Radar

TS
Je zegt problemen/aandoening te hebben, maar komt dat bv door je opleiding?

Ik meende toch dat een wajong uitkering voor mensen is met een (verstandelijke) beperking.
De tweeling van mijn vriendin kregen nl. vanaf hun 18e een wajong uitkering, ze gingen nog naar school en kregen geen studie financiering.

Daarbij werkten ze wel, en het verdiende geld mochten ze houden, mits ze niet over een bepaald bedrag per jaar komen.
Deze 2 jongens hebben beiden een verstandelijke beperking, mogelijk speelt ook mee dat ze geadopteerd zijn, maar dat weet ik dus niet, dat geadopteerd zijn staat natuurlijk los van de beperking die ze hebben.

Auti-Mama schreef:Ik heb nog een kleine 5 jaar voor de eerste 18 wordt en we dus moeten na gaan denken over uitkeringen. Ga me dus over een jaartje of 4 me er echt in verdiepen, tegen die tijd zijn de regels misschien wel weer compleet anders.

ik hoop voor jou dat je kinderen nooit een uitkering nodig hebben ...maar ik zie het somber in

ik hou mn hard nu al vast voor mn kleindochter van 1 1/2

stap50per schreef:

Auti-Mama schreef:Ik heb nog een kleine 5 jaar voor de eerste 18 wordt en we dus moeten na gaan denken over uitkeringen. Ga me dus over een jaartje of 4 me er echt in verdiepen, tegen die tijd zijn de regels misschien wel weer compleet anders.

ik hoop voor jou dat je kinderen nooit een uitkering nodig hebben ...maar ik zie het somber in

ik hou mn hard nu al vast voor mn kleindochter van 1 1/2

Helaas.... Beiden hebben autisme en een licht verstandelijke beperking, dus zullen beiden erg afhankelijk gaan worden van de maatschappij.... Ik zie de toekomst ook met angst en beven tegemoet...

Renske99 schreef:TS
Je zegt problemen/aandoening te hebben, maar komt dat bv door je opleiding?

Ik meende toch dat een wajong uitkering voor mensen is met een (verstandelijke) beperking.
De tweeling van mijn vriendin kregen nl. vanaf hun 18e een wajong uitkering, ze gingen nog naar school en kregen geen studie financiering.

Wajong is een jong gehandicapten uitkering.
Daarbij maakt de soort beperking niet uit, of die nu verstandelijk, geestelijk of lichamelijk is.
Alleen de leeftijd speelt mee.

Renske99 schreef:Daarbij werkten ze wel, en het verdiende geld mochten ze houden, mits ze niet over een bepaald bedrag per jaar komen.
Deze 2 jongens hebben beiden een verstandelijke beperking, mogelijk speelt ook mee dat ze geadopteerd zijn, maar dat weet ik dus niet, dat geadopteerd zijn staat natuurlijk los van de beperking die ze hebben.

Adoptie heeft hier inderdaad niets mee te maken.
De jongens zijn jonge Nederlanders met een beperking en komen dan dus in aanmerking voor Wajong.

krijg je dan altijd op je 18e al een wajong uitkering onder die omstandigheden?

Immers deze 2 jongens gingen wel naar school (speciaal onderwijs) kregen geen studiefinanciering maar wanjong.

Het zure is ook dat een kennis van 1 van onze meiden op een gegeven moment ook maar een wajong uitkering aanvroeg, ze heeft er een compleet spel hysterie van gemaakt, maar kreeg het voor elkaar.
Een gezonde meid, niks mis mee, maar niet meer naar school willen, en niet willen werken, tja dan kun je je paardenbeest niet onderhouden, dus moet je wat.
Hoe ze het voor elkaar gekregen heeft wil ik niet eens weten, vind het in dit geval erg dat niemand er doorheen geprikt heeft, er gaat een goede toneelspeelster aan dr verloren

Renske99 schreef: Het zure is ook dat een kennis van 1 van onze meiden op een gegeven moment ook maar een wajong uitkering aanvroeg, ze heeft er een compleet spel hysterie van gemaakt, maar kreeg het voor elkaar.
Een gezonde meid, niks mis mee, maar niet meer naar school willen, en niet willen werken, tja dan kun je je paardenbeest niet onderhouden, dus moet je wat.
Hoe ze het voor elkaar gekregen heeft wil ik niet eens weten, vind het in dit geval erg dat niemand er doorheen geprikt heeft, er gaat een goede toneelspeelster aan dr verloren

Ik hoop met heel mijn hart dat ze d'r pakken en dat ze dan een hele harde straf krijgt!! Dit zijn de figuren waardoor de mensen die het wel echt nodig hebben, straks met lege handen staan. BAH!!

