[ archief ] Hoge verzendkosten 3x8 schoorsteentechniek

[Jolijn]

Hallo

Afgelopen week wat kachelbuis besteld bij "3x8 schoorsteentechniek". Moest voor wat spullen €47,50 verzendkosten betalen. Afin nadat de spullen werden afgeleverd door TNT(hoefde nergens voor te tekenen), zag ik de werkelijke verzendkosten €12,20. Een klein verschil van €35,30. Gebeld, maar kreeg daar een slap verhaal te horen bv. ja bij sommige klanten schiet ik er voor een paar euro's bij in.
Mensen kijk uit met bedrijven die hun spullen als goedkoopste van Nederland aanbieden, maar dit dubbel en dwars terug halen via absurd hoge verzendkosten, die niet gemaakt worden.

Dat zal geen slap gelul, maar de werkelijkheid zijn. Eén en ander moet dus gecompenseerd worden.
Jij hebt blijkbaar niet de moeite willen nemen in de auto te stappen en het benodigde materiaal ergens zelf te halen, dus betaal je voor het gemak van achter je pc bestellen en afgeleverd krijgen.
Wellicht zijn er andere bedrijven die duurder zijn, maar minder verzendkosten rekenen?

[Leo The Emperor]

b) het geen kernbeding is

De (totale) prijs van een product of dienst is altijd een kernbeding en maakt daarom reeds geen deel uit van de algemene voorwaarden.

Het is alleen maar juridisch juist dat deze webwinkel er ook voor gekozen heeft om de prijs voor order afhandeling en verzending ook tekstueel niet in de algemene voorwaarden op te nemen, maar gewoon op de factuur te vermelden zodat de klant de totale prijs direct ziet.

Omdat dit geen algemene voorwaarde is kan deze dus ook niet conform 6:233 onredelijk zijn.

[alfatrion]

algemene voorwaarden: een of meer bedingen die zijn opgesteld teneinde in een aantal overeenkomsten te worden opgenomen, met uitzondering van bedingen die de kern van de prestaties aangeven, voor zover deze laatstgenoemde bedingen duidelijk en begrijpelijk zijn geformuleerd;

Zoals ook in de ontstaansgeschiedenis van dit artikel naar voren komt, mede in het licht van art. 4 lid 2 van Richtlijn 93/13/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten, moet het begrip ‘bedingen die de kern van de prestaties aangeven’ zo beperkt mogelijk worden opgevat, waarbij als vuistregel kan worden gesteld dat ‘kernbedingen’ veelal zullen samenvallen met de essentialia zonder welke een overeenkomst, bij gebreke van voldoende bepaalbaarheid van de verbintenissen, niet tot stand komt. Voor de vaststelling van wat daaronder moet worden verstaan is dan ook niet bepalend of het beding in kwestie een voor de gebruiker of voor beide partijen belangrijk punt regelt, maar of het van zo wezenlijke betekenis is dat de overeenkomst zonder dit beding niet tot stand zou zijn gekomen of zonder dit beding niet van wilsovereenstemming omtrent het wezen van de overeenkomst sprake zou zijn.

Zoals uit de parlementaire geschiedenis van die bepaling blijkt, dienen objectieve maatstaven te worden gehanteerd bij de beoordeling of sprake is van een kernbeding. Niet bepalend is of partijen zelf het beding tot kernbeding bestempelen. Evenmin is van belang of het beding een voor de gebruiker belangrijk punt regelt. Dat geldt ook als het gaat om een voor de gebruiker zó belangrijk punt dat hij zonder het beding de overeenkomst niet zou zijn aangegaan. Dat is immers een subjectieve maatstaf.

