[ archief ] ’Taxichauffeur uit hel’ vs. Aegon

[jackpot]

In de Intermediair van 29 juli j.l. staat een artikel van 3 pagina's, getiteld 'Getild op de beurs'. Zeker interessant !!

[JH]

Als dat zo interessant is,scan die pagina's dan en plaats deze op het forum.

[Ikwaseenbeetjedom]

De grote "oplichting" van de WV3D is het niet kopen van de aandelen maar van het zich slechts indekken door dexia d.m.v. het kopen van opties, waardoor er helemaal geen sprake is van een lening en er dus ook geen sprake kan zijn van rente en ook niet van schuld.

Nog zo'n oplichter is ene luidens en zijn evenbeeld berendjanneke.

Ze hebben nog steeds niet verteld wat hun belang is hier op dit forum van Legio Lease!

Ze komen hier alleen maar jennen en de boel opnaaien, waarvoor dank, want dat maakt ons alleen maar sterker en vastberadener om door te gaan tegen dexia en vooral om niets meer aan die criminele bank te betalen!

[Captain-America]

Voor JH e.a.

Bron:
Intermediair nummer nummer 31/32 d.d. 29 juli 2004, 39e jaargang, P. 32 t/m 37 Auteur: De heer Bart van Oosterhout

Beleggingsfondsen brengen veel meer kosten in rekening
Getild op de beurs

Beleggers likken nog steeds hun wonden na de beurskrach, honderdduizenden Nederlanders zitten in de schulden omdat ze aandelen hebben geleasd. Door oneerlijke effectenhandel wordt hen bovendien jaarlijks tien miljard euro door de neus geboord. De vier grootste misstanden op de beurs.

Door Bart van Oosterhout

Verborgen kosten bij beleggingsfondsen
Vier procent van het bedrag dat omgaat in beleggingsfondsen bestaat naar schatting uit op- en afslagen op de koers. Dit blijft voor de klant grotendeels verborgen. Nederlandse beleggers betalen hierdoor
zonder het te weten jaarlijks 132 miljoen euro aan beleggingsinstellingen. Bron: CBS, AFM rapport Zicht op beleggingsinstellingen.