Het zijn vaker 3 stapjes vooruit en 2 stapjes achteruit.
Problemen betreffende geld zal ook veel kopzorgen gaan geven.
Dus dat zal ook een pre zijn.....misschien tijdelijk postbezorger om toch geld te verkrijgen.


Soms moet je het roer omgooien....en ervoor waken niet passief te worden en je te gaan afzonderen.
Blijf vooruit kijken en niet steeds achterom.

Je berusten op overheidsgelden kan rampzalig zijn. (teveel regels, te weinig geld, )

Veel Sterkte en Succes

Uhm..with all due respect? Maar moet iemand met psygische problemen überhaupt het verplegersvak ingaan?

Agaat schreef:Uhm..with all due respect? Maar moet iemand met psygische problemen überhaupt het verplegersvak ingaan?

Uuhhhmm...with all due respect en dan vervolgens iemand beledigen.
Ja, hij's mooi.
Weet jij om wat voor psychische problemen het hier precies gaat?
Weet jij hoe zwaar of licht ze zijn?
Beetje een rotopmerking.

VioletPrue schreef:

Agaat schreef:Uhm..with all due respect? Maar moet iemand met psygische problemen überhaupt het verplegersvak ingaan?

Uuhhhmm...with all due respect en dan vervolgens iemand beledigen.
Ja, hij's mooi.
Weet jij om wat voor psychische problemen het hier precies gaat?
Weet jij hoe zwaar of licht ze zijn?
Beetje een rotopmerking.

Idd groot aspect ,misschiel wel...hyperaanvallen??beetje kort door de bocht..

Beetje anders lezen, alvorens JIJ iemand beledigt van een belediging.

Zag je het vraagteken achter mijn zin? Of voel je jezelf aangevallen op een of andere manier? Ik stelde een vraag dus ik denk dat jij een beetje erg toe bent aan het weekend....

Kortom: Jij mag interpreteren en insinueren wat je wenst, maar je moet niet ten onrechte gaan beschuldigen . En dat doe je nu wel...

Nou goed dan. Antwoord op je vraag: als iemand ernstige psychische problemen heeft kan hij of zij waarschijnlijk nergens werken, als de problemen weer voorbij zijn kan hij of zij weer overal werken.

Agaat schreef:Uhm..with all due respect? Maar moet iemand met psygische problemen überhaupt het verplegersvak ingaan?

Wat bedoel je er dan mee....je maakt de opmerking,,,
Vraag dan,joh zijn de klachten ernstig anders is misschien dat vak niet geschikt.komt vriendelijker over

Daar kan ik me iets bij voorstellen, echter.. ik had al een reactie op Hans de Gans gegeven, maar die zijn verdwenen.

Daarin schreef ik, het volgende: Mensen die psyche klachten hebben, kunnen zich vaak heel erg inleven, zijn gevoeliger. Ik vraag me dus af, of de TS zijn werk ( waarvan ik hoop dat hij of zei die in toekomst mag hebben) wel voldoende een plek kan geven, omdat het verplegers vak natuurlijk veel met zich mee brengt.

Mijn vriendin is verpleegkundige, en ik merk dat ze ook echt moeite heeft soms. Vandaar mijn opmerking. Totaal niet kwaad bedoeld!

Sap wel wat je bedoeld,maar als iemand zoiets neerzet psychisch denken we,nou ja bjna iederen gelijk,ahhhhh ..lekker dan.

Gaat een labiel iemand me helpen,
Maar psychische problemen kan van alles zijn...hoeft niks ernstigs te zijn,zwaar..misschien!! Depri?ik zeg maar iets..je hoeft niet totaal labiel te zijn...

As je hyperventileert gooien ze het ook al op psychische...

