Het mag duidelijk zijn, dat als er in het eindstadium van een letselschadezaak
een vaststellingsovereenkomst wordt getekend, men er NOOIT meer op
terug kan komen. Op geen enkele manier dus.
Jij bent leek en dan behoort dat tot de taak van je belangenbehartiger
om zoiets in een persoonlijke bespreking aan de orde te brengen
en dit gegeven aan zijn cliënt duidelijk te maken.
Ik heb die bespreking helaas nooit gehad, maar werd jammer genoeg
wel gedeclareerd als zijnde te hebben plaatsgevonden.
In een zeer grievende brief(zo ervaren door mij) stelde mijn Ex-belangenbehartiger
in april 2010 dat ik er zelf voor gekozen had om 14 jaar te strijden
tegen de directie van de verzekeringsmaatschappij.
Waarom heb ik die strijd gestreden denkt U? Heeft u me dan netjes ingelicht
hoe e.e.a. in elkaar zat, waardoor ik die Onnodige strijd achterwege kon laten?
Dat deed ik niet op een wijze die voor de hand zou liggen schrijft mijn ex-belangenbehartiger
omdat ik anders wel naar de rechter zou gestapt zijn als ik meende dat
ik in mijn recht zou gestaan hebben.
Wie schreef er ook al weer dat NA ondertekening geen enkel recht
meer aanwezig was voor mij

Wat zou ik dan bij een rechter moeten doen

Ik vind dat persoonlijk een zeer slecht advies.

geld hebben gekost, terwijl de rechter het zo van de tafel zou hebben
geveegd en gevraagd hebben op wiens advies ik daar was?
De vaststellingsovereenkomst was immers getekend en dan heb ik
echt Niets meer bij een rechter te zoeken.
In hetzelfde schrijven krijg ik het verwijt dat ik nu op dezelfde manier
tegen hem ten strijde ben getrokken, omdat ik geen resultaat boekte
bij de verzekeringsmaatschappij.
(logisch, voor hen was het afgehandeld in 1996 na ondertekening)
bleek achteraf.

Het zou wederom het meest logische zijn, schrijft mijn ex-belangenbehartiger
dat ik dan Nu de gang naar de rechter zou maken,
als ik vond dat ik in mijn recht stond t.o.v. hem.
Dat zijn dan de Adviezen van een ervaren letselschadebehandelaar
die volgens mij toch behoort te weten dat anno 2010 de zaak al JAREN
is verjaard en ook deze gang naar de rechter totaal geen zin had en
wederom had me dat dan veel geld gekost.
In 2011 ontvang ik dan een schrijven van de advocaat van mijn ex-belangenbehartiger
waarin alles nog eens op een rijtje wordt gezet,
Dat zijn cliënt geen enkele blaam treft en alle beschuldigingen
die ik jegens hem heb geuit ongegrond zijn.
Na de bespreking die hierop volgde bleek mijn verhaal toch wel
degelijk heel correct te zijn en dat kan ik voor 100% bewijzen.
Ik begrijp trouwens wel dat de advocaat afgaat op de door zijn cliënt
gegeven informatie, maar het verhaal zat toch wel iets anders in elkaar
bleek tijdens onze bespreking dan in de brief aan mij was verwoord.
Het is gewoon van zeer groot belang dat ALLES wordt bewaard
en het maakt niet uit hoe onbelangrijk dingen soms kunnen lijken.
Ik ben nog steeds in het bezit van Alle correspondentie vanaf 1993
tot heden en dat is inmiddels een kast vol ordners en die blijven
zeker nog een aantal jaren bewaard.

Ik had maar 2 dingen gevraagd: excuses en een column.
Naar mijn mening heb ik daarmee niet teveel gevraagd en ik acht hem
voor het gedeelte van 2010 tot heden als
zelfstandig opererende letselschadebehandelaar
verantwoordelijk voor de persoonlijke adviezen en uitspraken,
gedaan aan mij in eerder genoemde periode. Daar staat Pals geheel buiten.