Zelf beleggen? Wij kijken wel uit. We kopen liever een veilig gespreid aandelenfonds. Minstens 1,8 miljoen Nederlandse huishoudens heeft zelf veertig miljard euro in zo´n fonds belegd, en nog zestig miljard zonder het te weten via hun verzekeringsmaatschappij of pensioenfonds. Da’s lekker veilig en je hebt er geen omkijken naar.
Dit voorjaar meldden de kranten echter dat de toezichthouder AFM misstanden had ontdekt bij beleggingsinstellingen. Die misstanden waren weliswaar al lang bekend, maar de AFM zette ze inzichtelijk op een rijtje. Zonder er overigens bij te vermelden wáár het misgaat. De sector moet eerst maar eens zelf orde op zaken stellen. De conclusie was desondanks ontluisterend. Beleggingsfondsen zijn veel duurder dan we altijd dachten. Hoeveel duurder, dat is zelfs voor de experts niet precies te achterhalen.
Instappen in een beleggingsfonds lijkt voordelig. Bij de meeste banken kost het tussen de 0,3 en 0,5 procent van het ingelegd vermogen. Wie bijvoorbeeld tienduizend euro belegt bij een grote beleggingsinstelling, is veertig euro kwijt. Daarbovenop komt nog een bewaarloon een half tot drie procent per jaar.
Tenminste, dat is wat de site en de brochure vermelden. In werkelijkheid liggen de kosten veel hoger. Want wie goed kijkt in het prospectus, komt erachter dat veel meer kosten in rekening gebracht worden. Die zitten namelijk in de koers die klanten berekend krijgen voor hun aandelen.
Aan- en verkoop doet de bank namelijk op basis van de intrinsieke waarde van een fonds. Die intrinsieke waarde is iets anders dan de koers van het pakket aandelen waaruit het fonds bestaat, wat je logischerwijs zou veronderstellen. Nee, het is de optelsom van al het geld dat een beleggingsfonds verdient aan beleggingen minus alle kosten die het maakt. Als een beleggingsfonds besluit dat het veel reclame wil maken om klanten te werven, gaat dat dus ten laste van de koers van het aandeel. Al die kosten samen (performance fees, beheerskosten, accountantskosten) lopen op tot gemiddeld anderhalf procent, maar uitschieters van meerdere procenten zijn er ook bij.
Maar dat is nog niet alles. Die intrinsieke waarde kent ook nog op- en afslagen die samen tot vier procent kunnen oplopen. Stel de intrinsieke waarde van een aandeel in een beleggingsfonds € 100 is, dan betaalt een koper
een koers van € 102. Verkoopt hij hetzelfde aandeel een uur later, dan krijgt hij daar nog maar €98 voor terug. Dit systeem is uniek, in andere landen betaal je een vaste fee van rond de vijf procent bij aankoop en niets bij verkoop. Ben Jacobsen, docent financiële markten aan de Erasmus Universiteit: ‘Omdat niemand behalve de fondsmanager precies weet wat de intrinsieke waarde van een fonds op enig moment is, weet ook niemand of hij een hoge of lage koers betaalt. Vergelijk het met het wisselen van een briefje van 100 euro tegen Britse ponden en terug. Als je dat een dag lang doet, houd je maar een paar euro over.’ Alle zichtbare en verborgen kosten lopen op tot zes à acht procent. Jacobsen: ‘Als je één keer per jaar van beleggingsfonds wisselt, moet je meer dan twaalf procent winst maken om nog wat over te houden.’ Wie niet in een beleggingsfonds stapt voor de hele lange termijn, verliest geld. Iedere spaarrekening levert gegarandeerd meer op.
Illegaal is het verbergen van de kosten in Nederland niet, maar het in rekening brengen van te hoge aankoopkoersen is dat wel.

Valse voorlichting
Vierhonderdduizend Nederlanders, ongeveer een op de zestien huishoudens, tekenden tussen 1995 en 2002 een of meerdere aandelenleasecontracten. Samen legden ze ongeveer 6,5 miljard euro in. Een investering die ze in 96 procent van de gevallen geheel verloren ging en waaraan ze ook nog een schuld overhielden. Alleen al de beleggers van de grootste aanbieder Legiolease, overgenomen door Dexiabank, hielden een schuld van € 2,6 miljard over. De totale schade kan oplopen tot 12 miljard euro in acht jaar, dat is anderhalf miljard euro per jaar. Bron: AFM, Tros Radar

