Radar

De emotie neemt bij sommigen helaas de overhand. Ouderen overlijden omdat ze oud zijn en hun lichaam zo goed als 'op' is. Heeft iemand aan de bejaarden in het verpleeghuis gevraagd wat ze willen? Een jaar lang hun kinderen niet zien of wel hun kinderen zien en het risico op wat eerder overlijden? Volgens mij is dat voor hen besloten. Het gaat naar mijn mening om kwaliteit van leven, niet om de kwantiteit.

Dat is idd vóór hen besloten.
Dit is voor hen moeilijk zo niet onmogelijk te bevatten, zeker als je dement bent.
Er zit héél véél verdriet achter dat glas en bij de kinderen en kleinkinderen.

Mijn oma van 86 heeft de keuze zelf gemaakt. Ze woont nog thuis en had de hele familie uitgenodigd voor een paasbrunch. Om niet de regels te overtreden zijn mijn vader en zijn 2 broers gegaan en hebben ze een hele lekkere brunch gehad, gevolgd door een lange discussie of het nou kipfilet was (zoals mijn oom zei, die getrouwd is met de tante die het eten had klaar gemaakt) of varkensvlees (mijn oma, die toch niet zal toegeven dat ze fout zit). Maar mijn oma zegt ook dat ze het niet zal overleven als ze het krijgt, maar dat ze dat voor lief neemt om niet van de wereld afgesloten te zijn. En persoonlijk zie ik liever mijn oma gelukkig in de laatste jaren van haar leven, dan dat ik haar helemaal niet zie.

De lelijke woorden die refereren aan WOII zijn ook zéker ongepast.
De enige ' overeenkomst ' is dat het " beleid " vanuit hogerhand wordt bepaald.
Ik heb mij al vrij snel in het begin afgevraagd en ook geschreven dat ik niet begrijp dat die verzorgings-en verpleeghuizen zo min of meer aan hun lot werden overgelaten. Je hoorde er bar weinig over en het ging vooral steeds over de IC.s en daar de frontberichten van. Dat kan toch niemand ontkennen?
En nu staat men ( ineens ) de kijken van de enorme toename in de overlijdens in die tehuizen?

Kees2850 schreef: ↑

16 apr 2020 20:52

Als je dan een beleid uitstippelt om een pandemie als deze onder controle te brengen en je gebruikt steeds het argument van het beschermen van onze meest kwetsbaren in onze verzorgingshuizen en verpleeghuizen ter rechtvaardiging van maatregelen die miljoenen mensen hard raakt dan heb je wel een en ander uit te leggen.

En dát is zo.n beetje ook mijn punt : deze kwetsbare ouderen in de tehuizen zijn dus niét beschermd of te laat .
Alles ligt op zijn gat met wie weet welke gevolgen ( emotioneel- qua gezondheid en economisch) ?
Dat kun je wel bedenken.
En die ouderen zijn dus tóch dood gegaan.

Ik las ergens dat er een draaiboek klaar lag ná SARS omdat men een pandemie had kunnen zien aankomen.
Waarom doet ieder land het zijne en is er geen gedragen Europees beleid in deze geweest ?
Zelfs ná Italië werd nmm de ernst vd besmettingen niet voldoende ingeschat . En in Brabant?
Ach dat lag aan het Carnaval!

Ik kan een heel eing meegaan met Nijogeth hoor. Ik vind zijn gedachtegang ook niet respectloos. We mogen allemaal een mening hebben. Jort Kelder gaf die ook en werd vergeleken met Hitler. Dát is pas respectloos.

Wat als jouw bedrijf, jouw levenswerk kapot gaat hierdoor? Hoeveel levensvreugde wordt iedereen ontnomen door alle maatregelen en de gevolgen ervan? En juist ook de ouderen lijden, wat als jij je (klein)kinderen niet mag zien en dit blijken ook zonder corona jouw laatste weken te zijn?
Meer in het algemeen: meer scheidingen, meer huiselijk geweld. Grote werkloosheid, uitzichtloos bestaan. Meer depressies, zelfmoorden.

