Radar

Spaarvarken,

Hartelijk dank. Deze uitspraak lijkt inderdaad degene te zijn die Bromtol bedoelt en ook duidelijk aantoont dat 50% eigenschuld de bodemgrens is voor wat betreft als er sprake is van eigen schuld. Eigenschuld vraag kan voor alle duidelijkheid niet aan vermogen en inkomen getoets worden. Dit is slechts een omstandigheid waarin een gedupeerde zich bev(i)ond. Vermogenspositie zegt alleen iets over de draagkracht voor eventuele verliezen maar niets over de eventuele toerekenbare eigenschuld vraag.

Hiermee staat mijn inziens vast dat catergorie modules van rechtbank AMS in iedergeval geen stand kan houden inzake categorie 3 en 4.

Met vriendelijke groet,
Pieter Hezemans
Vereniging Payback

De rechters die de vermogenstoetsing hebben bedacht gaan straks wel over ons oordelen.
Je mag toch aannemen dat ze hier met zn allen goed over nagedacht hebben en hier niet op terug komen?
Wie heeft er zin om daarna naar de Hoger Raad te gaan?

Ter informatie.

Hier een link naar een open brief waarin de Dexia werkgroep van de vereniging payback bezwaar aantekend tegen de categoriën 3 & 4
http://www.pay-back.nl/documenten/28-04 ... %20AMS.pdf

Met vriendelijke groet,
Pieter Hezemans
Vereniging Payback

Pieter,

Zou je ook niet even aanstippen dat het verjaringsoordeel in strijd is met het arrest van de Hoge Raad van 29 oktober 2004 in een zaak van FORTIS?

Hoewel de Hoge Raad die zaak afdeed op grond van artikel 81 RO, mag aangenomen dat het oordeel van het hof in die zaak volgens de Raad juist was. Er waren namelijk wel cassatiemiddelen gericht tegen het oordeel van het hof.

Het hof oordeelde dat de verjaring gaat lopen als de vernietigingsbevoegde bekend is met inhoud en betekenis van de akte waarin de overeenkomst vervat is. Kortom de partner moet de akte kennen en weten dat het om huurkoop gaat. Een betaling zien houdt niet in dat de partner de akte kent en nog minder dat de partner weet dat het om huurkoop gaat.

Het hof oordeelde overigens over hetzelfde artikel dat van toepassing is bij huurkoop (artikel 3:52 sub d BW). De uitspraak waar de rechter naarverwijst niet!

Bromtol,


De brandbrief van Payback zit op het randje van het toelaatbare waarbij we ons net niet inmengen in de recht(uit)spraak. Waar de brandbrief op gericht is op de toepasing van 2 van de vier categorie modellen en de oneigelijke toerekenfactoren inkomen/vermogen tov eigenschuldvraag. Deze zaken laten net toe om een klacht in te dienen bij de raad voor rechtspraak en ministerie van justitie. Mijn inziens gaat de Dexia-Kamer in Amsterdam hiermee net even buiten zijn juridische boekje.

De verjarings kwestie en andere zaken, welke je o.a. hierboven aanhaalt, lenen zich helaas niet voor een klacht/brandbrief. Daar is in beginsel de beroeps procedure voor als er een onjuist oordeel door de rechter wordt/werd geveld. Neemt overigens niet weg dat we niet zullen nalaten om dat soort zaken aan te kaarten zodra de gelegenheid zich voordoet.

Met vriendelijke groet,
Pieter Hezemans
Vereniging Payback

Ik respecteer je mening, maar deel hem niet.

Weliswaar mag een rechter vrij recht spreken, maar hij is wel gehouden het recht goed toe te passen.

De rechtbank heeft vooraf aangegeven dat de voorbeeldzaken bedoeld zijn om schikkingen te bewerkstelligen omdat de rechtbank ervan uitgaat dat niemand gaat procederen als hij weet dat hij verliest.

Dat maakt dat het doel van deze aktie is dat het publiek afziet van acties op grond van een te verwachten verjaringsoordeel, terwijl er geen sprake van verjaring is volgens de HR.

Volgens mij is dat niet anders dan met de eigen schuld waarover de HR zich al had uitgelaten.

