16again schreef:Uit mijn eerdere quotes uit door jou ingebrachte uitspraken lijkt mee te spreken in de beslissing tot weigeren van gebruiksvergoeding, dat product slechts kort bruikbaar was of constant gebreken vertoonde.
Wat de rechter doet is eerst de systematiek van de wet uit een zetten, om vervolgens de omstandigheden daaraan te toetsen. Ik kan me geen betoog bedenken, dat past binnen deze systematiek, waarbij de verkoper een gebruiksvergoeding zou worden toegewezen. Dat wordt hier ook door niemand geprobeerd. Wat Leo bijvoorbeeld doet is eigenlijk niets meer dan
"ja, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn", om vervolgens ongemotiveerd de wet aan de kant te schuiven.
16again schreef:Is de geschillencommissie wel goed geinformeerd dan?
De geschillencommissie oordeelt niet op basis van de wet, maar op basis van de algemene voorwaarden en de redelijkheid en billijkheid. Als je naar de geschillencommissie gaat dan kun je er op rekenen dat en gebruiksvergoeding wordt toegekend. En de rechter vindt dat goed.
Het is overigens een illusie om te denken dat de rechter bij iedere zaak denkt aan ieder wetsartikel. Zeker wanneer een bepaalde weg zo juist en rechtvaardig lijkt kan het gebeuren dat een wetsartikel niet toegepast wordt. De eiser doet er dan ook goed aan om in het middenstuk van de dagvaarding de systematiek van de wet aan te geven en daarbij, voor zover mogelijk goede jurisprudentie, aan te halen. Daarbij denk ik dan aan het vonnis van de Rechtbank Zwolle en het overeenkomstige arrest van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, maar ook het Quelle arrest.