Maar alleen de fundamentele vaststelling van prijs en zaak valt buiten het bereik van de afdelingen; afspraken omtrent modaliteit, hoe belangrijk voor partijen wellicht ook, kunnen wel als algemene voorwaarden in aanmerking komen. Zo bijvoorbeeld omtrend de termijn van presteren, de afspraak dat de verkoper onder bepaalde voorwaarden de prijs zal kunnen verhogen, of het beding dat de prijs ook bij een algehele wanprestateren van de verkoper verschuld zal zijn.bron

Niettemin kunnen ook algemene voorwaarden bepaalde aspecten van de prijsbepaling vastleggen, zoals de melding dat de B.T.W. niet in de opgegeven prijs is inbegrepen, dat belastingen of eventuele andere overheidsheffingen ten laste zijn van de klant of de vermelding welke dienstverlening in de prijs begrepen is. bron

Als die dienst bestaat uit het verzenden van het gekochte product of het verzenden van een acceptgiro bestaan dat is het prijsbeding een algemene voorwaarden, omdat de koop ook zonder dat beding tot stand was gekomen.

[Leo The Emperor]

Weer wetsartikelen en quotes, die an sich uw gelijk zouden moeten bewijzen, maar waarvan sommige niet van toepassing zijn, en anderen wijzen uw ongelijk aan.

Of de BTW, belastingen etc .. wel of niet begrepen is in de verkoopprijs heeft met dit geval in het geheel niets van doen.

Jammer dat u van de quote die wel de kern raakt maar een gedeelte weergeeft :
In de handleiding van Mr. Asscher staat direct voor uw quote de volgende zin :

Zij leidt tot de conclusie dat bij een koop de bepaling van de prijs en de aan te schaffen zaak of zaken geen algemene voorwaarden in de zin van afdeling 6.5.3. zullen opleveren

Daar heeft u toch niet overheen gelezen?

De (totaal)prijs is altijd een kernbeding en bepaalt in hoge mate of de zaak wordt gekocht of niet.

(of de betaaltermijn 30 dagen is, of er ook met acceptgiro betaald kan worden dat zijn de modaliteiten die eventueel in de algemene voorwaarden terecht kunnen komen, zoals in de Quote van Mr Asscher verwoordt )

TS heeft een aantal zaken gekocht waarbij de totale prijs, inclusief behandeling en bezorging op het scherm wordt getoond. Deze totaalprijs bepaalt dan in hoge mate of TS deze artikelen wil aanschaffen, en de genoemde Euro 47,50 maakt daar net zoveel deel van uit als de prijs van een schoorsteenpijpje.

[alfatrion]

De verzendkosten of kosten voor een acceptgiro maken geen onderdeel uit van de fundamentele vaststelling van de prijs maar zijn, zoals Asser het beschrijft, een een modaliteit. Het is een afspraak dat de verkoper onder bepaalde voorwaarden de prijs kan verhogen. De afspraak dat de verkoper de prijs met de verzendkosten mag verhogen indien partijen overeenkomen dat het verstuurd zal worden. Eveneens is de afspraak dat er kosten voor een acceptgiro worden in rekening worden gebracht afhankelijk van het overeenkomen dat deze verstuurd zullen worden.

De Hoge Raad heeft aangegeven dat "het begrip ‘bedingen die de kern van de prestaties aangeven’ zo beperkt mogelijk [moet] worden opgevat." Daarbij geeft ze als vuistregel dat "‘kernbedingen’ veelal zullen samenvallen met de essentialia zonder welke een overeenkomst, bij gebreke van voldoende bepaalbaarheid van de verbintenissen, niet tot stand komt." De verzendkosten kunnen hoe je het ook went of keert niet tot de essentialia worden gerekend. Volgens deze vuistregel is het dan geen kernbeding.

Weer wetsartikelen en quotes, die an sich uw gelijk zouden moeten bewijzen, maar waarvan sommige niet van toepassing zijn, en anderen wijzen uw ongelijk aan.