Het is met afstand het grootste financiële schandaal uit de Nederlandse geschiedenis. Winstverdriedubbelaar, Vermogensvliegwiel, Safe Invest en No Risk waren de misleidende namen van riskante aandelenleaseconstructies waarmee banken en verzekeraars sinds het midden van de jaren negentig de boer op gingen. Aandelenlease is een uitvinding van Legiolease oprichter Piet Bloemink, een sjacheraar die zichzelf ziet als een Robin Hood die beleggen naar het gewone volk bracht. In 1995 verkocht hij zijn bedrijf aan Aegon, dat het in 2000 verkocht aan Dexiabank. De constructie is even ondoorzichtig als gevaarlijk. Je leent een bedrag van 50.000 euro, en betaalt daarover maandelijks 250 euro aan rente, maar lost niets af. Van het geleende bedrag wordt een pakket aandelen gekocht. Aan het einde van de contractperiode van drie tot tien jaar, moet je dit aandelenpakket kopen tegen de oorspronkelijke waarde. Theoretisch zouden de aandelen genoeg in waarde gestegen moeten zijn om ineens de lening af te lossen en er nog een flinke winst aan over te houden ook. Maar dat is een heel wankele theorie, want in praktijk daalden de pakketten 2001 en 2003 tweederde in waarde. Gevolg: de leaser is zijn rente kwijt, en moet nog 50.000 betalen voor een aandelenpakket dat nu 15.000 euro waard is. In het slechtste geval blijft een schuld over van 35.000 euro.
Wie denkt dat aandelen leasen iets voor sukkels is, komt bedrogen uit. De meeste klanten behoorden tot de hogere inkomensgroepen. Maar de agressieve verkopers verkochten ook zonder scrupules aan bejaarden en studenten. De informatie was zo onduidelijk dat negentig procent van de klanten niet wist dat het om een lening ging. Intern circuleerde bij Legiolease een grappig filmpje. De directeur – verkleed als Hannibal van the A-team - kijkt daarin vergenoegzaam toe hoe gedupeerde klanten zich wanhopig van hun balkon storten na de ontdekking dat hun geld verdwenen is.
Gedupeerde aandelenleasers (een pleonasme, slechts drie procent verloor geen geld) hebben zich verenigd in stichtingen als Leaseverlies, Eegalease en Pay Back, die ieder een eigen benadering hadden om de aanbieders van leaseproducten juridisch aan te pakken. Een gezamenlijke rechtszaak in Amsterdam werd twee weken geleden verloren. De rechter vond dat Legiolease met zijn reclame voor de winstverdriedubbelaar niet misleid had. Dat de woorden ‘lening’, ‘verlies’, en ‘risico’ in het geheel niet in de tekst voorkwamen vond de rechter geen bezwaar, de klanten hadden zich daar zelf in moet verdiepen. Hij volgde daarmee de redenering van oprichter Piet Bloemink: ‘Natuurlijk dikten we de winstkansen aan, ik kan het moeilijk de verliesverdubbelaar noemen’. Het gevolg is nu dat de honderdduizenden leasers die het zich kunnen veroorloven, individueel naar de rechter stappen, met een verstopping van het justitieel apparaat als gevolg.
Bij die rechtsgang zouden ze veel hebben aan het vernietigende rapport dat de AFM eind vorig jaar over leasebeleggen publiceerde. Daaruit blijkt dat de risico’s te hoog waren, dat de reclame misleidend was geweest, dat de telefonische verkoop (cold calling) illegaal was, dat aanbieders niet aan hun zorgplicht hadden voldaan, en in sommige gevallen leaseklanten afrekenden tegen te hoge koersen. Maar de toezichthouder mag volgens Europese richtlijnen geen namen van onderzochte instellingen openbaar maken. Waardoor de beleggers bij de rechter sterk in het nadeel zijn.
Minister Zalm, geschrokken door de omvang van het schandaal, had eerder de commissie Oosting in het leven geroepen om te bemiddelen tussen de gedupeerden en de aanbieders van leaseproducten. Vorige week concludeerde Oosting dat de bemiddelingspoging was mislukt. De reden: Dexia wilde alleen over de brug komen als Aegon –die haar deze enorme kat in de zak had verkocht- meedeed. Maar de verzekeraar die zich zo voorstaat op zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid bleef onverbiddelijk. Verkocht is verkocht. Aegon en Dexia waren ziedend over het feit dat Oosting zijn rapport openbaar had gemaakt. Banken zijn gewend om door de toezichthouders met fluwelen handschoenen te worden aangepakt. Oosting concludeerde ook nog dat de AFM veel te laat had gewaarschuwd tegen deze producten.

