Radar

Dat maakt niet uit hoor. De meeste mensen die hier lezen enzo doen ook weleens een lulpraatje

Al wat ontvangen???

ja en ik heb je ook wat teruggemaild al zeker 10 min geleden maar denk dat de mail traag is

Tsjah.....hotmail he

Hallo iedereen!

Ben ondertussen 2 weken bezig met Efexor. De 1e week was echt een ramp. Allerlei bijverschijnselen en m'n depressie leek alleen maar erger te worden. Sinds gisteren merk ik opeens een complete verandering. Voel me veel beter. Bijna geen last meer van bijverschijnselen (alleen grote pupillen en zweten 's nachts), voel me rustiger, bijna happy?
Kan dit zo snel? heeft iemand hier misschien ervaring mee gehad?
Morgen weer een afspraak met de huisarts. Ben benieuwd wat hij zegt.

Hoe gaat het met jullie?

Beste Anna,

Volgens mij is het dan gewoon het juiste middel voor jou. En het kan zeker dat je na 2 weken al resultaat gaat merken hoor. Doorgaans duurt het wel wat langer, dus wat dat betreft heb je geluk

Hoi James,

De huisarts zei hetzelfde. Gewoon doorgaan dus. Hoop dat het zo doorgaat en nog beter wordt. Heerlijk. Zelfs op m'n werk ben ik al weer meer actief.

3 weken inmiddels, 150 mg. Het gaat lekker nu: veel energie, rust en redelijk vrolijk zelfs. Nu alweer twee nachten zonder slaapmiddel geslapen, voor mij zowaar een hele overwinning! Ook de oxazepam laat ik nu gemakkelijk liggen. En: minder hoofdpijn. Hoofdpijn en slapeloosheid waren mijn grootste klachten. Hiervoor kreeg ik uiteindelijk efexor voorgeschreven, omdat niets anders leek te helpen.

Wel voel ik dat ik moet uitkijken, want de hoofdpijn ligt constant op de loer. Ik doe mijn werk, maar daarbuiten niets ingewikkelds. Zoveel mogelijk vrije tijd.

Ik kom gelukkig een beetje aan nu. Dat voelt prima moet ik zeggen: gewoon wat meer vlees overal.

O ja: na een sportinspanning, zelfs een relatief lichte, voel ik mij geweldig relaxed. Overdreven gewoon, maar wel lekker natuurlijk.

Sterkte iedereen

Hallo,

Ik las op het forum niet zulke fantastische berichten over het gebruik van efexor....
Ik heb ruim een half jaar cymbalta gebruikt . Ik was inderdaad van mijn klachten af, maar vond ook dat ik nogal "mat "geworden was. Ik had eveneens weinig zin in sex meer dus besloot ik dat ik toch niet mijn hele leven aan de pillen kon zitten en stopte.
Binnen enkele weken was ik terug bij af en had weer last van mijn oude klachten van vóórdat ik cymbalta gebruikte. Dus ik terug naar mijn huisarts. Hij hoorde mijn verhaal aan, ( onderandere het verminderd zin in sex ) en schreef mij vandaag dus efexor xr voor.
Met het doosje in mijn hand ga ik toch eerst ff googlen en zie ik dus hier op het forum deze berichten... tja nu twijfel ik dus of ik uberhaupt ga starten want bij het lezen van deze ervaringen ben ik waarschijnlijk toch meer geholpen met cymbalta.
Zijn er meer mensen die ervaring hebben met beide middelen?
Graag reactie.
Groet Ara

Efexor heb ik wel gebruikt en daar werd ik heel erg mat van ja. Al mn gevoelens waren afgevlakt en een erectie krijgen was er ook niet meer bij. Die seksuele stoornissen zijn bij bijna elk soort hetzelfde hoor. Maar naarmate je beter gaat voelen krijg je ook meer zin in sex. Als je depressieve klachten hebt is het libido toch al erg laag. Dat andere medicijn wat je noemde heb ik geen ervaring mee. Zelf slik ik nu lexapro, dat sinds 2003 geloof ik pas op de markt is in tegenstelling tot efexor, prozac etc etc die al dik 10 jaar op de markt zijn.. Ik ervaar totaal geen gevoelsafvlakking en die seksuele stoornissen vallen ook best mee. het verschilt gewoon per persoon en per medicijn hoe erg het is. En natuurlijk ligt het er ook aan hoe depressief je bent.
Ik zou nog maar een keer goed met een psychiater gaan praten want die heeft hier veel meer ervaring mee dan een huisarts. Zo ervaar ik het tenminste.