Ik zou zeggen doe jij eens wat moeite. Van de zijlijn kritiek hebben is erg makkelijk. Ik heb een aantal citaten gegeven ter onderbouwing en informatie en jij hebt vanaf het begin af aan niets anders gedaan dan geroeproet dat de totaalprijs geen algemene voorwaarden zou zijn. Daarvoor heb je geen enkel argument aangedragen, maar jij claimt het absolute recht op het gelijk.

TS heeft een aantal zaken gekocht waarbij de totale prijs, inclusief behandeling en bezorging op het scherm wordt getoond. Deze totaalprijs bepaalt dan in hoge mate of TS deze artikelen wil aanschaffen, en de genoemde Euro 47,50 maakt daar net zoveel deel van uit als de prijs van een schoorsteenpijpje.

Jij hanteert hier subjectieve maatstaven, terwijl de Hoge Raad heeft aangegeven dat objectieve maatstaven moeten worden gehanteerd. Het is simpelweg niet van belang of de koper zijn beslissing zal laten afhangen van de totaalprijs.

[crazyme]

We hebben het hier over verzendkosten waarbij de leverancier ook zijn verpakkingskosten en arbeid in rekening brengt.

Of hij meer mag rekenen dan zijn kostprijs.

Een basisbeginsel van ondernemen.

Ach laat ook maar. Niemand die dit nog leest tussen alle arresten en wetsartikelen.

[angel1978]

De verzendkosten of kosten voor een acceptgiro maken geen onderdeel uit van de fundamentele vaststelling van de prijs maar zijn, zoals Asser het beschrijft, een een modaliteit. Het is een afspraak dat de verkoper onder bepaalde voorwaarden de prijs kan verhogen. De afspraak dat de verkoper de prijs met de verzendkosten mag verhogen indien partijen overeenkomen dat het verstuurd zal worden. Eveneens is de afspraak dat er kosten voor een acceptgiro worden in rekening worden gebracht afhankelijk van het overeenkomen dat deze verstuurd zullen worden.

De Hoge Raad heeft aangegeven dat "het begrip ‘bedingen die de kern van de prestaties aangeven’ zo beperkt mogelijk [moet] worden opgevat." Daarbij geeft ze als vuistregel dat "‘kernbedingen’ veelal zullen samenvallen met de essentialia zonder welke een overeenkomst, bij gebreke van voldoende bepaalbaarheid van de verbintenissen, niet tot stand komt." De verzendkosten kunnen hoe je het ook went of keert niet tot de essentialia worden gerekend. Volgens deze vuistregel is het dan geen kernbeding.

Weer wetsartikelen en quotes, die an sich uw gelijk zouden moeten bewijzen, maar waarvan sommige niet van toepassing zijn, en anderen wijzen uw ongelijk aan.

Ik zou zeggen doe jij eens wat moeite. Van de zijlijn kritiek hebben is erg makkelijk. Ik heb een aantal citaten gegeven ter onderbouwing en informatie en jij hebt vanaf het begin af aan niets anders gedaan dan geroeproet dat de totaalprijs geen algemene voorwaarden zou zijn. Daarvoor heb je geen enkel argument aangedragen, maar jij claimt het absolute recht op het gelijk.

Ik zie er hier maar een die als altijd het absolute gelijk claimt...
Die zelfs al voordat een rechter er maar iets over heeft kunnen zeggen al weet dat ie dat gaat zeggen..
Het zou zo een waarzegger kunnen zijn

[angel1978]

We hebben het hier over verzendkosten waarbij de leverancier ook zijn verpakkingskosten en arbeid in rekening brengt.

Of hij meer mag rekenen dan zijn kostprijs.

Een basisbeginsel van ondernemen.

Ach laat ook maar. Niemand die dit nog leest tussen alle arresten en wetsartikelen.

Ik zie me al bij de bakker staan:

Dat brood is te duur en de hoge raad heeft bepaalt dat ik op basis van arrest ... En ... de algemene voorwaarden onredelijk bezwarend mag verklaren en daarom het brood voor maximaal de helft hier meenemen...
Hij zet me lachend de winkel uit ( en terecht ) en besteld waarschijnlijk ook alvast even een dwangbuis )

[alfatrion]

Of hij meer mag rekenen dan zijn kostprijs.

