Radar

Het is anders nog niet echt lang geleden dat u met de hoofdletter U geschreven werd.

"Vroeger werd u als aanspreekvorm met een hoofdletter geschreven"
"Vroeger" leerden we ook nog voor ons theorieexamen en was u niet juist diegene die.......

Het is denk ik meer een kwestie van aanvoelen wanneer u moet en wanneer jij kan.
Ik gebruik meestal voor klantcontacten u (zeker in het begin) maar als de klant een mail beantwoord met goedemorgen Richard dan antwoord ik ook altijd met beste "voornaam" Sommige klanten doen dit niet een beantwoorden een mail altijd met geachte, dan blijft het voor mij ook u en geachte heer/mevrouw.
Sommige (vaste) klanten zouden het niet kunnen waarderen als ik hen niet met je of met de voornaam zou noemen.
Ik vind het dan niet verstandig om deze klanten met u of de heer/mevrouw aan te spreken. Met je/jij en voornaam betrek je ze meer bij jouw bedrijf zo van u hoort toch ook bij ons clubje.

bprosman schreef:

Het is anders nog niet echt lang geleden dat u met de hoofdletter U geschreven werd.

"Vroeger werd u als aanspreekvorm met een hoofdletter geschreven"
"Vroeger" leerden we ook nog voor ons theorieexamen en was u niet juist diegene die.......

Geen idee wat u met dat theorie examen bedoelt.

kweenie schreef:

scontra schreef:

MichielFRL schreef:
U creeert afstand en dat is ongewenst. We zijn allemaal hetzelfde en laten we ons dan ook zo gedragen.

Wie bepaald wat "ik" gewenst of ongewenst vindt en enige afstand kan helemaal geen kwaad, naar "mijn" behoefte althans.
Als we allemaal hetzelfde zijn (gelukkig is dat niet zo) en ons als zodanig zouden moeten gedragen dan stem ik in het as. en bindend " u of jij" referendum voor 'u' als aanspreektitel.

In een gesprek bepaalt primair de gesprekspartner hoe iemand wordt aangesproken. En als diegene daarvoor je en jij gebruikt, dan vindt diegene blijkbaar dat de afstand die 'u' genereert op dat moment ongewenst is.

Bij een gesprek ben je minimaal met twee personen en zijn die twee personen elkaars gesprekspartner.
Wie van de twee bepaald dan hoe elkander aan te spreken.
In mijn geval zal ik altijd voor mijzelf bepalen hoe ik de ander aanspreek en dat zal, als je elkaar niet of nauwelijks kent, altijd met "u" zijn of dat nu wel of niet door mijn gesprekspartner wordt geapprecieerd.

Bij een gesprek ben je minimaal met twee personen en zijn die twee personen elkaars gesprekspartner.
Wie van de twee bepaald dan hoe elkander aan te spreken.
In mijn geval zal ik altijd voor mijzelf bepalen hoe ik de ander aanspreek en dat zal, als je elkaar niet of nauwelijks kent, altijd met "u" zijn of dat nu wel of niet door mijn gesprekspartner wordt geapprecieerd

Dat is ook wat de gesprekspartner zal doen. En dat is dus wat ik bedoel: of men met je of met u afgesproken wordt heeft men niet zelf in de hand, maar wordt primair door de gesprekspartner bepaald. En diens wens om op dat moment afstandelijker of juist amicaler met elkaar om te gaan.

kweenie schreef: Dit is een van de redenen waarom in mijn bedrijf de 'je' vorm steevast gebruikt wordt.

