vergeet te melden is dat ik naast Efexor geen andere middelen gebruik zoals Oxazepam. Ik heb het wel in huis maar durf het eigenlijk niet in te nemen. Ik vind het meer kwaad dan goed doen want ik word er een soort zombie van..... Helemaal van de wereld!

M-67
Bedankt voor je berichtje. ´k Kan er wel wat mee. Denk niet dat ik hoger moet, gewoon goed door zetten met de psychotherapeut. Ook dat van jezelf wegcijferen komt heel bekend voor. ´k Heb 3 kleine kinderen en een schat van een man maar wel een met een hele drukke baan, je komt zelf op de laatste plaats. Daar zijn mijn angsten waarschijnlijk ook ontstaan, overal eigenlijk alleen voor staan en nu even niet meer alleen willen/kunnen zijn. Daarvan ook depressief geworden. Is dit het nou? Die vraag zal velen ook bekend voorkomen. Maar vergeleken met afgelopen juli gaat het nu al veel beter. Dus ik ga gewoon doorzetten en hard aan mezelf werken met o.a. de psychotherapeut. Jij/jullie ook veel succes. jrs66

jrs66: vraag.... hoe los jij het dan op als je niet alleen wilt zijn? Mijn vriend is nu vrij maar hij kan natuurlijk niet continu vrij nemen. Maandag sta ik er weer alleen voor!

anna.m: ja, de eerste twee tot drie weken zijn heel moeilijk. Ikzelf had ook erg veel last van mijn maag. Verder spanning, zombie uiterlijk, vermoeid, ongeconcentreerd, angstig, schuw, onzeker. Etc. Etc. Je hebt gewoonweg het gevoel dat je totaal niet meer functioneert en voelt je hopeloos. Echter: dit is tijdelijk. Voor mij geld dat de bijsluiter aardig precies is, namelijk na twee tot drie weken verbetering merken. Volhouden dus. Als het moet met oxazepam of andere kalmeringsmiddelen.

Hapto therapie ken ik niet.

M 67: ik wordt al moe bij het lezen van je taken op je werk. Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat een mens zoiets ook maar een week volhoudt. Ikzelf zoe op mijn werk nog niet de helft.

Charisma: ikzelf kan niet voorstellen dat niet iedereen zo werkt als dat ik doe. Voor mij is het eigenlijk heel normaal. Of misschien ook niet want ik krijg nu de rekening gepresenteerd. Gisteren contact gehad met mijn werk. Ze gaan iemand tijdelijk inzetten omdat ze niet verwachten dat ik met 2 weken weer terug ben. Ik weet nog niet zo goed wat dat voor mijn gevoel doet. Echter vandaag heb ik wel voor het eerst weer eens kunnen nadenken over wat ik zal gaan doen met al die vrije uren. En een klein beetje kunnen nadenken over de toekomst en over wat ik toch fout heb gedaan om in een burnout terecht te komen. Mijn boosheid, verdriet en teleurstelling ben ik nog niet kwijt en volgens de mensen die me lief zijn is dit het eerste wat ik moet laten varen. Daarna begint het proces naar herstel!

AnnaM. Ik heb ook geen ervaring met hapto. Maar weet ook uit ervaring dat de eerste weken verschrikkelijk vermoeiend zijn, hopeloos voelen. Trouwens ik zit er nu midden in. Hang in there.....

Hapto therapie bestaat uit gesprekken met een hapto therapeut (of haptonoom) en ook uit aanraken. Dit kan een bepaalde uitwerking hebben op je emoties als patient, eventueel onverwerkte emoties naar boven halen om alsnog te verwerken. Hapto therapie is mij aangeraden door een stress coach, ik sta er open voor, maar vroeg me af of er mensen op dit forum waren die wat practijkervaring met me konden delen. Vandaar.
Dit is pas de 2e dag, maar m'n hoofd zit vol met watten. Dit typen kost me dan ook aardig wat energie/concentratievermogen.

anna: je kunt ook naar een hypnotherapeut gaan. Dat werkt momenteel bij mij goed....

breda1962: wat doet een hypnotherapeut precies?

Breda1962: wat doet een hypnotherapeut precies. Over 1,5 week heb ik mijn eerste gesprek (kennismakingsgesprek al gehad) met de psychotherapeut die ook aan hypnotherapie doet. Vandaag heb ik best een redelijke dag gehad. Dag 10 van mijn medicijnen. Ik ben vanmorgen naar de masseur geweest. Hij zegt dat ik helemaal verkrampt ben. Al mijn tussenrib en ademhalingsspiertjes zijn niet aan te raken. Daarna heb ik 2 uur liggen soezen en voor het eerst kunnen nadenken! Vanmiddag even naar de stad geweest, samen met mijn vriend en daarna op de crosstrainer. En dat was misschien even teveel van het goede. Als ik het zo lees doe ik best alweer veel..... Nog steeds last van de bijwerkingen. Aankomende dinsdag moet ik naar de Arboarts. Kijken wat daar weer uitkomt!