En hoeveel van de mensen die ze nu met pijn en moeite voor de dood weghalen gaan er bij het volgende koutje, het volgende griepje alsnog aan onderdoor?

Nu zijn veel mensen misschien nog ervan overtuigd dat dit de juiste koers is, maar ik hoor best veel mensen die beginnen te twijfelen. Die langzaam beginnen te begrijpen wat de prijs zal zijn. En ik vraag me af hoeveel mensen er over een aantal maanden nog over te spreken zijn, wanneer de kosten van deze periode linksom of rechtsom door de bevolking opgebracht moet worden.

Het lijkt er op dat er langzamerhand een omslag komt in het denken. Steeds meer twijfel of de genomen maatregelen wel de juiste zijn. Waar komt die omslag vandaan? Hoe kan het dat velen eerst onverschillig waren (het is maar een griepje, je bent in paniek, het is angst), vervolgens dringt de realiteit door en klappen velen de andere kant op en staan velen met het opgeheven vingertje klaar; en nu is er dus steeds meer twijfel.

En dat in een week of 5 tijd. Eigenlijk wel interessant om te bestuderen.

Maar dit mogen we niet hardop zeggen mh 73 ...want we moeten ' luisteren ' naar Rutte en consorten en braaf opgehokt blijven zitten tot de wanhoop écht gaat toeslaan.
Of men massaal de 3 Noordelijke provincies gaat bezoeken, men wil toch íets.
Ik maak mij oprecht zorgen...de zomer komt er aan en ik vrees in het najaar weer een toename vd Coronazieken en besmettingen.
Dit kon wel eens jaren gaan duren.
Ik las ergens ( weet niet meer waar en door wie geschreven , ik dacht vanuit Harvard) dat dit nog wel eens 3-5 jaar kon gaan duren ook qua gevolgen ( emotioneel, zieken en economisch) .

Hoe dat komt? Heel simpel. Men ziet nu langzamerhand de eigen portemonnee geraakt worden. Baan, bedrijf. Niet meer dat gemuts over een voucher voor Spanje of Thailand. Of het afgelasten van een campertocht door Amerika. Of het gekrakeel over het doorbetalen van het lidmaatschap voor de sportclub.

Nu gaat het velen, eigenlijk iedereen, direct raken en dan komt dus de wens eigenlijk de eis, dat alles maar weer “normaal” moet worden. En wie krijgt dan de schuld? De overheid, dat is logisch.

Inderdaad Witte Angora, de algehele tendens is er een met golven geweest. Een beetje jammer, want ik denk dat veel ook gestuurd is door de media. Er lopen stiekem toch veel kuddedieren rond in Nederland die liever niet verder nadenken dan de koppen in de media (of bijvoorbeeld een enkele uitspraak van een politicus in verkiezingstijd) en daardoor wordt de algehele opinie al snel erg beïnvloed door de media. Neem de informatie op, denk erover na, zoek eventueel meer info en vorm daaraan je mening. En die mag afwijken, dat mag zeer zeker.

Lady , ik maak mij vooral ook oprecht veel zorgen over de emotionele schade en de uitgestelde behandelingen en consulten in de reguliere zorg.

Dat is het misschien inderdaad. De eerste dreun is verwerkt, nu voelt men de blauwe plekken.

Mensen zijn inderdaad kuddedieren, dat realiseer ik me niet altijd. Zelf ben ik er een die graag zelf nadenkt en zijn eigen conclusies trekt. Mensen mogen van mij een andere mening hebben dan ik heb. Maar als die mening niet anders is als de mening van de grote groep, omdat mensen niet nadenken maar gewoon volgen - hebben ze dan nog wel een mening?