Dat is inderdaad precies de reden waarom bedrijven 'je' gebruiken. Ze willen dat je je / u zich enigszins met hen verbonden voelt en daardoor meer sympathie met hen hebt. Jaren geleden (wat zeg ik, decennia...) was IKEA een van de eerste grote bedrijven die consequent in alle uitingen je en jij gebruikte. Dat was toen erg uitzonderlijk en ik vond het ook niet echt gepast om wildvreemden in alle verschillende uitingen te tutoyeren. Maar daarmee wilden ze vooral de band versterken en vooral ook zich onderscheiden en de wat modernere (vaak jonge) klanten meer aanspreken dan in de ouderwetse grijze pakken meubelwinkels. En dat onderscheid, 'wij' zijn jong en hip en 'de rest' is stoffig een oubollig) willen steeds meer bedrijven maken.
[/quote]

Vanuit hun cultuur is het juist heel normaal om te tutoyeren. Ik werk zelf bij een Zweeds bedrijf en het is bij ons volkomen normaal om alleen voornamen te gebruiken, ongeacht leeftijd en functie. Dus voor IKEA is het helemaal geen doordacht plan om te tutoyeren maar niet meer dan normaal.

fonsflons schreef:

renewouters schreef: Dus voor IKEA is het helemaal geen doordacht plan om te tutoyeren maar niet meer dan normaal.

Lijkt me sterk dat ze dat niet even per land uitzoeken. Regel 1 van het zaken doen is namelijk je markt kennen. Je opent geen Gucci filiaal in Lochem en een klompenfiliaal in de Kalverstraat.

Dan denk ik dat je de toeristenbusiness hebt gemist...

Maar daar ging het dus niet om, het gaat om tutoyeren en vousvoyeren door bedrijven en instellingen.

fonsflons schreef:

witte angora schreef:]Dan denk ik dat je de toeristenbusiness hebt gemist...

Hebben ze die dan in Lochem?

Even naar het zwartgedrukte kijken, het ging om dat klompenfiliaal in de Kalverstraat. En geloof me, zat 'klompen' te koop daar.

In Zweden is er overigens (steeds meer?) weerstand tegen het algemene tutoyeren. Daar heeft taalkundige Gaston Dorren in 2011 al een aardig stukje (pdf) over geschreven in het tijdschrift Onze Taal.

fonsflons schreef:Het begint bij jezelf zegt men toch?

Nee. Bij Uzelf...

100% eens. Degene die reageert nog nooit zo imand tegen te zijn gekomen: hier is er weer een. Uiterst onbeleefd om opeens op je over te stappen. Bedrijfsbeleid? Flauwekul. Ze zijn bang om jongeren te verliezen en populariteit. Ik beschouw al die jij roepers als onopgevoede types die niet weten hoe ze mensen moeten aanspreken.

rvjapio schreef:Ik beschouw al die jij roepers als onopgevoede types die niet weten hoe ze mensen moeten aanspreken.

Dat mag. Ik vind dát op mijn beurt dan weer opvallend kortzichtig.

rvjapio schreef:onopgevoede types

Anders opgevoed, mag dat ook?

Spannende discussie en in mijn ogen complete nonsens en puur persoonlijk. Ik zal niemand er op aankijken als ze mij met 'u' aanspreken, maar het voelt voor mij minder fijn dan wanneer ze mij gewoon tutoyeren. Bij 'u' heb ik altijd het idee dat men zich onderdanig opstelt, terwijl dat misschien helemaal niet zo is. Overigens kom ik uit een groter dorp, waar velen elkaar kennen en dan is 'u' ook wat minder vaak voorkomend, dus daarom zal het dus wel vreemd klinken.

Overigens openen veel mensen in winkels tegenwoordig vaak met 'kan ik ergens mee helpen?'. Dus geen 'u' of 'je' en is de keus aan de klant zelf.

Dit onderwerp geeft ook weer aan dat we in een ontzettend mooi land wonen, als dit de problemen zijn waarover gediscussieerd moet worden. Ik krijg overigens wel ontzettend veel zin om al die omhooggevallen types die vinden dat ze met u moeten worden aangesproken keihard met JE, JIJ en JOU aan te gaan spreken. Je kunt je beter om de boodschap dan om de vorm bekommeren.