Oplichting
In Nederland zijn honderden illegale aanbieders actief van waardeloze of niet bestaande beleggingsproducten. Verkopers opereren in tijdelijke verbanden de zogeheten boilerrooms, die potentiële slachtoffers –de suckers- agressief benaderen. Honderdduizend Nederlanders zouden slachtoffer zijn. De omvang van deze fraude bedraagt naar schatting jaarlijks enige honderden miljoenen euro's Maar het zou evengoed het dubbele kunnen zijn, zegt een woordvoerder van de AFM. Bron: Financieel Expertise Centrum

Wie wel eens overwogen heeft om zijn geld te laten beheren door een vermogensbeheerder, zou eens op de website moeten kijken van het Dutch Securities Institute (DSI), de geschillencommissie van de effectenbranche.
Grote kans dat de lust daarna voorgoed vergaan is. Bij de SDI komen veel klachten binnen over vermogensbeheerders: kleine banken, of kleine afdelingen van grote banken die vermogens beheren van rijke particuliere klanten. Een kwalijke praktijk is een zogenaamde churning. Ook wel: excessief handelen in het eigen belang in plaats van dat van de klant. Lees de klacht van iemand die begin 2001 met accountmanager A van zijn respectabele bank een vermogensbeheerovereenkomst sloot, hetgeen betekent dat A naar eigen inzicht mocht handelen met het vermogen.
‘Klagers ingebrachte vermogen bedroeg ruim € 133.000. Op 22 februari begon A met handelen. In de periode van 9 tot 15 maart 2001 heeft zich een echt drama voltrokken [...] A heeft volgens klager posities ingenomen tegen de verwachte koersontwikkeling in. Uit het kwartaaloverzicht dat klager in oktober ontving bleek dat zijn vermogen was gedaald tot € 16.131. In het verlies zijn transactiekosten begrepen tot een bedrag van € 32.000.’
De vermogensbeheerder van deze klager wist in zes maanden tijd 117 duizend euro te verliezen voor zijn klant en daar zelf 32.000 euro aan te verdienen. De klacht werd afgewezen omdat de klant met een deel van de transacties ingestemd had. Tegenwoordig let de AFM scherper op excessief handelen, maar er blijven hiaten.
Het kan nog veel erger, er is ook regelmatig sprake van regelrechte oplichting. Vorige maand lekte een geheim rapport uit van het Financieel Expertise Centrum (FEC) over boilerrooms. In de FEC werken de beurswaakhond, politie en de Fiod samen. Het rapport lekte niet per ongeluk uit. AFM was net gekapitteld door de Algemene rekenkamer die meent dat de waakhond te passief optreedt. Het geheime rapport laat zien wat de toezichthouder achter de schermen allemaal wel niet aanpakt. Gé Overdevest van de AFM, schetst het beeld: ‘In Nederland zijn honderden aanbieders actief van waardeloze beleggingsproducten. Ze opereren in wat wij boilerroms noemen, tijdelijke onderkomens waar teams van agressieve verkopers een lijst van potentiële slachtoffers afwerken: de suckerlist.’
De suckers worden volgens een heel strak schema psychologisch bewerkt. Eerst belt een gewone verkoper die een vrijblijvende aanbieding doet. Dan belt een middelmanager die de man overhaalt tot een kleine investering. Na een paar weken krijg je te horen: u heeft een mooie winst gemaakt. Tenslotte krijg je de topverkoper op bezoek, die je overhaalt om 20.000 euro te storten. Wanneer eenmaal genoeg suckers hebben toegehapt, wordt de boilerroom ontmanteld en de verkopers gaan elders onder een andere naam verder.
Overdevest: ‘We verwonderen ons dagelijks over het gemak waarmee Nederlanders op dit soort aanbiedingen ingaan. Het typische slachtoffer is de tandarts, iemand die al belegt maar denkt dat zijn aandelen op de beurs te weinig opleveren. Vaak heeft hij nog wat zwart geld liggen. Daarom, en ook omdat hij zich doodschaamt, doet zo iemand niet snel aangifte, wat de opsporing bemoeilijkt.' Dit soort criminaliteit is de afgelopen vijf jaar explosief toegenomen, waarschijnlijk omdat Nederlanders hun schroom voor beleggingsproducten kwijt zijn geraakt. Vorig jaar hebben heeft de AFM driehonderd zaken aangepakt waarmee in totaal 75 miljoen gemoeid was. Overdevest: 'Maar dit is pas het topje van de ijsberg. Het gaat om wel honderdduizend Nederlanders, misschien is dit wel net zo’n groot als het aandelenlease-schandaal.’

