hallo,
ik heb me even geregistreerd op dit forum om mijn ervaringen met lexapro te vertellen.
heb van ongeveer november 2006 tm maart 2007 in een enorme depressie gezeten.
was begin 2006 gestopt met school, moest daarom fulltime aan het werk in de supermarkt, en ging in die tijd steeds meer om met mensen die elke dag wiet/hasj rookten. ik rookte zo heel af en toe wel is wat eerder, maar toen ik bevriend werd met die mensen ging ik het al gauw elke dag doen. op een gegeven moment was het enige wat ik deed elke dag van 8 tot 5 werken, thuis eten, en daarna blowen in dorp. in het weekend blowde ik vaak iets meer als ik vrij was. zo ging het langer dan een half jaar door. ik merkte dat ik steeds vaker alleen aan wiet dacht en bijna nooit meer met mijn oude vrienden omging, en ook steeds stiller werd. ook worstelde ik al zeker 6 jaar met een probleem, waar niemand van wist, dus was al niet de meest zelfverzekerde persoon. eind oktober begon ik me een beetje raar te voelen. ik zag ernstig op tegen ruimtes met groepen mensen, vooral dingen als verjaardagen, waar je in grote groepen in een kamer zit, maakten me een beetje angstig. op de verjaardag van mijn zus 5 november 2006 begon eigenlijk alles. ik zat op haar verjaardag te zweten, ik zei bijna niks, dacht dat iedereen constant op me lette, en was doodsbenauwd van binnen. niemand had iets in de gaten. volgende dag op m'n werk ziekgemeld, ik was erg duizelig en voelde me zo raar, alsof ik droomde. de 2 weken daarna was ik een wrak op m'n werk, en de dagen waren erg zwaar, terwijl ik vrij simpel werk had. alles werd steeds erger en ik kreeg last van ernstige paniekaanvallen op m'n kamer. ik ging kijken op internet over psychische klachten bij hasj en wiet en las verhalen die me doodsbang maakten. de dag erna heb ik tegen m'n moeder vertelt dat ik de afgelopen 8 maanden elke dag had geblowd en dat ik heel bang was dat ik blijvende schade had daardoor (dat dacht ik
). een maand later kon ik helemaal niet werken want ik zonk steeds dieper, terwijl ik niet meer blowde, maar in m'n hoofd zaten allemaal paniekgedachten die me steeds depressiever maakte.
psycholoog opgezocht, angstremmers gekregen (weet niet meer welke, maar geen echte antidepressiva). het hielp allemaal niet, ik durfde niet de straat op van december t/m februari, en zat alleen te staren en te huilen thuis. kon me nergens op concentreren, ik had zelfs moeite met het smeren van m'n eigen boterhammen.
begin maart werd ik doorverwezen naar een psychiater, die lexapro heeft voorgeschreven, 10mg per dag.
eerste 3 weken voelde ik me een tikkeltje waziger en nog meer in mezelf dan normaal, en was vaak misselijk. in de 4e week voelde ik een beetje vooruitgang, ik logde mezelf weer in op bijvoorbeeld msn en sprak soms met vrienden. ging ook weer bij mensen langs. op een dag, na 5 weken, zat ik in de huiskamer te denken dat ik zoveel misde in het leven, verhalen van vrienden die naar concerten waren geweest, of dat het uitgaan in die ene kroeg zo leuk was. ik miste alle dingen die ik eerder deed, zelfs het werken in de supermarkt leek me ineens weer zo heerlijk om te doen! weet nog precies hoe ik in de woonkamer zat en tegen m'n moeder zei: ik ben het helemaal zat, ik ga gewoon weer beginnen met alles wat ik deed, en het maakt me niet uit wat mensen van me vinden (ik had door de depressie een enorme sociale angststoornis), ik wil weer leven!
na 6 weken lexapro slikken was ik ineens weer 40 uur per week aan het werk, en ik was socialer dan ooit! in de 9 maanden daarop heb ik gigantisch veel nieuwe mensen leren kennen, ik was ineens een sociaal beest.
toen begon het afbouwen in december 2007. ik bouwde heel langzaam af; de ene dag een hele pil, de andere dag 3/4 pil, enz.
eind februari zat ik op een halve pil per dag al een maandje, en ik zag aankomen dat het weer mis ging.
toch wist ik al die tijd in m'n leven al, dat een ding ook sterk bij de depressie meespeelde.
begin maart 2008 heb ik verteld dat ik homo ben, daar moest ik toen mee leren leven, eerste 4 maanden waren erg zwaar. ik slikte toen ook weer 1 tablet lexapro per dag. ik deed alles, maar het voelde als een gevecht, ik was weer sociaal angstig. toen ik daar na de zomer helemaal aan gewend was, ben ik weer geworden zoals net na mijn depressie. enorm sociaal en nergens angstig voor etc.
ergens in de zomer dit jaar begon ik weer rustig met afbouwen, vorige week slikte ik nog een kwart pil per dag. het was de bedoeling dat ik daarna om de dag nog een kwart pil slikte, maar ik wil er zo graag vanaf, dat ik nu 6 dagen helemaal ben gestopt.
het is inderdaad best zwaar, en dan vooral lichamelijk. misselijk -_-, duizelingen, en die schokjes in je hersens zijn het ergst!
toch ga ik hiermee door, ik heb weinig tot geen last van angst, maar ik word wel een beetje naar van die lichamelijke ongemakken.
nog even mijn ervaringen samengevat met het middel lexapro:
- eerste 3 weken ietsjes meer last van depressie
- 3e tot de 6e week ging het steeds beter, na 6 weken was ik in topvorm
- geen last van vermoeidheid tijdens gebruik, zoals mensen hier beschrijven?
- ik kon gewoon alcohol erbij drinken, had soms wel het idee dat ik sneller aangeschoten werd dan normaal
- voor de rest geen vervelende bijwerkingen, het middel werkte perfect voor mij!
met afbouwen:
- misselijk!
- duizelig
- hersenschokken
kortom: het afbouwen vind ik wel lastig, maar toen ik begon met slikken heeft het middel echt wonderen gedaan voor me.