Mijn ervaring is ,als je iemand met u aanspreekt dat je merendeels met u terug geantwoord wordt .
Wat mij wel stoort is dat ze op de lagere scholen de leerkrachten bij de voornaam noemen en je en jij zeggen. De school is toch een verlengstuk van de opvoeding

renewouters schreef:Dit onderwerp geeft ook weer aan dat we in een ontzettend mooi land wonen, als dit de problemen zijn waarover gediscussieerd moet worden. Ik krijg overigens wel ontzettend veel zin om al die omhooggevallen types die vinden dat ze met u moeten worden aangesproken keihard met JE, JIJ en JOU aan te gaan spreken. Je kunt je beter om de boodschap dan om de vorm bekommeren.

Waarom doet u dat dan ook niet gewoon als u daar zo ontzettend veel zin in heeft.
U eruit en iets anders er voor in de plaats.
Wie of wat kan u tegenhouden ? Wees een 'vent" en doe het gewoon !!
Maar pas op, niet iedereen zal dit appreciëren en u kunt er wel eens flink mee op uw snufferd gaan als u de verkeerde omhooggevallen persoon op ongepaste wijze tutoyeert, waardoor uw 'boodschap' wel eens verkeerd kan overkomen.

Er is overigens nog nooit iets of iemand omhoog gevallen, dat staat de zwaartekracht gelukkig niet toe en daar mogen jij, je en jullie allemaal blij om zijn, net als u ook uiteraard.

Ik vind het getutoyeer ook helemaal niet prettig, tenzij er is afgesproken om elkaar te tutoyeren.
Ik benader de mensen ook met u tenzij ze duidelijk veel en veel jonger zijn.

gosewijn schreef:Mijn ervaring is ,als je iemand met u aanspreekt dat je merendeels met u terug geantwoord wordt .
Wat mij wel stoort is dat ze op de lagere scholen de leerkrachten bij de voornaam noemen en je en jij zeggen. De school is toch een verlengstuk van de opvoeding

Daar is het vlg mij mee begonnen, meneer Jansen werd met " He Piet ...." aangesproken , dat werd gemeengoed ........respectloos vind ik dat. Een leerkracht is toch een bepaalde autoriteit , net als oom agent of de burgemeester bv.

renewouters schreef:Dit onderwerp geeft ook weer aan dat we in een ontzettend mooi land wonen, als dit de problemen zijn waarover gediscussieerd moet worden. Ik krijg overigens wel ontzettend veel zin om al die omhooggevallen types die vinden dat ze met u moeten worden aangesproken keihard met JE, JIJ en JOU aan te gaan spreken. Je kunt je beter om de boodschap dan om de vorm bekommeren.

Waarom zou iemand een “omhooggevallen type” zijn als die persoon voor onbekenden de aanspreektitel u gebruikt?

En als u dan ontzettend veel zin krijg om je of jou tegen hen te gaan schreeuwen, zegt dat wellicht meer iets over u dan over die anderen. “Laaggevallen” wellicht?

moederslink schreef:Ik vind het getutoyeer ook helemaal niet prettig, tenzij er is afgesproken om elkaar te tutoyeren.
Ik benader de mensen ook met u tenzij ze duidelijk veel en veel jonger zijn.

gosewijn schreef:Mijn ervaring is ,als je iemand met u aanspreekt dat je merendeels met u terug geantwoord wordt .
Wat mij wel stoort is dat ze op de lagere scholen de leerkrachten bij de voornaam noemen en je en jij zeggen. De school is toch een verlengstuk van de opvoeding

Daar is het vlg mij mee begonnen, meneer Jansen werd met " He Piet ...." aangesproken , dat werd gemeengoed ........respectloos vind ik dat. Een leerkracht is toch een bepaalde autoriteit , net als oom agent of de burgemeester bv.

En dat terwijl de beëdigd opsporingsambtenaar helemaal uw oom niet is .