veel succes

Hallo James,
Bedankt voor je reactie!
Cymbalta is ook pas een jaar of 5 op de markt. Ik heb het gekregen van mijn arts i.v.m. extreme stemmingswisselingen. Ik dacht dat ik deprie of overspannen was, want ik noemde mijzelf jantje lacht, jantje huilt.
Hij stelde de diagnose "stemmingswisselingen" ( dus niet depressief) en schreef cymbalta voor. Ik herkende wel veel in de diagnose en draaide mijn levensfilmpje eens terug. ( herkenning vanaf kind-zijn)
Het fijne was dat ik rustiger werd, het minder fijne was ook dat mijn enthousiastme en impulsiviteit weg was etc.
Uiteraard heb ik ook ff ge-googled naar lexapro, zo te zien ook een mild middel, ik zal er eens naar vragen.

bijna 4 weken nu, effexor 150 mg. Ik functioneer eigenlijk beter nu dan ooit tevoren. Ik had namelijk altijd al last van wisselende stemmingen en was uiterst gevoelig voor spanningen. Door hard werken en veel vernaderingen kwam hier eind voorjaar/begin zomer chronische en verlammende hoofdpijn bij, zodat ik ver onder de maat functioneerde. Sinds oktober bezig met effexor, eerst 75mg. Nu dus 150 mg.

Mijn hoofdpijn is dus nu vrijwel over. Al besef ik dat ik rustig aan moet blijven doen: geen werk meenemen naar huis bijvoorbeeld, en niet al te veel klussen in de weekenden.

Heerlijk die rust en opgewektheid. Wel zijn mijn slaapproblemen nog niet opgelost, al wordt het wel beter. Temazepam nog steeds bij de hand dus, gemiddeld 1 per twee dagen. Oxazepam gebruik ik nu vrijwel niet meer.

Verder opvallend weinig bijwerkingen. Af en toe een opvlieger. Ik vermijd drop en teveel zout, heb de indruk dat het daar erger van wordt. Klopt dat??

Hallo Charisma,

Fijn dat je zo goed reageerd op effexor!
Ik heb een eigen zaak en durfde de bijwerkingen hiervan ( zo vlak voor de kerstdrukte) niet aan.
Ik heb juist veel "pieken " in mijn werk en daar kan ik mij geen risico van bijwerkingen bij permitteren.
Ik ben weer begonnen met het voor mij vertouwde cymbalta.

Succes en tot schrijfs hier op het Forum

Hoi Aralia,

Ik kan me voorstellen dat je de bijwerkingen van de efexor er op dit moment niet bij kunt hebben. Ik ben nu ook nog maar een paar weken er mee bezig. Heb geen grote pieken meer, maar het is nog niet helemaal oke. Ik werk deels in een cadeauwinkel (begeleid hierbij verstandelijk gehandicapten) en het is bij ons ook smoordruk. Ik kan de begeleiding van de clienten, het te woord staan van de klanten en het overzicht houden van de werkzaamheden maar ternauwernood aan. Ben om 4 uur bek af (en dan is de winkel natuurlijk nog lang niet gesloten) en kom kapot thuis, helemaal af.
Misschien in jouw geval geen gek idee om dus nog even te wachten met verstappen.

Charisma: prettig dat het goed gaat.
Wat betreft de zout/drop ervaring. Zou het niet weten. ik zat gisteren nog flink aan de droptoffees en heb vannacht eigenlijk nauwelijks gezweet (anders dus wel). Opvliegers komen ook te pas en te onpas. Zie (nog) geen verband met het gebruik van zout.

Hoi iedereen hier op dit forum.

Even een goed bericht over mijn ervaring met effexor...

Even in het kort:
Tijd last gehad van paniekaanvallen wat zicht voortzette in continue angst (die totaal niet realistisch is aangezien mij alles voor de wind gaat, breed gezien)
Niet eten, niets slapen, trillen, pijn in mijn hartstreek met uitstraling naar de armen, hartkloppingen (vele klachten die jullie vast herkennen).
Eerst een week naar huis gestuurd met temazepam (goed slapen zou het vast verbeteren). Dit gebeurde ook maar het probleem was niet weg.
Toch maar overstag gegaan (al wilde ik het niet, ik faalde voor min gevoel) en begonnen met effexor 37,5. Na 2 weken verhoogd naar 70 mg.

