Miepje1 schreef:Emmy, 0,3???? Slechtziend???
Huh ikke ?? dat heb ik niet geschreven.
alfatrion schreef:Ik ben daar op tegen, omdat voor een dergelijk onderscheid geen rechtvaardiging is. Gelijke gevallen moeten gelijk behandeld worden. Iemand die net onder de grens zit is goed te vergelijken met iemand die net op of boven de grens zit. Ik zie veel meer in een formule voor de eigen bijdragen, waarbij de eigen bijdrage begint bij 100% en langzaam afneemt. Overigens vermoed ik dat een grens van -2 al te hoog is. De norm voor slechtziendheid is 0,3 aan het beste oog met een bril.
Da's de norm waarop men een bril kan krijgen bij een opticien. Op zich in het kader van de bezuiniging en hoge zorgkosten kan ik dat onderscheid wel begrijpen. Want het zijn feitelijk niet helemaal gelijke gevallen. Met een kleine afwijking valt best te functioneren. Voor een kleine afwijking voor 1 van de twee bv of veraf of dichtbij zijn brillen te krijgen die niet al te duur zijn. Maar er zijn wel heel veel mensen die zo'n bril nodig hebben. Dit helemaal uit de basisverzekering halen is niet meer te betalen. Dat zou prima uit een AV kunnen.
Voor een grotere afwijking komt het functioneren van mensen in gevaar voor wat betreft de gangbare dingen dus zou die eigenlijk best in het basispakket mogen eventueel met maximumbedragen en daarboven bijbetalen. Daarnaast kan men een systeem hanteren dat er ook een eigen bijdrage geldt, zoals het verschil van de bril die niet uit de basisverzekering komt. Dit zou men weer terug kunnen krijgen via een AV bijvoorbeeld.
Dan komen we bij een oplossing als
Uit de basisverzekering > nader te bepalen sterkte
Uit de aanvullende verzekering < nader te bepalen sterkte
Beiden met maximumbedragen.
Het is op schrift wat ingewikkeld dus even een
fictief voorbeeld van iemand met een sterke afwijking die een bril koopt:
Kosten bril 700,-
Vergoeding vanuit AV voor kleine afwijking 150,-
Vergoed maximum vanuit de basisverzekering 500,-
Dan zou men 50,- zelf moeten betalen als men dus een AV heeft. Waarbij de 500,- wel onder het eigen risico valt, dus als dat nog niet op is, wordt deze eerst verrekend.
We waren hier de verstrekkingen bril versus hoortoestel aan het vergelijken. Voor een hoortoestel moet men ook een bepaald verlies hebben om voor vergoeding in aanmerking te komen, een verlies van 35 Db aan het beste oor. Voldoet men niet aan de voorwaarden (bv het slechtste oor is heel slecht maar het beste oor heeft een verlies van 32 Db) dan is de vergoeding 0. Bovendien is er nog verschil in de vergoeding tussen 1 hoortoestel en 2 hoortoestellen. Hoortoestellen worden niet automatisch per 2 vergoed.
Voor mensen die net onder die grens blijven geldt nu al exact hetzelfde als dat zou gelden voor de oplossing van een brilvergoeding zoals hier geschetst. Waarom zouden dan wel alle brillen vergoed moeten worden maar niet alle hoortoestellen?
