Radar

alfatrion schreef:16again,
In de zaak ECLI:NL:RBZWO:2003:AO8922 (Rechtbank Zwolle) is de auto 1,5 jaar lang bij de koper geweest en die tijd heeft de koper 15.000 km met de auto gereden. De bovenstaande stelling zou inhouden dat voor die 15.000 km een zekere vergoeding betaald zou moeten worden. Maar dat doet de rechtbank niet.

En de argumentatatie waarom de rechtbank geen gebruiksvergoeding toewijst:

Niet alleen heeft [koper] nauwelijks, en in geen geval gedurende geruime tijd, ongestoord gebruik van de auto kunnen maken, maar ook is hij voortdurend geconfronteerd geweest met storingen aan de auto en heeft hij zich in de gebruiksperiode inspanningen moeten getroosten om de auto gerepareerd te krijgen.

Dat staat haaks op 4 jaar ongestoord gebruik van TV van TS

alfatrion schreef:Zoals ik hierboven uiteengezet heb doet dit onderscheid er niet toe. De relevant wetsartikel maken geen onderscheid tussen een half, anderhalf of vier jaar gebruik.

Het is ook aan de rechter om periodes af te wegen tegen de normaal te verwachten levensduur.

alfatrion schreef:

16again schreef:Het gaat daar over onroerend goed (koophuis) ipv een product.

Dat onderscheid doet er niet toe. De relevante wetsartikels hebben betrekking op een "zaak". Zowel onroerend goed als een product (roerend goed) valt hieronder.

Maar dan nog ontgaat de relevantie van de uitspraak mij. Voor zover ik snel lees is er geen sprake van eis tot gebruiksvergoeding.

alfatrion schreef:

16again schreef:Betreft geen consumentenkoop, maar zakelijke koop van defibrillatoren.

Dat onderscheid doet er niet toe. De relevante wetsartikels hebben betrekking op een koop. Hieronder valt zowel een consumentenkoop als een zakelijke koop.

Mooi dat het niet alleen voor consumentenkoop geldt, maar je gaat m.i niet in op de essentie:
Gebruiksvergoeding wordt niet toegekend omdat het product slechts enkele maanden in gebruik geweest is met diverse storingen in die periode.

16again schreef:En de argumentatatie waarom de rechtbank geen gebruiksvergoeding toewijst:

Uit welk deel van het vonnis maak je op dat dit anders zou zijn als product enkele jaren in gebruik zou zijn? Waarom zou dat een buitengewone omstandigheid zijn, die verder gaat dan het enkele gebruik van het product? Want de Rechtbank en het Gerechtshof geven beiden aan dat het gebruiken van het product onvoldoende is om voor een vergoeding in aanmerking te komen. Met twee maten meten lijkt mij de verkeerde weg.

16again schreef:(...), maar je gaat m.i niet in op de essentie:
Gebruiksvergoeding wordt niet toegekend omdat het product slechts enkele maanden in gebruik geweest is met diverse storingen in die periode.

Nee, de gebruiksvergoeding wordt niet toegekend omdat het gebruiken van het product geen uitzonderlijke omstandigheid oplevert. Voor een gebruiksvergoeding moet er meer zijn dan dat. Zie mijn betoog.

alfatrion schreef:

16again schreef:En de argumentatatie waarom de rechtbank geen gebruiksvergoeding toewijst:

Uit welk deel van het vonnis maak je op dat dit anders zou zijn als product enkele jaren in gebruik zou zijn? .....

Uit mijn eerdere quotes uit door jou ingebrachte uitspraken lijkt mee te spreken in de beslissing tot weigeren van gebruiksvergoeding, dat product slechts kort bruikbaar was of constant gebreken vertoonde.


Is de geschillencommissie wel goed geinformeerd dan?
Hier 3 gevallen waar gebruiksvergoeding toegewezen wordt:

http://www.degeschillencommissie.nl/kla ... eigenschap

http://www.degeschillencommissie.nl/kla ... auto-in-de

http://www.degeschillencommissie.nl/kla ... relatering

alfatrion schreef:De rechtbank geeft aan dat de verkoper geen recht heeft op een gebruiksvergoeding behoudens uitzonderlijke omstandigheden. Jij stelt dat de koper (vrijwel) altijd een gebruiksvergoeding zou moeten betalen en dat er dus (vrijwel) altijd uitzonderlijke omstandigheden zijn. Maar daar is de rechtbank het mee oneens. De rechtbank geeft aan dat de verkoper de koopprijs terug moet betalen indien de overeenkomst op juiste gronden was ontbonden.