Overigens Lady1234, word ik voorlopig zelf totaal niet geraakt door deze hele coronacrisis. Mijn baan heb ik voorlopig nog, ik ben gewoon aan het werk (al zat het bedrijf wel aardig uitgekleed zijn als het is afgelopen met veel mensen die hun baan kwijt raken in de komende maanden, ook directe collega's), mijn loon is hetzelfde, mijn gezondheid is weer in orde (ook mijn longfunctie is weer helemaal op orde, dat heeft toch wat weken geduurd), mijn appartement wordt gewoon nog gebouwd, op mijn tante (werkt in de gehandicaptenzorg en daar is bij velen corona vastgesteld, mijn tante is nog niet ziek genoeg om getest te worden, maar de vermoedens zijn groot) na is er momenteel niemand ziek die ik ken en ik zie mijn vrienden nog gewoon met regelmaat.

En toch zie ik alles heel negatief in. Ik heb ooit in een depressie gezeten en daar wil ik niet nog eens in komen. Als dit echter lang door zou gaan, dan zie ik dat echter wel gebeuren. En als ik dat gevoel al heb, dan zijn er velen die nog erger zijn en daar houd ik mijn hart voor vast. De reden van die negativiteit is simpel. Alles is negatief, er is nergens een greintje positiviteit te vinden. Het nieuws gaat alleen maar over Corona en in plaats van een idee te geven van wanneer alles normaal is, horen we alleen maar dat dat voorlopig niet gaat gebeuren, de economie naar de vervelend gaat, duizenden werkeloos zijn en dit mogelijk nog jaren gaat duren. Dan zakt de moed je toch in de schoenen als je al geestelijke problemen hebt of hebt gehad?

In mijn ogen moet er veel verder gekeken worden dan alleen naar het voorkomen van doden door corona, maar dat zit er gewoon niet in bij onze politici, die alleen maar in een populair straatje durven praten, want de volgende verkiezingen komen er toch weer aan.

Nou Nijogeth, hier een positief berichtje. Nu net op teletekst: tandartsen zijn klaar voor de heropening. Eigenlijk wilden ze maandag opengaan, maar ze moeten nog even tot dinsdag wachten tot de toespraak van PM Rutte.

Er zijn wel een aantal mitsen en maren: patiënten moeten bij binnenkomst de handen wassen, ze moeten zo kort mogelijk in de wachtkamer zijn, en tijdschriften en speelgoed worden weggehaald.

Mij een biet, ik ben allang blij dat mensen er weer terecht kunnen. En misschien is dit wel het begin van het normaliseren van de samenleving, al zullen sommige dingen nog wel heel lang blijven na-ijlen.

Intussen staat de informatie ook op de site: https://nos.nl/artikel/2330723-tandarts ... -gaan.html

kuklos schreef: ↑

16 apr 2020 20:09

Nijogeth schreef: ↑

16 apr 2020 20:00

............... dat ik denk dat de huidige maatregelen uiteindelijk veel meer levens gaan eisen dan helemaal niets doen.

Hoe gaan de huidige maatregelen dan meer levens eisen?

En hoe weet je wat er was gebeurd als je niets had gedaan? Gaan we die ook weer zelf invullen naar eigen inzicht zeker?

Maar de mensen gaan zelf niet meer naar de huisarts ivm allerlei veronderstellingen. Had dat zelf ook. Moest 14 dagen geleden naar huisarts, voelde mij bezwaard, maar was geen probleem. Had gister eenprobleem, huisarts gebeld en in telefonisch consult probleem verholpen. Morgen voor onderzoek naar het ziekenhuis, afspraak staat al tijdje en begin mei nog onderzoek en consult specialist. Niets is afgezegd. En dat in Brabant.

Verpleeghuizen: bij de meesten zit nog de oude situatie in het hoofd, maar sinds er stevig bezuinigd is, kom je daar alleen nog terecht als je feitelijk niets meer kunt. Dat lijkt mij de reden, waarom dit een 'vergeten' groep is.
Momenteel ook lastig om daar verslag van te doen door het bezoekverbod.

mh73 schreef: ↑

16 apr 2020 21:10

Wat als jouw bedrijf, jouw levenswerk kapot gaat hierdoor? Hoeveel levensvreugde wordt iedereen ontnomen door alle maatregelen en de gevolgen ervan?