Buiten enkele kleine bijwerkingen moet ik zeggen dat ik vrij weinig last heb van de medicatie. Gn afvlakking, geen verminderde eetlust, niet zweten en noem maar op. Enkelt dat 's ochtend mijn oren een beetje dicht zitten, trillen en de spiertjes in mijn oren en kaken zich aanspannen.

Ik heb meer last van psychische klachten (ja duh).
En dan bedoel ik het ziek voelen, omdat ik medicijnen slik. Falend gevoel, omdat ik anti depressiva gebruik.
En angst, omdat ik niet weet, als ik ga afbouwen met de medicijnen, de angsten en paniekaanvallen weer terug komen. Is het wel over, gaat het ooit nog over of zit ik mijn leven vast aan deze pillen.

Dat is eigenlijk waar ik nu mee zit.

Enkele rigureuze dingen in mijn leven hebben de afgelopen maanden plaatsgevonden: verhuizing, afrijden (rijbewijs binnen joepie), ontslag genomen (was echt nodig, werk was een grote stress factor).

Genoeg reden om de medicatie af te bouwen. Een nieuwe start.
VAndaag bij de arts geweest. Die was he er neit zo mee eens dat in de decembermaand te doen ivm de donkere dagen en de kerststress.
Ik geef hem daar gelijk in. Dus vanaf 2 jan. ga ik afbouwen. Terug naar 37,5.

Maar ik vind het doodeng! Want wie weet komen de angsten terug.
Maar dit is ook geen optie. Elke dag de confrontatie met mijn ziek zijn, mijn geestelijke zwakte.

Heeft hier iemand info, tips oid, dan hoor ik het graag.

Effexor heeft mij ENORM geholpen, zonder weet ik niet wat ik had moeten beginnen. Ik stond er heel sceptisch tegenover en ben nog steeds geen voorstander van ad maar het heeft me toch gebracht waar ik nu ben, dat moet ik nageven.

Gr. Bizzybee
(toch wel een lang bericht geworden)

Hallo allemaal,

Weer een tijdje geleden. Ik gebruik nu precies 4 maanden efexor 37,5 gr. Bijwerkingen zijn vrijwel weg heb alleen nog steeds 2 uur na inname "last"van een gekrompen penis. Verder heeft het me meer rust opgeleverd. Moet dit zeker tot aan de zomer slikken volgens de arts. De laatste dagen merk ik toch weer iets prikkelbaarder te zijn en dat levert snel weer ruzie met mijn vriendin op. Maar wellicht komt dit ook omdat ik wat grieperig ben en daarom niet helemaal lekker reageer. Ik ben benieuwd hoe het met jullie gaan en hoe je je voelt. Hebben jullie ook last van een moe/zwaar/zwerig hoofd? Heb namelijk nog niet het gevoel dat mijn hoofd leeg is. Maar de tijd zal het leren. Succes allemaal

Hallo iedereen

Eerst even een reactie op Buzzibee: het lijkt me goed te beseffen dat het falend gevoel vanwege gebruik van een AD voor een groot deel te maken heeft met de onze cultuur. Ikzelf ga veel om met mensen van andere culturen en vaak wordt daar heel anders tegen psychische problemen aangekeken. In Amerika is het vrij normaal zelfs en zeer bespreekbaar om therapie te hebben en ADs te gebruiken. Vorige week was ik even in de US en zag op televisie uitgebreide reclamespots en informatie over Efexor.

Zelf voel ik me ook helemaal niet falen omdat ik Efexor gebruik. Integendeel: ik ben blij dat er dergelijke medicijnen zijn en dat ze tot mijn beschikking staan. Wel ben ik ook bang voor het afbouwen. Maar daaraan denk ik gewoon nog niet zoveel, volgens de psych. Is het verstandig om minstens 1,5 jaar te blijven gebruiken. Dan zijn de kansen op terugkeer van de klachten volgens haar veel minder dan bij minder lang gebruik. Ik ga ervan uit dat ze gelijk heeft. Trouwens: we zijn natuurlijk allemaal benieuwd hoe het je vergaat straks met het afbouwen. Houd je ons op de hoogte?