Dat de verkoper er een kleine winst aan zou mogen overhouden lijkt mij niet evident onredelijk bezwarend.

[GJvdZ]

Ik vind dat toch vreemd. Zo kunnen wel alles wel in rekening gaan brengen.

Jij gelooft echt nog in "gratis"? Of doe jij al je werk voor niets? Het is immers onzin als jullie klanten overal voor moeten betalen....

[alfatrion]

Het gaat me niet om alles gratis krijgen, maar om het voor ieder wissewasje apart te betalen. Straks moet je als klant nog een bijdrage gaan leveren aan de huurkosten van de winkel van de verkoper.

Dergelijke kosten komen normaal gesproken terug in de verkoopprijs van de producten. Dat geld wat mij betreft ook voor de arbeidskosten om het pakketje in te pakken. Verkopers brengen doorgaans ook geen kosten in rekening voor de arbeid die ze voor je verrichten als je in de winkel langs komt.

Overigens is gratis inmiddels wel een beproeft handelsmodel.

[Emmy75]

Of hij meer mag rekenen dan zijn kostprijs.

Dat de verkoper er een kleine winst aan zou mogen overhouden lijkt mij niet evident onredelijk bezwarend.

De frankeerkosten zijn dan wel 12 euro zovelen maar dat betekent biet dat verzender 35 euri in zijn zak steekt. Zo'n artikel opsturen is een stuk ingewikkelder dan een cd'tje of kledingstuk in een doosje doen. Het moet goed verpakt worden en een kwartier arbeidstijd is niets. Daarbij zitten er ook wat verpakkings- en materiaalkosten bij.

Nee ze kunnen niet zomaar tellen wat ze willen, want dan besteld geen kip meer wat. Verzendkosten waren bekend, koper gaat akkoord en gaat achteraf als ie de frankeerkosten ziet zeuren. Hij had ook vooraf eens kunnen navragen bij een verzender wat zoiets kost en in contact treden met verkoper. Maar niet eerst akkoord gaan en later gaan zeuren. Voor dat geld heeft de koper ook het gemak dat het thuis geleverd wordt voor risico van de verkoper. Hij had het ook kunnen gaan ophalen. Kost een hoop tijd en geld en als er onderweg iets mee gebeurd is het voor rekening van de koper.

[alfatrion]

Emmy,

Het argument "je bent er mee akkoord gegaan" hoor je wel vaker, vooral onder leken. Maar er bestaat wetgeving die hier een stokje voorsteekt. Ik vind het dus geen valide argument. Verzendkosten mogen niet onredelijk hoog zijn. Vers twee is of deze kosten onredelijk hoog zijn.

Het enige argument voor dat ik zo snel kan bedenken, is dat andere webwinkels dit niet doen. Argumenten tegen zijn arbeidskosten, risico afdekken, verzendmateriaal (al hangt dat erg af van het product), ect.

[Emmy75]

De verzendkosten vind ik al sinds het begin van het topic niet onredelijk hoog, dat maakt voor mij de discussie wat als ze wel onredelijk hoog waren een beetje niet ter zaken doende.

Voorts pleit ik wel altijd voor ook wat eigen verantwoordelijkheid van de consument, anders moet eerstdaags elke consument elke aankoop met een advocaat doen. Zwaar overkill voor en paar tientjes. Vooraf waren de verzendkosten kennelijk niet onredelijk hoog anders was de bestelling niet geplaatst of was er gekozen voor ophaling. Er zijn genoeg alternatieven waar een consument voor kan kiezen. Niemand zat er met een pistool naast om de bestelling met die verzendkosten te doen. Dan moet de consument niet achteraf gaan lopen piepen, dat is gewoon gezeur.