We hebben alle situaties in de familie bij de hand.
Eigen bedrijf dicht? Vervelend, maar zolang het personeel nog leeft, zal het opstarten weer lukken en tot die tijd hopen, dat niemand uit de eigen omgeving ernstig ziek wordt.
Baan kwijt? Vervelend, maar iedereen heeft de toezegging, dat ze weer terug mogen komen, zodra men weer open kan. Tot die tijd wordt geïmproviseerd.
Opstarten? Kan niet. Daarvoor moeten eerst alle reisbeperkingen eraf zijn.

moederslink schreef: ↑

16 apr 2020 21:23

Ik las ergens [...] dat dit nog wel eens 3-5 jaar kon gaan duren ook qua gevolgen ( emotioneel, zieken en economisch).

Deze inschatting heb ik al vaker gehoord, met name uit de hoek van de virologen. Twee dingen weten we zeker:
- Mensen zijn sociale wezens, veel langer dan 3 maanden kun je ze niet vrijwillig opsluiten.
- Dit virus muteert en gedraagt zich onvoorspelbaar, ook het ziekte-verloop is onvoorspelbaar.
Een vaccin lijkt mij nog ver weg en daar hangt die 3 tot 5 jaar termijn mee samen.

Nijogeth schreef: ↑

16 apr 2020 21:40

De reden van die negativiteit is simpel. Alles is negatief, er is nergens een greintje positiviteit te vinden. Het nieuws gaat alleen maar over Corona en in plaats van een idee te geven van wanneer alles normaal is, horen we alleen maar dat dat voorlopig niet gaat gebeuren, de economie naar de ***** gaat, duizenden werkeloos zijn en dit mogelijk nog jaren gaat duren. Dan zakt de moed je toch in de schoenen als je al geestelijke problemen hebt of hebt gehad?

Het lijkt mij van persoon tot persoon verschillend. Jij lijkt mij momenteel te zweven: vertrouwde dingen kwijt en nog geen nieuwe dingen gevonden. Praat daar eens met je vrienden over.
Nieuws moet je doseren, zorg ervoor dat je je eigen afleiding bij je hebt, zodat je niet doorlopend ermee wordt geconfronteerd.
Belangrijkste is je eigen houding: als alles voorbij is, dan jij er nog steeds en sterker dan ooit tevoren. Minder moet je niet willen.

Nijogeth schreef: ↑

16 apr 2020 21:40

En toch zie ik alles heel negatief in. Ik heb ooit in een depressie gezeten en daar wil ik niet nog eens in komen. Als dit echter lang door zou gaan, dan zie ik dat echter wel gebeuren. En als ik dat gevoel al heb, dan zijn er velen die nog erger zijn en daar houd ik mijn hart voor vast.

Ik snap niet dat in het alternatieve scenario waar jij voorstander van bent de negativiteit dan weg is bij jou. Ook niet dat in dat scenario depressies worden voorkomen. Hoe kun je daar zo overtuigd van zijn?

@nijogeth

Goed waardeloos als u denkt hierdoor in een depressie te geraken. Kan ik niet over mee praten of oordelen. Ben zelf eind februari flink in de lappenmand terecht gekomen, en zit daar nog grotendeels in. Maar ik heb geen seconde minder aandacht gehad van de medische stand, in tegendeel haast zou ik zeggen. Ben al die weken misschien twee keer naar een super geweest, met een karretje zodat ik daar op kon leunen, overigens zeer tegen de zin van dochter. Maar ik heb via internet veel contact met al mijn familie, vrienden en bekenden. En in begin maart kon ik mijn zinnen nog verzetten met het doen van aangiften inkomstenbelasting, altijd leuk. En mijn omgeving blij maken met hun restituties.
Dus zoek een bezigheid, het schijnt dat lopen je hoofd leeg maakt van muizenissen. Is op dit moment aan mij niet besteed, want na vijftig meter sta ik te happen en te hijgen. Maar kop op, niet somberen.

Klopt, een eind wandelen kan veel lucht, licht en ruimte in het koppetje geven. Dan hebben we het niet over een ommetje tot de straathoek, maar over een stuk van zeker een kilometer of zes, liefst tien tot vijftien of nog meer.