Radar

Als ik in een 'paniekaanvalfase' ben kan ik steeds minder behalve autorijden. Dat stopt pas op het allerlaatst als ik uiteindelijk helemaal binnen zit....Het is ook één van de eerste dingen die ik dan weer oppik! Mijn auto is mijn alles....Alleen tijdens het opbouwen van de medicatie zag ik ineens kruispunten die er toch echt niet zijn en ik moest me overdreven concentreren op de weg. Momenteel rij ik alleen piepkleine stukjes hoor!

Mijn paniek aanvallen waren 's-avonds, overdag heb ik voornamenlijk angst. Wel merkte ik dat ik als ik eenmaal aan het auto rijden was haast niet meer kon stoppen, vanwege de onrust. Ben wel blij want ik moet nu regelmatig ver rijden om mijn dochter te zien. Ook zeer vaak voor niets gereden.

Lieve allemaal,

Ik vind autorijden juist heerlijk... het is echt een plek waar ik me kan ontspannen. Radioootje zacht en een sigaretje.... Ik rij naar mijn werk ongeveer een half uur via de A1 e dat gaat prima, gelukkig.
Het gaat hier vandaag ook goed. Weekend was zwaar, eigenlijk de zondag alleen. Depri, the works. Maandag de hele dag gewerkt en me de hele dag 'goed gehouden' (op mijn werk weten ze namelijk van niks) met als gevolg: zodra ik naar huis rij ben ik kapot. Stuk en somber. Vandaag heb ik mijn baas gebeld en open kaart gespeeld. En dat luchtte enorm op. En uiteraard had hij al aangevoeld dat er iets was - hij kent mij beter dan ik dacht en ik ga vanaf morgen halve dagen werken en de andere helft de ziektewet in. Hupsakee. Er is iets van 35 kilo van mijn schouders gekletterd door te praten en door deze beslissing om wat meer rust te nemen...
Maar ik lees hierboven goede berichten! Mooi! Alleen Hugo - ik lees dat je het zwaar hebt..... ik heb overigens een vraagje voor je. Waarom gebruik je niet Anafranil? Volgens mijwerkt dit middel met name juist op die angst- en paniekstoornis? Of heb ik het mis? Een vriendin van mij gebruikt dat en vertelde dat het voor het grootste gedeelte op de 'paniekhoek' werkt en een klein gedeelte op depressie....?

Mathy,

Ja ik heb het nog moeilijk. Ik raakte langzaam in een depressie en toen plots in enorme angsttoestanden en paniek, toen mijn ex met de kinderen verdween en ik daarna in een enorme vechtscheiding belandde. Ik word hierbij gechanteerd met onze dochtertje van nu net 6 jaar en moet vechten tegen enorme kwaadsprekerij.

Anafranil ken ik niet, wat ik zie is dat het een klassieke AD is, maar ik zal het morgen bij mijn psycholoog naar voren brengen. Het blijft natuurlijk een hulpmiddel.

Hallo allemaal,

met mij lijkt het elke dag een beetje beter te gaan (en ik slik nog niet eens 3 weken!). Ik ben vandaag in orde, alleen erg benauwd helaas wat ik erg vervelend vind (dit was één van mijn klachten, sortof hyperventilatie). Hopen dat dit ook snel overgaat..
Ik heb in ieder geval weinig angst meer, dat valt mij het zwaarst (ik kan psychisch ook niet goed met de lichamelijke klachten overweg).

Blijven hopen!

Hoi Hugo,
ja tuurlijk blijft het een hulpmiddel, maar sommigen onder ons hebben wel degelijk een chemisch disbalans. Er kunnen omstandigheden zijn, zoals volgens mij wel degelijk bij jou aan de hand is (wat afschuwelijk - die situatie met je ex - misschien kun je ook eens kijken op ouderalleen.nl, daar zijn wel meer vaders te vinden met jouw problematiek) en die pillen kunnen je erbij helpen. Mijn psych heeft in een hele mooie tekening laten zien wat er met 'onze' neurotransmitters aan de hand is en wat AD's doen. Ik voel ook verbetering, alhoewel ik nog steeds geen lol in dingen heb, dat niet. Maar de allergrootste knoop en wanhopigheid is er vanaf.
Met angst en paniek is het anders. In mijn vorige depressie had ik dat ook en het hielp mij enorm om mezelf iedere keer te pushen. Je niet door jezelf in een hoekje te laten drukken. Bij een paniekaanval boos worden op jezelf: ik zei echt letterlijk tegen mezlf: "En nou ophouden met die flauwekul!" Dat hielp mij wel destijds. Het leven is gewoon te leuk en te kostbaar om het door je handen te laten glippen...

Trouwens, ik moest wel aan jullie denken. Sta ik doodleuk te vertellen hoe fijn ik het vind om auto te rijden, trap ik vandaag in Diemen ineens mijn koppeling helemaal stuk (ik heb een hele oude volvo) en sta ik stil, midden op de trambaan! Haha! Gelukkig kon de wegenwacht een noodreparatie doen en heb ik het tot aan huis gehaald en de reparatie gaat ook meevallen (slechts een staalkabeltje)...

Mathy,

Als je zo door een koppeling heentrapt, moet het wel een boutje o.i.d. zijn. Valt dus wel mee hoop ik, maar levert wel een leuke paradox op.

Het hele internet staat vol met dergelijke verhalen, daar sta ik niet alleen in, maar in het accepteren daarvan wel. Zoek voor de 'lol' maar n's op "het belang van het kind" in Google, slechts 102.000 vermeldingen.