Bromtol,

Dank voor je uiteenzetting. Deze zienswijze in het licht van voorbeeld uitspraak om schikkingen te bewerkstelligen etc. lijkt inderdaad de weg te openen om de gehele materie ter discusie te stellen. De dexiawerkgroep zal op de hoogte gesteld worden aangaande deze materie om het intevoegen bij klacht/brandbrief.

Met vriendelijke groet,
Pieter Hezemans
Vereniging Payback

Nu de uitspraak over de verbindend verklaring Duivelsbergregeling en LJN: BB3652, Rechtbank Arnhem, 105275 is uitgesproken. Lijkt het doek gevallen aangaande het niet aankopen van de aandelen.

De rechter past in dit vonnis het gewoonte recht toe. Wat min of meer inhoud dat zoals men doorgaans (ver)handelt in en met aandelen is voldoende voor de rechter om te stellen dat de aandelen ten behoeven van de klant zijn aangekocht.

Met dit soort uitspraken wordt het haast onmogelijk om nog steeds te stellen dat er geen aandelen zijn aangekocht voor de lessee! Daarmee in het kielzog wordt het lastig om Dexia te betichten van fraude inzake het niet aankopen van de aandelen. Immers de aandelen zijn aanwezig/aangeschaft om de lessee te voorzien van de benodigde aandelen.

Echter de uitspraken geven nog steeds geen antwoord of de aangekochte aandelen daadwerkelijk volgens contract voorwaarden en art 17 wge op naam gesteld zijn van de lessee! Mijn inziens zit hier de crux. Dexia mag dan wel via gewoonterecht de hoeveelheid aandelen hebben aangekocht maar nog steeds kan Dexia niet bewijzen dat deze aandelen op naam van de lessee zijn gezet. En dat is, zoals ik al van het begin af aan roep, de ham vraag. Artikel 2 van contract gebied Dexia dat de aangekochte aandelen terstond op naam van de lessee gezet worden. Ook de hoge raad heeft hier uitspraak over gedaan: geen aandelen op naam gezet dan is er ook geen sprake van levering van aandelen aan de lessee! Volgens AFM is dit op naam stellen niet geschied.

Onbegrijpelijk is dan ook dat de rechters hier in alle vonnissen aan voorbijgaan. Zijn zij nu dom of zo, of willen ze willens en wetens hun vingers niet branden??

Met vriendelijke groet,
Pieter Hezemans
Vereniging Payback

Onbegrijpelijk is dan ook dat de rechters hier in alle vonnissen aan voorbijgaan. Zijn zij nu dom of zo, of willen ze willens en wetens hun vingers niet branden??

Rechters zijn beslist niet dom in de zin van onwetendheid.
Maar als je na gaat dat ze met veel gedoe de overgrote meerderheid van de gedupeerden van hen af hebben kunnen houden dmv toepassing wcam en na vervolgens veel energie gestoken te hebben in het opstellen van de vier voorbeeldcategorieen, dan ligt het voor de hand dat ze geen nieuwe feiten meer willen horen.
In de voorbeelduitspraken is dat ook telkens weer te merken.
Wat er ook aan belastend materiaal aangedragen wordt, de rechter dreigt beide partijen te gaan vonissen volgens 1 van de 4 categorieen en adviseert vervolgens, om er nog sneller van af te komen, een schikking te treffen.
Het is derhalve aan de advocaten iets in het wetboek te vinden wat betreft de aankoop/gewoonterecht waar de rechter niet omheen kan zonder in strijd te komen met de bestaande wetten.
Maar welke advocaat gaat daar nu nog tijd in steken nu de meeste advocaten en gedupeerden zich in de hoorzittingen lijken neer te leggen bij een gedeelde schadeverdeling?
De druk van bovenaf was bij het onderzoek door AFM te groot en daarmee helaas een gemiste kans voor ons.
Het station "Geen aandelen op naam gekocht" lijkt daarmee definitief gepasseerd te zijn.

Gaat dit ook gelden voor de gedupeerden van de zwendel bij Golden Sun die nu in het nieuws is?

Beste Pieter.