Voorwetenschap en koersmanipulatie
Naar schatting drie tot vier procent van de aandelenhandel wordt op een niet eerlijke manier verdiend door personen met een kennisvoorsprong, verkregen door hun positie in het bedrijfsleven of in de effectenhandel zelf. Met een dagelijkse handel op de Amsterdamse beurs van zo’n 1,65 miljard euro gaat het om een bedrag van minimaal vijftig miljoen euro per dag, oftewel dertien miljard euro per jaar. De AFM twijfelt sterk aan dit cijfer, ‘maar de helft zou ook al erg zijn’. Bron: financieel persbureau Dow Jones en de Algemene Rekenkamer.

Voor bestuurders van beursgenoteerde ondernemingen wordt het steeds moeilijk om op deze manier een extra zakcent bij te verdienen. Ex-Philips topman Cor Boonstra weet er alles van. Boonstra verdiende een kwart miljoen euro aan de koop van een pakket Endemol vlak voor dat bedrijf verkocht werd aan Telefonica. Endemol-commissaris Sylvia Toth was destijds zijn vriendin. In eerste instantie werd hij vrijgesproken, maar in november dient de zaak in hoger beroep en er schijnt nieuw bewijs te zijn.
De Wet Toezicht Effectenverkeer uit 1995 bepaalt dat bestuurders en het hogere management van beursgenoteerde bedrijven, accountants en medewerkers van financiële instellingen al hun aandelentransacties moeten melden. Zij mogen niet handelen in periodes rond de bekendmaking van koersgevoelige informatie. Compliance officers zien toe op de naleving.
Zij bewaken ook de Chinese muren die in theorie zijn opgetrokken tussen afdelingen corporate finance, research en de dealingroom, waar de aandelenhandel plaats vindt. ‘Je kunt bij ons geen stap meer verzetten zonder dat er iemand over je schouder meekijkt', zegt een medewerkster van de afdeling corporate finance van ABN Amro. Maar Gé Overdevest van de AFM legt in één zin uit waarom gebruik van voorwetenschap ondanks alles niet te voorkomen is: ‘In de lift staan geen Chinese muren.’ Aandelenhandel draait om het verkrijgen van een kennisvoorsprong. Wie die heeft maakt er gebruik van.
Deze vormen van misbruik van voorwetenschap zijn kinderlijk eenvoudig te traceren. De AFM heeft een computersysteem dat alle transacties op de beurs permanent in de gaten houdt. Iedere koersbeweging van drie procent of meer wordt geregistreerd. Als die beweging vooraf ging aan belangrijk bedrijfsnieuws rond het fonds, stelt de AFM een onderzoek in. Maar dat leidt zelden tot een veroordeling. In 2002 deed AFM twaalf keer aangifte van voorwetenschap, vorig jaar was dat zes keer. Meer zou het openbaar ministerie niet aankunnen. Een druppel op de gloeiende plaat vindt de Rekenkamer in haar rapport over de AFM, dat moet beter.
Veel lastiger te bestrijden vorm van handel met voorwetenschap is frontrunning of frontloading. Dat werkt ongeveer als volgt. Als de manager van een groot pensioenfonds een miljoen stuks Philips in wil slaan, geeft hij die order nooit in één keer door. Hij zou zichzelf daarmee in de vingers snijden, want nog tijdens het uitvoeren van de order loopt de koers op. Daarom belt hij verschillende brokers om te vragen of zij kans zien een deel van de order uit te voeren. Met dat rondbellen ontstaat voorwetenschap: handelaren weten dat het om een grote order gaat, anders zou hij wel rechtstreeks via het scherm afgehandeld worden. Daarvan gebruik makend, kunnen zij zelf alvast pakketten aandelen inslaan, wetend dat de koers weldra gaat stijgen. Frontrunning is aan de orde van de dag en er is weinig tegen te doen. Hoewel. Effectenmakelaar Van der Moolen moest onlangs aan de Amerikaanse beurswaakhond FED een boete van 57,5 miljoen dollar betalen wegens dit vergrijp. Vijf marketmakers -die de handel in een bepaald aandeel onderhouden en dus gedetailleerde kennis van de markt hebben- werden ontslagen.
Nog een stap verder gaat koersmanipulatie: het beïnvloeden van de koers van een aandeel door het verspreiden van leugenachtige berichten. Verschillende analisten op Wall Street zijn in de nasleep van de internethype veroordeeld voor pump and dump schemes: het omhoog praten van aandelen via het geruchtencircuit. In Nederland worden dit soort opzetjes regelmatig gesignaleerd rond midkapfondsen.
Wie het met woorden niet af kan, zet zijn kapitaal gebruiken om koersen te beïnvloeden. Bekend is de beschuldiging van koersorkestratie tegen ondernemer Joep van den Nieuwenhuizen. ABN Amro-directeur Rijkman Groenink adviseerde hem tijdens een vergadering een paar miljoen aandelen van het automatiseringsbedrijf HCS te ‘dumpen’ om de prijs omlaag te drijven, zodat het bedrijf aantrekkelijker werd voor potentiële kopers. Groenink beweerde dat zijn opmerking ‘schertsend’ bedoeld was. Lacht u even mee?