Met mij gaat het verder OK. Nu inmiddels alweer zo’n 6 weken geloof ik, efexor 150. Oxazepam heb ik nu niet meer nodig. Temazepam heb ik ’s nachts nog bij de hand, maar de meeste nachten doe ik nu zonder. Overdag voel ik me redelijk fit, ontspannen en geconcentreerd. Zelfs ’s avonds heb ik nu redelijk wat energie en kom zelfs in de verleiding om weer een studie te gaan doen. Misschien kan ik daar toch even beter mee wachten.

De opvliegers blijven af en toe komen. Volgens mij als gevolg van angstgevoelens die door Efexor worden onderdrukt, zou dat kunnen? De opvliegers voel ik namelijk vooral als ik denk aan zaken die mij voorheen hevig angst inboezemden: niet kunnen slapen, moeilijke ontmoetingen, benauwde ruimtes.

Veel sterkte iedereen, blijf schrijven!

Hoi Charizma.

Bedankt voor je reactie.
Ik begrijp je punt omtrent het falen wel.
Alleen ik ben juist van mening dat er steeds makkelijker over gesproken wordt en men sneller ad voorgeschreven krijgt. Opzich prima natuurlijk als het helpt maar het probleem ligt dieper. Daar moet wat aan gedaan worden.

Wel apart, want voor ik last kreeg van deze angststoornis ging ik al ruim 2 jaar naar een psycholoog. Vanaf mijn 18e altijd al een gevoel gehad dat ik met iemand wilde praten. Aan mezelf werken, dingen een plekje geven.
Vond mezelf toen te jong (ook falend gevoel, zal wel iets met mijn perfectionisme te maken hebben). Nu, volwassen wordend (25) dus al enkele jaren bij een psycholoog en dan alsnog de angsstoornis. Toch iets wat je niet verwacht.

De eerste keer dat ik een paniekaanval kreeg was op een housefeest. Had verschillende genotsmiddelen door elkaar genomen (wel vaker gedaan maar nooit deze klachten van gehad) en ben ook voor het eerst in mijn leven een paar uur kwijt geweest van het feest(dat vond ik doodeng, ik wil namelijk graag de controle over mijzelf houden). Dit was ook de eerste keer dat ik verschillende drugs van verschillende mensen door elkaar heb gebruikt (xtc, mdma, wiet, alcohol) en dus een totaal ander feest heb beleefd dan de andere 2 a 3 x per jaar dat ik dat doe.
Ik geef dat dus ook de schuld van mijn angsstoornis, ik heb die keuze gemaakt dat te gebruiken en ben nu soms wel bang dat het daardoor nooit meer over zal gaan.

Waarschijnlijk was ik emotioneel niet stabiel en heeft de drugs toen een verkeerde uitwerking gehad. Het heeft mijn gevoelens enorm versterkt welke ik niet wist dat ik ze bezat op dat moment, angst en paniek.

Ik weet toch ook wel dat het niet mijn schuld is, iedereen maakt fouten in zijn leven en ik zou natuurlijk nooit de keuze maken voor paniekaanvallen en een angsstoornis bij het gebruikt van drugs.
Toch blijf ik het mezelf kwalijk nemen.
Mijn angsten zijn dus ergens aan te verwijten en dat is mijn eigen schuld (en daardoor ben ik niet perfect en heb ik niet meer geheel de controle over mijn angsten)

Ik kan me voorstellen dat te vroeg afbouwen ook niet verstandig is, ik twijfel daar dus ook nog wel een beetje over. Want als het weer terug komt (de angsten) dan neem ik het mezelf weer helemaal kwalijk en is het voor mij een bevestiging dat het niet over gaat, nooit niet.
Maar even overleggen met de psycholoog.

Charizma, verder heb je het over een soort van opvliegers...
Dat heb ik inderdaad ook. Angst om de angst, dat het weer terug komt. Dan ineens weer heel bewust zijn van je probleem en dat het weer voelt alsof er angst naar boven komt. Dat kan weer lichte hartkloppingen en piekermomenten veroorzaken.
Hoer ervaar jij dit Charizma, ook een beetje zo???