Ook de hoge raad heeft hier uitspraak over gedaan: geen aandelen op naam gezet dan is er ook geen sprake van levering van aandelen aan de lessee

Kun jij welicht aangeven welk vonnis/arrest dit betreft!!

bvd
RD

Beste Robert,

Hierbij de zaak: HR 23 september 1994, NJ 1996, 461

“(..)Van een verkrijging door belanghebbende van de effecten van rechtswege, met achterwege laten van levering op de voet van art. 17 Wge, kan geen sprake zijn (vgl. HR 23 september 1994, NJ 1996, 461).(..)”

Met vriendelijke groet,
Pieter Hezemans
Vereniging Payback

Geplaatst op 20 Sep 2007 02:16 door Pieter

Nu de uitspraak over de verbindend verklaring Duivelsbergregeling en LJN: BB3652, Rechtbank Arnhem, 105275 is uitgesproken. Lijkt het doek gevallen aangaande het niet aankopen van de aandelen.

De rechter past in dit vonnis het gewoonte recht toe. Wat min of meer inhoud dat zoals men doorgaans (ver)handelt in en met aandelen is voldoende voor de rechter om te stellen dat de aandelen ten behoeven van de klant zijn aangekocht.

Met dit soort uitspraken wordt het haast onmogelijk om nog steeds te stellen dat er geen aandelen zijn aangekocht voor de lessee! Daarmee in het kielzog wordt het lastig om Dexia te betichten van fraude inzake het niet aankopen van de aandelen. Immers de aandelen zijn aanwezig/aangeschaft om de lessee te voorzien van de benodigde aandelen.

Echter de uitspraken geven nog steeds geen antwoord of de aangekochte aandelen daadwerkelijk volgens contract voorwaarden en art 17 wge op naam gesteld zijn van de lessee! Mijn inziens zit hier de crux. Dexia mag dan wel via gewoonterecht de hoeveelheid aandelen hebben aangekocht maar nog steeds kan Dexia niet bewijzen dat deze aandelen op naam van de lessee zijn gezet. En dat is, zoals ik al van het begin af aan roep, de ham vraag. Artikel 2 van contract gebied Dexia dat de aangekochte aandelen terstond op naam van de lessee gezet worden. Ook de hoge raad heeft hier uitspraak over gedaan: geen aandelen op naam gezet dan is er ook geen sprake van levering van aandelen aan de lessee! Volgens AFM is dit op naam stellen niet geschied.

Hoe kun je nu iets op naam zetten als gewoon niet alle aandelen daadwerkelijk zijn gekocht, zoals de AFM heeft geconstateerd. Of hadden ze dan dezelfde aandelen op meerdere namen moeten zetten, dat gaat toch niet.
Maar proef ik hieruit dat Payback zich zo gemakkelijk laat inpakken?
Laat Payback dexia hiermee wegkomen dan?
Onbegrijpelijk, haast net zo onbegrijpelijk als de samenwerking tussen dexia en de stichting leaseverlies...

Hebben we 'm weer.
Doe het dan zelf ikwaseenbeetjedom, als we jou moeten geloven is Dexia zowat schuldig aan alles waar ze zich maar schuldig aan kunnen maken. Waarschijnlijk zijn ze in jouw ogen ook nog verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde.

Moet een eitje voor jou zijn om ze voor het gerecht te slepen en ze eens ff flink de oren te wassen.

Dus nogmaals, doe er zelf eens wat aan, beschuldigen is makkelijk, maar voeg dan ook maar eens de daad bij het woord ipv anderen af te zeuren omdat ze meer realiteits zin hebben dan jij.

De opstelling van Dexia mag zo langzamerhand wel apert onredelijk genoemd worden: Dexia brengt een hoop leed toe aan de gedupeerden en Dexia belast volstrekt onnodig de rechterlijke macht.

b17

Hoe kun je nu iets op naam zetten als gewoon niet alle aandelen daadwerkelijk zijn gekocht, zoals de AFM heeft geconstateerd.

IWEBD,
AFM heeft niet geconstateerd dat er geen effecten zijn aangekocht. In tegendeel AFM stelt dat er effecten aangekocht zijn op naam van Dexia waarvan nu via gewoonte recht wordt geoordeeld dat de manier waarop de effecten werden verworven ten behoeven van cliënten geoorloofd is.