Je moet wel lezen. Dit heb ik nergens gezegd.

Ik heb gezegd dat in dit voorbeeld een verbruiksvergoeding is aangewezen omdat er sprake is van 4 jaar ongestoord gebruiksgenot van de TV

16again schreef:Uit mijn eerdere quotes uit door jou ingebrachte uitspraken lijkt mee te spreken in de beslissing tot weigeren van gebruiksvergoeding, dat product slechts kort bruikbaar was of constant gebreken vertoonde.

Wat de rechter doet is eerst de systematiek van de wet uit een zetten, om vervolgens de omstandigheden daaraan te toetsen. Ik kan me geen betoog bedenken, dat past binnen deze systematiek, waarbij de verkoper een gebruiksvergoeding zou worden toegewezen. Dat wordt hier ook door niemand geprobeerd. Wat Leo bijvoorbeeld doet is eigenlijk niets meer dan "ja, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn", om vervolgens ongemotiveerd de wet aan de kant te schuiven.

16again schreef:Is de geschillencommissie wel goed geinformeerd dan?

De geschillencommissie oordeelt niet op basis van de wet, maar op basis van de algemene voorwaarden en de redelijkheid en billijkheid. Als je naar de geschillencommissie gaat dan kun je er op rekenen dat en gebruiksvergoeding wordt toegekend. En de rechter vindt dat goed.

Het is overigens een illusie om te denken dat de rechter bij iedere zaak denkt aan ieder wetsartikel. Zeker wanneer een bepaalde weg zo juist en rechtvaardig lijkt kan het gebeuren dat een wetsartikel niet toegepast wordt. De eiser doet er dan ook goed aan om in het middenstuk van de dagvaarding de systematiek van de wet aan te geven en daarbij, voor zover mogelijk goede jurisprudentie, aan te halen. Daarbij denk ik dan aan het vonnis van de Rechtbank Zwolle en het overeenkomstige arrest van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, maar ook het Quelle arrest.

tv's zijn beter en goedkoper geworden, lijkt me een goed voorstel

alfatrion schreef:

16again schreef:Is de geschillencommissie wel goed geinformeerd dan?

De geschillencommissie oordeelt niet op basis van de wet, maar op basis van de algemene voorwaarden en de redelijkheid en billijkheid. Als je naar de geschillencommissie gaat dan kun je er op rekenen dat en gebruiksvergoeding wordt toegekend. En de rechter vindt dat goed.

Je vat het reglement van geschillencommissie misschien te letterlijk op:

Artikel 16. 1. De commissie beslist naar redelijkheid en billijkheid, met inachtneming van de tussen partijen gesloten overeenkomst en de daarvan deel uitmakende voorwaarden.

Echter, het allereerste artikel verwijst duidelijk naar Nederlandse wet voor gevallen waar voorwaarden niet in voorzien> :

https://www.ser.nl/nl/~/media/59024776b6ee449fb47bf538ed984fee.ashx schreef:1. Nederlands recht is van toepassing.
2. De wettelijke bepalingen zijn van toepassing, behalve voor zover de AVED daarvan afwijken.

De GC dient dus gewoon ook de wet toe te passen om tot een "redelijke of billijke" afweging te komen.
...en verschilt daarin weinig van een gewone rechter.

bovenstaande prikkers zijn alle rechtgeleerden ? jullie slaan elkaar met halve waarheden/gissingen on de oren.

Is de TV nog zoek ?????????

Dit is het reglement van de Geschillencommissie Elektro:
http://www.degeschillencommissie.nl/use ... 3-3-12.pdf

Het eerste artikel verwijst naar de algemene Algemene Voorwaarden Elektrotechnische Detailhandel van UNETO-VNI. En daarin wordt dan inderdaad verwezen naar de wettelijke bepalingen. Hoe dan ook als er een uitspraak van de geschillencommissie is met motivatie waarbij duidelijk rekening gehouden wordt met art. 7:10 leden 3 en 4 dan is dat iets om eens door te lezen.

Ondertussen bevat de AVED bedingen die in strijd zijn met de wet. Onder meer art. 11 die in strijd is met art. 7:23 lid 1 derde volzin BW. Met UNETO-VNI houdt nu nog altijd vol dat de verkoper een deel van de reparatiekosten of kosten van vervanging in rekening mag brengen. Dit ondanks dat in de wet duidelijk staat dat de kosten van herstel of vervanging niet in rekening kunnen worden gebracht en het Europees Hof van Justitie heeft geoordeeld dat er geen sprake is van ongerechtvaardigde vergoeding.