Ligt eraan wat die gene mankeert,wat voor taak in de zorg etc als dat goed op elkaar afgestemd is? Waarom niet...vind ik,soms is werken juisy heel goed voor de geest en andere mensen helpen

Maar wat ik zeg ligt eraan hoe en wat..

derksen44 schreef:Hallo,

Ik ben 20jaar oud en volg de opleiding tot verpleegkundige,
nu wil het zijn dat ik psychische problemen heb en daardoor mijn stages en beroepsexamens niet haal. Hierdoor wilt school dat ik stop met de opleiding.
Ik woon al 2 jaar op mezelf en leef van de studiefinanciering. Als ik moet stoppen met de opleiding stopt de stufi ook. Door mijn klachten, kan ik ook niet ''gewoon'' werken. Mijn gedachten zitten me dan in de weg.
Maar hoe moet het nu verder? Dan ben ik 20, geen opleiding, geen werk, geen inkomen!

Is er ergens een mogelijkheid om een uitkering of iets aan te vragen? Want werken kan ook niet want ik heb nog een startkwalificatie nodig..
Ik ben ook al 2 jaar in behandeling bij een psycholoog en psychiater.
Heeft iemand tips voor mij? Of weet het antwoord wat ik moet doen?!

Alvast bedankt!!

Wat ik een beetje vreemd vindt: waarom kan je niet werken? Ik snap dat je in het verplegersvak nu niet terecht kan omdat je daar een opleiding voor nodig hebt, maar waarom kun je niet in de horeca, in een fabriek, een winkel of in de post gaan werken?

En: gaan die problemen ooit weg? Ik weet dat 2 jaar therapie al aardig lang is, weet ook dat het soms nodig kan zijn, maar is er uitzicht op genezing/verbetering? Zo niet: waarom zou je dan überhaupt je opleiding af willen maken - je kunt er dan toch niets mee? (bedoel ik niet zo naar als dat het klinkt)

Als laatste: probeer de grenzen op te zoeken wat betreft je eigen kunnen. Wees keihard voor jezelf als dat nodig is en zet je er toe. Vroeger moesten de mensen wel, tegenwoordig zijn we geneigd om nogal snel te zeggen "dat kan ik niet" of "dat is echt teveel voor me". Wat je zegt: mijn gedachten zitten me in de weg - daar heb je wel zelf een hand in (behalve als er sprake is van schizofrenie of een aanverwante aandoening). Maargoed, ik weet niet wát er precies met je is, het is natuurlijk per situatie verschillend.

Agaat schreef:Daar kan ik me iets bij voorstellen, echter.. ik had al een reactie op Hans de Gans gegeven, maar die zijn verdwenen.

Daarin schreef ik, het volgende: Mensen die psyche klachten hebben, kunnen zich vaak heel erg inleven, zijn gevoeliger. Ik vraag me dus af, of de TS zijn werk ( waarvan ik hoop dat hij of zei die in toekomst mag hebben) wel voldoende een plek kan geven, omdat het verplegers vak natuurlijk veel met zich mee brengt.

Mijn vriendin is verpleegkundige, en ik merk dat ze ook echt moeite heeft soms. Vandaar mijn opmerking. Totaal niet kwaad bedoeld!

Zoals je het nu neerzet, komt het al heel veel vriendelijker en menselijker over.
Maar zoals je het eerst neerzette, kwam het heel denigrerend en vervelend over.
En nee, dat heeft niet met mijzelf te maken.

Ik denk inderdaad dat het heel erg uitmaakt wat voor psychische problemen je hebt of je dit werk kunt doen of niet.

Het is namelijk niet zo dat elke verpleegkundige met zware gevallen werkt, ik heb bijvoorbeeld heel veel sterfgevallen en drama, maar als je op bijvoorbeeld een consultatiebureau terecht komt heb je meestal alleen leuke dingen.
Wat wel belangrijk is is dat mensen zich realiseren dat je zowel tijdens je opleiding alsmede daarna diensten draait (ik werk nu al 30 jaar in de verpleging en draai nog steeds diensten). Voor iemand met psychische problemen is dat veel moeilijker dan voor een gezond iemand. Want je hele dag en nacht ritme is verprutst, en zeker bij dingen als depressie maar ook bij paniek of angststoornissen kan dat zaken verergeren.

isabel