Ik weet dat er wet- en regelgeving is maar dat maakt niet dat deze coûte que coûte altijd door de consument afgedwongen moet worden. Al zou een rechter TS gelijk geven dat makt niet dat ik het er dan mee eens ben. Eerst akkoord gaan in dit geval en dan gaan lopen zanikken is in mijn boekje totaal niet redelijk en staat niet in verhouding. Elk bedrijf kan zulke klanten missen als kiespijn. Zoiets langs deze weg gaan afdwingen zorgt er alleen maar voor dat bedrijven ook star worden en het begrip coulance laten varen. Als consument schieten we daar onszelf mee in de voet uiteindelijk.

Niet achteraf lopen zeveren maar vooraf beslissen. Want klant kiest toch echt zelf hiervoor.

[alfatrion]

In het verleden heb ik levering afgedwongen zonder vooruitbetaling, het geen overeengekomen was omdat dit in de algemene voorwaarden stond. Ik kon kiezen tussen iDEAL en overboeken. Ik heb gekozen voor overboeking en heb, met een verwijzing naar het wetsartikel, aangegeven dat ik eerst wilde dat er geleverd werd. De consument heeft een eigen verantwoordelijkheid, maar dat heeft de winkelier natuurlijk ook.

[Brainless]

Emmy,

Het argument "je bent er mee akkoord gegaan" hoor je wel vaker, vooral onder leken. Maar er bestaat wetgeving die hier een stokje voorsteekt. Ik vind het dus geen valide argument. Verzendkosten mogen niet onredelijk hoog zijn. Vers twee is of deze kosten onredelijk hoog zijn.

Het enige argument voor dat ik zo snel kan bedenken, is dat andere webwinkels dit niet doen. Argumenten tegen zijn arbeidskosten, risico afdekken, verzendmateriaal (al hangt dat erg af van het product), ect.

Bij bv. de Wehkamp, betaal je ook voor grotere artikelen E29,95 handeling en verzendkosten.
Als je bij Ikea iets laat verzamelen en thuis laat bezorgen zijn de minimale kosten 54E.

[Leo The Emperor]

Ik zou zeggen doe jij eens wat moeite. Van de zijlijn kritiek hebben is erg makkelijk

Het staat er gewoon, en ik heb het zelfs vet voor u gedrukt. De aankoopprijs is altijd een kernbegrip en kan niet (en wordt hier ook niet) in de algemene voorwaarden geregeld. De prijs kan dus ook niet onredelijk zijn ,want op basis hiervan neemt de klant de aankoopbeslissing. (Vindt u de prijs onredelijk , koopt u het toch gewoon niet)

Waarom alleen ik aan de zijlijn sta, en u klaarblijkelijk niet, ontgaat me ook even

Dat de prijs altijd een kernbegrip is staat zelfs lettelijk in het artikel van Asscher, alleen die regel was u even vergeten om mee te quoten. Slordig hoor

Wat u niet wilt begrijpen is dat hier de behandelings en verzendkosten gewoon deel uit maken van de offerte en de aankoopprijs, en helemaal geen modaliteit zijn.

De wetsartikelen met betrekking tot de algemene voorwaarden zijn bedoeld voor de kleine lettertjes. Voorkomen moet worden dat klant onverwacht op extra kosten wordt gejaagd omdat ergens op de achterkant van de order in font 5 en lichtgrijze inkt staat dat er extra tralala of hopsakakosten zijn verschuldigd.

[crazyme]

De wetsartikelen met betrekking tot de algemene voorwaarden zijn bedoeld voor de kleine lettertjes. Voorkomen moet worden dat klant onverwacht op extra kosten wordt gejaagd omdat ergens op de achterkant van de order in font 5 en lichtgrijze inkt staat dat er extra tralala of hopsakakosten zijn verschuldigd.

Leuk geformuleerd

Wanneer verkoopprijzen arbitrair zouden zijn is er geen handel mogelijk. Dan staan we allemaal bij de rechtbank af te dingen. Maar dit is off topic.