Ik moet zeggen dat ik daar zelf wel wat meer last van heb voor mijn menstruatie komt, dan slaan mijn hormonen op hol en ben ik al emotioneel onstabieler.

Dat bedoel ik dus met steeds de confrontatie dat je niet beter bent, doordat de medicijnen je dag in dag uit vertellen. Zo ervaar ik het dan tenminste.

Bovendien hoor ik veel geluiden dat het langdurig gebruik van ad, zoals bijvoorbeeld efexor, geen goed invloed heeft op je gezondheid.
Wie weet hier meer over???

(hahaha bedoel je dat ik overal over pieker, beren op de weg zie en rekening houd met alle doem scenario's die je je maar kunt voorstellen. Valt toch best mee

Ok, nu stop ik.
Ben nieuwd naar andermans verhalen en sterkte allemaal.
Probeer ook te genieten van het leven. Het heeft zoveel moois te bieden, maar je moet het wel zien.
Succes allemaal en laat wat van je horen.
En geef gerust kritiek op mijn schrijven, want wat in mijn hoofd zit hoeft nog niet altijd de werkelijkheid te zijn.

Gr. Bizzybee.

Hoi Bizzy.

Ik zat toevallig je reactie te lezen en bij mij is deangst/paniekstoornis ook veroorzaakt door drugs. Drugs kan wel degenlijk dit veroorzaakt hebben wat je hebt. Ook ik heb eerst 2 jaar alleen maar bij psychologen gelopen en duizenden euro's aan het alternatieve uitgegeven. Ik kon het wel zonder medicatie dacht ik. Een aantal maanden terug was ik het zo zat en heb ik de bekendste verslavingsarts/psychiater gesproken en het komt zoooo verschrikkelijk veel voor dat mensen die stoppen met drugs of te lang drugs gebruiken deze psychische klachten ontwikkellen. vaak ligt het al op de achtergrond en ben je al minder stabiel als een ander. Deze stoornissen worden veroorzaakt doordat je door de drugs teveel aanspraak hebt gemaakt op bepaalde neurotransmitters in de hersennen die je stemming regelen. Kom je deze stoffen tekort dan krijg je dus depressieve/angstige klachten. Depressie en angst staan in 1 lijn met elkaar en gaat ook vaak samen. Die tekort aan die stofjes kan dus komen door erfelijkheiud, slechte eetgewoonte, langdurig stress of in ons geval dus drugs. Vooral xtc maakt een enorme aanspraak op je serotonine en speed weer op de dopamine. Op een gegeven moment kom je gewoon tekort en is een antidepressiva de enige oplossing. Praten maakt dan weinig uit want die gesprekken zorgen echt niet ineens voor die extra stofjes. Maargoed ik kan echt nog uren blijven doortypen over dit onderwerp............

Dit soort psychische stoornissen kunnen echt worden veroorzaakt door de drugs. Ik kan je zo telefoonnummers van artsen geven die dat kunnen bevestigen en onderbouwen.

Dat geloof ik ook wel. Door die badtrip die ik gehad heb is dit hele gedoe op gang gekomen. En daar baal ik ook zo van.
Ik hoop alleen zo dat ik in de toekomst zonder die medicijnen kan en mijn hersenen de serotonine weer zelf voldoende zullen aanmaken.
Dat is wel de bedoeling en ook wat mijn arts mij vertelt (dat het medicijn gebruikt wordt als ondersteuner zodat de hersenen de serotoninegehalte met de tijd zelf weer aanvullen).
Pffff wordt er moedeloos van.
Maar dat herken je vast.
En dat terwijl ik hooguit 4 x per jaar wel eens wat gebruik en dan enkelt op een housefeest.

Heb vroeger wel regelmatig geblowd maar daar werd ik op den duur achterdochtig en paranoide van. Dus ja, dat geeft al te kennen dat ik niet echt goed tegen dat soort dingen kan en het een bepaalde invloed heeft op mijn hersenen. Stom dat je dan toch een enkele keer de verleiding niet kan weerstaan. :-S

Hoe lang gebruik jij nu medicijnen en wat zijn jou verdere stappen die je gaat ondrnemen?
Hoe kijk je zelf tegen het hele gebeuren aan en hoe ga je er mee om?
Ben r benieuwd naar.

Groet. Bb!