De stelling/insteek: Effecten zijn niet op naam aangekocht. Met als ontbrekende bewijslast: Men kan geen orderticket overleggen waarop de tenaamstelling wordt vermeldt. Dus zijn er ook geen effecten aangekocht voor de klant. Dus is er fraude gepleegd.
Deze stelling/insteek gaat niet meer op cq is achterhaald/ingehaald door een gerechtelijke/wettelijke achterdeur. Immers de rechtspraak keurt achteraf het aankoop beleid van effecten goed. Zij hangt de (inbeginsel verkeerde) handelswijze op aan de kapstok "Gewoonte recht". Gewoonte recht houdt niet in dat men vanaf het begin volgens de wettelijke regels heeft gehandeld. Maar doordat het jarenlang getolereerd werd is "de gewoonte" tot "recht" verheven en daarmee komen bepaalde richtlijnen/regelgeving zoals het wel zou moeten gaan te vervallen en of worden herschreven. En daarmee wordt de stelling/insteek: effecten niet op naam aangekocht DUS etc. etc... van tafel geveegd.

AFM heeft wel gemeld en geconstateerd dat de effecten niet overgedragen en op naam van de klant zijn gesteld Daar heeft een rechter zich nog niet over uitgelaten. Mijn inziens is dit nog steeds een heet hangijzer. De DSI heeft zich wel uitgelaten over dit fenomeen. Geen overschrijving op naam van klant betekend geen levering van effecten en dus is er contractbreuk gepleegd door de aanbieder met alle nadelige gevolgen voor de aanbieder. De crux zit hem in het niet nakomen van: terstond overschrijven en overdracht van effecten op naam van de contractant/lessee direct na levering van effecten via/aan de aanbieder

Of hadden ze dan dezelfde effecten op meerdere namen moeten zetten, dat gaat toch niet.

Bovenstaande heeft waarschijnlijk plaats gevonden maar door de handelswijze als gewoonte recht te betitelen wordt het lastig om hiervoor concrete bewijzen te vinden. Immers de handelaar is niet meer gehouden om effecten op naam voor haar klanten te kopen. Zij mag dat op eigen naam doen (gewoonte recht/huidige jurisprudentie) en vervolgens overschrijven/toebedelen aan een willekeurige klant. Hierdoor is het niet meer te traceren voor wie nu de aangekochte effecten aangekocht zijn en kan er frauduleus intern gehandeld worden door bijvoorbeeld de effecten drie keer over de kop te laten gaan. Om willekeur van toewijzing te voorkomen was er de oude acterhaalde wetgeving door toe doen van "gewoonte recht" uitspraak. Verbod op inhouse matching. Nu is inhouse matching gelegaliseerd en werkt dus frauduleuze handelingen in de hand, zie de parlementaire geschiendenis waarom de wetgever stelde dat effecten alleen op naam van de klant mochten worden aangekocht

Maar proef ik hieruit dat Payback zich zo gemakkelijk laat inpakken?
Laat Payback Dexia hiermee wegkomen dan?

Nee. Dan begrijp je mijn postings niet.
Een goede lezer ziet dat aanbieders al lange tijd zich niet volgens de wet hebben gehandeld om effecten voor haar klanten aan te kopen. Omdat dit fenomeen vaan aankopen al zeer lang op de effectenmarkt plaatsvindt is het "gewoonte recht" in werking getreden waardoor de in beginsel de verkeerde handelswijze wettelijk wordt toegestaan en nu bekrachtigd wordt door de jurisprudentie. Het AFM, die toezicht heeft op de effecten markt heeft, had die verkeerde handelswijze moeten opmerken en had nooit en te nimmer mogen tolereren dat effectenhandelaren om deze wijze de wetten over treden. Daaruit volgt dat de AFM aansprakelijk gesteld kan worden voor de schade die hier uit voortvloeit die een gedupeerde nu ondervindt. Immers het AFM heeft haar taak niet uitgevoerd. En heeft toegestaan dat wetten werden overschreden door effectenhandelaren te laten handelen zoals zij op eigenwijze deden zonder daar adequaat in te grijpen ten einde te voorkomen dat klanten hierdoor gedupeerd konden raken.

Met vriendelijke groet,
Pieter Hezemans
Vereniging Payback