[alfatrion]

Waarom alleen ik aan de zijlijn sta, en u klaarblijkelijk niet, ontgaat me ook even

Mijn bericht van 27 jul 2012 11:46 aangegeven dat de prijs van het product een kernprestatie was, maar de verzendkosten niet. Ik heb dit onderbouwd door de definitie van algemene voorwaarden te citeren, door aan te geven dat naar vaste rechtspraak het begrip kernbeding zo beperkt mogelijk moet worden uitgelegd en de vuistregel van de Hoge Raad te hanteren.

In jouw berichten van 27 jul 2012 12:27, 27 jul 2012 13:45 en 27 jul 2012 16:01 heb jij feitelijk niets meer gedaan dan het standpunt in nemen dat de "de verzendkosten geen kernbeding is". Waarom dat zo zou zijn heb je niet aangeven. En de wettelijke definitie van algemene voorwaarden heb je links laten liggen, zoals je ook nu weer doet.

Het komt allemaal neer op "foei, jij hebt ongelijk", "foei, jij komt met een onderbouwing", "foei, jij citeert onvoldoende." Het heeft geen enkele meerwaarde voor de discussie om anderen te schofferen door aan te geven dat zij slordig citeren en jij er graag nog één zin meer had gezien. Jij richt je op de persoon in plaats van de inhoud. Cruciale vragen laat je onbeantwoord in je betogen. De belangrijkste hiervan is: waarom leg je het begrip kernbeding zo beperkt mogelijk uit wanneer je de totaalprijs hier toerekent? Waarom is het verzenden een prestatie die we tot de kern moeten rekenen van een koopovereenkomst? Komt er soms geen koopovereenkomst tot stand omdat het aanbod onvoldoende bepaald is wanneer de verzendkosten niet genoemd worden? Zo ja, waar blijkt dat uit?

Wat u niet wilt begrijpen is dat hier de behandelings en verzendkosten gewoon deel uit maken van de offerte en de aankoopprijs, en helemaal geen modaliteit zijn.

Dit bedoel ik dus. Het enige wat jij de hele tijd doet is roepen dat de behandelings en verzendkosten geen algemene voorwaarden zou zijn. Het is niet jouw motivatie die gebrekkig is, nee is het ligt aan de ander; hij wil het maar niet begrijpen.

Wat jij doet is heel veel belang hechten aan één zinnetje waarin met heel veel goede wil een bevestiging is te lezen van jouw opvatting, maar alles wat niet in jouw straatje past wordt genegeerd. Om deze reden hecht jij zoveel waarde aan die ene zin van Asser die voor deze kwam: "Maar alleen de fundamentele vaststelling van prijs en zaak valt buiten het bereik van de afdelingen; afspraken omtrent modaliteit, hoe belangrijk voor partijen wellicht ook, kunnen wel als algemene voorwaarden in aanmerking komen." De behandelings- en verzendkosten zijn helemaal niet fundamenteel voor de vaststelling van de prijs.

Voor de bepaling of een beding een algemene voorwaarden is maakt het helemaal niet uit of deze in de offerte of elders staan.

De wetsartikelen met betrekking tot de algemene voorwaarden zijn bedoeld voor de kleine lettertjes. Voorkomen moet worden dat klant onverwacht op extra kosten wordt gejaagd omdat ergens op de achterkant van de order in font 5 en lichtgrijze inkt staat dat er extra tralala of hopsakakosten zijn verschuldigd.

Leuk geformuleerd

Maar hij heeft het wel volledig uit zijn dikke duim gezogen. De wetsartikelen met betrekking tot algemene voorwaarden zijn bedoelt om onredelijke standaardvoorwaarden te beteugelen. De regeling is in het leven geroepen om de wederpartij, die geen invloed heeft op de eenzijdige inhoud van de algemene voorwaarden, te beschermen tegen het gemak waarmee de gebruiker deze aan hem kan opdringen.