(kader)
Toezichthouder AFM machteloos
'De pakkans bij marktmisbruik is laag en het handhavingsbeleid van de AFM reactief.’ Tot deze conclusie komt de Algemene Rekenkamer die onlangs onderzoek deed naar de effectiviteit van de Autoriteit Financiële Markten (AFM). Maar de AFM staat juist te popelen om meer bevoegdheden, zegt Gé Overdevest, hoofd illegale financiële activiteiten bij de toezichthouder. ‘Alle gegevens die we in onze rol van toezichthouder naar boven halen, zijn vertrouwelijk. Op dit moment worden in heel Nederland mensen opgelicht door bedrijfjes waarvan we naam en toenaam kennen, maar waar we niet in kunnen grijpen. Dat is frustrerend. Onze Amerikaanse tegenhanger, de SEC gaat veel verder. Daar kijken wij wel eens jaloers naar. Maar ook het Openbaar Ministerie is in Amerika veel actiever.’.
Ook bij grotere Nederlandse beleggingsinstellingen gaan er regelmatig zaken mis, constateert de AFM. Zo wordt er bijvoorbeeld na de sluiting van de beurs voor eigen rekening gehandeld of voor speciale klanten. Maar opnieuw mag de toezichthouder geen namen noemen. En maatregelen moeten wachten: de fondsmanagers krijgen eerst de kans om vrijwillig hun leven te beteren. Waarom bestaat die geheimhouding eigenlijk? ‘Niet lachen’, zegt Gé Overdevest, hoofd illegale financiële activiteiten bij AFM. ‘Onder Koning Willem I was het toezicht toevertrouwd aan een herenclub van bankiers. Die mensen zaten in het parlement en konden afdwingen af dat hun bedrijfsgegevens discreet bleven. Dat is nooit veranderd.’
Hij heeft zijn hoop gesteld op de nieuwe Wet op het toezicht Effectenverkeer die in de maak is en de AFM veel meer reikwijdte geeft in het bestrijden van fraude en misbruik.

[tabjane]

CABDRIVER ABMA,

hoe ver is het met je rit?

[berendjan]

Zou het niet zo kunnen zijn dat de cabdriver is opgepakt wegens het oplichten van zijn passagiers? Lijkt mij niet onmogelijk..........