Natuurlijk zit ik mijzelf achter de broek aan, maar het lijkt alsof de energie weglekt...

Groet,

Hoi Hugo,

Hoe zit het met jou? ben je nog aan het werk? Ziektewet? Gedeeltelijk ziektewet?

mathy,

Ik maak voor 75% gebruik van mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering en ben voor ongeveer 25% aan het werk. Dat laatste kost mij relatief erg veel moeite, weet dat ik in mijn vak (ICT) zo aan het werk kan.

Maar het voelt alsof er een enorm gewicht mij terughoud om simpelweg weer lol in mijn werkt te hebben, het zijn toch dode machines.

Groet,

Ja, maar toch vind ik dat hartstikke goed van je, die 25%! Hou dat vol! Ik werk nu zelf voor 50% en ik merk dat het toch goed is om 'contact' met je werk te blijven houden. Ik vind het zelf nu ook allemaal oninteressant en onbelangrijk wat ik doe, terwijl ik een paar maanden geleden fluitend naar mijn werk ging, kun je nagaan... Maar ik blijf heel erg hopen dat die lol in mmijn werk weer terug komt. Dat MOET gewoon.

Succes met je gesprek met de peut vandaag....

groetjes

mathy,

Wat ben jij nog vroeg/laat op.

Groet,

ja, ik had even een nachtelijk wakkerligmomentje.... zucht.... gelukkig daarna nog even in slaap gevallen en nu an klaar voor mijn half dagje werk met mijn gammele auto....!

Ik werk nu ondertussen voor 50%, elke 2 weken een uurtje per dag erbij. Het lijkt goed te gaan.

Ik was 1,5 week na mijn instorting alweer op het werk (2 dagen van 2 uur), omdat ik écht niet alleen thuis kon zijn. Het hielp wel.

Maar genoeg over het verleden.. we leven in het nu. En nu voel ik me wel redelijk

Ik heb zelfs zin om morgen naar de psycholoog te gaan (naar de fysio eens in de week vind ik ook al zo fijn)!

Goed zo meis! Hou vast dat goede gevoel. Laten we onze succesmomentjes vieren!

Ik ben van de week zelfs creatief gaan doen (ben ik he-le-maal niet, ): schilderen op nummer. Meer gepriegel dan ik dacht, maar het is wel leuk!

Ik heb ook wol en een haaknaald gekocht, maar dat komt nog wel een keer

Dit alles omdat ik af wil van: werk --> computer --> tv en dan naar bed. Weg van de schermen! (heb een kantoorbaan en zit (dus) ook veel op de pc op m'n werk)

hoi allemaal

na een paar enorme rotweken durf ik heel voorzichtig te zeggen dat ik geloof dat het nu wat beter gaat. ik heb enorm last gehad van mn maag en darmen en vooral mn maag. hongergevoel dat bleef na het eten van bv 3 boterhammen met gebakken ei , of een flink bord met avondeten. misselijk worden eten en maar honger blijven houden. en dat nare gevoel in mn maag en ongecontroleerd beven wat ik ook at. ik kon op laatst geen eten meer zien. maandag was het nog hopeloos en vanaf dinsdag gaat het beter met mn maag. het constante hongergevoel (wat geen prettig gevoel was ) is ook een stuk verminderd. ben nog niet helemaal de vrolijkheid zelve maar gaat toch de goei kant geloof ik op. ben alleen nog heel snel moe , iets wat ik eigelijk niet ken van mezelf.

groetjes allemaal , jeannette.

Fijn om te horen dat het wat beter lijkt te gaan, Jeanette!

Ik ben ook moe! Op de een of andere manier heb ik nergens last van, totdat ik een uurtje thuis ben (werk 4 uurtjes per dag), dan val ik echt bijna in slaap! Afgelopen weekend viel ik zelfs bijna om, zo moe in m'n hoofd was ik (en ik had niks gedaan).

Het moe-gevoel zit bij mij echt in m'n hoofd, het komt denk ik (hoop ik ) doordat de ad aan het aanslaan is.

hoi elynasedai

goeie omschrijving heb je daar . dat de moeheid in je hoofd zit . ik wist het eigenlijk niet te beschrijven maar dit van jou verwoord precies wat ik ook voel. keb het heel snel bv samen met mn dochter winkelen of even een gesprek voeren. dan word ik inderdaad moe in mn hoofd en het lijkt dan alsof je lichamelijk heel moe bent . maar dat is dan niet zo. mijn belangstelling en interesse verdwijnen dan ook heel snel. denk dat ook dit nog beter moet worden.

groetjes jeannette.

Hoi!

Nou zeg, ik ervaar dat ook zo, een intense vermoeidheid...Daarom krijg ik tegen het eind van de middag een wegtrekker en ga ik, voor mijn doen, vroeg naar bed (soms om 21.00 uur al).
Ik werk momenteel helemaal niet...Ik ga wel binnenkort even langs om te groeten. Ik mis mijn klasje...

Liefs, EnJoy

... wat ik heb: ik kan niet heel veel mensen tegelijk verdragen. Op de gang in de school bijvoorbeeld, als ik mijn zoontje ophaal, dan word ik intens somber. Het liefst zit ik alleen thuis met mijn zoontje, eventueel een vriendje van hem erbij en dan rotzooien met wat plantjes op het balkon of een blokkerfoldertje lezen, heel raar.
Drie maal raden wat ik morgen ga doen....
Met 40.000 man tegelijk naar The Police! Hoe ga ik dat dóór komen!

En Jeanette, you go girl! Verbetering in zicht!