ALS kosten voor de acceptgiro en verzendkosten een kernbeding zijn en deze staat ergens op de achterkant van de order in font 5 en lichtgrijze inkt afgedrukt, dan zijn deze niet te vernietigen met een beroep op art. 6:233 sub a BW. Immers, dan zijn deze geen beding uit algemene voorwaarden.

[Leo The Emperor]

pfff

De belangrijkste hiervan is: waarom leg je het begrip kernbeding zo beperkt mogelijk uit wanneer je de totaalprijs hier toerekent? Komt er soms geen koopovereenkomst tot stand omdat het aanbod onvoldoende bepaald is wanneer de verzendkosten niet genoemd worden?

Het antwoord op de 2e vraag is eenduidig Ja, en geeft daarmee ook het antwoord op de 1e vraag.

Als de webshop zou "vergeten" om de behandel- en verzendkosten op het aanbod te vermelden, maar deze uiteindelijk toch bij de incasso of acceptgiro in rekening brengt, kan er sprake van dwaling zijn.
Met andere woorden, de koper zou dan misschien niet op het aanbod zijn ingegaan als hij wist dat er nog een additionele Euro 47,50 betaald diende te worden. Dus logischerwijs is het aanbod onvoldoende bepaald als de webshop de behandelings en vezendingskosten niet op het aanbod vermeld.

Dit klemt des te meer omdat hier gaat om een webshop, waarvan algemeen bekend is dat die door minder overheadkosten vaak goedkoper kunnen aanbieden, maar naar de aard van het bedrijf wel verzendkosten nodig hebben. Daarmee maken de verzendkosten onlosmakelijk deel uit van het aanbod, en dus van de aankoopprijs.

Als de klant de prijs van de webshop wil vergelijken met die van de plaatselijke schoorsteen-hulpmiddelen-gigant, is een verglijk zonder verzendkosten als appels met peren te vergelijken.

( dit geeft ook antwoord op uw vraag waarom de verzendkosten hier tot de kern van de overeenkomst gerekend moet worden)

Het aanbod van de webshop heeft dus een totaalprijs waarvoor de klant de spullen kan ontvangen, en op basis van die prijs neemt de klant de beslissing. Daarmee is deze totaal prijs een kernbeding geworden in de overeenkomst en staat daarmee volledig los van de algemene voorwaarden.

Maar hij heeft het wel volledig uit zijn dikke duim gezogen. De wetsartikelen met betrekking tot algemene voorwaarden zijn bedoelt om onredelijke standaardvoorwaarden te beteugelen. De regeling is in het leven geroepen om de wederpartij, die geen invloed heeft op de eenzijdige inhoud van de algemene voorwaarden, te beschermen tegen het gemak waarmee de gebruiker deze aan hem kan opdringen.

Op zich klopt het natuurlijk dat deze wet de consument dient te beschermen tegen onredelijk voorwaarden.

Wat ik echter heb proberen aan te geven is het volgende. Als op het aanbod met koeieletters in driedubbel zwart staat geschreven dat er ook nog tralala- en hopsakakosten worden berekend over het orderbedrag, zal de consument daar op zijn minst direct vragen over stellen, of zelfs het aanbod niet accepteren.

Gebruikelijk is echter helaas dat dit soort zaken weggestopt worden, in de hoop dat de consument ze niet direct ziet, en het pas duidelijk wordt als de overeenkomst al getekend is.

ALS kosten voor de acceptgiro en verzendkosten een kernbeding zijn en deze staat ergens op de achterkant van de order in font 5 en lichtgrijze inkt afgedrukt, dan zijn deze niet te vernietigen met een beroep op art. 6:233 sub a BW. Immers, dan zijn deze geen beding uit algemene voorwaarden.

Vaak staat op de achterkant van het aanbod en/of de order de algemene voorwaarden afgedrukt