[rust]

jan berend toch, de enige die zich aan oplichting schuldig maakt zijn de dexia honden. maar bedrog komt altijd uit steeds weer valt er een puzzelstukje op zijn plaats, het kan lang of kort duren, maar deze bloedhonden komen hier niet mee weg.

[Lanny]

Zo langzamerhand vergaat mij de moed en de zin om nog onderwerpen over Dexia te lezen. Echt iedere discussie eindigt hier met ruzie en vuilbekkerij. Kan dat nou niet eens achterwege gelaten worden?

[impact]

...

[Hollander]

Lanny, dat is helaas de toon op dit forum. In de loop van de jaren is er een hoop informatie op dit forum te lezen geweest. Uiteraard leiden veel onderwerpen tot discussie. Jammer genoeg zijn er mensen die er niet tegen kunnen dat er mensen zijn met een andere mening dan zijzelf, en in plaats van met argumenten te komen, komen ze liever met scheldwoorden en onzinverhalen.

Eén positief puntje wil ik wel noemen: een tijd geleden probeerden meerdere mensen die forum te verzieken door in allerlei berichten alleen een reactie als "up" of "hup" neer te zetten. Dan komt het weer bovenaan in de lijst. Neem je vervolgens de moeite te bekijken wat er gezegd is, zie je alleen zo'n stom woordje staan. Maar dat is nu wel voorbij.

Maar goed, schelden is net zo zinloos als "up" zeggen.

Het ergste is dat de nuttige informatievoorziening alleen maar te lijden heeft onder dit soort scheldpartijen.

[Maarten Banco]

Het ergste is dat de nuttige informatievoorziening alleen maar te lijden heeft onder dit soort scheldpartijen.

Hoi Hollander,
Ik wacht ook nog steeds op een stukje informatievoorziening van jouw hand:
http://www.trosradar.nl/forum/viewtopic ... c&start=53

groet, Maarten

[Abma]

The cabdriver was even busy met aangifte te doen bij procureur generaal de Wijckersloot wegen fraude bij Aegon (niet kopen van aandelen en de clienten wel voor de schade willen laten opdraaien).

Donner heeft vandaag 8 september op de kamerhoorzitting verklaard dat er geen aangifte is, omdat een geen corpus delicti en geen concreet slachtoffer (?) zou zijn. Fraude unit oost heeft inmiddels 4 onafhankelijk van elkaar ingediende aangiftes in behandeling genomen.

Voor medio october krijgt de cabdriver bericht van minister Donner aangaande de diverse affaires. Van Zalm nog geen bericht.

The cabdriver heeft inmiddels contact met de FIOD vanweg zwartgeldcircuits binnen Aegon, waarmee de aankoop van Meeus wat soepeler is verlopen. Toevallig was hier directievoorzitter J........ook weer betrokken. Ik heb de FIOD verwezen naar de 47 verhuisdozen van van fraude verdachte Paul V., die deze dozen inmiddels ook aan justitie en NOVA (het wordt een leuk dit najaar) heeft verstrekt. Ook aan SOBI. Nu gaan we pas echt lachen. Geschuif met special purpose vehicels bij Labouchere, verzwijgen van claims op de balans etc.

Na anderhalf jaar stoeien met Aegon komt het spel nu pas echt op de wagen. The cabdriver heeft een uitnodiging gehad van het interimmanagement van Aegon om in de Conceptzaak de communicatie te hervatten. Dit na anderhalf jaar roepen van nee en wij spreken niet met taxichauffeurs. Uiterst curieus. Is meneer Aegon soms bang voor het in bezit zijnde Rembrand dossier dossier?

Of voor advocaat Tulp, omdat die immateriele schade vergoeding gaat eisen voor het spychische leed dat door meneer Aegon is veroorzaakt. In het concept dossier heet dit het Leerdam dossier (de weduwe is inmiddels schadeloos gesteld).

Wordt vervolgd.