TJa wat doet een hypnotherapeut?
Ik zal de site even geven vanmijn hypnotherapeut waarin uitgelegd wordt wat hij doet.
http://www.hypnotherapie-breda.nl/content/therapie.html

misschien dat het dan wat duidelijker word. Bij een psychiater of psycholoog ( dus psychotherapie) word er steeds maar weer over het probleem gesproken. Je krijgt wat handleidingen mee en daar moet je dan zelf mee aan de slag.
Bij een hypnotherapeut ga je echt terug naar de oorzaak van je: overspannenheid/burnout/depressie. Dat kan al uit je kinderjaren zijn.
Waarom cijfer jij jezelf steeds weg? Waarom moet je steeds bevestiging hebben? Waarom heb je steeds die angsten? Waarom voel je jezelf niet goed genoeg? Waarom ben je altijd maar bezorgd? Waarom is er steeds dat woordje maar als...? Dat soort dingen. Dat kan dus vanauit je jeugd komen of je pubertijd of later. Dat weet je niet. Je weet alleen dat je deze kenmerken al heel lang hebt. De hypnotherapeut raakt je op de juiste plek zodat je echt tot de kern doordringt. Dit heb je niet bij psychotherapie of psychiater. Dat is veel gepraat en of je er uiteindelijk echt iets mee opschiet? Ik weet het niet. Tuurlijk, van je af praten is lekker. Een luisterend oor is lekker. Maar ik wil van mijn rot gevoel af en ervoor zorgen dat het nooit meer terug komt. Want laten we eerlijk zijn: deze gevoelens die wij nu op dit moment hebben die gun je echt niemand toe.
M-67: ik denk dat jij echt gas terug moet nemen nu acuut!!
Je doet precies hetzelfde als ik heb gedaan. Er eigenlijk niet aan toe geven. Je schamen voor jezelf dat je nu zo bent. Zo'n type ben jij toch niet? Dat gevoel. Bij jou gebeurt dit nu? Dit wil je eigenlijk niet accepteren want je bent normaal zo sterk. Je wilt ook dat andere mensen je zwakte nu niet weten. Je was altijd sterk en nu donder je van dat voetstuk af. Schaamte en zwakte. Dat is iets wat je verafschuwd bij jezelf. Maar M67, zolang je zo zult blijven denken en er niet aan toe gaat geven gaat het veel langer duren. Geloof me. Ik ben nu al 8 weken thuis ( zit vol met schuldgevoel naar mijn werk en gezin toe) en heb het nog steeds niet helemaal geaccepteerd. Zo moeilijk allemaal maar beetje bij beetje gaat het de goede kant op. Ik moet gewoon accepteren dat het nu ëven"niet gaat zoals ik zou willen. Maar miiscchien moet ik wel niet terug naar hoe ik altijd ben geweest en is dit een leermoment voor mij.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt want volgens mij zit ik nu ook als een gek maar wat te typen maar helaas heb ik de energie niet meer om het na te lezen.
groetjes voor jullie allemaal en sterkte!!

wat ik nog vergeet te zeggen: Mijn partner kan afentoe zorgverlof opnemen als ik ergens heen moet. Auto rijden is door de slechte concentratie ook een probleem op dit moment. Mijn partner heeft dit met de wergever geregeld. Misschien dat anderen hier ook iets aan hebben.
En wat ik ook nog wilde zeggen is dat hypnotherapie bij verschillende zorgverzekeraars ook of voor een gedeelte vergoed worden.

Breda1962: Ik heb de site bekeken. Interssant. Hypnotherapie lijkt wel wat op regressie therapie (hier wordt ook een soort trance gebruikt, maar niet echt hypnose) en dat is mij bekend. Heb een aantal sessies gevolgd. Terug naar oa vorige levens. Vond het wel eens moeilijk om te geloven of dit echt was of dat ik het maar zat te verzinnen daar bij die therapeut op de bank. Er werden mij toch ook wel een paar dingen duidelijk, mbt tot mijn problemen nu. Er zit nog heel wat oud zeer in m'n jeugd!

O, en M67: na een burnout (waarvan ik dacht dat die verleden tijd was, niet dus), terugkerende klachten en een heftiger wordenede depressie, heb ik gisteren besloten me over te geven. Medicijnen hield ik lange tijd af, maar ik kan nu zeggen dat ik hulp nodig heb. Gun jezelf die hulp ook en neem veel gas terug. Ik ben destijds ook veel te lang doorgegaan met hard doorwerken en na een korte ziekte periode weer veel te snel aan de slag gegaan. Dat breekt me nu dubbel op. Dus meld je ziek, het is niet jouw probleem dat er inval gezocht moet worden (werd tenminste tegen mij gezegd), ze lossen het op het werk wel op. Denk jij nu eerst maar aan jezelf.

Duidelijke site Breda1962! Bedankt!

Ik hoor jullie en probeer ook echt gas terug te nemen. Ben al een week thuis.... Maar dames, even een vraag..... wat doen jullie allemaal met de ontstane vrije tijd???

haha wat doe ik met de ontstane tijd?
niks. Want ik kan niks. Heb totaal geen energie om iets te doen.
Ik kook savonds en daar moet ik al mijn concentratievermogen voor gebruiken. Als ik dan de tafel ook nog moet dekken dan is dat teveel dingen door elkaar doen en dat lukt me dan niet.
Ik kijk een beetje tv ( geen films want daar kan ik mn gedachte niet bijhouden) of ik blader in een boek ( niet al te moeilijk).
Ik stofzuig eens een keer en doe de was. Maar dat is het wel zo'n beetje. De dag is bij mij zo voorbij. Ik slaap/doezel ook veel.
Met de hond een stukje lopen dat gaat eindelijk weer. De eerste paar weken durfde ik echt niet naar buiten. Bang dat ik bekende tegen zou komen en ik de goede schijn niet op zou kunnen houden. ( Bang dat ik zou gaan huilen als ze iets zouden zeggen of bang dat ze mn wallen tot op mn knieeen zouden zien. Bah!
Dus ja wat doe ik? Niet veel maar voor mij lijkt het heeeeel veel op dit moment.